نتايج نشان داد آن گروهي از افراد مورد آزمايش که وضعيت تاهل يا تجردشان را پايدارتر تصور مي‌کردند، با احتمال بيشتري به نفع متقاضي شغلي که وضعيت ازدواجش مشابه آنها بود، راي مي‌دادند.
هنگامي که مساله روابط مطرح است به‌ندرت راضي مي‌شويم که به اين اظهارنظر بسنده کنيم که مجرد يا متأهل بودن براي وضعيت فعلي من مناسب است.»
کريستين لورين از دانشگاه استانفورد و همکارانش از دانشگاه واترلو در آمريکا که اين پژوهش را انجام داده‌اند، مي‌گويند افراد ممکن است وضعيت خودشان را بي‌نقص بپندارند و براي اينکه از انتخابشان احساس رضايت کنند، وضعيت ديگران را بد جلوه دهند.
پژوهشگران وضعيت 80 فرد مجرد و متاهل را بررسي و از آنها درباره پايداري روابط عاطفي‌شان و ميزان رضايتشان از اين روابط سوال کردند. اين افراد به پرسش‌هايي درباره اينکه آيا افراد ديگر بايد وضعيت تاهل يا تجرد آنها را سرمشق قرار دهند يا نه، پاسخ دادند.
رضايت واقعي از روابط عاطفي در اين 2 بررسي تاثيري بر پاسخ‌هاي افراد نداشت بنابراين تصور فرد از تداوم وضعيت مجرد يا متاهل?بودنش و نه رضايت واقعي?اش از اين وضعيت است که انگيزه داوري او نسبت به ديگران است.
پژوهشگران براي اطمينان از اين نتيجه، 2 بررسي ديگر را اين بار با استفاده از بزرگسالاني که آنلاين دعوت شده بودند، انجام دادند. در بررسي اول 154 نفر بايد مدتي را که به نظرشان وضعيت تاهل يا تجردشان طول خواهد کشيد، تعيين مي‌کردند. برخي از اين افراد اين زمان را در حد يک سال تعيين مي‌کردند که نشان مي‌داد وضعيت رابطه‌اي اين افراد به سرعت تغيير مي‌کند و برخي ديگر اين زمان را تا پايان عمر مي‌دانستند که پايداري بيشتر را در روابط نشان مي‌داد.
در مرحله بعد، اين افراد درخواست شغلي فردي را که متاهل يا مجرد بود، مي‌خواندند. نتايج نشان داد آن گروهي از افراد مورد آزمايش که وضعيت تاهل يا تجردشان را پايدارتر تصور مي‌کردند، با احتمال بيشتري به نفع متقاضي شغلي که وضعيت ازدواجش مشابه آنها بود، راي مي‌دادند. پژوهشگران در چهارمين بررسي که در آن از افراد خواسته مي‌شد درباره يک نامزد انتخاباتي داوري کنند نيز به يافته‌هاي مشابهي رسيدند. نتايج نشان داد هنگامي که افراد با احتمال بيشتري براساس پيش‌داوري بر ضدافرادي که دوستشان ندارند، عمل مي‌کنند که دلايل ديگري هم براي دوست نداشتن آنها (مثل متاهل يا مجرد بودنشان) داشته باشند.
اين بررسي براي اولين بار نشان داد که هم افراد مجرد و هم افراد متاهل پيش‌داوري منفي نسبت به افرادي دارند که وضعيت ازدواج?شان مشابه آنها نيست: «افرادي ممکن است از گرايش خودشان به بي‌کم و کاست انگاشتن مجرد بودن يا متاهل بودن آگاه باشند، اما نمي‌دانند که اين گرايش در واکنش?شان به ديگران - و نيز شيوه پاسخ‌دهي ديگران به آنها - اثر مي‌گذارد.»
نظرت چیه؟