نوشته اصلی توسط
ادری
سلام. من به تازگی عضو انجمن شدم
راستش من از بچگی توانایی زیادی در دوست یابی نداشتم . در مدرسه یا هر محیط اجتماعی دیگه ای! اگر هم دوستی پیدا میکردم راحت و سریع از دست میدادمش. البته دوره ی دبیرستان بهتر شدم و دو سه تا دوست خوب پ همراه پیدا کردم ولی چیزی که من میخوام داشتن تعداد زیادی رفیق پایه و همراهه. اما راهشو بلد نیستم که چطوری ارتباط اولیه ی موثر رو برقرار کنم و اون رو حفظ کنم. نمیخوام دوستام منو به زور تحمل کنن یا توی اولویت های مثلا پنجم یا شیشم زندگیشون باشم . میخوام آدمی باشم که همه وقت منو به عنوان یه رفیق خوب به حساب بیارن.
کلا فکر میکنم بد عنقم و شاید منزوی. مثلا وقتی یه نفر حرفی بهم میزنه و خودش میخنده، خیلی وقتا به نظر من خنده دار نمیاد ! این خوب نیست واقعا . خنده های زوری و مسخره
یک نفر بهم گفت تو خودتو درگیر غمها و شادیهای دیگران نمیکنی ،برای همین هم خنده هاشون شادت نمیکنه.
من این وضع کنار گذاشته شدن توسط بقیه رو دوست ندارم. از این انزوا سعی میکنم فرار کنم اما به طور نسبتا شدیدی درگیرشم
مشاوران وکاربران عزیز میشه منو برای حل مشکلم راهنمایی کنید؟