نوشته اصلی توسط
Helen.
من ٣ ساله كه ازدواج كردم. ٢٨ سالمه و همسرم ٣٢ سالشه. قبل از ازدواج، بهم گفت زگيل تناسلي داره و به دكتر مراجعه كرده... و من با زدن واكسن ايمن ميشم...
اون زمان فقط ٢٢ سالم بود. به خاطر عدم آموزش جنسي در ايران به حرف همسرم بسنده كردم و تحقيق بيشتري نكردم.
بعد از ازدواج، وقتي رابطه جنسي ناموفقمون شروع كرد به آزار دادن من، شروع به مطالعه كردم و از اون زمان از داشتن رابطه با او اكراه دارم... به طوري كه در تمام مدتي كه با هم سكس داريم، من گريه ميكنم بدون اينكه بذازم متوجه بشه...
طبق قانون آمريكا، بعد از ٢٦ سالگي اين واكسن زده نميشه و به همين دليل من هنوز واكسن نزدم... اما ميدونم كه بيماريش بهم منتقل نشده چون از كاندوم استفاده ميكنيم و جواب آزمايشم منفي بوده هميشه...
ولي اگر هم واكسن بزنم از تصور تماس مستقيم باهاش حالم بد ميشه... و از طرفي دلم انقدر براش ميسوزه كه نميتونم با گفتن اين چيزا ناراحتش كنم....
بايد بگم كه خيلي دوستش دارم ، و اونم خيلي دوستم داره... از نظر اخلاقي با هم سازگاريم... خوشحاليم... مهربون، موفق و روشن فكره... اصيل و وفاداره...
اما اين مسأله با روح و روان من بازي ميكنه و براي من شده كابوس...
رابطه ي جنسي پر از استرس و اكراه... به طوري كه ديگه همسرم برام هيچ جذابيتي نداره و بعد از رابطه هميشه درد دارم. بايد بگم كه من اصلا سرد مزاج نيستم و كاملا برعكسم... روزاي سختي رو مي گذرونم و نياز به كمك دارم....
آيا ما بايد از هم جدا شيم ؟
نظرت چیه؟
