سلام دوستان
دختری 28 ساله هستم و در دوره نامزدی هستم...
دانشجوی رشته حقوقم و نامزدم نوع و میزان تحصیلاتش با من متفاوته...
قصد دارم که وکیل بشم...
نامزدم خیلی تشویقم میکنه...
ایشون از لحاظ مطالعه و برخورد اجتماعی و طرز فکر و نوع رفتار تو سطح خوبی هستن...
مسئله ای که برای من مطرحه اینه که:
صاحبان منسب هایی مثل وکالت یا شغل هایی مثل پزشکی وقتی تو جمع حضور دارند افراد بیشتر متوجه اونها هستند و سوالاتی ازشون میپرسن...
و تو جمع بیشترین توجه به اونهاست و این ممکنه برای همسرانشون (خصوصا شوهران خانم هایی که این حرفه ها رو دارند) حساسیت به وجود بیاره...
.
اعتقاد من اینه که باید مرز کار از زندگی خصوصی مشخص باشه و باید از قبل برای همه، جا بیفته که این دسته مسائل نباید تو جمع مطرح بشه... و اینکه هرگز نیاید مرد احساس کنه که اقتدارش زیر سوال رفته و غرورش خدشه دار بشه (چون نوع و میزان تحصیلات تعيين کننده شخصیت آدمها نیست) پس این یه محدوده خطره...
سوالی که برای من پیش میاد اینه که چطور باید این مرز رو برای اطرافیانم مشخص کنم... مرز بین زندگی کاری و زندگی شخصی...
چطور میتونم حواسم به اقتدار و غرور همسرم باشه کنار اینکه حرفه خودم هم ادامه بدم و همچنان تشویق و تحسین همسرم هم داشته باشم؟
من تو زندگی به حمایت ایشون نیاز دارم ...