بد بینی

[مهدی 13]

سلام
چندسال پیش با دختری در دانشگاه آشنا شدم و بعد از چند سال دوستی الان نزدیک 2 سال است که نامزد کردیم و در آستانه ازدواج هستیم اما من یه مشکل بزرگ دارم

از همون روز اول تا همین الان من همیشه به نامزدم شک داشتم با اینکه خودم میدونم شکم بیجاست و بارها و به شکلهای مختلف مورد امتحان قرارش دادم و بهش صد در صد اعتماد دارم اما بازم این شک مثل خوره تو وجودم هست ، فکر کنم یه مثال بزنم کاملا مشکلم مشخص شه: منزل اونا با ما حدود 45 دقیقه فاصله هست من بهش زنگ میزنم میگم کجایی؟ میگه خونم ؛چند دقیقه آرومم بعد شک میکنم که نکنه خونه نیست زنگ میزنم خونشون میبینم هست ؛ چند دقیقه آرومم و به خودم میگم دیدی خونه بود دوباره یه فکر جدید میاد تو ذهنم که نکنه تلفن رو دایورت کرده ؛ بلند میشم میرم دم خونشون میبینم هست؛ دوباره چند دقیقه آرومم دوباره به دهنم میاد که شاید بیرون بوده الان رسیده و این قصه همینجور ادامه داره

یعنی در همه موارد افکار منفی بلافاصله به ذهنم میاد و متاسفانه این مساله نه تنها نامزدم رو ادیت میکنه بلکه خودم رو هم تحت فشار روحی قرار داده

چیزی که واسم جالبه اینه که با اینکه میدونم مشکل دارم و فکر غلطه ولی نمیتونم جلوی این افکارو بگیرم.

البته این رو هم بگم که تو مسائل دیگه زندگیم هم این شک و بدبینی با غلظت کمتر وجود داره

از مشاورین محترم ممنون میشم اگه راهنماییم کنن

[sr1494]

سلام دوست عزیز.
تنها کسی که میتونه بهتون کمک کنه خودتون هستید.

بزرگ ترین امتیازی که الان شما دارید اینکه متوجه این موضوع شدید که افکارتون اشتباست.

من برادرانه بهتون میگم اگه میخواین زندگیتون بی دغدغه باشه تا قبل عقد کردن این مشکل رو حل کنید.هر چند بیشتر این شکیات بخاطره جدا بودن از همه دیگه هستش وقتی شما تو ی خونه زندگی کنید این مسایل دیگه موضوعیت نخواهد داشت.
بنابراین فقط سعی کنید با ایجاده محبت و صمیمیت و نگاه مهربانانه به نامزدتون این افکارو از خودتون دور کنید.
این موضوع رو جدی بگیرید.
موفق باشید

[farokh]

سلام
چندسال پیش با دختری در دانشگاه آشنا شدم و بعد از چند سال دوستی الان نزدیک 2 سال است که نامزد کردیم و در آستانه ازدواج هستیم اما من یه مشکل بزرگ دارم
از همون روز اول تا همین الان من همیشه به نامزدم شک داشتم با اینکه خودم میدونم شکم بیجاست و بارها و به شکلهای مختلف مورد امتحان قرارش دادم و بهش صد در صد اعتماد دارم اما بازم این شک مثل خوره تو وجودم هست ، فکر کنم یه مثال بزنم کاملا مشکلم مشخص شه: منزل اونا با ما حدود 45 دقیقه فاصله هست من بهش زنگ میزنم میگم کجایی؟ میگه خونم ؛چند دقیقه آرومم بعد شک میکنم که نکنه خونه نیست زنگ میزنم خونشون میبینم هست ؛ چند دقیقه آرومم و به خودم میگم دیدی خونه بود دوباره یه فکر جدید میاد تو ذهنم که نکنه تلفن رو دایورت کرده ؛ بلند میشم میرم دم خونشون میبینم هست؛ دوباره چند دقیقه آرومم دوباره به دهنم میاد که شاید بیرون بوده الان رسیده و این قصه همینجور ادامه داره
یعنی در همه موارد افکار منفی بلافاصله به ذهنم میاد و متاسفانه این مساله نه تنها نامزدم رو ادیت میکنه بلکه خودم رو هم تحت فشار روحی قرار داده
چیزی که واسم جالبه اینه که ا اینکه میدونم مشکل دارم و فکر غلطه ولی نمیتونم جلوی این افکارو بگیرم.
البته این رو هم بگم که تو مسائل دیگه زندگیم هم این شک و بدبینی با غلظت کمتر وجود داره
از مشاورین محترم ممنون میشم اگه راهنماییم کنن

دوست عزیز خواهشا" اگر تمایل دارید از این حالت خارج بشید قبل از اینکه ازدواج شما رسمی بشه با مشاوره روانشناسی

و تلاش خودتون سعی کنید این حالت رو از خودتون دور کنید

در غیر اینصورت اگر ازدواج نکنید بسیار بهتره تا اینکه با ارامش خودتون و نامزدتون بازی کنید

مثبت اندیش بودن به معنای آن است که تصور خوبی از خودمان داشته باشیم نه اینکه همواره خود را سرزنش کنیم. البته اشتباه نکنید این اصلاً به معنای آن نیست که ما در توانایی ها و نقاط قوت خودمان اغراق کنیم و خودمان را بیشتر از آنچه که هستیم ارائه دهیم. و کاملاً نسبت به نقاط ضعفی که داریم نابینا باشیم و یا حتی آن را انکار کنیم.مثبت اندیش بودن یعنی نیک اندیشدن درباره دیگران و با آنان به صورت مثبت برخورد کردن. این واژه به معنای نادیده گرفتن کاستی ها، انتقاد نکردن و عدم تلاش در جهت بهبود آنان نیست.بلکه به معنای دیدن واقعیت و برنامه ریزی دقیق، هدفمند و امیدوارانه برای تغییر آن است.


روان شناسان بدبینی را نوعی بیماری و اختلال روانی تعریف می کنند که درجات مختلفی دارد. مسلماً همه ما ممکن است در موقعیت ها و در برها هایی از زندگی نسبت خودمان، اطرافیانمان و یا حتی به آینده ناامید شویم. اما افراد بدبین به شکل یک بیماری دارای احساسات خاصی هستند که گاه فرد امیدش را به زندگی از دست می دهد.


به طور کلی انسان ها دو دسته اند: دسته اول افرادی هستند که خودشان را با همه خصوصیات خوب و بدی که دارند می بینند و یاد گرفته اند که با خودشان زندگی کنند و سعی می کنند تمام انرژی خود را در جهت بالا بردن نقاط قوت و کاهش نقاط ضعفشان بگذارند.


مثبت اندیشان، چشم و گوش و حواس خود را در راستای خوبی ها، حسن ها، نقاط قوت ، زیبایی ها، توانایی ها، تشویق ها و پیدا کردن راه حل به کار می گیرند. اما بر عکس دسته دوم افرادی هستند که دچار این باور معیوبند که ظرف وجودی خودشان و دیگران پر شده از بدی ها ، کاستی ها و ضعف ها. و بر خلاف دسته اول افراد منفی نگر تمام حواس خود را در راستای اشکالات،ایرادها، کاستی ها و ضعف ها به کار می گیرند. و منفغل، غمگین، بدبین، شکاک، دودل و کم انرژی و افسرده اند.



افراد بدبین تهی از اعتماد به نفس هستند. به گفته ی برخی روان شناسان و برگرفته از برخی کتاب های این حوزه ی مطالعاتی گاه شکست های پی در پی در عرصه خانوادگی، شغلی و روابط اجتماعی منجر به بروز بدبینی و یاس در افراد می شود. و کاملاً مسلم است که این دسته از افراد به دلیل سد بزرگ افکار منفی به سختی قادرند که ارتباط رضایت بخشی را با دیگران تجربه کنند. چرا که از نظر این دسته از افراد آدم های دیگر پیوسته به دنبال سوء استفاده و منفعت طلبی می باشند.
افراد بدبین همیشه نیمه خالی لیوان را می بینند. و در هر اتفاقی تنها به جنبه های منفی آن توجه می کنند. زیبایی ها و نیکویی ها را نمی بینند یا از دیدن آنها لذت نمی برند. این بدبینی فرد ممکن است به تمامی حیطه های زندگی کشیده شود.


اما بدبینی یا به قول قدیمی ها بددلی وقتی از شکل اجتماعی به درون خانواده راه می یابد بسادگی قابل گذشت نیست. زمانی که آتش بدبینی در خانواده شعله ور می شود و همسران به دلیل بدبینی و سوء تفاهمات یکدیگر را متهم می کنند، بدون شک فرزندان نیز از چنین آسیب هایی در اما نخواهند بود. در خانواده های از هم پاشیده که والدین با هم لجبازی می کنند و سوء تفاهم در آن زیاد است فرزندان بیشتر به بدبینی گرفتارند.

اما اگر تا به امروز در دور باطل افکار منفی و بدبینی گیر افتاده اند، ولی شما محکوم نیستید که تا ابد با باورهای اشتباهتان زندگی کنید.باورهای غلط زیادی ممکن است در همه ما وجود داشته باشد که گاه ریشه این باور ها از دوران کودکی ما نشات می گیرند.و متاسفانه گاهی می توانند منشاء بسیاری از شکست ها و ناکامی های ما در عرصه های مختلف باشند. باورهای غلطی همچون- من هیچ گاه موفق نمی شوم. و یا من هیچ گاه از پس هیچ کاری برنمی آیم- سعی کنند این باور ها را شناسایی کنید و با افکار و باورهای صحیح جایگزین نمایید.

با افراد خوش بین بیشتر معاشرت کنید و معاشرت با افراد منفی را کم کنید. در اطراف ما آدم های زیادی هستند . اینکه شما با چه کسانی معاشرت کنید از اهمیت زیادی برخوردار است. مسلماً همه ما در زمانی که در کنار افراد شاد، سرحال و مثبت قرار می گیریم شادمان تر می شویم و احساس رضایت بیشتری می کنیم. اما زمانی که در کنار افرادی قرار می گیریم که مدام منفی بافی می کنند احساس گرفتگی، تنش، تشویش و ناراحتی و بیماری می کنیم.زمانی که کنار افرادی قرار می گیرید که به شما استرس می دهند آنان آدرنالین را به شما سرازیر می کنند و شما تحت تاثیر آن مشوش و گرفته می شوید. همچنین افزایش هورمون استرس کورتیزول نورون های مغزی را با دشواری روبرو می کند.


مثبت اندیش بودن، خوش بینی
اما شما مجبور نیستید که بیش از اندازه وقت صرف کنید. در عوض بهتر است با کسانی وقت خود را بگذرانید که روحیه شما را بهتر می کنند. هنگام صحبت با خودتان و دیگران از واژه ها و عبارات مثبت استفاده کنید.ساختن عبارت های مثبت کار دشواری نیست. فقط سعی کنید از جملات منفی پرهیز کنید و از فعل زمان حال استفاده کنید. فهرستی از افکار منفی خود را در طول روز تهیه و معادل مثبت هر یک را بنویسید و در جهت آن بکوشید.



ضمناً از یاد نبرید که مثبت دیدن رویدادها و افراد با ساده لوحی و دهن بینی متفاوت است.بسیاری از ما تا آنجا در مثبت اندیشی افراط می کنیم که اعتماد مفرط به هر شخصی و هر کاری منجر به خسران و ضرر ما می شود.



بنابراین سعی کنید اندازه را نگه دارید و تعادل را حفظ کنید.منظور از خوش بینی اعتماد کامل به تمام اطرافیان نیست. بلکه پرهیز از هجمه شکست و سوء ظن و امید به آینده برای داشتن زندگی راحت است.