فکر میکنم همه از دستم ناراحت هستند
همیشه فکر میکنم همه از دست من ناراحت هستن . بخصوص مادرم
من مردی 34 ساله هستم که تقریبا سه ساله ازدواج کردم و با همسرم مشکلی ندارم
مشکل اصلی مادر خودم هست که همیشه میخواد ناراحتیشو به من نشون بده
با اینکه مطمئن هستم کاری نکردم ولی نمیدونم چرا همش عذاب وجدان دارم چرا ازم ناراحت هست و میخوام برم از دلش در بیارم
نمیدونم چکار کنم ،؟
میشه از رفتارای مادرتون چند تا مثال بیارید
یکم موضوعو بازترش کنید
اول باید بگم من یک پسر هستم و چهار خواهر دارم ، بچه چهارم خانواده هستم ، خواهرام همگی در خانواده پدرم ازدواج کردن ولی من و همسرم هیچ نسبتی با هم نداریم
روزهای اول ازدواجمون با خانواده همسرم خیلی مشکل داشتم ( البته با همسرم هیچوقت مشکلی نداشتم و اونهم نداشته )
یکبار با خانواده همسرم بحثمون شد ( حتی خانومم و اقوام همسرم به من حق دادند ) که تقریبا شش ماه ، من با خانواده همسرم هیچگونه رفت و آمدی نداشتیم تا اینکه خانواده همسرم برای عذرخواهی خونه ما اومدن و قضیه تمام شد
بعد از این قضیه خانواده من توقع دارن من همچنان با خونواده همسرم فاصله داشته باشم و از اینکه بهشون نزدیک بشم همیشه در حال هشدار به من هستن
بخاطر همین ما تصمیم گرفتیم از رفت و آمدهامون به هیچکدوم از خانواده ها نگیم که البته بهتر شده برامون
حالا رفتارهای مادرم ((( خیلی روی حرف حساس هست جوری که هر حرفی بزنم منتظر ناراحتی مادرم هستم و اعتماد به نفسمو از دست دادم مثلا روز سیزده فروردین گفتم اگر داییم رفته بود بیرون ما هم دوست داشتیم با اون بیرون بریم الان خیلی ناراحته و میگه جلوی فلان فامیل به من توهین کردی حالا همه میگن دوست نداشته با ما بیاد بیرون و کلی گله میکنه و حتی مریض میشه ، دیگه جواب تلفنامو درست نمیده و سریع کم محل میکنه
مثلا از طریقه لباس پوشیدن زنم ایراد میگیرن ( هم پدرم و هم مادرم ) با اینکه لباس همسرم از نظر من موردی نداره ،( خانواده پدرم نسبتا مذهبی هستن و مادرم هم بیشتر شبیه خانواده پدرم شده ) با این حال سعی می کنم تا اندازه ای به دلشون راه بیام ، زنمم همراهیم میکنه ، زنم لباساش کوتاه بود بخاطر من لباساش بلند شده تا زیر باسن حالا میگن لباساش تنگه و اگر بگم من مشکلی ندارم بدشون میاد بخصوص مادرم که بازهم قهر و .... همیشه هم میگه ما یه چیزی میدونیم و تجربه داریم و ما وظیفمون هست بهت بگیم دوست داری انجام بده یا نده ، ولی اگر انجام ندم مواخذه میشم
مثلا از غذا پختن همسرم ایراد میگیرن که چرا فلان غذا رو گذاشته در حالیکه همسرم شاید ساعتها وقت صرف طراحی غذاش میکنه تا بدونه چقدر براشون مهمن
یا اینکه ایراد میگیره اگر من تو خونه کمک همسرم کنم در حالیکه ما هردو شاغل هستیم و این باعث شده ما نگیم تو خونمون چی میگذره
اینها بخشی از فکرهای من بود
اینارو گفتم چون خیلی فکرم مشغوله و دوست نداریم ( من و همسرم ) به دروغ گفتن عادت کنیم ( مخفی کاری کنیم )
همیشه از نحوه رفتار مادرم دلهره دارم
مثلا گاهی اوقات میگه فلانی گفته چرا عروس و دامادت عید همراهت نیستن یا فلانی گفته زنت تو خیابون بوده عینک آفتابیش وسط سرش بوده و میخوان بهم بفهمونن حجاب زنم خوب نبوده در حالیکه من از پوشش زنم خیالم راحته و چیز مخفی باهم نداریم
هفته ای دو سه بار بهشون خودم سر میزدم ولی دیدم هرچی بیشتر میرم میگن کمه و گلگیشون بیشتر الان هفته ای یکبار خودم بهشون سر میزنم بدون همسرم
اگر یکساعت بشینم میگن چرا دوساعت ننشستی ، اگر دوساعت بشینم میگن چرا سه ساعت ننشستی
توضیح بیشتری خواستید میگم
ممنون میشم پاسخمو بدین
ویرایش توسط mohamadzarei : 04-07-2015 در ساعت 08:33 PM
چه تحملی داره خانومتون
خدا صبرش بده
هر کی دیگه بود به جرم قتل پدر و مادر شوهر زندان بود الان
شاید این رفتارای مادرتون به خاطر حسادتای زنانست
شایدم از سر دوست داشتنه مثلا حس میکنن که تنها پسرشون زندگی خوبی نداره یا خیالشون از بابت خانمتون راحت نیست
به نظر من این مشکلو خانمتون باید حل کنن
باید به مادرتون این اطمینانو بدن که اولا به قدر کافی حواسشون به شما و زندگی مشترکتون هست
دوما قرار نیست بین و شما و مادرتون باشن و رابطه ی شما و مادرتون بعد ازینم میتونه خو ب باشه
در مورد حجاب خانمتونم بهتره یکم قاطع تر باشید
چون خانمتون هیچوقت نمیتونه همونی باشه که خانوادتون انتظار دارن
یه بار برای همیشه قاطعانه بگین که هیچ وقت اجازه نمیدین خانمتون طرز لباس پوشیدشو عوض کنه چون همینجوری
انتخابش کردین و دوسش دارین
شما مدت زیادی با مادرتون زندگی کردید و در این حالت ماردتون نسبت به شما مهرطلب شدهنوشته اصلی توسط mohamadzarei
ازدواج شما این تفکر رو به وجود اورده که ممکنه نسبت به ایشون بی اهمیت شوید پس بهتره در این مورد برای همسرتون هم توضیحاتی بدید
تا در جریان گاها" رفتارهای شما نسبت به مادرتون باشه
به مرور این حالت از بین میره چون به اقتضای این سنین پدر و مادر احساس تنهایی کرده و دوست دارن فرزندانشون بهشون توجه زیادی کنن
سلام ، اگر پیامای قبلیمو خونده باشید ، به مشکل اصلی من پی میبرید ، من هنوز با همون مشکلات دست به گریبان هستم خانوادم ازم توقع دارن از استقلالم بگذرم و مطیع اونها باشم که برای من قابل قبول نیست ، به همین خاطر تازگی به یکی از خواهرام پیغام دادن که پس از مرگم به محمد نگید سر خاکمم بیاد و اصلا نمیبخشمش ، و کلی هم از رفتارهای من و همسرم انتقاد کردن ، هرچی هم به چیزایی که اونها میگن فکر می کنم ایرادی توش پیدا نمیکنم
مثلا میگن زنت اهل زندگی نیست ولی من میبینم زنم از خیلی از ضروریات خودش هم میگذره ، یا اینکه میگن تو حسابت و پولت دست زنت هست و هیچ اختیاری نداری در حالی که اصلا چنین چیزی نیست و یا میگن با فلان کس رفت و آمد نکن ، فلان جا نرید و فلان چیو بخورید یا نخورید و خیلی چیزای دیگه
خودم باهاشون قرار گذاشتم پنج شنبه به همراه پدر و مادرم و کلیه خواهرام و خونوادشون به سفر بریم که پس از اینکه دیدم به خواهرم پیغام داده منصرف شدم و بهشونم گفتم که نمیایم و از اونروز ( یک شنبه ) سعی کردم تماس روزانه نگیرم
ولی همش تو فکر اینم که ما اشتباهی زندگی نمیکنیم
حالا نمیدونم با این رفتاراشون چکار کنم
دو روزه از فکر اینکه چرا این حرفو زده ، خواب و خوراک ندارم
احساس میکنم میخوان بزور مطیعشون بشم
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
نظرت چیه؟