سلام دوستان
چقد خوشحالم جایی پیدا کردم که حرفای دلم رو با خیال راحت بگم
من و شوهرم مدت چهار ساله با هم ازدواج کردیم به دلیل شرایط تحصیلش در خارج کشور زیاد زیر یه سقف با هم نبودیم الان حدود دو ماهه که زندیگی رو شروع کردیم
از همون روزای اول من پشیمونی شوهرم رو احساس کردم ولی امیدوار بودم بعد از یه مدت که منو شناخت دیگه از بودن با من پشیمون نخواهد بود ولی اینطور نشد...
من از لحاظ ظاهر،رفتار، تحصیلات و روابط اجتماعی چیزی از شوهرم کم ندارم ولی متاسفانه معیار های شوهرم جالب نیستن(حداقل از نظر من).
اگه لازمه تا بگم؟
به هر حال این پشیمونی باعث شده نسبت به من بی توجه باشه، به خواسته ها و نیاز های روحی و جسمیم اهمیت نده و بدتر اینکه مدام توی شبکه های اجتماعی(همسر یابی،فیس بوک ...) در حال فعالیته...
من اعتقادی به مقایسه ادما از نظر ظاهر،تحصیلات و یا شرایط مادی ندارم ولی با توجه به نظر دوستان، اشنایان من و همسرم متوجه شدم که چیزی از همسرم کم ندارم که باعث بشه در نظر شوهرم بی ارزش باشم.
ادم وابسته ای نیستم روحیه ضعیفی هم ندارم که این مسائل منو از پا در بیاره چون اعتماد به نفسم زیاده
ولی میدونم اگه این وضعیت ادامه داشته باشه منطقی نیست که به این رابطه ادامه بدم و ناراحتم از اینکه چرا وقتی میتونیم زندگی خوبی داشته باشیم انقد زندگیمون بده؟
لطفا راهنمایی کنید چطور می تونم این مشکلو حل کنم
ممنونم