یکی از مشکلات نسل جوان و از جمله شخص شما مسئله ی کم رویی است که مانند بیماریهای روحی دیگر به طور قطع قابل درمان و معالجه است. راههای عملی درمان کمرویی عبارتند:موقعی که دربارهی چیزی دچار ترس شدی خود را در آن بیفکن که اضطراب، سختتر از ابتلای به آن است.
1. تلقین :
به نظر روان شناسان، تلقین در درمان بسیاری از بیماریهای جسمی و روحی مؤثر است. این جمله ر همواره با خود تکرار کنید که من از عهدهی سخن گفتن در برابر دیگران برمیآیم. کم رویی نشانهی ترس از شکست و دلیل بر وحشت از برخورد با اشخاص است. این ضعف روحی را با فرار از معاشرت نمیتوان رفع کرد بلکه باید خود را به حشر و معاشرت با مردم مجبور سازید و در مقابل انکار نفس از خود بپرسید که چرا ازاین شخص یا از این جمعیت میگریزم؟ ترس یا اضطراب، اساس تمام حرکات عصبی است. اگر نمیتوانید در جمع سخن بگویید و یا دچار مشکل میشوید دلیلش ترس درونی است. علی(علیه السّلام) میفرماید : (( سخن آدمی حاکی از درجه ی قدرت روحی او است.))
با تلقین به قدرت و تظاهر به نترسیدن بخشی از مشکل حل میشود. یکی از گویندگان مشهور انگلیسی در قرن نوزدهم اقرار میکند که در طول چند هفته قبل از نخستین خطابه-ای که قرار بود ایراد کند چنان ناراحت بود که آرزو میکرد پیش از فرا رسیدن روز معقود پایش بشکند تا از حضور درمجلس معاف گردد، او موقعی که به طرف کرسی خطابه میرفت آن چنان از وحشت و اضطراب خود را میباخت که قیافهی رقت باری پیدا میکرد. عاقبت روزی تصمیم گرفت در وضع خود به درستی تأمل کند، با خود گفت: هنگام سخنرانی چه خطری ممکن است برای من پیش بیاید؟ هیچ چیز مهمی اتفاق نخواهد افتاد. اضطراب شدید او با این جمله مرتفع شد و متوجه شد که خیلی سخن میگوید و در نتیجه یکی از بزرگترین گویندگان عصر خود گردید.
2- اعتماد به نفس :
توجه به تواناییها و استعدادها مانع اظهار ضعف است. یکی از دلایل کم رویی، بیاعتمادی به خویش است. افراد کمرو همواره در این فکرند که دیگران درمورد آن ها چه فکر میکنند، در صورتی که اگر این افراد بدانند در مقایسه با دیگران ضعفی ندارند و شاید در بسیاری از موارد در زندگی نسبت به دیگران ارجحیت هم دارند، در این حال در خود چنان قدرتی می-یابند که میتوانند در برابر هر امری مقاومت کنند. خودباوری و دوری از خود کمبینی بسیاری از مشکلات روحی را درمان میکند.
3- معا شرت با مردم :
علی رغم ترس درونی، برای درمان کمرویی لازم است با دیگران معاشرت کنید. علی(علیه السّلام) میفرماید: (( هرگاه سختی چیزی باعث بیم و هراس شما شد تو نیز در مقابل آن سخت و مقاوم شو تا مشکل بر تو آسان گردد)) . و در جای دیگر میفرماید: (( موقعی که دربارهی چیزی دچار ترس شدی خود را در آن بیفکن که اضطراب، سختتر از ابتلای به آن است.)) به این جمله خیلی توجه کن . وقتی حس کردی ی جا کم رو شدی یا میخوای ی حرفی بزنی نمیتونی ، نترس ، حرفتو بزن ببین چه اتفاقی میفته (نمکشنت که ...)
سعی کنید در معاشرت ها خود را فراموش کنید. برای آن که این امر حاصل شود اولاً، به هر که میرسید سلام کنید و ثانیاً، خوشرو باشید. علی(علیه السّلام) میفرماید: هر تازه واردی در محیط نامأنوس حیرت زده میشود ، برای آرامش خاطر سخن خود را با سلام آغاز کنید.
4- تمرین و ممارست :
سخن گفتن مانند هرکار دیگر احتیاج به تمرین و ریاضت دارد. همهی گویندگان کم و بیش در ابتدا با مشکلی همچون مشکل شما مواجه میشوند و حتی از ضعف و نارسایی در ادای کلمات رنج میبرند ، اما با صبر و تحمل و تمرین نقایص خود را بر طرف میکنند. به کوشش به هر چیز خواهی رسید *** به هر چیز خواهی کماهی رسید از همین امروز شروع کنید . به خود بگویید "من میتوانم"