نوشته اصلی توسط
e.v
ممنون، بسیار عالی
بسیاری از اخلاق های ناپسند به صورت ناخودآگاه و غیر مستقیم از والدین به کودکان منتقل میشه.
مثلاً دختر بچه ای که همیشه به خاطر ساکت بودنش تایید میشده خوب بودن و محجوب بودن رو تو ساکت بودن درک میکنه و وقتی که وارد اجتماع میشه صحبت کردن و گرفتن حق براش یه معضل میشه چون فکر می کنه که با این کار بی حیا میشه.
یا مثلاً پسر بچه ای که پای صحبت های پدرو مادرش میشنوه که فلانی پول زیادی داره و همیشه دنبال عیاشیه و پسرک ناخودآگاه درک میکنه که پولدار بودن یعنی فاسد بودن و بعد ها در ثروت اندوزی دچار مشکل میشه.
بیشتر از اینکه والدین خلقیات خوب رو برای فرزندانشون ارث بگذارن متاسفانه زخم هایی که خودشون خوردن رو منتقل می کنن. مثلاً پدری که ازش کلاه برداری شده و به پسرش میگه که هیچ وقت تو زندگی به کسی اعتماد نکنه حتی به چشماش... و متاسفانه کلاهی که در آینده بر سر اون پسر از بابت اعتماد نکرن میره به مراتب گشاد تر از اعتماد و تعامل کردنه.
به همین دلیل می گن که اگه پدر و مادر از زخم هایی که خوردن شفا پیدا کنن فرزندان سالمی رو تحویل نسل جدید می دن. کاری که الان میشه کرد اینه که خودمون رو از زخم ها شفا بدیم چون کودکان به نوعی خود شفا داده شده به دنیا میان.
نظرت چیه؟
