لجبازی کودک 5 ساله

[مرسده]

سلام مجدد به دوستان گلم .
من 25 سالمه و دخترم 5 سالش .
تقریبا 2 سال و خوردی هست جدا شدم و دخترم با من زندگی میکنه .
باباش زندان هست و تو این 2 سال دخترم 2 - 3 بار باباش رو دیده اونم مرخصی اون که چند روز بیرون بود.
اوایل خیلی ناخون هاش رو میخورد که هنوزم ادامه داره کمتر شده ولی هنوز قطع نشده.
مشاوره هم بردمش گفت بزار باباش رو بیشتر ببینه من هم اجازه دادم باباش رو ببینه و به خانواده همسر سابقم گفتم بیان ببرنش تا باباش رو ببینه ولی کاش اجازه نداده بودم دخترم وقتی رفته بود در زندان و باباش رو از پشت شیشه دیده بود عصبی تر شده و پرخاشگر .
خانواده من خیلی به دخترم احترام میزارن و دوسش دارن.
ولی تو این مدت توقعات دخترم خیلی بالا رفته و هر روز بهانه گیری میکنه که این رو میخوام و اون رو میخوام .
بعضی وقتا دیگه صبرم لبریز میشه و دعواش میکنم اونم میزنه زیر گریه . نمیدونم چه جوری باهاش رفتار کنم تا آروم تر بشه و دست از این لوس بازیاش برداره.
جدا از اینا اوایل باباش که تماس میگرفت باهاش صحبت میکرد ولی ی مدته هر وقت تماس میگیره باهاش حرف نمیزنه میگه بابام که نمیاد و نیستش و برام چیزی نمیگیره من دوسش ندارم .
لطفا راهنماییم کنید که چیکار کنم.؟

[farokh]

سلام مجدد به دوستان گلم .
من 25 سالمه و دخترم 5 سالش .
تقریبا 2 سال و خوردی هست جدا شدم و دخترم با من زندگی میکنه .
باباش زندان هست و تو این 2 سال دخترم 2 - 3 بار باباش رو دیده اونم مرخصی اون که چند روز بیرون بود.
اوایل خیلی ناخون هاش رو میخورد که هنوزم ادامه داره کمتر شده ولی هنوز قطع نشده.
مشاوره هم بردمش گفت بزار باباش رو بیشتر ببینه من هم اجازه دادم باباش رو ببینه و به خانواده همسر سابقم گفتم بیان ببرنش تا باباش رو ببینه ولی کاش اجازه نداده بودم دخترم وقتی رفته بود در زندان و باباش رو از پشت شیشه دیده بود عصبی تر شده و پرخاشگر .
خانواده من خیلی به دخترم احترام میزارن و دوسش دارن.
ولی تو این مدت توقعات دخترم خیلی بالا رفته و هر روز بهانه گیری میکنه که این رو میخوام و اون رو میخوام .
بعضی وقتا دیگه صبرم لبریز میشه و دعواش میکنم اونم میزنه زیر گریه . نمیدونم چه جوری باهاش رفتار کنم تا آروم تر بشه و دست از این لوس بازیاش برداره.
جدا از اینا اوایل باباش که تماس میگرفت باهاش صحبت میکرد ولی ی مدته هر وقت تماس میگیره باهاش حرف نمیزنه میگه بابام که نمیاد و نیستش و برام چیزی نمیگیره من دوسش ندارم .
لطفا راهنماییم کنید که چیکار کنم.؟

نظم موثر، بهترین راه پیشگیری و همکاری با یک کودک لجباز است. برای به کار بردن این روش می باید از دو قانون استفاده کرد.

- قانون اول: اینکه شما و همسرتان باید از قبل، در مورد اینکه فرزندتان مجاز به انجام چه کارهایی است و چه کارهایی را نباید انجام دهد، هماهنگ باشید. و نیز باید بدانید، در صورتیکه فرزندتان ازحد خود تجاوز کرد چگونه با او برخورد کنید که در این مورد نیز نیاز به هماهنگی قبلی و ثبات و استمرار دارید.

- قانون دوم: وقتی کودکی لجبازی می کند، آرام اما محکم و ثابت قدم باشید. اگر این دو قانون را درست اجرا کنید، حد و حدود خود را درک می کند. داشتن برنامه ریزی روزانه برای کودک باعث می شود تا شرایطی که باعث تنش شده کم شود و کودک بفهمد که شما چه توقعاتی از او دارید. شما نیز باید وقتی برای کارهای مورد علاقه کودک در نظر بگیرید. باید بدانید که کودکان دارای نظرات خاص خود هستند و می توانند برای خود تصمیم بگیرند. این مسئله بخش مهمی از شکل گیری شخصیت کودک را شامل می شود. حتی گاهی اوقات زمانی را با در نظر گرفتن نظر او و مشورت با او برای انجام فعالیت تنظیم کنید .پس این شما هستید که مسائل قابل بحث و غیرقابل بحث را مشخص کنید.

آرام اما محکم و قاطع به فرزندتان بگویید که به رفتارش خاتمه دهد و دوست ندارید که این کار تکرار شود چون به هیچ وجه آن را نمی پذیرند.
اگر از کار خود دست برنداشت به کودکتان بگویید اگر به کارش ادامه دهد، تنبیه خواهد شد. اخطار و آگاهی دادن از مراحل مهمی بشمار می رود.

در آخرین مرحله اگر کودک به خواسته شما عمل نکرد باید تنبیه شود. اما بهتره در مورد چگونگی تنبیه هم اطلاعاتی کسب کنید که خود جای بحث دارد. کنترل همیشگی از سوی والدین شخصیت کودک را ضعیف می کند. از سوی دیگر اگر کودک به حال خود رها شود نتیجه آن کودکی خواهد بود غیرقابل کنترل، که حرف والدینش هیچ تاثیری بر او ندارد.
شیوع لجبازی بیشتر بین سن 2 تا 5 سالگی است. زیرا کودکان به دنبال هویت، استقلال و خودباوری هستند و با لجاجت خود می‌خواهند به والدین بگویند کارها آن طوری پیش میرود که من می خواهم.

خلق و خو در کودکان تحت تاثیر عوامل ژنتیکی هم قرار دارد. بعضی از کودکان ذاتاً ناآرام هستند اما والدین آنها، خود را سرزنش می‌کنند که در تربیت فرزندشان درست عمل نکرده‌اند.
کودک نباید بیاموزد که با لجبازی و تندخویی می‌تواند هرچه را که بخواهد بدست آورد. بلکه کودک باید یاد بگیرد که خواسته‌های خود را بصورت آرام و مسالمت آمیز ابراز کند. اما درصورت لجبازی کودکان، والدین باید به آنها بی‌اعتنایی کنند و از آن محیط خارج شوند.

اولین، مهمترین و ساده ترین راهی که مادر باید در برابر لجبازی کودک از خود نشان دهد بی اعتنایی به کارها و یا لجاجت اوست.در حقیقت نادیده گرفتن و بی‌توجهی والدین به لجبازی کودکان این رفتار را در آنها کاهش می‌دهد.

مادر باید بعد از آرام شدن کودک، او را بغل و سپس آرام نوازش کند. اما راجع به رفتار و لجاجت چند دقیقه قبل وی صحبت نکند. بغل کردن کودک و توجه به او در هنگام لجبازی به که کودک می آموزد برای جلب توجه با لجبازی و تندخویی می‌تواند هرچه از جمله توجه والدین را بدست آورد. روش دیگری که برای کاهش لجبازی در کودک موثر است این است که در هنگام لجبازی کودک را به محل دیگری ببرید بعد از اتمام این کار دوباره او را برگردانید.

جداسازی نیز یکی از روشهای مدرن تنبیه است که باید انجام دهند؛ جداسازی کودک حدود چند دقیقه به طول می کشد به عبارتی دیگر، جداسازی کودک برابر با سن او باید انجام شود. یعنی اگر کودک 2 سال دارد باید 2 دقیقه، اگر 4 سال 4 دقیقه و اگر 5 سال سن دارد 5 دقیقه او را تنها در یک اتاق بگذارید در این اتاق نباید وسایل سرگرمی کودک و نیز وسایل خطرناک وجود داشته باشد. بعد از این چند دقیقه اگر سروصدا و یا گریه و جیغ کودک تمام شده بود او را از اتاق بیرون بیاورید. اما اگر جیغ و داد کودک همچنان ادامه داشت دوباره او را با همین زمان معین به داخل اتاق ببرید، این عمل را تا آنجا باید تکرار کرد که کودک از پرخاشگری و لجبازی آرام شده باشد.

از طرف دیگر وقتی کودک با رفتار پذیرفته‌ای خواسته‌اش را با والدین در میان می گذارد، والدین باید از واژه‌ها و جمله‌های مثبت مثل تحسین و تشویق استفاده کنند.
همچنین باید مد نظر داشته باشید که زمینه را برای عصبانیت و لجبازی او فراهم نکنید مثل خستگی او عصبانیت را به دنبال دارد. بهتر است هنگامی که کاملاً عصبانی هستید کودک خود را دعوا نکنید بلکه برای تنبیه کودک باید تظاهر به عصبانیت کرد زیرا کودک در عمق نگاه عصبانی شما باید نگاه گرم و مهربان و حس واقعی شما نسبت به خود را پیدا کند که این نگاه برای کودک بسیار مهم است، زیرا با همین نگاه هویت و خودباوری در ذهن او شکل می‌گیرد.

[مرسده]

مرسی از راهنمایی هاتون .
من تقریبا بیشتر این کارها رو انجام میدم ولی چون شاغل هستم بعضی وقتا از شدت خستگی دیگه این حرکات دخترم رو نمیتونم تحمل کنم و سرش داد میزنم .
خیلی وقتا اون واسه بدست آوردن چیزی که میخواد شروع میکنه گریه کردن و بهونه گیری چون میدونه مامان جونش هواشو داره ادامه میده.
ن خودم رهاش میکنم تا خودش آروم بشه ولی مامانم نمیزاره یا من رو مجبور میکنه که آرومش کنم یا خودش میره آرومش میکنه .
همین باعث میشه باز این کار رو انجام بده با مامانم خیلی در این مورد صحبت کردم که دخالت نکنه ولی باز میگه دلم طاغت نمیاره گریه کنه و. کار خودش رو میکنه .