دفتر اشعار عطار نیشابوری !
فَریدالدّین ابوحامِد محمّد عطّار نِیشابوری (۵۴۰ - ۶۱۸ قمری) یکی از عارفان و شاعران ایرانی بلندنام ادبیات فارسی در پایان سدهٔ ششم و آغاز سدهٔ هفتم است. او در سال ۵۴۰ هجری برابر با ۱۱۴۶ میلادی در نیشابور زاده شد. وی یکی از پرکارترین شاعران ایرانی به شمار میرود و بنا به نظر عارفان در زمینه عرفانی از مرتبهای بالا برخوردار بودهاست.
آثار:
- دیوان اشعار
- منطق الطیر
- تذکره الولیاء
- الهی نامه
- بلبل نامه
- اسرار نامه
- خسرو نامه
- مختارنامه
- سی فصل
- بیان الرشاد
- بی سر نامه
- هیلاج نامه
- مظهر
- جوهر الذات
- مظهر العیب
- مصیبت نامه
- وصلت نامه
- مزهت الاحباب
- پندنامه
- اشتر نامه
- فتوت نامه