نمایش نتایج: از 1 به 3 از 3

موضوع: آدمهای سوگوارها و مراحلی که می گذرانند

1454
  1. بالا | پست 1

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Jul 2013
    شماره عضویت
    25
    نوشته ها
    2,627
    تشکـر
    52
    تشکر شده 531 بار در 311 پست
    میزان امتیاز
    13

    آدمهای سوگوارها و مراحلی که می گذرانند

    درک مراحل سوگواری، راهی است برای آن که هم شرایط روحی و روانی خودمان را درک کنیم و هم از دنیای روانی مصیبت دیده ها باخبر شویم و به این ترتیب بهتر تسکین شان دهیم.




    شبیه شهری بزرگ است با خانه هایی خاکی که درهایشان همه افقی است. یک سوی هر کدام از این درهای حکاکی شده عالم مردگان است؛ مرده هایی که هر کدام در زندگی، محبوب کسانی بوده و همراه خودشان خاطره هایی تلخ و شیرین را زیر خاک برده اند.


    در سوی دیگر، عالم زندگان است پر شده از سوگ دیده های غمگینی که حالا محبوب های رفته شان را کم دارند.


    همه سوگ دیده ها، یکسان با مرگ عزیزانشان کنار نمی آیند و واکنش هایشان نسبت به مرگ با هم متفاوت است.


    سوگ برای خیلی ها فقط چند قطره اشک است که بی تاب روی گونه ها می لغزد، برای خیلی ها، اما بریدن از دنیاست.


    تلخی مرگ عزیز، گاهی حتی تا پایان عمر در کام آنها می ماند و آن وقت می شوند آدم هایی که گرچه حیاتشان از نظر زیست شناسی با بالا و پایین رفتن قفسه سینه شان تائید می شود، اما در حقیقت از همان زمان که فرد تاثیرگذار در زندگی شان را از دست داده اند، مرده اند.


    واکنش ها به سوگ اگرچه در مجموع غیرقابل پیش بینی است و بسته به سلامت روانی افراد، شیوه برخورد اطرافیان سوگ دیده و میزان تاثیرگذاری کسی که از دنیا رفته بر زندگی مصیبت دیده متفاوت است، اما به هر حال پژوهش های روان شناسی ثابت کرده مجموعه این واکنش های متفاوت را می شود در قالب هایی کلی تعریف کرد که به آنها مراحل سوگواری می گویند.


    درک مراحل سوگواری، راهی است برای آن که هم شرایط روحی و روانی خودمان را درک کنیم و هم از دنیای روانی مصیبت دیده ها باخبر شویم و به این ترتیب بهتر تسکین شان دهیم.


    مرحله اول:
    مرگ را منکر می شوند

    همه آنها که در مجلس سوگواری پسرش بودند، حالا او را بعد از چند ده سال به یاد می آورند و خیلی ها هنوز هم وقتی یادش می افتند بی اختیار اشک می نشیند گوشه چشم هایشان. پیراهنی سبز زمردی پوشیده بود، بزک کرده و آراسته، مثل مادری که پسرش را داماد کرده باشد. میان سیاهپوش ها که گریه می کردند، می گشت، کِل می کشید، نقل می پاشید و می گفت: «چرا ناراحتید؟ پسرم نمرده است! داماد شده...»


    انکار معمولا نخستین مرحله پس از شنیدن خبر مرگ یک عزیز است. وصفی که از این زن کردیم البته برای همه سوگوارها با این شدت رخ نمی دهد. برخی از آنها فقط وقتی خبر مرگ محبوبشان را می شنوند، تا مدتی به دیگران التماس می کنند، حقیقت را بگویند و اعتراف کنند او نمرده و همه این جریان شوخی تلخ و بی مزه بوده است.


    نمونه دردناک تر انکار، زن سوگواری است که به سردخانه بیمارستان رفته بود و به مسئولش می گفت پزشک معالج مادرش اشتباه کرده و در حالی که او زنده بوده، به سردخانه تبعیدش کرده است. او حتی پس از آن که مسئول سردخانه ناچار شد جسد مادر را به او نشان بدهد، نهیب مرگ را باور نکرد و ضجه می زد که «گوش کنید... دارد نفس می کشد.... چطور نمی بینید؟!»


    شکل ساده تر این مرحله، خواب هایی است که دقیقا پس از شنیدن چنین خبرهایی می بینیم. در این خواب ها معمولا کسی که مرده، ناگهان زنده می شود و توضیح می دهد درباره اش اشتباه کرده اند و در همه مدتی که برایش عزاداری می کردید، زنده بوده است.


    کم اتفاق می افتد کسی در مرحله انکار بماند، اما برخی افراد هم ممکن است تا پایان عمر در این مرحله تثبیت شوند مثل مادری که تا پایان عمر، غروب ها روی چهارپایه ای چوبی جلوی در خانه اش می نشست و چشم انتظار پسر می ماند؛ هرچند به او خبر داده بودند پسرش فوت شده است.

    مرحله دوم:
    خشمی که عقل ندارد

    برخلاف انکار که برخی سوگوارها شاید اصلا آن را نگذرانند، خشم پس از شنیدن خبر سوگ مرحله ای است که بیشتر سوگوارها تجربه اش می کنند. سوگوارها خشمگین و ناراضی اند که چرا برای چشیدن جام بلا انتخاب شده اند؟ چرا باید قربانی شوند؟ چرا از میان صدها میلیون آدم روی کره زمین، عزیزشان را از دست بدهند؟


    خشم سوگواری گاهی متوجه خدا و مقدسات می شود و سوگوارها یا کاملا بی ایمان می شوند یا به خدا و پیامبر و ائمه اطهار به تلخی گلایه می کنند که چرا پروردگار، عزیزشان را حفظ نکرده است؟ آنها در این شرایط فراموش می کنند میلیون ها انسان تاکنون به دل خاک فرو رفته اند که هر کدام عزیزترین های کسانی بوده اند و پروردگار از پیش با بندگانش این قصه را در میان گذاشته است که «همه از خداییم و به سوی او بازمی گردیم».


    البته توجه داشته باشید خشم سوگواری، فقط معطوف به دیگران نیست، بلکه گاهی معطوف به خود است. در این شرایط شاید مصیب دیده ها به خودشان ناسزا بگویند یا حتی به جسم شان آسیب برسانند مثلا به صورت شان چنگ بیندازند یا بر سر و سینه می کوبند.

    مرحله سوم:
    بده بستان با خدا

    به این مرحله معامله گفته می شود. البته در برخی متون روان شناسی به این بخش اشاره نشده و آن را زیر گروه بخش های دیگر فرض کرده اند و در گروهی از منابع علمی نیز درباره آن نوشته شده است. در مرحله معامله، فرد خطاب به خداوند می گوید می خواهد همه چیزش را ببخشد تا محبوبش برگردد.


    او حتی به دیگران مثلا به پزشکان معالج هم التماس می کند که حاضر است پول بیشتر بدهد به شرط آن که عزیزش را زنده کنند.

    مرحله چهارم:
    من مقصرم، تو مقصری

    در مرحله گناهکاریابی، مه سیاهی که دنیای آدم های سوگوار را احاطه می کند، قدرت تحلیل منطقی رویدادها را از آنها می گیرد تا جایی که همه را در مرگ محبوبشان مقصر بدانند. می خواهید بدانید سوگوارها در این مرحله چگونه اند؟ باید پای درددل پرستارها و پزشکان در بیمارستان ها بنشینید تا بشنوید خیلی وقت ها پس از مرگ بیمار، حتی وقتی از نظر حرفه ای کوتاهی نکرده اند، جرات نمی کنند موضوع را به بستگانش خبر بدهند، چون آنها بشدت پرخاش می کنند و حتی به کادر بیمارستان حمله ور می شوند.


    آنها حتی خودشان را در مرگ عزیزشان مقصر می دانند. برای نمونه پدری که پسرش در تصادف فوت کرده بود، می گفت: «اگر برایش ماشین نخریده بودم شاید حالا زنده بود.» در حالی که همه می دانیم میلیون ها خودرو در خیابان ها در حال رفت و آمد است و هر کدام از آنها شاید دچار سانحه شود، اما احتمال وقوع سانحه نمی تواند بهانه ای برای سوارنشدن بر خودرو باشد.

    مرحله پنجم:
    آه غم... غم لعنتی

    مرحله افسردگی هم از دوره های رایجی است که با از دست دادن کسی تجربه اش می کنیم. بارزترین علامت افسردگی، اندوه شدید و تمام نشدنی است که زندگی طبیعی فرد را کاملا مختل می کند. در این شرایط تلاش دیگران برای خارج کردن مصیبت دیده از گرداب غم فایده ای ندارد.


    نکته ای که باید در این مرحله به آن توجه کرد این است که احساس غم شدید را در فرد مصیبت دیده نمی شود با زور کاهش داد و حتی شاید برای او لازم باشد این دوره را بگذراند.


    این مرحله نسبت به مراحل دیگر روانی پس از سوگواری طولانی تر است، اما اگر به شش ماه برسد و فرد بهتر نشود، حتما باید با روانپزشک و روان شناس مشورت کند. بستگان هم در این مرحله بهتر است سوگ دیده را به امور جانبی مشغول کنند تا تمرکزش را بر مرگ عزیزش و مرور خاطره هایش از دست بدهد.

    مرحله ششم:
    من بی تو می ترسم

    هیچ وقت در کودکی گم شده اید؟ می دانید چه جور حسی است؟ شما تنها و غریب و بی یاور شده بودید و دنیا ترسناک و بی رحم. این دقیقا حسی است که سوگوارها پس از افسردگی در مرحله تنهایی تجربه اش می کنند.


    آنها اعتقاد دارند از دست رفته شان پشت و پناه شان بوده یا تنها دلگرمی شان یا امیدشان برای زندگی و حالا او دیگر نیست تا دل خوش شان کند و در ناملایمات تکیه گاه شان باشد یا بهانه شان برای مقاومت کردن.


    شاید باورکردنی نباشد، اما روان شناسی تعریف می کرد یکی از مراجعانش بانویی سالخورده بود که پس از مرگ شوهرش تا ده سال از منزل خارج نشده بود و فرزندانش که هر کدام تشکیل خانواده داده بودند، اقلام مورد نیازش را تامین می کردند. این زن پس از مرگ شوهرش آنقدر دنیا را ناامن می دید که حاضر نبود حتی برای خرید از خانه بیرون برود.


    در پرونده ای دیگر، زن جوان و زیبایی پنج سال از زندگی اش را صرف نگهداری از پدرش کرد که به علت فلج زمینگیر شده بود. پدر قرار نبود سالم شود و این هشدار را پزشکان پیشتر به زن داده بودند، اما فکر می کنید واکنش او به مرگ پدر چه بود؟ خودکشی کرد و در نامه اش نوشت دیگر دنیا را نمی خواهد، چون پشت و پناهی ندارد.


    به نظر شما استدلالش منطقی بود؟ پدر او در آن پنج سال حتی هوشیار هم نبود و بنابراین از همان زمان که بیمار شده بود، زن حمایتش را از دست داده بود، اما مرگ یادش انداخته بود که حضور فیزیکی پدر را هم دیگر ندارد؛ حضوری که به تنها دلخوشی اش تبدیل شده بود و به همین علت، زندگی را بعد از مرگ پدر بی هدف می دانست.


    طبیعی است در مرحله ترس، فرد سوگوار نباید تنها باشد و به همین علت است که معمولا توصیه می شود پس از مرگ کسی، دوستان و آشنایان تا مدتی در کنار بستگان درجه یک باقی بمانند و به آنها اطمینان بدهند گرچه محبوبشان را از دست داده اند، اما هنوز کسانی هستند که تکیه گاهش باشند.

    مرحله هفتم:
    ناچاری باور کنی

    تقلا فایده ندارد. جاده زندگی یکطرفه است. آن که رفته، برنمی گردد، حتی اگر هزار بار، چشم ها را ببندید و تصورش کنید یا سعی کنید خاطراتش را با جزئیات به یاد بیاورید یا دنبال یادگارهایش بگردید یا دیگران و خودتان را بابت مرگش مقصر بدانید یا حتی بخواهید رفتنش را انکار کنید.


    این استدلالی است که اگر از ذهن سوگ دیده ها بگذرد آنها را وارد مرحله پذیرش و تسلیم می کند؛ مرحله ای که در آن به تعادل روانی می رسند و سعی می کنند با مصیبت کنار بیایند و ادامه جاده زندگی را بدون محبوب شان گز کنند.


    کاملا اشتباه است اگر در این مرحله از کسی که به مرحله تسلیم و پذیرش رسیده است، انتظار داشته باشید همان آدم پیش از مصیبت شود، طبیعتا او حق دارد تا حدی اندوهگین باشد و جای خالی عزیزش را حس کند، اما تحولی مهم در او این است که نهیب مرگ را به عنوان جزئی از روال زندگی پذیرفته و تصمیم گرفته است به زندگی عادی اش برگردد.

    مرحله هشتم:
    سلام زندگی

    هیچ کس تا ابد اشک نریخته، هیچ کس تا ابد سیاه نپوشیده است، هیچ کس قرار نیست با مرگ عزیزش، خودش را زنده زنده دفن کند و به همین علت است که سوگ دیده ها هم اگر از سلامت روانی برخوردار باشند و به شیوه ای صحیح از حمایت اطرافیان و خدمات روا ن شناسی برخوردار شوند سرانجام اندوه را کنار می گذارند؛ یعنی پیراهن های سیاه را عوض می کنند، آراسته می شوند و تصمیم می گیرند دیگر در تنهایی برای از دست رفته شان اشک نریزند.


    غم که برود، شادی که بیاید، آهسته آهسته امید مثل گیاهی نحیف باز در دل مصیبت دیده ها ریشه می دواند، قد می کشد، جوانه می زند و آنها مثل گذشته عاشق زندگی می شوند.


    چشم انتظارید که بدانید چه وقت قرار است آن دانه امید به زندگی در دل مصیبت دیده ای که می شناسید، جوانه بزند؟ زمان دقیقش معلوم نیست. آدم ها درد را یکسان درک نمی کنند، آدم ها مثل هم با غم گلاویز نمی شوند، آدم ها باهم فرق دارند و به همین علت نمی شود پیش بینی کرد دقیقا چه وقت از غم خلاص می شوند. با این حال در متون روان شناسی تاکید شده است هر چه بیشتر سوگ دیده ها را همراهی کنید، زودتر به این مرحله می رسند.

    مریم یوشی زاده

  2. بالا | پست 2

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Oct 2014
    شماره عضویت
    7488
    نوشته ها
    381
    تشکـر
    942
    تشکر شده 1,135 بار در 596 پست
    میزان امتیاز
    10

    پاسخ : آدمهای سوگوارها و مراحلی که می گذرانند


  3. بالا | پست 3

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Nov 2016
    شماره عضویت
    32417
    نوشته ها
    996
    تشکـر
    607
    تشکر شده 1,197 بار در 635 پست
    میزان امتیاز
    8

    پاسخ : آدمهای سوگوارها و مراحلی که می گذرانند

    امضای ایشان
    أَلَم تَرَ كَيفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصلُها ثابِتٌ وَفَرعُها فِي السَّماءِ

    حرفی که می‌زنی می‌شه بذری که
    می‌کاری توی دل آدم‌ها
    و یه روز
    درخت می‌شه

اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)

موضوعات مشابه

  1. آشکار شدن عوارض بدخیم سولاریوم ۱۵ سال بعد!
    توسط R e z a در انجمن زیبایی پوست و مو
    پاسخ: 0
    آخرين نوشته: 09-30-2013, 10:04 PM
  2. پاسخ: 0
    آخرين نوشته: 09-30-2013, 10:21 AM
  3. از لوزه سوم چه می دانید؟
    توسط R e z a در انجمن بیماریهای جسمی
    پاسخ: 0
    آخرين نوشته: 09-24-2013, 10:53 PM

لیست کاربران دعوت شده به این موضوع

کلمات کلیدی این موضوع

© تمامی حقوق برای مشاورکو محفوظ بوده و هرگونه کپی برداري از محتوای انجمن پيگرد قانونی دارد