داشتن هم خوابگاهی دانشگاه که ناراحتی آدم رو درک نمیکنن

[mohamma0d]

در اتاق خوابگاه ما یکسری آدم بود که از حرف زدنشون ناراحت میشدم و هرچه آن ها میدیدند که ناراحت میشم از ناراحتی من سوء استفاده میکردن و با هم یکی میشدند و منو بیشتر ناراحت میکردند و همین موضوع باعث شد من عذاب روحی ببینم و هیچ موقع نتونستم خودم باشم و درست صحبت کنم طوری که انگار تو دنیایی ترس بودم و از این میترسیدم که دوباره اذیت نکنن و همین ترسیدن باعثش میشد و من افسرده شدم
همچنین من نمیتونم طوری باشم که ناراحتیمو بروز ندم
چه کار کنم که بتونم باهاشون درست باشم و جنبمو بالا ببرم و ناراحتیمو بروز ندم
حتی من هر وقت میخوام بخندم ، خندم نمیگیره و خیلی مصنوعی و بزور میخندم چون باهاشون حال نمیکنم
لطفاً منو راهنمایی کنید چطوری بتونم تو راحتی باشم و ترسی نداشته باشم و ناراحت نشم و بتونم طرف مقابل رو کاری کنم که دیگه از شوخی با من دست بکشه؟!!!
لطفاً با تجربه و علمتون منو کمک کنید
ممنون

[naghme]

سلام

به نظر من توی خوابگاه هرچقدر آدم از بقیه بیشتر کنار بکشه ، خودش بیشتر اذیت میشه و همیشه حس میکنه معذبه

شما باید یاد بگیرید که بتونین با افرادی دارای فرهنگ متفاوت که حاصل تربیت خانوادگی متفاوتی هستند، ارتباط نسبی برقرار کنین

لازم نیست همیشه به شوخی هایی که به نظرتون بی مزه ست وارد بشین، فقط کافیه درکل رفتار گرم و صمیمانه ای داشته باشین یعنی:

خوشحالیاتون را باهاشون تقسیم کنین، وقتی را برای گپ و گفت با اونا درنظر بگیرین، داوطلبانه برای نظافت و زیبایی اتاق فعالیت هایی انجام بدین، با هم اتاقیاتون هم غذا بشین و...

اما درکل اگه فکر میکنید به طور اساسی روحیات شما با این افراد سنخیت نداره، میتونین اتاقتون را عوض کنین

[mahdianshakib]

محمد خان سلام.

به نظرتون بهتر نیست خوابگاهتون رو عوض کنید؟

بهتر نیست در جمعی قرار نگیرید که توش راحت نیستید؟

این رو در نظر داشته باشید فکر میکنم که دوستانی رو انتخاب کردید که اصلا از نظر فکر و اعتقادی به شما نزدیک نیستن.

و اینکه اگر همیشه اینگونه هستید باید کاریسعی کنید جوری باشید که شخصیتتون راحت هست.در اون صورت هست که افرادی رو جذب می کنید که هم فکر شما هستن.

و اگر نمی تونید خوابگاه رو ترک کنید حتما جوری رفتار کنید که نه اجازه بی احترامی بدید به کسی و نه به کسی بی احترامی کنید.

[e.v]

در اتاق خوابگاه ما یکسری آدم بود که از حرف زدنشون ناراحت میشدم و هرچه آن ها میدیدند که ناراحت میشم از ناراحتی من سوء استفاده میکردن و با هم یکی میشدند و منو بیشتر ناراحت میکردند و همین موضوع باعث شد من عذاب روحی ببینم و هیچ موقع نتونستم خودم باشم و درست صحبت کنم طوری که انگار تو دنیایی ترس بودم و از این میترسیدم که دوباره اذیت نکنن و همین ترسیدن باعثش میشد و من افسرده شدم
همچنین من نمیتونم طوری باشم که ناراحتیمو بروز ندم
چه کار کنم که بتونم باهاشون درست باشم و جنبمو بالا ببرم و ناراحتیمو بروز ندم
حتی من هر وقت میخوام بخندم ، خندم نمیگیره و خیلی مصنوعی و بزور میخندم چون باهاشون حال نمیکنم
لطفاً منو راهنمایی کنید چطوری بتونم تو راحتی باشم و ترسی نداشته باشم و ناراحت نشم و بتونم طرف مقابل رو کاری کنم که دیگه از شوخی با من دست بکشه؟!!!

سلام دوست من
بچه ها خوب راهنمایی کردن، تشکر می کنم ازشون
ترجیحا بهتره که با افرادی که مثل خودت هستند اتاق بگیری ولی همیشه نمیشه محیط رو عوض کرد، مثل محیط سربازی یا محیط کار و...

بخاطر همین پیشنهاد می کنم که ارتباطات رو یاد بگیری، برای داشتن ارتباط خوب باید بتونی همرنگ اونا بشی(به اصطلاح باید هر کس باشی)، البته منظورم این نیست که شخصیت خودت رو از دست بدی بلکه منظورم اینه که بدونی چطور با شخصیت های دیگه رفتار کنی.
این رو بدون که هر چقدر بیشتر حساسیت نشون بدی بدتر به رفتارشون ادامه می دن. در برابر هر چیزی که مقابله کنی باهات مقاومت می کنه.

دور و برت افرادی هستند که شاید باهاشون حال نکنی اما بعضی ویژگی ها و علایق مشترکی دارید که میتونی باهاشون ارتباطات رو بهتر کنی، یاد بگیر که بتونی مثل خودشون رفتار کنی، خندیدن و خندوندن رو یاد بگیر، شاید در ابتدا خیلی سخت و مصنوعی بنظر برسه ولی بدون که تو مسیر قرار گرفتی و این طبیعیه، یادگیری با خودآگاه شروع می شه و به ناخودآگاه ختم می شه بنابراین با تکرار و تمرین پیوسته می تونی ارتباطاتت رو بهتر و قوی تر کنی.