آبشارهای نیاگارا (به انگلیسی: Niagara Falls)
به مجموعهٔ سه آبشار گفته میشود که در
مرز آمریکا و کانادا در استان انتاریواز قلمروی
کانادا و در ایالت نیویورک از قلمرو آمریکا جای
دارد. این آبشارها در سر جنوبی گلوگاه رود نیاگارا قرار دارد.
این آبشارها از بزرگ به کوچک به ترتیب عبارتند
از:
آبشار نعل اسب،آبشار آمریکایی و آبشار نقاب عروس.
آبشار نعل اسب در بخش کانادایی و آبشار آمریکایی در بخش آمریکایی جای دارند که بوسیلهٔ
جزیرهٔ بز یا گوت آیلند از هم جدا شدهاند. آبشار کوچکتر یا همان نقاب عروس هم در سوی آمریکایی این مجموعه آبشار است که از دیگر آبشارها بوسیلهٔ جزیرهٔ لونا جدا شده است.
مرز بینالمللی دو کشور در اصل از سال ۱۸۱۹ از میان آبشار نعل اسبی میگذرد اما این مرز به دلیل فرسایش زمین و ساخت و سازها مورد مناقشه است.[۱]
این آبشار بر روی رود نیاگارا جای دارد و
آب دریاچهٔ ایری را زهکشی میکند و به دریاچهٔ انتاریو میریزد. این آبشارها روی هم رفته بالاترین سرعت جریان در میان تمام آبشارهای جهان را دارند. بلندی این آبشار بیش از ۵۰ متر (۱۶۵ پا) است. آبشار نعل اسبی با توجه به ارتفاع سقوط آب و شدت جریان، قویترین آبشار درآمریکای شمالی است.[۲] در زمان پُرآبی بیش از ۱۶۸ هزار مترمکعب[۳] و در حالت عادی نزدیک به ۱۱۰ هزار مترمکعب آب در دقیقه از این آبشار سرازیر میشود.
این مجموعه آبشار در ۲۷ کیلومتری (۱۷ مایلی) شمال و شمال غرب بوفالو و ۱۲۱ کیلومتری (۷۵ مایلی) جنوب و جنوب شرقتورنتو، میان دو شهر دوقلوی نیاگارا فالز (انتاریو) و نیاگارا فالز (نیویورک) قرار دارد.
رنگ سبز آب آبشار محصول حل شدن نزدیک به ۶۰
تن بر دقیقه از خاک بسیار ریز و نمک در آب است
که در اثر نیروی فرسایشی رودخانهٔ نیاگارا تولید
میشود. نرخ فرسایش در این منطقه نزدیک به ۳۰
سانتیمتر در سال است که البته در دورهای به
میانگین ۹۱ سانتیمتر در سال هم رسیده بود.
برآورد میشود که تا ۵۰۰۰۰ هزار سال دیگر حتی
اگر با همین نرخ کاهش یافته، فرسایش ادامه
داشته باشد ۳۲ کیلومتر باقیمانده تا دریاچهٔ ایری
از بین برود و دیگر اثری از آبشار باقی نماند.[۶]