مرگ یکی از نزدیکان

[robina]

باعرض سلام وخسته نباشید دوست من 3ماه پیش پدر خودشو از دست داد وتا چند روز اول شوکه شده بودو باور نمیکرد که پدرش فوت شدند و به خاطر اینکه فکر میکرد پدرش برمیگرده دیگه نمیتونه درست راه بره خیلی خیلی بی اشتها شده بود چند روز در بیمارستان بستری شد ولی فایده نداشت خیلی خیلی ضعیف شده و زود به زود سرما میخوره الان سه ماهه گذشته داروهاش بهش فراموشی داده ومعده درد گرفته الان هنوز منتظر باباشه وغذا نمیخوره و بی اشتها شده میگه تا بابام برنگرده من غذا نمیخورم راه نمیرم و توی این چند ماه نفس تنگی گرفته و راموشی البته فراموشی فکر کنم عوارض قرصاشه اون یادش نمیاد کیه چند سالشه وهنوز منتظر پدرشه به نظر شما چه کمکی از دست ما برمیاد

[ziziorton]

سلام دوست خوبم..اون داره ازواقعیت فرارمیکنه مصرف قرص وداروبایدمحدودباشه چون نمیشه تاآخرعمراستفاده کنه وهمش ازواقعیت فرارکنه..
بایدآروم آروم اقعت روبراش شرح بدیدوکمکش کنین بپذیره..ممکنه اول واکنش شدیدی نشون بده اماکم کم حقیقت راشابل هضم میشه
نظرمن حتماببریدش پیش روانشناس یاکسی که آگاهی بالایی داره وازش بخوایبدبااون صحبت کنه تاافکارشوبه زبون بیاره
وخودشوتخیلیه روحی کنه وبعدکم کم میشه بهش یادآرشدکه مرگ افاقیه که برای همه میوفته وپدرش فقط به دنیای جاویدرفته

[robina]

بهش گفتند بابات رفته دیگه برنمیگرده اما هنوز امید داره سر خاک باباش که میره حالش بد میشه باباشو صدامیکنه توی خواب غذا هم نمیخوره یه بارم میخواسته خودکشی کنه ولی جلوشو گرفتند همه ی غم هاشم توی خودش میریزه به نظر شما چیکار میشه براش انجام بدیم

[ziziorton]

عزیزم بایدحتماحرفاشوبهتون بگه..تنهاراهی که واقعامیتونه مفیباشه صحبتش بایه روانپزشکه که کاملابتونه درکش کنه
درحل حاضرفقط میتونیدمراقبش باشیدولی تاوقتی اون نمیتونه واقعیت روقبول کنه آروم نمیشه بایدروشهای مختلفی روی گفتن حقیقت بهش
امتحان کنید...بهش بگیدکه زندگی ادامه داره

[robina]

مرسی از کمکتون

[farokh]

باعرض سلام وخسته نباشید دوست من 3ماه پیش پدر خودشو از دست داد وتا چند روز اول شوکه شده بودو باور نمیکرد که پدرش فوت شدند و به خاطر اینکه فکر میکرد پدرش برمیگرده دیگه نمیتونه درست راه بره خیلی خیلی بی اشتها شده بود چند روز در بیمارستان بستری شد ولی فایده نداشت خیلی خیلی ضعیف شده و زود به زود سرما میخوره الان سه ماهه گذشته داروهاش بهش فراموشی داده ومعده درد گرفته الان هنوز منتظر باباشه وغذا نمیخوره و بی اشتها شده میگه تا بابام برنگرده من غذا نمیخورم راه نمیرم و توی این چند ماه نفس تنگی گرفته و راموشی البته فراموشی فکر کنم عوارض قرصاشه اون یادش نمیاد کیه چند سالشه وهنوز منتظر پدرشه به نظر شما چه کمکی از دست ما برمیاد

از نظر روانشناختي وقتي مرگ عزيزانمان اتفاق مي افتد ، 4 مرحله متوالي به ترتيب اتفاق مي افتد كه بايد از اين مراحل عبور كرد.


1 – مرحله انكار
2 – مرحه خشم
3 – مرحله غم
4 – مرحه پذيرش


1 - در مرحله انكار، قبول مرگ عزيزمان بسيار غير ممكن خود را نشان مي دهد.

اين مسئله مخصوصاً در حوادثي كه منجر به مرگ مغزي مي شود بيشتر مشهود است.
بي دليل نيست بيشتر بازماندگان فردي كه مرگ مغزي شده است، با اهداء ‌اعضاء ‌موافقت نمي كنند.
چون انكار واقعيت مرگ يكي از مراحل است. برنامه اي كه در بالا به آن اشاره كرديم كمك موثري به ما مي كند كه اين مراحل را به خصوص مرحله انكار را به سرعت سپري كنيم.


2 – در مرحله خشم ،‌ در اينجا اگرچه مرگ عزيزمان را باور كرديم ولي نسبت به علل آن خشم مي گيريم و جالب اين است كه اين خشم را ممكن است به ديگران نيز انتقال دهيم. اين مسئله را بيشتر در چنين حوادثي شاهد هستيم : تصادفات رانندگي ؛ سكته هايي كه به خاطر يك بگو مگو پيش آمده؛ يا در اتاق عمل جراحي كه ممكن است با پزشك سر دعوا برداريم . لذا به هنگامي كه در اين مرحله هستيم ، ممكن است حرفهاي ناشايست به مسببين بزنيم يا دست به انتقام يا رفتارهاي تهديد كننده بزنيم. اگر فردي به علت تصادف باعث مرگ كسي شده است ، بهتر آن است كه در اين مرحله ، اقدامي به گرفتن رضايت از بازماندگان متوفي نكند كه نتيجه عكس خواهد گرفت. اگر هم مسببي براي مرگ عزيزان نيابيم ممكن است خدايي ناكرده ، شروع به شكايت از خدا بكنيم ، مثلا « خدايا چرا بايد اينطور مي شد يا ...» . برنامه ريزي مرگ كه در اين يادداشت اشاره شد ، موجب عبور سريع از مرحله خشم مي شود.


3 – مرحله غم ،‌ نسبت به ساير مراحل قبل طولاني تر است. ولي حداكثر نبايد از شش ماه بيشتر شود. در غير اين صورت ، مسئله افسردگي و درمان آن بايد در نظر گرفته شود. برنامه ريزي براي مرگ ، كمك فراواني در جهت كوتاه شدن اين مرحله مي كند.
تمركز زدايي نيز تكنيكي هست كه مي تواند در اين زمينه به فرد غمگين كمك كند و آن اينست كه به جاي تمركز بر روي خاطراتي كه با متوفي داشته ايم. دنياي ديد خود را وسيع كنيم و وقت بيشتري با زندگان بگذاريم ، يعني كساني كه هنوز نوبت از دست رفتنشان نرسيده است. بيشتر اوقات فقط يك داغ عزيز ديده ايم و اين فرصت خوبي است كه بيشتر به ديگر عزيزانمان نزديك شويم و قدر آنها را بدانيم.


4 – مرحله پذيرش كه از ديد عموم ، به اشتباه فراموشي مردگان نام گذاشته مي شود، مرحله آخر در رابطه با مرگ عزيزان است. همه بايد به اين مرحله برسند ولي برنامه ريزي در مورد مرگ اولاً‌ باعث تسهيل اين روند مي شود ؛ ثانياً موجب سرعت آن مي شود ؛ ثالثاً عوارض منفي ناشي از داغ عزيزان را از بين مي برد،‌به علاوه اينكه به ما در خودشناسي بينش مي دهد.
استفاده ديگري كه از اين مراحل مي شود ، نحوه تسلي دادن به بازماندگان و داغ ديدگان است. اگر ما با اين مراحل آشنا باشيم ، به نحو موثر و مفيدي با بازماندگان همدردي مي كنيم.


الف) به فرد داغ ديده مخصوصاً در مراحل نخست ، نصيحت نكنيم مثلا اينكه «اين شتري هست كه در خانه همه مي خوابه » يا اينكه « تو بايد صبور باشي ، تو بايد تكيه گاه باشي ». همچنين به او نگوئيم « تو غمگين نباش ، او الان در بهشت جايش خوب است » .


ب )‌ بيشترين كمك ما به داغ ديدگان ابراز همدردي با جملاتي مانند: « فوت عزيزتان براي ما نيز بسيار متاثر كننده بود» يا « واقعا داغ بزرگي براي شما بوده »يا « الان لحظات سختي بايد براي شما باشد».


ج )‌ شايد بتوان گفت سكوت و در آغوش گرفتن داغ ديده، كمك بسيار موثري به او در طي كردن مراحل چهارگانه پذيرش مرگ است.


د )‌كمك به داغ ديده در جهت كارهاي اجرايي متعدد ‌از قبيل ،‌كارهاي پزشكي قانوني، هماهنگي جهت صدور مجوز و كفن و دفن، هماهنگي مراسمات و .... ، بسيار در تسكين داغ ديده موثر است.


هـ )‌ در مرحله سوم يعني غم ، كه معمولاً مراسمات تمام شده و شركت كننده گان نيز دور فرد را خلوت كرده اند و بيشتر بعد از هفتم يا چهلم نمود پيدا مي كند، بهتر است كه به اين افراد سر بزنيم ، يا آنها را به منزل دعوت كنيم . همچنين با صحبت هاي شناختي ،‌فلسفي يا توصيه هاي ديني و نصيحت هايي را كه در بند (‌الف ) ‌آورده شده، مي توانيم مرحله خروج از غم و پذيرش را سهل كنيم. به شرطي كه بستر مناسبي از نظر محيطي فراهم كرده باشيم.


در خاتمه بايد به اين موضوع اشاره كنيم كه برنامه ريزي براي مرگ كه در اوائل اين يادداشت توضيح داده شد. اولا عبور از چهار مرحله كنار آمدن با مرگ عزيزان را تسهيل مي كند . ثانياً پرداختن به اين برنامه ، ناخودآگاه ما را به سوي فلسفه زندگي و مرگ مي كشاند و مي تواند باعث تغيير در رويه زندگي ما شود. با اين برنامه ما متوجه اين نكته مهم مي شويم كه آرزوها و برنامه هاي خيالي و زيادي براي اهداف نه چندان روشن آينده خود داريم ، ليكن مرگ را كه كاملا طبيعي و در كنار ماست و مهمترين مرحله زندگي را تشكيل مي دهد ، غير منصفانه ناديده مي گيريم.

[robina]

ممنون از کمکتون