نمایش نتایج: از 1 به 27 از 27

موضوع: بـــــــــازی کـــودکــــان

38624
  1. بالا | پست 1

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Jul 2013
    شماره عضویت
    23
    نوشته ها
    350
    تشکـر
    132
    تشکر شده 584 بار در 158 پست
    میزان امتیاز
    11

    بـــــــــازی کـــودکــــان

    ۱ـ تاثیر جنس

    ۲ ـ تاثیر هوش

    ۳ ـ تاثیر سن

    ۴ ـ تاثیر محیط



    ۱ ـ تاثیر جنـــــس

    جنسیت یکی از عوامل موثر در بازی است.یعنی می توان گفت که بازی پسرها با دخترها تفاوت دارد.پسرها بیشتر از بازی هایی لذت می برند که دشوار است و نیاز به فعالیت جسمانی دارد و دخترها اغلب بازی های ساکت، آرام و ظریف را ترجیح می دهند. می توان گفت بازی های متضمن فعالیت های بدنی در پسران بیشتر از دختران است و شدت و خشونت بازی در دختران به اندازه پسران نیست.


    تا قبل از سن ۸ سالگی، معمولا کودکان اهمیت چندانی به جنس همبازی خود نمی دهند. اما در سنین ۸ تا ۱۰ سالگی اختلاف بازی بین دو جنس کاملا آشکار می گردد و کودکان اکثر اوقات ترجیح می دهند که با همجنس خود بازی کنند.



    دخترها بازی با عروسک، شیر دادن، نوازش کردن و خواباندن عروسک را دوست دارند و حتی بیشتر اوقات با عروسک به خواب می روند.

    پسرها فعالیت های بدنی را که نشانگر قدرت و نیروی عضلانی بیشتر آنهاست در بازی هایی نظیر توپ بازی، دویدن، کشتی گرفتن بروز می دهند.

    برف بازی بازی مشترک بین دخترها و پسرها است.



    به عقیده ی روان شناسان فرانسوی، بازی در نزد پسران بیشتر وسیله ای برایاثبات خود در برابر دیگران و برای دختران وسیله ای برای بودن با دیگران است.

    در اوقات فراغت، دخترها بیشتر ترجیح می دهند دور هم گرد آیند و با یکدیگر درد دل کنند و پسران بیشتر ترجیح می دهند در پی یکدیگر بدوند و به جست و خیز بپردازند.

    ویژگی رفتار دخترها اغلب خودداری از پرخاشگری، تلقین پذیری از اطرافیان و تاثیر پذیری از همبازی های خود است.در مواقعی که دخترها نسبت به هم پرخاشگری می کنند، حالت هیجانی آنان کمتر از پسران به حمله وری و تنبیه بدنی می انجامد.در حالی که پسران فعالیت های جسمی زیاد و جنبش های ماهیچه ای و عضوی، حرکات شدید، هیجان، رفتار تند و پرخاشگرانه را دوست دارند.آنها به ابداع و نوآوری در قوانین و آداب و رسوم بازی دس می زنند و اغلب از زیر بار رعایت قوانین و مقررات بازی شانه خالی می کنند.پسرها اکثرا می کوشند یا خود قانونگذار باشند و یا اینکه قوانین بازی را به نفع خود ندیده می گیرند تا بر رقیب خود پیروز شوند.از این رو، بازی، اغلب در نزد پسران به مرور تغییر چهره می دهد، و به صورت رفتاری نو با آداب و رسومی نو در محیط های مختلف جلوه گر می شود.

    اما دختران بیشتر از پسران به قواعد و اصول بازی گردن می نهند و به رعایت اصول و نظم بازی مقید هستند.دخترها از شدت عمل در فعالیت های جسمی و حمله وری یا پرخاشگری بازی ها می کاهند و رقابت در بازی را به صورت ملایمتری در می آورند.




    ۲ ـ تاثیر هــــوش

    هوش ممکن است در نحوه ی بازی و نوع آن، انتخاب اسباب بازی و استفاده از آن تاثیر بگذارد.


    کودکان تیز هوش سعی می کنند وسایل و اسباب بازیهایی را انتخاب کنند که بتوانند با آنها به ابتکار و نوآوری دست بزنند و قوای ذهنی خود را بکار گیرند.


    کودکان باهوشتر مدت کمتری به یک بازی مشغول می شوند، زیرا خواهان تنوع اند و از تنوع لذت می برند.کودکان باهوش در سنین بالاتر به بازیهایی که متضمن فعالیت های ذهنی و جسمی است می پردازند.مثلا جمع آوری اشیای مورد نظر ( کلکسیون ) برای آنان جذاب و لذتبخش تر می باشد.

    کودکان تیزهوش به دلیل توانایی های بیشتر، به انجام بازیهای انفرادی تمایل نشان می دهند و معمولا نیروی بدنی را در حد زیادی صرف نمی کنند. به نظر می رسد کودکان عقب مانده نیز بیشتر به بازی های انفرادی می پردازند.یرا کودکان تیزهوش به علت توانایی زیاد و کودکان کم هوش به علت توانایی کم، معمولا به خوبی در گروه پذیرفته نمی شوند.

    اگر یک ماشین اسباب بازی در اختیار کودک عقب مانده گذاشته شود ممکن است آن را به اطراف بکوبد یا متلاشی کند.ولی یک کودک تیزهوش سعی به انجام بازی رمزی می کند و حتی ممکن است آن را کنجکاوانه بررسی و از هم باز کند تا از محتویات آن آگاهی یابد.




    ۳ ـ تاثیر ســـن

    کودک در هر سنی بازی خاصی را می پسندد.نوزاد بیشتر دست و پا زدن را دوست دارد، و وقتی بزرگتر شد مثلا، از اینکه چشمانش را بگیرند و با او دالی بازی کنند لذت می برد.



    در مرحله ی اول کودکی ( تولد تا ۳ سالگی ) بازی های کودکان بیشتر انفرادی و با هدف شناسایی اندامها و اشیاء و چگونگی کاربرد آنها صورت می گیرد.مثلا، بازی کودک ۶ ماهه را می توان در تولید صدا و هجاهای ظاهرا بی معنی، چرخاندن صدا در دهان، خنده کردن و بکار انداختن دستها برای گرفتن اسباب بازی مشاهده کرد.کودک در این سن پاهایش را با دست می گیرد و رها می کند و برای بدست آوردن اشیای دور تلاش می کند.



    کودک ۸ ماهه، اشیا و اسباب بازیها را پیوسته به زمین می اندازد و برمیدارد و از این کار لذت می برد.

    کودک ۱۰ ماهه با گذاشتن اشیا درون جعبه و بیرون اوردن مجدد آنها به بازی می پردازد.

    کودک ۱۴ ماهه با پر کردن و خالی کردن یک ظرف از مایعات و بسته بندی کردن، به بازی مشغول می شود.

    کودک ۱۸ ماهه به بازی های تقلیدی از رفتار والدین و بزرگترها علاقه دارد.

    در ۲ سالگی فعالیت های کودکان بیشتر جنبه ی تمرین و ورزیدگی جسمی دارد و بیشتر بصورت انفرادی انجام می شود، تا آن حد که همه ی کودکان در کنار هم، ولی هر یک برای خود بازی می کنند.

    در مرحله ی دوم کودکی ( ۳ تا ۷ سالگی )، کودکان علاوه بر بازی های فردی قادر به فعالیت های گروهی نیز می گردند و همانطور که ژان پیاژه مطرح می کند کودکان ۴ الی ۷ ساله در یک محل جمع می شوند، ولی هر کدام برای خود بازی می کنند و اگر یکی از آنها را از جمع خارج کنیم مخالفت و گریه می کنند، ولی هیچکدام حاضر به انجام بازی گروهی و مشترک نیستند.( بازی موازی )

    در مرحله ی دوم کودکی، بازیها به تدریج به نسبت جنسیت یا سن از یکدیگر متمایز می شوند و دختران رفته رفته با دختران و پسران با پسران به بازی های دو سه نفری می پردازند.در اواخر این مرحله بازی ها به مرور از حالت انفرادی خارج می شوند و به صورت بازی های قراردادی که انجام آنها مستلزم رعایت اصول و مقرراتی است، در می آیند.از این به بعد اعمال منظم و با هدف جای بعضی از فعالیت های بازی، یعنی فعالیت های خود بخودی و بی هدف را می گیرند، با نزدیک شدن کودک به دوران بلوغ، تنوع بازی های او کم می گردد.

    مطالعات نشان داده است که در حدود ۱۲ سالگی نه تنها تعداد فعالیت هایی که کودک در ان شرکت می کند کمتر می شود، بلکه در نوع فعالیت هایی که کودک از آنها لذت می برد نیز تغییراتی به وجود می آید. در این سن فعالیت های مورد علاقه ی کودک بازی ها و ورزش هایی اند که دقیقا سازمان داده شده اند و نیز مشغولیت انفرادی از قبیل سینما رفتن، تلویزیون تماشا کردن و مطالعه برای آنان لذتبخش می شود.



    کودکان بزرگتر وقت کمی برای بازی دارند.انان برخی فعالیت ها را رها می سازند چون احساس می کنند که این فعالیت ها کودکانه و کسل کننده است.مثلا بچه های کودکستان بازی با مکعب های چوبی را رها می کنند، زیرا اشیایی از قبیل رنگ، گل رس، مداد رنگی، گچ، فعالیت های جالبتر و متنوع تری را به آنها عرضه می کنند.

    زمای که کودک، دیگر نمی تواند خود را به جای شخصیت های گوناگون بگذارد،یازی های هیجان انگیز جذابیت خود را از دست می دهند.وقتی کودک دیگر نمی تواند اسباب بازی ها و عروسک های خود را جاندار فرض کند و اینکار به نظر همسالان او نیز کودکانه می آید،اسباب بازی ها و عروسک ها جذابیت خود را از دست می دهند.

    کم شدن تعداد فعالیت های بازی ممکن است به علت نبودن همبازی نیز باشد.کودکانی که در جمع همسالان خود پذیرفته نمی شوند، مجبورند به تعداد محدودی بازی انفرادی اکتفا کنند.این بخصوص در مورد پسرها صدق می کند، زیرا بیشتر بازی های پسرانه به صورت دسته جمعی است.




    ۴ ـ تاثیر محیـــــط

    کودکان سراسر دنیا، بازی می کنند و محیط فقط در نوع بازی آنها تاثیر می گذارد. کودک امریکایی بازی می کند، اما ممکن است از بازی کلـاغ پر چیزی نداند و لذتی هم نبرد.



    فرهنگ هر جامعه در بازی تاثیر می گذارد و می توان گفت که بازی کودکان به نوعی نشان دهنده ی فرهنگ آن جامعه است.در مناطق محروم، به علت اینکه افراد از توانایی اقتصادی زیادی برای خرید وسایل و اسباب بازی برای کودکان برخوردار نیستند، آن دسته از بازی های سنتی را که نیاز چندانی به اسباب و ابزار ندارد به کودکان خود می آموزند.در این جوامع کودکان یاد می گیرند که برای خود اسباب بازی بسازند. این تولید و سازندگی بازی و فعالیت دلچسبی برای این قبیل کودکان می شود.


    فضا و مکان و بطور کلی محیط بازی با نوع بازی تناسب دارد، بطوریکه فعالیت های بدنی معمولا در فضای باز و بازی های فکری در اتاق های منزل انجام می گیرد.




    عوامل موثر در بازی بسیارند ؛ از جمله ی انها می توان به نقش همبازی، اسباب بازی، البسه بازی، زمان، آزادی عمل کودک، تشویق والدین و تغذیه کودک نیز اشاره کرد.



    منبـــــع : روانشناسی بــازی / محمدعلی احـمندوند
    امضای ایشان
    همــانگونه که روز ِ خــوب خــواب خوش در پـی دارد
    زندگی هــم اگـــر بـــه خوبی سپــری شود
    مرگی آمرزیده و آرام در پی خواهـد داشت


  2. کاربران زیر از *P s y C h e* بابت این پست مفید تشکر کرده اند


  3. بالا | پست 2

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Jul 2013
    شماره عضویت
    25
    نوشته ها
    2,627
    تشکـر
    52
    تشکر شده 531 بار در 311 پست
    میزان امتیاز
    13

    بــــــــازی درمـــانی

    بازی‌درمانی گروهی به لحاظ این‌که حضور کودکان دیگر در اتاق، تنش‌های درونی کودک را کاهش می‌دهد و نسبت به درمانگر واکنش طبیعی‌تري خواهد داشت و به‌طور کلّی دامنة گسترش ارتباط بین درمانگر و کودک را افزایش می‌دهد، مفید است.






    در اين قسمت براي علاقه‌مندان به بازي‌درماني نوشته‌اي از دكتر بنانج قرار داده شده است. اين متن مناسب افرادي است كه قصد كار با كودك و استفاده از روش بازي‌درماني دارند.



    بازي‌درماني، تکنیکي است براساس انعکاس رفتار کودک. باید احساسات کودک را طوری شناسایی کرد و آن را به کودک منتقل کرد که کودک نسبت به اعمال و رفتار خود آگاه شود.

    ● کاربرد:
    از اين روش، برای درمان کودکان ناسازگار و کسانی که نسبت به حلّ مسایل مربوط به سازگاری مشکل دارند، استفاده می‌شود.


    ● محیط بازی درمانی:

    محیط بازی باید ثابت باشد و در واقع شامل یک محدودة بسته که اغلب یک اتاق مخصوص است که از لحاظ روشنایی و دما در جای مناسبی از ساختمان قرار داشته باشد. بچه‌ها باید در محدودة اتاق بازی کنند و هیچ یک از اسباب‌بازی‌ها را نباید از اتاق خارج کنند. برای هر جلسه درمان یکسری اسباب‌بازی از قبل تهیه می‌شود و در نظر گرفته می‌شود که بیشتر شامل نوزاد عروسکی، بطری شیر نوزاد، مداد رنگی، سربازان عروسکی، تفنگ عروسکی، تعدادی عروسک‌های کاغذی که بیانگر اعضای خانواده باشد، خانة عروسکی، خمیرهای بازی و توپ است که در اختیار بچه‌ها قرار داده می‌شود و می‌گوییم: "هر بازی که دوست داری انجام بده".

    ● اصول بازی‌درمانی:


    • ترغیب نمی‌کنیم: برای مثال، نمی‌گوییم: "اطمینان دارم که تو این کار را انجام می‌دهی."
    • حمایت نمی‌کنیم: برای مثال، نمی‌گوییم: "من به تو کمک خواهم کرد تا تو این کار را انجام دهی."
    • فشار وارد نمی‌کنیم: برای مثال، نمی‌گوییم: "سعی کن مثل دیگران این کار را انجام دهی."

    در اتاق بازی بچه آزاد است تا هر کاری که خواست انجام بدهد و هر بازی که انتخاب کرد انجام دهد. اوّلین مکالمه از سوی بچه شروع می‌شود و درمانگر، گفتار بچه را عیناً فقط با تغییر ضمایر و افعال به خودش برمی گرداند. اگر مکالماتی بین مربی و کودک در اتاق بازی انجام می‌شود، نباید جلوتر از احساس کودک باشد، چون این دخالت در تبیین احساس درونی کودک است، مثلاً کودک می‌گوید من در اینجا از انجام هیچ کاری نمی‌ترسم و هر کاری که می‌خواهم، انجام می‌دهم. مربی برمی‌گردد و به کودک می‌گوید تو اینجا از انجام هیچ کاری نمی‌ترسی و هر کاری که دوست داری انجام می‌دهی (ولی در بیرون، مقررات به تو اجازة چنین کاری را نمی‌دهند). این جملة واپسین در واقع دخالت در تبیین احساسات کودک است و نباید در اتاق بازی‌درمانی گفته شود.
    در مواقعی هم درمانگر نباید سکوت کند؛ برای مثال، زمانی که کودک در شخصیت خود شک ایجاد کرد و سؤالی برایش ایجاد شد، برای مثال، پسری در حالی که با اسباب بازی‌های دخترانه بازی می‌کند می‌گوید: من دوست داشتم که دختر باشم. در چنین لحظه‌ای مربی باید شخصیت و هویت بچه را برایش قطعی کند و بگوید تو دوست داشتی دختر باشی، در حالی که یک پسری.

    حالا ممکن است کودک در محیط بازی کاری انجام بدهد که عملی تخریبی و غلط باشد. اصولاً بچه‌ها در چنین شرایطی به صورت مربی یا درمانگر نگاه می‌کنند. جمله‌ای که درمانگر باید بگوید این است که تو فکر می‌کردی که من برای این کار تو را سرزنش کنم، مگر نه؟ مددجو می‌فهمد که شما در اینجا این کار را انجام نمی‌دهید و اصولاً یک پوزخندی تحویل شما می‌دهد و به کارش در آن زمان ادامه می‌دهد و شما نباید در آن مقطع مانع او شوید.

    ● بازی‌درمانی انفرادی:
    به علّت داخل نشدن عناصر انتقاد و تشویق در محیط درمان، درمان فردی به مراتب آسان‌تر و کاراتر از درمان گروهی است.


    ● بازی‌درمانی گروهی:
    در بازی‌درمانی گروهی ترجیحاً دختر و پسر را از هم جدا می‌کنند. درضمن، اصل بازتاب احساسات و نقطه‌نظرهای کودک با دقت بیشتری باید حفظ شود تا کودک احساس نکند با سایر بچه‌های گروه مقایسه می‌شود؛ چه لفظ تحسین و چه لفظ انتقاد، چنین احساسی را ایجاد می‌کند. برای مثال، اگر کودکی کار مثبتی انجام داد، نباید از کلمات "آن می‌داند چه کاری انجام بدهد" استفاده کرد و اگر کودکی بی‌هدف به گذراندن وقت خود مشغول بود، نباید گفت "تو مثل این‌که نمی‌دانی چه کار بکنی؟". درمانگر باید احتیاط کافی به‌کار ببرد تا مبادا تمرکز واکنش‌هایی بر روی یک کودک به بهای بی‌توجهی به کودکان دیگر تمام شود. درمانگر باید کوشش کند تا عقب‌ترین کودک عضو گروه وارد جرگة ارتباط شود؛ حتّی اگر آن فقط یک لبخند دوستانه باشد.


    بازی‌درمانی گروهی به لحاظ این‌که حضور کودکان دیگر در اتاق، تنش‌های درونی کودک را کاهش می‌دهد و نسبت به درمانگر واکنش طبیعی‌تري خواهد داشت و به‌طور کلّی دامنة گسترش ارتباط بین درمانگر و کودک را افزایش می‌دهد، مفید است.


    ● چگونه کودک را وارد اتاق بازی کنیم؟
    ارتباط با کودک را از طریق سلام و احوال‌پرسی با او شروع می‌کنیم. ما به کودک می‌گوییم "آن عروسکی که روی میز است، دوست داری؟" در اینجا اکثر بچه‌ها با خنده جواب مثبت می‌دهند و وارد اتاق بازی می‌شوند، ولی تعدادی از بچه‌ها ممکن است برخورد دیگری داشته باشند؛ برای مثال، می‌گریزند یا می‌گویند نه! احتمال چنین امری هست. احتمال فراوان وجود دارد که کودک در پاسخ به سلام یک درمانگر پشت خود را به او بکند؛ در چنین شرایطی اصلاً نباید از زور استفاده کرد. حتّی نباید جملاتی مثل این که "ای وای چه اسباب بازی‌های قشنگی، آن‌جا پر از عروسک و ماشینه! تو که آن‌ها را دوست داری، مگر نه؟" را گفت؛ زیرا با این سؤال آخر در واقع شما مسئولیت تصمیم‌گیری داشتید، نه کودک.

    در چنین شرایطی درمانگر باید از خطاب سوّم شخص استفاده کند و بگوید: "بچه‌های زیادی اینجا می‌آیند و از اتاق ما خوششان می‌آید". اگر کودک باز قیافه‌ای منفی گرفت و علاقه‌ای به اتاق بازی نداشت، درمانگر باید بگوید "تو از این عصبانی هستی که تو را اینجا آورده‌اند"، "تو دوست نداری کسی با تو این‌جوری رفتار کند" یا بگوید "مثل این‌که تو دوست نداری با من صحبت کنی، چون تو من را نمی‌شناسی؟".

    بین این سؤالات پرسشی کمی هم توقف می‌کنیم تا کودک احساسات خود را نمایان کند. "تو می‌خواهی برگردی خانه (کلاس)، به‌هرحال اتاق بازی آن‌جاست"، "می‌خواهی قبل از این‌که به خانه برگردی (یا به کلاس برگردی) سری به آن‌جا بزنی؟". اگر باز هم مثمر ثمر نشد، می‌گوییم قبل از این‌که به خانه برگردی باید در دفتر منتظر باشی، حالا خودت انتخاب کن! می‌خواهی در دفتر باشی یا در اتاق بازی؟ اگر باز هم نتیجه نداد، هرگز از زور استفاده نمی‌کنیم و به گروه‌درمانی رو می‌آوریم تا از تنش‌های بچه کاسته شود. بعد از وارد شدن در اتاق بازی کودک را کاملاً در انتخاب بازی آزاد می‌گذاریم و هرگز کارهای انجام شده توسط کودک را تحسین نمی‌کنیم، چون این عمل از سوی کودک به‌عنوان مراقبت تلقی می‌شود و بعدها جملاتی شبیه این که "معلم مواظبمان هست" را بیان می‌کند.


    [replacer_img]
    ● گزارش یک نمونة عملی:
    جیمز کودکی است پنج ساله که توسط درمانگرش این‌گونه توصیف می‌شود: او کودکی است سرگردان، جیغ جیغو، فردی که به اصطلاح قدرت تشخیص و شناسایی‌اش صفر است و گفتار هم ندارد.


    • در درجة اوّل، این کودک در ورود به اتاق بازی واکنش‌های منفی نشان می‌دهد و به هر طریق ممکن وارد اتاق بازی می‌شود. در مرحلة اوّل، این کودک اسباب‌بازی‌ها را برداشته و به کف اتاق پرت می‌کند و نیم نگاهی به درمانگر می‌کند و هر آن‌چه به دست می‌گیرد به وسط اتاق پرت می‌کند.
    • در جلسة دوّم، دوباره اسباب‌بازی‌ها را برمی‌دارد و به وسط اتاق پرتاب می‌کند. ماشین‌ها را روی زمین هل می‌دهد و واگن‌ها را جابه‌جا می‌کند، گهگاهی صدای خنده و گاهی هم صدای ناله از خودش تولید می‌کند در چنین شرایطی به محض خندة کودک درمانگر می‌گوید "جیمی این کار را دوست داره" یا "جیمی فکر می‌کنه این کار جالبه" و در هنگام نالة کودک درمانگر می‌گوید "جیمی این کار را دوست نداره، جیمی ناراحت شده".
    • در جلسة سوّم، جیمی فعالیت‌هایش را معطوف به این کار می‌کند. این‌بار درمانگر به محض اين‌که کودک اسباب‌بازی را از زمین برمی‌دارد، اسم آن را می‌گوید. در مراحل بعدی، کودک از این کار خوشش می‌آید، به دفعات این کار را انجام می‌دهد و منتظر می‌ماند که درمانگر نام آن وسیله را بگوید. درمانگر در ضمن باید حالات کودک را بیان کند. برای مثال، جیمی داره واگن را هل می‌ده. جیمی داره تیراندازی می‌کنه.
    • در جلسات بعدی، درمانگر به همان ترتیب عمل می‌کند؛ منتهي این بار جیمی منتظر شنیدن نام وسیله‌ها می‌ماند و در صورت توانایی، خودش هم با درمانگر تکرار می‌کند. بعد از گذشتن چند جلسه، جیمی دارای گفتار دو کلمه‌ای است. او وقتی وارد اتاق بازی می‌شود سلام می‌کند و به آرامی به سمت اسباب‌بازی‌ها می‌رود و شروع به بازی می‌کند و هر وقت اسباب‌بازی را از زمین برمی‌دارد، به صورت مربی نگاه می‌کند و نام آن را می‌گوید. رفتار پرخاشگری او بسیار کم شده است و می‌توان گفت در بسیاری از موارد قطع شده است و هر روز به ذخیرة واژگانی او افزوده می‌شود و در واقع کار درمانی ما مناسب پایه‌ریزی و انجام شده است.




    نویسنده: دکتر عطی‌الرضا بنانج


    برگرفته از: انجمن درمانگران ایران

  4. بالا | پست 3

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Jul 2013
    شماره عضویت
    23
    نوشته ها
    350
    تشکـر
    132
    تشکر شده 584 بار در 158 پست
    میزان امتیاز
    11

    نقش والدین در بـازی کـودکـان

    74e300f997246f6a7c2f3e4ef04079d0.jpg

    بازی یکی از نیازهای اساسی کودکان و اصلی‌ترین فعالیت کودک به شمار می‌رود که در عین سرگرم کردن او، کارکردهای مهم دیگری نیز دارد که هریک از این کارکردها به جنبه‌ای از زندگی کودک مربوط می‌شود که او را برای ورود به زندگی بزرگسالی آماده می‌کند. به این معنا که خیلی اوقات بچه‌ها با وسایل بازی‌شان رابطه عاطفی برقرار می‌کنند که در سنین پایین طبیعی است، اما والدین چگونه با اسباب بازی کودک برخورد کنند؟ مثلا دست عروسک کودک شکسته، نباید بگوییم اشکالی ندارد و یکی دیگر برایت می‌خرم، در این مواقع باید عاطفه نشان دهیم، متاسف شویم و سعی کنیم دست عروسک را درست کنیم، این رفتار می‌تواند به رشد عاطفی کودک در آینده کمک کند.


    بچه‌ها اسباب بازی‌ها را جاندار فرض می‌کنند. مهم است که مسئولیت اسباب بازی‌شان را به خودشان بدهیم، با این رفتار در واقع یک‌جور الگو دادن و نقش‌پذیری را در کودکان تقویت می‌کنیم. بنابراین به کودک می‌گوییم، خودت باید اسباب بازی‌هایت را کنترل و نگهداری کنی، اگر کودک اسباب‌بازی را جایی بگذارد که نباید آنجا باشد، آن را توقیف کنیم نه به این معنی که مالکیت آن را از وی بگیریم، بلکه تا مدتی توقیف می‌کنیم چون نتوانسته مسئولیت نگهداری آن را بخوبی انجام دهد. این موضوع به کودک کمک می‌کند نسبت به نقش‌هایی که در بزرگسالی خواهد داشت، مسئولیت‌پذیر باشد. بازی، انعکاسی از فعالیت‌های درونی کودک و میل به خوشی، آزادی و رضایت است که صفا و آرامش را به ارمغان می‌آورد. روان‌شناسان معتقدند در فعالیت‌های خودجوش کودک باید آزاد گذاشته شود و دخالت بی‌توقع و نامناسب در فعالیت‌های او نباید صورت بگیرد، تا استقلال و خودمختاری کودک سلب نشود.


    والدین نباید تعیین‌کننده نوع و شیوه بازی باشند، بلکه بهتر است شرایط سالم بازی را فراهم و خود به عنوان همبازی شرکت کنند و اجازه دهند تا کودک با قدرت خلاقیت خود بازی را اداره کند. بازی برای بچه مانند زندگی برای آنهاست، پس با بازی بچه‌ها جدی برخورد کنیم.



    منبـــــع
    امضای ایشان
    همــانگونه که روز ِ خــوب خــواب خوش در پـی دارد
    زندگی هــم اگـــر بـــه خوبی سپــری شود
    مرگی آمرزیده و آرام در پی خواهـد داشت


  5. بالا | پست 4

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Jul 2013
    شماره عضویت
    23
    نوشته ها
    350
    تشکـر
    132
    تشکر شده 584 بار در 158 پست
    میزان امتیاز
    11

    بـــازی کــودک با اعـداد

    ورود فرزند به کانون خانواده، شور و گرمی خاصی را برای پدر و مادر به همراه دارد. مسلما روزهای اول نگرانی از تربیت و پرورش ذهن والدین جوان را پر می کند. اما طولی نمی کشد که کم کم بر اوضاع مسلط می شوند. یکی از این موارد بسیار مهم در رشد شخصیت کودک، بازی هاست.به کمک همین بازیهاست که بچه خیلی از مسائل را می آموزد. شاید عجیب به نظر بیاید، اما باید گفت که هیچ بازی برای بچه ها، احمقانه و بیخود نیست. همه آنها راهی برای جست وجو و شناخت دنیای پیرامون است.



    پیش از ۱ سالگی

    بازی های ریاضی دراین سن، مفهومی ندارند؛ بلکه فعالیت هایی محسوب می شوند که بیشتر به نظم دادن ذهن و تقویت حافظه کودک کمک می کند. در بازی هایی که برای این گروه سنی طراحی می شود، گرچه اعداد فقط یک نقش ساده مقایسه ای دارد، اما از تأثیر مثبت آنها نیز نباید غافل شد: «کودک با نام اعداد آشنا می شود.»



    بازی انگشتان

    کودک را روبه روی خود بنشانید. یک دستش که کاملا باز است را روی دست خود بگذارید. یکی از انگشتانتان را کف دست او بچرخانید و قصه را تعریف کنید: «یکی بود، یکی نبود. یک روز قلقلی با دوستانش به جنگل رفتند. (انگشت شستش را خم کنید) این یکی یک پرنده دید. دومی پرهای پرنده را کند (انگشت سبابه را خم کنید). سومی آن را کباب کرد (انگشت سوم را خم کنید). نفر بعد کباب را خورد (انگشت دوم را خم کنید). بیچاره آخری که هیچی بهش نرسید شروع به دویدن کرد. در این موقع با دو انگشتتان از انگشت کوچک بالا بروید و او را در آغوش بگیرید.



    آب بازی و اعداد

    وقتی که بچه را به حمام می برید، چند بطری در اندازه های مختلف در اختیارش بگذارید. در این صورت، او علاوه بر اینکه مفاهیم اصلی مانند خالی بودن، پر بودن و... را یاد می گیرد، وزن بطری ها را به کمک اندازه های مختلف و مقدار آبی که گنجایش دارد، می شناسد.




    از ۱ تا ۲ سالگی

    مفهوم ریاضی با آموزش های ساده به کودک القا می شود که کم کم به دلیل و منطق می رسد.



    هرچی مثل هم هست، درکنار هم...

    دراین بازی، چند جفت اشیای مختلف مانند کتاب، قاشق، میوه، کفش و... را آماده کنید. آنها را درهم بریزید و از فرزندتان بخواهید تا هر آنچه را که دو به دو شبیه است، کنار هم بگذارد. این بازی همچنین می تواند برای تقلید رنگ ها نیز انجام شود. دراین صورت می توانید از جوراب و لباس های رنگارنگ استفاده کنید.



    بزرگ با کوچک

    پنج یا شش وسیله در اندازه های مختلف را به صورت نامرتب جلوی بچه بریزید. سپس از او بخواهید تا آنها را به ترتیب از کوچک ترین تا بزرگ ترین بچیند. این کار را به راحتی می توانید با انواع ظروف و بطری ها انجام دهید.



    اسباب بازی کجاست؟

    برای این بازی یک جعبه لازم دارید. عروسک یا توپ کودک را در یک موقعیت نسبت به جعبه، بالا، پایین، داخل، پشت، جلو و کنار بگذارید و آن را اعلام کنید. چندبار این تمرین را تکرار کنید. حالا از فرزندتان بخواهید تا با توجه به مکانی که شما می گویید، اسباب بازی را همان جا بگذارد. توجه کنید که ابتدا با مفاهیم ساده تر مانند بالا و پایین شروع کنید.




    از ۲تا ۳ سالگی

    مفاهیم ریاضی کم کم برای کودک شناخته تر می شود، به شرط آنکه اعداد از ۱۰ بیشتر نشود.



    شمارش توپ ها

    ابزار این بازی یک سبد و ۱۰ توپ کاغذی است که از روزنامه های باطله درست کرده اید. توپ ها را در یک مسابقه با فرزندتان درون سبد بیندازید و از او بخواهید تا آنها را بشمارد.


    منبــــع
    امضای ایشان
    همــانگونه که روز ِ خــوب خــواب خوش در پـی دارد
    زندگی هــم اگـــر بـــه خوبی سپــری شود
    مرگی آمرزیده و آرام در پی خواهـد داشت


  6. بالا | پست 5

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Jul 2013
    شماره عضویت
    25
    نوشته ها
    2,627
    تشکـر
    52
    تشکر شده 531 بار در 311 پست
    میزان امتیاز
    13

    آیا کودکتان از بازی کردن می ترسد؟

    ترس كودك از بازی با وسایلی مانند سرسره را باید جدی گرفت، البته در اكثر اوقات این ترس به دلایل اكتسابی رخ می‌دهد و ترس والدین از بروز مشكل برای كودك و صدمه دیدن او باعث می‌شود تا ترس در چهره و رفتار آنها نمایان شود، كودك نیز در سنین كم بسیار تحت تأثیر والدین خود قرار دارد و این باعث می‌شود تا او نیز دچار ترس شود.




    همه بچه‌ها عاشق بازی کردن هستند اما شاید برایتان عجیب باشد که بدانید بعضی از بچه‌ها از بازی کردن می‌ترسند! سراغ پارک‌ها و اسباب بازی‌هایشان نمی روند و معمولا تمایلی به تجربه‌های جدید و تحرک بدنی ندارند. پزشكان به والدین در خصوص ترس كودك از بازی با وسایل بازی در پارك‌ها و یا مكان‌های تفریحی هشدار می‌دهند و می‌گویند این ترس ممكن است علت روانی داشته باشد و به تدریج با بزرگ شدن كودك مشكلات بیشتری برای كودك ایجاد شود.


    بعضی از كودكان از بازی با وسایلی كه پیچیده است می‌ترسند، حتی اگر بازی با كامپیوتر باشد در این زمان والدین می‌توانند در نقش مربی ظاهر شده و لازم و راهنمایی‌های مفید را به كودك بكنند تا او ترس كمتری پیدا كند.


    گفتنی است اما ترس كودك از بازی با وسایلی مانند سرسره را باید جدی گرفت، البته در اكثر اوقات این ترس به دلایل اكتسابی رخ می‌دهد و ترس والدین از بروز مشكل برای كودك و صدمه دیدن او باعث می‌شود تا ترس در چهره و رفتار آنها نمایان شود، كودك نیز در سنین كم بسیار تحت تأثیر والدین خود قرار دارد و این باعث می‌شود تا او نیز دچار ترس شود.



    بررسی‌ها نشان می‌دهند در موارد دیگر به غیر از ترس‌های اكتسابی ترس كودك از بازی با وسایل بازی و یا حتی همسالان می‌تواند علل مشكلات روانشناسی داشته باشد و در این مواقع والدین به هیچ وجه نباید كودك را تنبیه و یا به اجبار وادار به بازی كنند بلكه می‌توانند از راهنمایی و مشورت با متخصص روانشناس كودك بهره ببرند تا در آینده كودك دچار مشكلات بیشتر نگردد.


  7. بالا | پست 6

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Jul 2013
    شماره عضویت
    25
    نوشته ها
    2,627
    تشکـر
    52
    تشکر شده 531 بار در 311 پست
    میزان امتیاز
    13

    یک بازی ضد اضطراب جدایی

    هنگام بازی، کودک فکر می کند، برنامه ریزی می کند، راه های تازه ای می یابد، تجربه می کند، پرورش فکری، عاطفی، جسمی و اجتماعی می یابد و ...


    [replacer_img]

    با کودکان به زبانهای گوناگون می توان حرف زد: زبان قصه، زبان شعر، زبان متل و ..... اما بهترین و گویاترین زبانی که همه کودکان در سنین گوناگون و با بهره های هوشی متفاوت می توانند آن را درک کنند، زبان بازی است. بازی ، جوهر زندگی و پنجره ای به دنیای کودک است. در بازی، کودکان استقلال دارند، نظر می دهند و مشکلات خویش را حل می کنند. بازی، موثرترین و پرمعناترین راه یاد گیری کودکان است. هنگام بازی، کودک فکر می کند، برنامه ریزی می کند، راه های تازه ای می یابد، تجربه می کند، پرورش فکری، عاطفی، جسمی و اجتماعی می یابد و ...
    کودکتان را به حمام می‏برید، تنش را خشک می‏کنید و در پایان حوله را روی سرش می‏اندازید... چند دقیقه بعد حوله را از روی سرش می کشید و ... «دالی»... کودک‏تان که خوشش آمده از روی رضایت خنده‏ای می‏کند. اصلاً مهم نیست چگونه با کودکتان دالی موشه بازی می‏کنید. به هر حال او از این موضوع خوشش می‏آید و شما را تحویل می‏گیرد.
    بازی وسیله‌ای برای بیان احساسات و کشف روابط و ارضای آن است. کودکان معمولا میان دو تا سه سالگی بازی با دیگران را آغاز می‌کنند، اما اگر استعداد ذاتی و علاقه اجتماعی آنان رشد نیافته باشد، با دیگران سازگار نخواهند شد و علاقه‌ای به حفظ روابط اجتماعی و شرکت در بازی کودکان نخواهند داشت. کودک از طریق بازی و همانند سازی و تقلید از رفتارهای بزرگسالان نه تنها رفتارهای اجتماعی را تمرین می‌کند، بلکه بازی فرصتی برای اصلاح و گسترش شیوه‌های رفتاری کودکان ، بخصوص رفتار اجتماعی آنان است. از این طریق کودک شهامت داخل شدن در اجتماع را کسب می‌کند و فرا می‌گیرد که چگونه می‌توان در اجتماع زیست و مسئولیت پذیرفت. همچنین روشهای مختلف مبارزه با مشکلات و پیدا کردن راه حل همان مشکلات را می‌آموزد.

    «دالی موشه» راهی برای برقراری ارتباط

    کودک شما خوب می‏داند که چند لحظه بعد دوباره شما را خواهد دید. حتی در 3 ماهگی نوزادتان به خوبی آگاه است که شما صورتتان را پشت پرده مخفی کرده‏اید. این بهترین راه حلی است که نوزادتان حضور و غیاب و جدایی و بازگشت شما را تجربه و حس کند.

    از 3 ماهگی به بعد کودک شما فنون بازی دالی موشه را یاد می‏گیرد، ابتدا این مادر است که صورتش را پنهان می‏کند و با نمایان کردن مجدد صورتش، کودک باید بخندد. این کار معنی خاصی ندارد؟ این دقیقاً همان کاری است که هنگام گفت و گو انجام می‏دهیم. منتظر می‏مانیم تا طرف مقابل صحبتش تمام شود بعد شروع به صحبت می‏کنیم. با کمک بازی دالی موشه، کودک شما با قوانین اصلی برقراری ارتباط آشنا می‏شود. به این ترتیب در 4 ماهگی هنگامی که با او صحبت می‏کنید در عین حال که صداهایی را ادا می‏کند، گاهی سکوت می‏کند و به شما فرصت می‏دهد تا پاسخ دهید.


    «دالی موشه» راهی برای آماده سازی کودک برای جدایی‏ها
    وقتی شما صورتتان را پشت یک دستمال پنهان می‏کنید و لحظه‏ای بعد مثل خرگوشی که زیر کلاه شعبده بازان ظاهر می‏شود، خود را نشان می‏دهید، گمان نمی‏کنید که کودکتان کمی مضطرب می‏شود؟ خیر! کودک شما خوب می‏داند که چند لحظه بعد دوباره شما را خواهد دید. حتی در 3 ماهگی نوزادتان به خوبی آگاه است که شما صورتتان را پشت پرده مخفی کرده‏اید. این بهترین راه حلی است که نوزادتان حضور و غیاب و جدایی و بازگشت شما را تجربه و حس کند.
    چون این مفاهیم در حال بازی برای کودک آشکار می‏شود پس، او اعتماد به نفس پیدا می‏کند و حتی در غیاب لحظه‏ای شما احساس امنیت می‏کند. در زمان جدایی واقعی، وقتی که او باید از مادر خداحافظی کند و به مهد برود حس امنیت همچنان در او باقی خواهد ماند.
    بازی وسیله‌ای برای بیان احساسات و کشف روابط و ارضای آن است. کودکان معمولا میان دو تا سه سالگی بازی با دیگران را آغاز می‌کنند، اما اگر استعداد ذاتی و علاقه اجتماعی آنان رشد نیافته باشد، با دیگران سازگار نخواهند شد و علاقه‌ای به حفظ روابط اجتماعی و شرکت در بازی کودکان نخواهند داشت.

    «دالی موشه» راهی برای صبور بودن
    وقتی کودک شما گرسنه و منتظر شیشه شیر است، اصلا خوش اخلاق نیست و ملایم گریه می‏کند و جیغ می‏کشد...
    کودکی که قبلاً دالی موشه بازی کرده است، لذت صبر کردن را حس می‏کند. او می‏داند اگر کمی منتظر بماند، اتفاق خوبی خواهد افتاد.

    «دالی موشه» راهی برای بزرگ شدن
    برای یک کودک وابسته به پدر و مادر هیچ چیز لذت بخش‏تر از پنهان و دور شدن از والدین نیست. او با اجرای این بازی هر وقت بخواهد از چشم مادر ناپدید می‏شود. وقتی پنهان می‏شود و شما به دروغ نشان می‏دهید که او را نمی‏بینید و دارید دبنالش می‏گردید، این حس را پیدا می‏کند که دوستش دارید و از نبودنش ناراحت هستید. در ابتدا کودکتان خود را پشت دستانش پنهان می‏کند چون خودش کسی را نمی‏بیند، گمان می‏کند دیگران هم او را نمی‏بینند این وضعیت در 4- 5 سالگی تغییر می‏کند و مغز او دست به ساختن سناریوهای پیچیده‏تری می‏زند. حالا وقت قایم باشک است!

  8. بالا | پست 7

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Jul 2013
    شماره عضویت
    25
    نوشته ها
    2,627
    تشکـر
    52
    تشکر شده 531 بار در 311 پست
    میزان امتیاز
    13

    بازی های خوب برای بچه های خوب

    می توانید عروسک های نمایشی انگشتی را که در اشکال مختلف در بازار موجودند، بخرید و در بازی با انگشتان، از آنها استفاده کنید. برای آموزش حیوانات، شخصیت های کارتونی، رنگ ها و حتی حالت های چهره خندان، گریان و... عروسک های انگشتی مختلف وجود دارد.






    دست ها و انگشتان از جمله اعضای اصلی بدن کودکان است که در رشد و پیشرفت ذهنی آنها نقش اصلی را بازی می کنند. والدین می توانند به راحتی به کمک بازی با انگشتان، نه تنها فرزندشان را سرگرم کنند بلکه حس های آنها را تحریک کرده و باعث پیشرفت بهترشان شوند...
    این بازی ها به طور حتم برای فرزندتان جالب خواهد بود.
    اومد و اومد و اومد: به کمک ۲ انگشت اشاره و وسطی، نقش حیوانی دوپا را بازی کنید که آرام آرام روی دست کودکتان بالا می رود تا به گردن او برسد و درنهایت زیر گردن یا پهلوهای او را قلقلک می دهد. همراه با حرکات انگشتان، می توانید از واژه «اومد، اومد اومد» استفاده کنید تا فرزندتان به حرکت دست شما توجه کند.
    سلام خانم، سلام آقا: ۲ انگشت اشاره وسط را به شکل دوپا درآورید و حرکات زیر را همراه با شعر برای او بخوانید:
    یه نفر از پله ها بالا می یاد یواش یواش (از نوک پای او انگشتانتان را بالا ببرید تا به شکم و سینه کودک برسید)
    می زند به در تق و تق و تق (با نوک انگشتتان آرام به پیشانی او چند ضربه بزنید)
    سلام خانم، سلام آقا (آرام لاله گوش او را بکشید و درنهایت نوک بینی اش را لمس کنید)
    این بازی به کودک شما کمک می کند حس های فیزیکی از جمله ضربه، کشش یا فشردگی را از هم تشخیص دهد.
    بازی با شست: برای شروع بازی، انگشتان دست کودکتان را یکی بعد از دیگری آرام بکشید و همراه با آن این شعر را برایش بخوانید:
    به این می گن شست، این یکی درخت آلو رو ت************ می ده، این یکی اونو جمع می کنه، این یکی می بره خونه، اما... کوچیکه همه رو می خوره!
    قبل از رسیدن به انگشت آخر، کمی مکث کنید و بعد جمله را ادامه دهید. این کار باعث می شود کودک به جملات شما دقت کند.
    عروسک های نمایشی: می توانید عروسک های نمایشی انگشتی را که در اشکال مختلف در بازار موجودند، بخرید و در بازی با انگشتان، از آنها استفاده کنید. برای آموزش حیوانات، شخصیت های کارتونی، رنگ ها و حتی حالت های چهره خندان، گریان و... عروسک های انگشتی مختلف وجود دارد. برای بچه های بزرگ تر حتی می توانید قصه ای براساس این حیوانات یا عروسک ها بسازید و بخواهید کودک از شما تقلید و نمایش را اجرا کند و جایزه بگیرد.
    اینجا یه جاده است: برای شروع این بازی، کف ست کودکتان را باز کنید و خط ها را نشانش دهید و در حالی که انگشتتان را روی هریک از خط ها می کشید شعر زیر را برایش بخوانید:
    اینجا یه جاده است! اینجا یه خرگوش می دوه، اینجا یک گنجشک می پره، اینجا علف روییده! بزی داره می چره...
    این بازی به کودک کمک می کند بافت دست خود را بهتر بشناسد و در ضمن به وسعت دست خود پی ببرد. اگر لامپ اتاق را خاموش کنید و تنها با چراغ قوه، کف دست او را روشن نگه دارید لذت بازی دوچندان خواهد شد!
    خانواده مورچه ها: به کمک ۲ انگشت از نوک پای کودک شروع کنید و تا گردن او بالا بروید، همزمان این جملات را تکرار کنید:
    این بابا مورچه است! این مامان مورچه است! بعد در حالی که قدم ها را تند می کنید و به سمت سر کودک می روید بگویید:
    اینها هم بچه مورچه اند!
    کودکان معمولا این بازی را دوست دارند.
    بازی با انگشتان بسیار ساده است و هر مادری می تواند با کمی خلاقیت بازی های جدیدی بیافریند و فرزند خود را در عین سرگرم کردن، آموزش دهد.
    ۲ توصیه تربیتی

    ۱. لمس بدن کودک، روی رشد هوشی او نیز تاثیر می گذارد. به کمک بازی با انگشتان می توان به کودک کمک کرد اشیای گوناگون را لمس کند و نام آنها را سریع تر یاد بگیرد. می توانید اشیایی با جنس های مختلف نشان کودک بدهید تا آنها را لمس و تفاوت ها را احساس کند.
    ۲. اگر کودک شما کوچک تر از آن است که متوجه این نوع بازی ها شود، بازی را با یک توپ کوچک آغاز کنید. توپی که انتخاب می کنید، می تواند از جنس های مختلف باشد؛ پارچه ای، چوبی، پلاستیکی و ... اجازه بدهید هر بار به جنسی متفاوت دست بزند.

  9. بالا | پست 8

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Jul 2013
    شماره عضویت
    25
    نوشته ها
    2,627
    تشکـر
    52
    تشکر شده 531 بار در 311 پست
    میزان امتیاز
    13

    بـــــــــازی کودکان فرصتی برای کشف جهان

    گرداندن بچه ها در پارک یا سایر فعالیت های خارج از خانه، نمی تواند جایگزین بازی به معنی برقراری روابط عاطفی بین و الدین و کودک باشد. در خارج از خانه کودک سرگرم بازی و تفریح است اما در خانه وقت بیشتر به خندیدن و حرف زدن می گذرد و روابط صمیمانه بین مادر و پدر و فرزند سریع تر شکل می گیرد.





    یکی از نگرانی های والدین این است که به اندازه کافی وقت بازی با کودکشان را ندارند یا اینکه خود را سرزنش می کنند که والدین خوبی نیستند چون از بازی با کودک خیلی زود خسته می شوند و طفره می روند. نظر شما چیست؟ آیا به اندازه با کودکتان بازی می کنید؟ در «فرزندپروری» این هفته ضرورت بازی با کودک و پرسش های رایج در این زمینه را بررسی می کنیم...
    وقتی اسم بازی می آید، فکر می کنیم که باید ساعت ها کنار کودکان بنشینیم و پازل ها را کنار هم بچینیم یا با عروسک ها و ماشین ها بازی کنیم. این تفکر کاملا اشتباه است. بازی دامنه وسیعی از فعالیت ها را دربرمی گیرد و منظور روان شناسان تربیتی، صرفا انجام بازی های ساده ای مانند دالی کردن، تکان دادن پاها، خندیدن، بوسیدن یا چشمک زدن به کودک است؛ یعنی کافی است بین شما و فرزندتان احساسات رد و بدل شود.
    اگر علاقه ای به بازی با کودک نداشته باشیم، یعنی پدر و مادر بدی هستیم؟

    والدینی که بازی با کودک را دوست ندارند نباید نگران باشند و خود را مواخذه کنند اما به هر حال نباید حق کودک را هم نادیده گرفت. وظیفه
    پدر و مادر تنها نگهداری و سیرکردن شکم کودک نیست. اگر والدینی تنها فکر می کنند باید سرپناهی برای کودکشان فراهم کنند و شکم او را سیر نگه دارند جای نگرانی وجود دارد. اکثر والدینی که می گویند به بازی با کودک علاقه ندارند در واقع مفهوم بازی را نمی دانند و با مراجعه به یک کار شناس و بحث در مورد این مساله مسلما نظرشان عوض خواهد شد.
    آیا باید والدین خود را مجبور به بازی کردن با کودک کنند؟

    نه، وقتی پدر یا مادری از سر اجبار وقتش را به کودک اختصاص می دهد، فرزند متوجه آن خواهد شد و بازی در این وقت هیچ فایده ای ندارد. کافی است در طول روز تنها ۱۰ دقیقه با کودکتان بازی کنید اما این فرصت را بدون هیچ اجبار و دغدغه ذهنی به او اختصاص دهید.
    آیا فعالیت های خارج از منزل می تواند جایگزین بازی های خانوادگی شود؟
    گرداندن بچه ها در پارک یا سایر فعالیت های خارج از خانه، نمی تواند جایگزین بازی به معنی برقراری روابط عاطفی بین و الدین و کودک باشد. در خارج از خانه کودک سرگرم بازی و تفریح است اما در خانه وقت بیشتر به خندیدن و حرف زدن می گذرد و روابط صمیمانه بین مادر و پدر و فرزند سریع تر شکل می گیرد.
    اگر مادر علاقه ای به بازی ندارد، آیا می توان این وظیفه را به پدر سپرد؟

    معمولا کودکان، خود را با این شرایط وفق می دهند و احساس کمبود نمی کنند. آنکه در این میان صدمه می بیند مادر است. نباید تعادل را برهم زد. لازم است مادر و پدر یا حتی خواهر و برادر هر یک به اندازه با کودک بازی کنند و هیچ کس نباید جایگزین دیگری باشد.
    آیا بازی در رشد و پیشرفت ذهنی کودکان موثر است؟

    بله، به کمک بازی، کودکان با بدن خودشان و دنیای خارج آشنا می شوند. در ماه های اول تولد حرکت های کودک کامل ناخودآگاه است ولی در میان همین حرکت ها نیز می توان میل و اشتیاق او به شناخت پیرامونش را مشاهده کرد. قبل از یک سالگی، فعالیت هایی را که به پیشرفت کودک کمک می کنند می توان در ۲ قسمت بخش بندی کرد: مرحله احساسی و مرحله شنوایی– حرکتی.
    در مرحله احساسی نوزاد به کمک حرکت های پیاپی و تحریک سیستم عصبی به تدریج فضای پیرامون خود را کشف می کند. تختخواب، بدنش، اسباب بازی ها و صورت مادر جزو اولین شناخت های او محسوب می شوند و به این ترتیب یاد می گیرد، آنها را از هم تشخیص دهد. ۵ حس نوزادان بعد از تولد تا حدی کامل است بنابراین از یک ماهگی بازی های او با والدینش به خصوص خنده ها و نگاه ها به او کمک می کنند تا از زندگی لذت ببرد. از ۴ ۳ ماهگی شیرخوار یاد می گیرد ابتدا دستان خود و بعد اشیای اطرافش را لمس کند و از همین موقع بازی برای او مفهوم می یابد و سعی می کند با اشیای اطراف به کمک دستان چشمان و دهانش ارتباط برقرار کند.
    به تدریج حرکت های شیرخوار خودآگاه می شود و به سمت اشیای جدید، رنگ ها و فرم های ناشناخته جذب می شود. صداها او را به سمت خود جذب می کنند و او در پایان یک سالگی توانایی نشان دادن عکس العمل های مختلف را دارد. در این مرحله یعنی مرحله شنوایی – حرکتی، کودک باید بخش مهمی را پشت سر بگذارد و آن تشخیص مادر به عنوان فردی مستقل و جدا از اوست. بازی مادر و کودک در این دوره نقشی سازنده برای این امر ایفا می کند. بعد از یک سالگی کودک به کارگیری هوش کاربردی را می آموزد. توانایی های مرحله شنوایی – حرکتی او کامل تر می شود و دنیای پیرامون خود را بهتر درک می کند. حدود ۱۵ ماهگی راه رفتن را آغاز می کند و به این ترتیب جابجایی و رسیدگی به اهداف برایش راحت تر می شود. توانایی گشودن درها و بالا و پایین رفتن از پله ها نیز محدودیت ها را کم می کند تا او با فضاهای اطراف بیشتر آشنا شود.
    آیا بازی با کودک بر هوش او تاثیر می گذارد؟

    حتی اگر نگوییم که بازی کردن با کودک باعث افزایش هوش و قدرت یادگیری اش می شود به طور حتم در شکوفایی روابطش با والدین موثر است. در ماه های اول تولد، بازی ها بدون کلام هستند. مادر و پدر با حرکت های چهره و لبخندزدن و قلقلک دادن فرزندش را به ذوق می آورد و نوزاد با حرکت دادن دست ها و پاها اشتیاقش را به ادامه بازی نشان می دهد. از ۸ ماهگی به بعد بازی ها به تدریج کلامی تر می شود. بازی هایی مثل دالی به کودک کمک می کند با والدین ارتباط کلامی برقرار کند و در عین حال بر ترس جدایی غالب شود. بازی روشی برای تقلید از بزرگ ترها هم هست. حدود ۲ سالگی، کودک رفتار مادر و اطرافیانش را تقلید می کند و آرام آرام متوجه می شود که موجودی مستقل از سایرین است. این شناخت میل او به انجام مستقل کارهایی مانند توالت رفتن، شستن دست ها، لباس پوشیدن و غذاخوردن را افزایش می دهد. در این سن هنوز کودک نمی تواند واقعیت را از تخیل تشخیص دهد و بازی های نقش دار تاثیر زیادی در شکل گیری شخصیت او دارند. در این سن توجه کودک به اسباب بازیی ها جلب می شود که به او اجازه تقلید از بزرگ ترها را می دهد. با ورود به ۳ سالگی، کودک قادر به تشخیص تفاوت هاست. او تفاوت بین بزرگسالان و کودکان را درک می کند و به بازی های گروهی و تقلیدی علاقه بیشتری نشان می دهد.

  10. بالا | پست 9

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Jul 2013
    شماره عضویت
    25
    نوشته ها
    2,627
    تشکـر
    52
    تشکر شده 531 بار در 311 پست
    میزان امتیاز
    13

    تأثیرات فوق العاده شطرنج بر فرزند شما

    برای آموختن همه فوت و فن ها، عجله نکنید، از حرکات ساده شروع کنید و تا مدتی سراغ حرکات پیچیده نروید. بررسی ها می گوید بیشتر کودکان ۷ ۶ ساله می توانند قوانین پایه را به کار ببندند و حتی برخی از آنها در سنین ۵ ۴ سالگی هم از عهده آن برمی آیند.





    از پازل های چند تکه گرفته تا بازی های رنگارنگ، همه و همه را به خانه می برید تا از کوچولوی بازیگوش تان یک نابغه بسازید. درست است که بسیاری از این بازی ها، نقش زیادی در بالا بردن هوش فرزند شما ندارند، اما هر کدام از آنها، می توانند مهارتی را در او تقویت کنند و او را به بزرگسالی توانمند در آینده تبدیل کنند. شطرنج یکی از همین بازی هاست. مهارتی که عده ای از محققان می گویند هوش کودکان را بیشتر می کند و عده ای هم معتقدند حتی اگر روی میزان هوش تاثیری نداشته باشد، می تواند بسیاری از توانایی ها را در فرزند شما تقویت کند. اگر می خواهید با تاثیرات این ورزش در کودکان آشنا شوید و در مورد راه های آموزش این بازی بیشتر بدانید، در این صفحه با ما باشید.



    مسئولیت پذیر می شود


    اگر می خواهید فرزندتان مسئولیت پذیر بار بیاید و قدرت پذیرش اشتباهاتش را پیدا کند، بهتر است او را با شطرنج آشنا کنید. از آنجا که در این بازی، فرد برای حرکت اشتباهی که انجام می دهد، به سرعت تنبیه می شود و باید اشتباهاتش را با راه های تازه جبران کند، شطرنج می تواند ورزشی ایده آل برای فرزند شما باشد. این بازی به کودک شما یاد می دهد که مسئولیت اشتباهاتش را بپذیرد و بعد از تنبیه شدن، دلگیر یا ناامید نشود و با تفکر منطقی تر، بتواند اشتباه خود را جبران کند.

    بهترین می شود


    او می داند که اگر این بازی را خوب بداند، باز هم کسانی هستند که از او توامند ترند و می داند که اگر در این بازی بهترین باشد، بدون توجه به سن، جنسیت و طبقه اجتماعی آدم ها، می تواند بر آنها پیروز شود. فرزند شما از این بازی یاد می گیرد که تنها دلیل موفقیت، او و تصمیماتش هستند و تفاوت های اجتماعی و سنی، کمترین نقش را بازی می کنند. اگر شطرنج بتواند این تفکر را در فرزند شما شکل دهد، اعتماد به نفسش بیشتر می شود و یاد می گیرد که خودش، می تواند پله ترقی خود باشد.

    فکر کردن را یاد می گیرد


    شطرنج به فرزند شما کمک می کند یک الگوی فکری در خود ایجاد کند و بتواند از آن درست استفاده کند. او یاد می گیرد همه نظریه هایش درست نیستند و گاهی لازم است از دیگران الگو بگیرد و مسیر فکری اش را تغییر دهد. اگر فرزند شما با شطرنج آشنا باشد، می داند که برای حل هر مسئله ای باید راهی ویژه را جست وجو کند.

    خودش را کنترل می کند


    بازی شطرنج برخلاف بسیاری از بازی های دیگر، تنها با برد و باخت پایان بازی همراه نیست. در تمام لحظات بازی، شطرنج باز این احساس را دارد و با زدن یا از دست دادن هر مهره، حس بردن یا باختن را تجربه می کند. اما فرزند شما در جریان این بازی، یاد می گیرد که خودش را کنترل کند و در مقابل بردن یا باختن، هیجان زده برخورد نکند.

    شاگرد اول می شود


    شاید رشته های ریاضی، زبان یا فلسفه، بهترین گزینه برای ادامه تحصیل کودک شطرنج باز شما باشند. محققان می گویند این بازی، مهارت های خواندن، حافظه، زبان و ریاضیات را تقویت کرده تفکر منتقد و خلاق را با خود به همراه می آورد. از آنجا که در شطرنج، افراد برای حل یک مسئله می توانند از راه های مختلفی بروند، بچه هایی که به این بازی علاقه دارند، در ریاضیات هم موفق می شوند و می توانند مسئله های پیچیده ریاضی را به خوبی پردازش کنند.



    اگر می خواهید شطرنج باز شود


    بازی با بازی


    برای این که کودک تان بازی دشواری مثل شطرنج را یاد بگیرد، بهتر است محیطی همراه با بازی را برایش فراهم کنید. در پژوهشی، برای آموختن شطرنج به کودکان از اسمارتیز استفاده شده و با قرار دادن دانه های اسمارتیز روی خانه ها، از کودک خواسته شد برای رسیدن به آن، حرکتی مناسب را انتخاب کند. شاید بد نباشد شما این راه را بروید و به بهانه خوردن اسمارتیز، فرزند تان را شطرنج باز کنید.

    آسان بگیرید


    برای آموختن همه فوت و فن ها، عجله نکنید، از حرکات ساده شروع کنید و تا مدتی سراغ حرکات پیچیده نروید. بررسی ها می گوید بیشتر کودکان ۷ ۶ ساله می توانند قوانین پایه را به کار ببندند و حتی برخی از آنها در سنین ۵ ۴ سالگی هم از عهده آن برمی آیند.


    زود شروع نکنید


    درست است که برخی از بچه های ۳ تا ۴ ساله هم از پس یادگیری شطرنج برمی آیند، اما کسانی که تجربه فعالیت در این ورزش را دارند، می گویند ۵ یا ۶ سالگی، بهترین سن برای آموزش شطرنج به بچه هاست. در این سنین، بچه ها راحت تر قانون ها را می پذیرند و از آنجا که مهارت حل مسئله هم در آنها شکل گرفته است، راحت تر می توانند راهی برای حل مسائل دشوار این بازی پیدا کنند.

    خسته اش نکنید


    یادگرفتن شطرنج را به یک وظیفه تبدیل نکنید و نگذارید احساس خستگی کند. شما قبل از یاد دادن شطرنج، می توانید از بازی های کودکانه دیگری کمک بگیرید. برای مثال بازی « لی لی» در سال های قبل از آموزش شطرنج، می تواند درک او را نسبت به خانه ها بالاتر ببرد و دید شطرنجی فرزند شما را تقویت کند.




  11. بالا | پست 10

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Jul 2013
    شماره عضویت
    25
    نوشته ها
    2,627
    تشکـر
    52
    تشکر شده 531 بار در 311 پست
    میزان امتیاز
    13

    پاسخ : بـــــــــازی کـــودکــــان

    ممکن است برای عبور و مرور در شهر از یک وسیله نقلیه خاص استفاده کنید و از شیوه‌های دیگر استفاده نکنید.برای نمونه ممکن است با وسیله نقلیه شخصی به عبور و مرور بپردازید.
    [replacer_a]

    آیا می دانید بازی های کودکان تاثیر بسیار زیادی بر هوش و استعداد آینده آنها خواهد داشت؟در این جا به شش نوع از این بازی ها می پردازیم.

    1-شن ‌بازی

    وسایل مورد نیاز:جعبه شن یا رفتن به کنار ساحل

    روش انجام کار:کودک دست‌هایش را داخل شن فرو می‌کند.وقتی خوب دست‌هایش پوشیده شد،از او بخواهید سعی کند تا انگشتان دو دستش از زیر شن‌ها همدیگر را بگیرند.همچنین از او بخواهید تا دست‌هایش را در زیر شن‌ها تکان بدهد.در مرحله بعد می‌توانید روی پاهای او را هم شن بریزید و همین فعالیت را با پاهایش انجام دهید.
    کنار او بنشینید و به یاد ایام کودکی با او به بازی و ساخت قلعه ماسه ای بپردازید.


    2-اتوبوس،کشتی یا قطار

    روش انجام کار:ممکن است برای عبور و مرور در شهر از یک وسیله نقلیه خاص استفاده کنید و از شیوه‌های دیگر استفاده نکنید.برای نمونه ممکن است با وسیله نقلیه شخصی به عبور و مرور بپردازید.اگر چنین است،یک روز به همراه کودک‌تان از وسایلی که معمولا از آنها استفاده نمی‌کنید (مثلا اتوبوس‌های عمومی‌یا مینی‌بوس) استفاده کنید و گشتی در شهر بزنید. مطمئنا کودک‌تان از این سفر لذت بسیاری خواهد برد و سفر فوق برای هر دوی شما آموزش پرباری خواهد بود.

    3-ورزش کردن به همراه شعر خواندن

    روش انجام کار:یک شعر جالب انتخاب کنید.آن را با صدای بلند بخوانید.هر شعری برای خود حرکت، آهنگ،ریتم و احساس دارد.در هر حال با کودک خود هنگام خواندن اشعار،حرکات جالبی به تناسب شعر انجام دهید.
    رقص هم نوعی ورزش ریتمیک است.

    4-افکار روشن

    روش انجام کار:با کودک تان دراز بکشید و چشم‌هایتان را ببندید و به آرامی‌ صحبت کنید.بگویید که ما هر دو در سایه دراز کشیده‌ایم.سایه‌ای که خیلی دلپذیر است.نفس عمیق بکشید و احساس کنید در آرامش کامل هستید.تمام ناراحتی‌ها و غم و غصه‌هایتان را بیرون بریزید.نفس کشیدن را با خوشحالی ادامه دهید.نفس کشیدن و به ذهن آوردن افکار،احساسات خالص و بدون غم و غصه،افکار و احساسات ناخوشایند را از ذهن تان بیرون می‌کند و باعث می‌شود مملو از احساس شادکامی ‌شوید.به این ترتیب،شما و فرزندتان،احساس نزدیکی بیشتری با هم خواهید کرد.

    5-بریدن و چسباندن گل‌ها

    وسایل مورد نیاز:گل‌های تازه،کتاب سنگین،مقوا،چسب،پلاستیک نازک سفید رنگ یا کاغذ سلفون، قیچی،روزنامه.

    روش انجام کار:کتاب را باز کنید و گل‌ها را لای روزنامه،بین صفحه‌های کتاب قرار دهید.همه گل‌ها را به همین صورت بین صفحه‌های کتاب جای دهید.کتاب را ببندید و چند روز صبر کنید.وقتی گل‌ها خشک شدند،آنها را با دقت بردارید.پلاستیک را دو سانت بزرگ‌تر از مقوا ببرید.حالا گل‌ها را روی مقوا بچسبانید و روی آن با پلاستیک بپوشایند و دور آن را چسب بزنید.قسمت‌های تا خورده و گوشه را صاف کنید تا گل‌ها به حالت طبیعی خود روی تابلو بمانند.
    کمی حوصله به خرج دهید و برای فرزندتان با گلهای زیبا تاج گل بسازید.


    6-ابزار ساده‌ای برای تولید صدا و ریتم

    وسایل مورد نیاز:بطری‌های پلاستیکی گردن باریک،برنج،لوبیا،ارزن،ماک ارونی،نوار چسب.

    روش انجام کار:بطری‌ها را پر از برنج،لوبیا،ماکارونی و ارزن کنید.در آنها را محکم با نوار چسب ببندید. با نوار چسب برایشان دستگیره بسازید.بهتر است برای هر کودک دو عدد از آنها تهیه کنید.حال اجازه دهید کودکان آنها را به دست بگیرند و تشویق‌شان کنید تا با تکان دادن و به هم زدن دست‌ها صدا تولید کنند.می‌توانید با پخش یک موزیک مفرح از کودکان بخواهید تا با تکان دادن بطری‌ها صدا تولید کنند و همراه آن حرکت کنند.

    یادمان باشد،کودکان سفیران خداوند روی زمین هستند.


    ویرایش توسط R e z a : 10-02-2013 در ساعت 12:27 AM

  12. بالا | پست 11

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Jul 2013
    شماره عضویت
    25
    نوشته ها
    2,627
    تشکـر
    52
    تشکر شده 531 بار در 311 پست
    میزان امتیاز
    13

    شن بازی درمانی


    [replacer_img]

    روشی تشخیصی همراه با راهبردهای درمانی مبتنی بر رویکرد روانپویشی یونگ می با شد که طی آن کودک تعارضات حل نشده ای را که در ضمیر نا خود آگاه خود نهفته است، برون فکنی می کند و کارشناس متخصص در این تکنیک با مشا هده و ثبت این وقایع کمک می کند تا رفتار های نابهنجار کودک شناسایی و در طی یک دوره درمانی این رفتار ها درمان شود .

  13. بالا | پست 12

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Jul 2013
    شماره عضویت
    25
    نوشته ها
    2,627
    تشکـر
    52
    تشکر شده 531 بار در 311 پست
    میزان امتیاز
    13

    بهترین بـــــــــازیها ی خانگی برای کـــودکــــان

    بچه‌ها خیلی راحت‌تر از آنچه فکر کنید، سرگرم می‌شوند. پس به کمک چند تکه پارچه رنگی که رویش چشم و ابرو کشیده‌اید هم می‌توانید با او بازی کنید. در حین این بازی‌ها، بسیاری از نکات و مفاهیم مورد نیاز را هم می‌توانید با کودک در میان بگذارید و به او بیاموزید.






    اگر این سوال برای شما هم پیش آمده و نمی‌دانید چطور می‌توانید فرزندتان را راضی کنید، اول از همه باید بدانید ماندن در خانه به هیچ عنوان به معنای خسته‌شدن کودکان نیست. آنها نباید حس کنند اگر خانه باشند، حوصله‌شان سر می‌رود و کلافه می‌شوند. چون بسیاری از بازی‌ها و فعالیت‌های مورد علاقه کودکان در فضاهای کوچک و بسته هم انجام می‌شود. فقط باید کمی بیشتر فکر کرده و تفریح و بازی مورد علاقه کودکان را پیدا کنید.




    _ خمیرهای بازی یکی از بهترین انتخاب‌هاست
    می‌توانید خمیرهای رنگارنگ و مناسبی را تهیه کنید و در اختیار کودک بگذارید. (البته اگر فرزندتان به سنی رسیده که بتواند با این خمیرها بازی کند). او به کمک خمیرهای مخصوص بازی می‌تواند اشکال رنگارنگ و زیبایی بسازد و با این کار نه‌تنها سرگرم می‌شود که حتی قدرت تخیل و خلاقیتش هم افزایش می‌یابد و تقویت می‌شود.



    _ بازی با عروسک‌های انگشتی هم کار دیگری است که می‌تواند کودکان را سرگرم کند
    البته لازم نیست حتما چنین عروسک‌هایی را تهیه کنید. بچه‌ها خیلی راحت‌تر از آنچه فکر کنید، سرگرم می‌شوند. پس به کمک چند تکه پارچه رنگی که رویش چشم و ابرو کشیده‌اید هم می‌توانید با او بازی کنید. در حین این بازی‌ها، بسیاری از نکات و مفاهیم مورد نیاز را هم می‌توانید با کودک در میان بگذارید و به او بیاموزید.




    _ بازی‌های ذهنی و بازی با رنگ‌ها هم از دیگر مواردی است که در این روزها به شما کمک خواهد کرد.
    یکی از بازی‌های فکری جالبی که کودکان هم خیلی آن را دوست دارند، بازی با عکس‌هاست. با این کار، هم قدرت حافظه کودک تقویت می‌شود و هم نسبت‌های خانوادگی را به خوبی می‌آموزد. برای شروع این بازی می‌توانید تعدادی از عکس‌های اعضای خانواده را روی میز بچینید و از کودک بخواهید عکس هر فردی را که شما نامش را می‌گویید. در انتهای بازی اگر توانسته باشد عکس‌های زیادی را جمع کند، برنده است. این روزها فرصت خوبی برای جمع‌کردن اتاق بچه‌ها هم است. شاید آنها این کار را خیلی دوست نداشته باشند، اما می‌توانید با تفریح و شوخی آنها را تشویق کنید وسایل‌شان را مرتب کنند​. بچه‌ها آب‌بازی را خیلی دوست دارند و برای همین با ذوق و علاقه با شما همراه خواهند شد تا اسباب‌بازی‌های‌شان را تمیز و جمع کنند. پس از شستن هم نوبت به مرتب‌کردن اتاق می‌رسد که بچه‌ها باید در آن کار هم همراه شما باشند و کمک‌تان کنند.

  14. بالا | پست 13

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Jul 2013
    شماره عضویت
    25
    نوشته ها
    2,627
    تشکـر
    52
    تشکر شده 531 بار در 311 پست
    میزان امتیاز
    13

    روشهایی برای بـــــــــازی با نوزادان

    گهواره یا کرییر بچه را نزدیک جایی که بقیه اعضای خانواده به کار مشغولند قرار دهید و همه را تشویق کنید برای یک گپ کوتاه جلوی نوزاد توقف کنند.


    Penelope Leach روانشناس کودک جواب می دهد:
    اگرچه بچه خیلی کوچک نمی تواند اسباب بازی ها را در دستش نگه دارد، حتی بچه های تازه به دنیا آمده هم وقتی در حالت هوشیاری کامل هستند اگر والدین یا دیگر مراقبین توجه انها را جلب نکنند احساس تنهایی کرده و حوصله شان سر می رود. امااین بدین معنی نیست که به خاطر هر لحظه ای که نوزادتان در بیداری می گذراند ولی تنهاست احساس گناه کنید و بگذارید استرس به ذهنتان راه پیدا کند. اگر نوزادتان خوشنود و آرام است پس حوصله اش سر نرفته. در اصل اگر شما به سرعت با جغجغه یا با شعر خواندن سمت بچه بروید، شاید زمانی که نیاز دارد به استراحت یا تماشا کردن بپردازد را از او بگیرید و با هجوم اطلاعات و وسایل جدید کاملا او را بمباران کنید.

    البته بیشتر در آغوش گرفتن، لبخند زدن و صحبت کردن وسخنان محبت آمیز گفتن یک کار اختصاصی است که بهتر است انجام شود. جدا از این سه راه اصلی برای جلب توجه نوزاد شما وجود دارد. ابتدا قبول کنید که همراهی بزرگترها بهترین سرگرمی برای آنهاست و راه های متفاوتی برای بیشتر کردن این ارتباط بیابید. گهواره یا کرییر بچه را نزدیک جایی که بقیه اعضای خانواده به کار مشغولند قرار دهید و همه را تشویق کنید برای یک گپ کوتاه جلوی نوزاد توقف کنند. همچنین وقتی مطالعه می کنید یا تلویزیون تماشا می کنید فرزند خود را کنارتان نگه دارید و عادت کنید وقتی در خانه می گردید او را با خود بگردانید.


    دوم اینکه درک کنید حمل کردن و گرداندن کودک یک فرصت عالی برای نوزاد هوشیارتان محسوب می شود. ریتم دادن به حرکت خود به اندازه ماساژ یا رقص خوب استو چشم اندازی از زندگی که او هنگام قدم زدن در آغوش شما هنگام قدم زدن در باغ یا خیابان می بیند و می شنود به اندازه تماشای فیلم برایش جالب است. پس هر نوع آغوش و وسیله نگهدارنده که برای شما راحت است و نیز سر بچه را خوب نگه می دارد پیدا کنید. همچنین وسیله باید طوری باشد که نوزاد دید مناسبی از اطراف داشته باشد و دستان شما نیز باید آزاد باشد تا بتوانید کارهای ساده و معمولی داخل خانه و نیز برخی کارهای بیرون مثل خرید کردن را بتوانید انجام دهید. همین که فرزندتان توانست خودش سرش را نگه دارد ( معمولا سه یا چهار ماهگی) سعی کنید موقعیت او را در آغوش تغییر دهید بدین شکل که پشتش به شما باشد و صورتش رو به بیرون که بتواند همه جا را ببیند.



    درنهایت به فرزند خود چیزهایی زیادی برای نگاه کردن بدهید. یک روش ساده این است که گهواره یا کرییر یا صندلی بچه را از یک محل جالب به نقطه جالب دیگری حرکت دهید. درابتدا او قادر نیست چیزی بیش از پاهایی که از دور می شود را ببینید، اما او قطعا از بازی سایه ها نزدیک پرده های پنجره لذت خواهد برد، یک پرده روشن که در اثر وزش نسیم می لرزد، یا رنگ ها و شکل های متنوع یک گیاه بزرگ خانگی یا یک درخت یا شاخ برگ های بیرون از خانه.با دقت نگاه کردن چیزهای جالب از نزدیک برای این سن بهترین اسباب بازی است. ولی خودتان را با اسباب بازی های گهواره و متحرک مرسوم محدود نکنید. الان برای اکثر نوزادان الگوهای سیاه و سفید، و فلش کارت ها، اسباب بازی های متحرک و کتاب های کودکانه با طرح های پرکنتراست به مقدار زیاد در دسترس است.

    سعی کنید تعداد کمی از فلش کارت ها را بین تشک و نرده گهواره جای دهید، یا آنها روی دیوار بیرون از گهواره بچسبانید. علاوه بر این به دنبال اسباب بازی های متحرک باشید که بتواند از داخل گهواره و از پایین بهشان نگاه کند (به عبارتی او بهتر بتواند آن را ببیند نه شما!). آنها را با اشیاء جالبی که هر روز بالای سرش اویزان می کنید تکمیل کنید، مثلا یک چوب لباسی از سقف آویزان کرده و به آن اشیا جالب آویزان کنید، یا یک تشک بازی برای او بخرید که نقاط کانونی زیادی داشته باشید و از اسباب بازی های متنوعی تشکیل شده باشد. اگر شما بارها این اسباب بازی ها را بچرخانید فرزندتان همیشه چیزی برای تماشا کردن دارد و مهم تر از همه وقتی هم که شما نزدیکش نیستید تا با او بخوانید، سخن بگویید یا آواز بخوانید حواس او تحریک می شود.

  15. بالا | پست 14

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Jul 2013
    شماره عضویت
    25
    نوشته ها
    2,627
    تشکـر
    52
    تشکر شده 531 بار در 311 پست
    میزان امتیاز
    13

    معرفی و آموزش 8 بازی مفید برای کودکان بی دقت

    از کودکان می خواهیم هر وسیله و تصویری که در اتاق موجود است و رنگ مورد نظر ما را دارد نام ببرند. مثال: تمامی وسایل و تصاویری که رنگ قرمز دارند. این بازی برای کودکان بزرگسال می تواند به وسیله نوشتن انجام شود.


    می دانید که نداشتن تمرکز و دقت از مشکلات رایج کودکان است که والدین می توانند ضمن این بازی ها علاوه بر ایجاد فضایی شاد و برقراری ارتباطی خوب و سازنده با کودکان به آن ها کمک کنند تا از تمرکز و دقت کافی نیز برخوردار شوند. برخی از این بازی ها نیز در فضای مهدکودک یا مراکز پیش دبستانی و همچنین در مهمانی های خانوادگی که تعداد بیشتری از کودکان هم سن و سال در منزل حضور دارند، قابل اجراست.



    1 - بازی ساخت جمله با کلمات درهم ریخته
    در این بازی یک سری جملات در هم ریخته به کودکان داده می شود و آن ها باید در زمان مشخص جمله مورد نظر را پیدا کنند و یا بنویسند.
    این بازی می تواند با تقسیم کودکان در چند گروه نیز انجام شود. مثال: خواندم- رفتم- به- من- و- مدرسه- دیروز- درس. (من دیروز به مدرسه رفتم و درس خواندم)


    2 - بازی ساخت کلمه با حروف در هم ریخته
    این بازی نیز در قالب گروه های چند نفری و یا انفرادی می تواند انجام شود. یک سری حروف در هم ریخته به کودکان ارائه می شود و آن ها باید در زمان مشخص کلمه مورد نظر را بنویسند و یا بگویند. مثل: (ی-د-و-س-ت= دوستی) و (ی-ب-ا-ر-ر-ب= برابری)


    3 - بازی پیدا کردن رنگ مورد نظر
    از کودکان می خواهیم هر وسیله و تصویری که در اتاق موجود است و رنگ مورد نظر ما را دارد نام ببرند. مثال: تمامی وسایل و تصاویری که رنگ قرمز دارند. این بازی برای کودکان بزرگسال می تواند به وسیله نوشتن انجام شود.



    4 - بازی داستان سازی با تصاویر
    یک سری تصاویر مختلف را به کودکان نشان می دهیم و از هر کدام می خواهیم برای آن تصویر یک داستان تعریف کند.


    5 - بازی نام بردن اعضای بدن
    این بازی نیز قابل اجرا به صورت گروهی یا انفرادی است.
    از کودکان خواسته می شود با توجه به حرف انتخابی هر کدام از اعضای بدن خود را که با آن حرف شروع می شود، نام ببرند و در رابطه ظ کار هر عضو بدن توضیحاتی بدهند. مثال: ۲ عضو بدن خود را که حرف اول آن (د) باشد نام ببرید.


    6 - بازی ترسیم اشکال هندسی
    از بچه ها می خواهیم بدون استفاده از وسایل کمکی، اشکال هندسی را که اعلام می شود در دفتر خود ترسیم کنند این کار می تواند به صورت انفرادی نیز انجام شود.


    7 - بازی کی دشمن کیه و بازی کی چی می خوره؟
    در این بازی که قابل اجرا به شکل گروهی یا انفرادی است، از بچه ها می خواهیم که دشمن هر حیوانی را که نام می بریم اعلام کنند.


    مثال: «دشمن موش؟) (دشمن گربه؟) (دشمن کرم خاکی؟) (دشمن گوسفند؟) (دشمن مورچه؟) (دشمن ماهی؟) ویا نام هر حیوان که عنوان می شود، غذایش را بگویند. مثال: (شیر چی می خوره؟) (موش چی می خوره؟) (سگ چی می خوره؟) (گربه چی می خوره؟) (قناری چی می خوره؟) (گوسفند چی می خوره؟) ( گاو چی می خوره؟)


    8 - بازی ابزارشناسی
    این بازی هم به شکل گروهی و هم انفرادی قابل اجرا است. کودکان باید موارد استفاده از وسایلی را که عنوان می شود بگویند این بازی می تواند به شکل معکوس نیز انجام شود یعنی سوال به این شکل مطرح است که با کدام وسیله این کار را انجام می دهند؟ مثال برای هر دو مورد: (کار سوهان چیست؟) (کار آچار چیست؟) (کار پیچ گوشتی چیست؟) (کار اره چیست؟) (با کدام وسیله موکت را می برند؟) (با کدام وسیله سیم را قطع می کنند؟).

  16. بالا | پست 15

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Jul 2013
    شماره عضویت
    25
    نوشته ها
    2,627
    تشکـر
    52
    تشکر شده 531 بار در 311 پست
    میزان امتیاز
    13

    بدون اسباب بازی هم می توان اینگونه با بچه ها بازی کرد!

    در حالی که کف اتاق نشسته اید، شیرخوار را به حالت نشسته بغل کرده و قفسه سینه و پاهای او را برای جلوگیری از سقوط حمایت کنید. این کار به او در یادگیری نشستن کمک می کند.


    در این مقاله می خواهیم از بازی های کودکانه ای حرف بزنیم که بدون استفاده از اسباب بازی خاص در شیرخواران ۴ تا ۸ ماهه توصیه می شود:



    1 - یک اسباب بازی صدادار را در کنار یا پشت شیرخوار به صدا درآورید یا چند نخود را داخل یک بطری پلاستیکی بریزید و آن را تکان دهید تا کودک به صدای آن توجه کند و به دنبال صدا بگردد.


    2 - یک قاشق به دست او بدهید و اجازه دهید آن را به سمت دهان ببرد و در دهان بگذارد یا بیندازد.


    3 - در حالی که کف اتاق نشسته اید، شیرخوار را به حالت نشسته بغل کرده و قفسه سینه و پاهای او را برای جلوگیری از سقوط حمایت کنید. این کار به او در یادگیری نشستن کمک می کند.



    4 - بدن کودک را با اشیای مختلف مانند حوله، دستمال کاغذی و کیسه پلاستیکی مالش دهید و درباره زبری، نرمی، لیز بودن آنها با او صحبت کنید. استفاده از لوسیون ها و روغن هایی مانند روغن بادام یا زیتون برای ماساژ نیز مفیدند.


    5 - اجازه دهید خودش را در یک آینه ببیند. در گهواره یک آینه نصب کنید تا بتواند خودش را در آن ببیند. در حالی که تصویر هر دوی شما در آینه است، با او صحبت کنید.


    6 - قاشق ها و فنجان های مختلف را در کنار هم به یک نخ ببندید و با تکان دادن نخ، کودک را تشویق کنید که او نیز آنها را به صدا در آورد.


    7 - با صدا درآوردن با او بازی کنید. صداهایی را که درمی آورد تکرار و تقلید کنید. صورتتان را مقابل صورت او بگذارید و اجازه دهید صدا درآوردن شما را ببیند و ذوق کند.


    8 - یک بطری پلاستیک با در محکم را که داخل آن نخود ریخته اید، به دستش بدهید تا تکان دهد و صدا تولید کند.


    9 - به هر دست او یک جغجغه با صدای متفاوت بدهید و دقت کنید آیا از صدای خاصی خوشش می آید یا نه؟


    10 - او را به شکم بخوابانید و جلویش اسباب بازی های صدادار بگذارید و کمک کنید به آنها برسد.


    11 - یک جعبه دستمال کاغذی را از رشته هایی از کاغذ سفید پرکنید، او از درآوردن آنها لذت می برد. توجه کنید که استفاده از روزنامه های رنگی به دلیل خطرسمی بودن، توصیه نمی شود.


    12 - یک اسباب بازی را از تختخواب وی آویزان کنید به طوری که دستش به آن برسد و بتواند تکانش دهد. بعد از مدتی اسباب بازی را عوض کنید.


    13 - اطراف شیرخوار را با بالش یا هر چیز دیگری که مانع از افتادن وی می شود، بپوشانید و یک توپ بزرگ یا بادکنک را جلوی او به بالا و پایین و چپ و راست حرکت دهید. کمک کنید با چشم هایش آن را تعقیب کند.


    14 - در حالی که به پشت خوابیده است، یک اسباب بازی را طوری که ببیند، در کنارش تکان دهید و کمک کنید تا به سمت اسباب بازی برگردد و آن را بگیرد.


    15 - با گرفتن دست هایتان جلوی صورت خود، با او دالی بازی کنید. با دست یا دستمال جلوی صورتش را بگیرید و با او بازی کنید تا بخندد.


    16 - او را داخل صندلی یا محافظی که از آن سقوط نمی کند (روروک نباشد) قرار دهید و بگذارید شما را هنگام انجام کارهای روزمره ببیند. در حال کار کردن با او صحبت کنید و توضیح دهید دارید چه کار می کنید.


    17 - شیرخوار را در بغل بگیرید به طوری که صورت او به سمت صورت شما باشد. برایش شعرهایی مانند «لالالالا گل خوبم» بخوانید و تکانش دهید. او را به کف زدن تشویق کنید.


    18 - شیرخوار دوست دارد اشیا را کف اتاق بیندازد. با او «برو بیارش» بازی بکنید و دوباره شیء را به دستش بدهید. می توانید اسباب بازی را داخل یک جعبه کاغذی خالی مانند دستمال کاغذی بیندازید.


    19 - وقتی توانایی غلتیدن روی شکم را پیدا کرد، جلویش بروید و با او «بیا منو بگیر» بازی کنید تا تشویق شود غلت بزند یا به جلو بخزد.


    20 - جلوی صورت کودک لبخند بزنید، لپ هایتان را پر از باد و چشم هایتان را درشت کنید، زبانتان را درآورید. به ادا در آوردن کودک توجه و او را تشویق کنید.

  17. بالا | پست 16

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Jul 2013
    شماره عضویت
    25
    نوشته ها
    2,627
    تشکـر
    52
    تشکر شده 531 بار در 311 پست
    میزان امتیاز
    13

    بازیهایی برای ایجاد خلاقیت در کودکان یک ساله

    خلق و خو و عادات انسان از دوران جنینی و 2 سال اول زندگی وی ناشی می‌شود و این نکته اهمیت آموزش و روش صحیح تربیت در سنین ابتدایی تولد کودک را نمایان می‌سازد.



    زمان بازی با کودکتان فقط زمان بازی و سرگرمی نیست، بلکه زمان آموزش درسهای زندگی به کودکتان هم می‌باشد.تازه‌ترین تحقیقات حاکی از آن است که خلق و خو و عادات انسان از دوران جنینی و 2 سال اول زندگی وی ناشی می‌شود و این نکته اهمیت آموزش و روش صحیح تربیت در سنین ابتدایی تولد کودک را نمایان می‌سازد.در این مقاله ما بازیهایی را به شما پیشنهاد می‌دهیم که علاوه بر سرگرم کردن کودکتان آموزشهایی را در جهت ایجاد خلاقیت و تقویت هوش و افزایش سطح هوشیاری کودک دلبند شما فراهم می‌آورد.
    1.کجا رفت؟
    یک توپ کوچک نرم انتخاب کنید، آن را در یک ظرف درپوش دار بگذارید. از بچه بپرسید توپ کجا رفت؟ او را تشویق کنید که در ظرف را باز کند و توپ بیرون بیفتد مثل جعبه هایی که دلقکی بیرون می‌پرد، بیرون افتادن توپ هم برای او جالب خواهد بود. این بازی راهی است که به کودک می‌آموزد که چیزهایی که او نمی بیند ممکن است وجود داشته باشد. این بازی، آموزش ثبات هدف است.
    2.وسایل آشپزخانه:
    ظرفهای پلاستیکی یا ظروف ماست و یا کاسه های نشکن برای این بازی مناسب می‌باشد. از این ظروف برای ایجاد یک برج استفاده کنید، به کودکتان کمک کنید که برج را بریزد، این فعالیت به او درس خواهد داد که نشانه گیری هدف را بیاموزد در حالی که ریزش و چیدن را هم یاد خواهد گرفت.
    3. می‌توانم صدا را بشنوم:
    راه دیگر برای تقویت مفهوم ثبات هدف به وسیله مخفی کردن یک اسباب بازی صدادار زیر پتو و یا حوله است. ابتدا اسباب بازی را به طور جزئی با پتو بپوشانید سپس صدای اسباب بازی را در بیاورید و او را تشویق کنید که اسباب بازی را پیدا کند، دوباره اسباب بازی را پنهان کنید، البته این بار به صورت کامل، بازی را تکرار کنید، در صورت پیدا کردن اسباب بازی، کودکتان را تشویق کنید.
    4.بازی آبی:
    زمان حمام را به زمان اکتشاف و بازی تبدیل کنید. قاشق های پلاستیکی و آب پاش و کاسه های پلاستیکی را در وان کودکتان بگذارید، او با آنها ریزش آب را خواهد دید و از آنها لذت خواهد برد. تفریح دیگری هم می‌توان کرد، یک اسفنج را به کودکتان بدهید اسفنج را خیس کنید، او از فشار دادن اسفنج و ریزش آب لذت می‌برد.
    5.مامان خوابه!
    نزدیک کودکتان بنشینید البته این کار بستگی به سن کودکتان دارد می‌توانید او را بخوابانید. به او بگویی که قصد دارید که بخوابید و چشمهایتان را ببندید بعد از چند ثانیه چشمهایتان را باز کنید و مشتاقانه به او سلام کنید یا زمان را به او بگویید مثلاً صبح بخیر یا عصر بخیر که او زمانها را هم درک کند. دیدن چشمهای مامان که باز است و شنیدن صدای تبریکش معمولاً ایجاد خنده خواهد کرد بعد از چند دورِ، مکث خود را هنگام خواب بیشتر کنید احتمال هست که کودک حدود 6 ماهتان و یا بیشتر شروع به جیغ زدن کند و یا حتی به صورت شما ضربه بزند تا شما بیدار شوید!
    6.بازی با برگها:
    با کودکتان به بیرون از خانه بروید، تنوعی از برگها را برای او جمع کنید، به او اجازه بدهید آنها را بلند کند و با دستانش بازرسی کند، بدیهی است که با نظارت شما. برخی از برگها را چروک کنید تا او آنها را بازرسی کند و عمل چروک کردن را بیاموزد که این کار در برگهای خشک صدا هم خواهد داشت. با استفاده از یک برگ بزرگ بازی دالی موشه را با او انجام دهید.
    7.بازی غلتکی:
    کودکتان را روی زمین در مقابلتان بنشانید و یک ماشین اسباب بازی را روی زمین حرکت دهید او را تشویق کنید که بعد از شما این کار را انجام دهد سعی کنید که رفت و آمد ماشین را با او ادامه دهید. این کار جلو و عقب رفتن و چرخاندن و حرکت اجسام را به او یاد خواهد داد.
    8.نقاشی:
    این بازی کمی کثیف کاری است اما برای کودکتان بسیار جالب خواهد بود. کودک 8 تا 12 ماهتان را روی صندلیش یا روی زمین بنشانید. در مقابل او یک برگه و چندین غدای پوره ای رنگی که صاف شده است قرار دهید، او را تشویق کنید که با دستانش نقاشی کند، خواهید دید که او شاهکار خواهد ساخت. می‌توانید غذاها را در صورت اجازه پزشک بافت دار تهیه کنید(به دلیل در دهان بردن کودک) که نقاشی او بافت دار باشد.
    9.بافتهای متفاوت:
    چندین موضوع بافت دار را به کودک 10 تا 12 ماهتان بدهید، مثلاً یک تکه مقوا، روسری نرم، تکه های چمن و ماسه و ... حتماً تا انتهای بازی در کنار او باشید و مراقب باشید چیزی را در دهانش نگذارد. همراه هم همه چیز را بازرسی کنید، خواهید بفهمید که او از چه بافتی بیشتر خوشش خواهد آمد مخمل کبریتی یا پشم گوسفند؟
    10.بازی با رنگها:
    برای کودک 10 تا 12 ماهتان اسباب بازی های رنگی و یا وسایل آشپزخانه رنگی تهیه کنید و به او کمک کنید که اسباب بازیهای با رنگ مشابه را در کنار هم بگذارد. مثلاً سیب قرمز و ماشین قرمز و توپ قرمز باید در یک طرف باشد. در این بازی به او کمک می‌کنید که کم کم با رنگها آشنا شود.

  18. بالا | پست 17

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Jul 2013
    شماره عضویت
    25
    نوشته ها
    2,627
    تشکـر
    52
    تشکر شده 531 بار در 311 پست
    میزان امتیاز
    13

    بازی های پرتحرک برای کودکان بی تحرک

    فراموش نکنیم آمیختگی هیجان ورزشی در بازی کودکان می تواند تأثیر مثبت فراوانی در پی داشته باشد.


    در این مقاله با مجموعه ای دیگر از بازی ها آشنا خواهید شد که در عین سادگی، باعث بهبود عملکرد حرکتی ( هماهنگی چشم و دست ، تعادل و سرعت عمل) کودکان می شود.

    همان طور که در ادامه خواهید خواند شباهت های بسیاری بین این بازی ها و حرکات ورزشی وجود دارد. همه ما می دانیم امروزه بازی‌های کودکان تحت تأثیر بازی های رایانه ای قرار گرفته است و از سوی دیگر به خاطر شرایط زندگی آپارتمانی کودکان و نوجوانان تحرک کافی ندارند و بسیاری از مواقع تخلیه هیجانی که مورد نیاز کودکان است و به طور طبیعی باید در بازی آن ها صورت گیرد، رخ نمی دهد. با توجه به این که متأسفانه فرهنگ ورزش کردن به خصوص در بین کودکان چندان رایج نیست، ایجاد فضای تحرک بیشتر به صورت کاملا هدفمند می تواند علاوه بر حفظ سلامت جسمی کودک روی شخصیت او نیز تاثیرات مثبتی بگذارد. فراموش نکنیم آمیختگی هیجان ورزشی در بازی کودکان می تواند تأثیر مثبت فراوانی در پی داشته باشد.علی رضا واقف ، روان شناس کودک در این شماره از مثلث بازی به معرفی برخی بازی ها در قالب ورزش و نرمش پرداخته است که در ادامه می خوانید:

    1 - انجام حرکات ورزشی در حالت خوابیده
    کودکان روی زمین به پشت می خوابند و سپس مطابق دستورالعمل ، حرکات مختلف را انجام می دهند . حفظ تعادلظ : (پای راست بالا صاف و کشیده ، پای چپ بالا، هردو پا بالا ) مقاومت بدنی : ( وضعیت پاها در حالت دوچرخه سواری و رکاب زدن ، وضعیت پا در حالت پرتاب پا به جلو، گاه پای راست و گاه پای چپ) جهت یابی : ( غلت زدن روی زمین به حالت رفت و برگشت بدون انحراف از مسیر ) توازن حرکتی : ( خوابیدن روی شکم و گرفتن پاها با دست و بالا آوردن سر به سمت بالا با حفظ تعادل ).

    2 - بازی های ورزشی
    با حرکات مختلف ورزشی و ایجاد رقابت بین کودکان سعی در تقویت عضلات داریم:

    بازی اول : استفاده از حلقه های پلاستیکی کوچک برای تقویت عضلات مچ که در نوشتن کاربرد بسیار دارد، هر کسی در مدت زمان تعیین شده حلقه را بیشتر در دست خود به حالت بسته نگاه داشت یا در زمان مشخص بیشتر دستش را باز و بسته کرد، برنده است.بازی دوم: بازی مقاومت ( پاها و دست ها) این بازی به شکل گروهی و یا انفرادی برگزار می شود هر کسی به تعداد بیشتر و یا در زمان مناسب حرکات ورزشی را انجام داد برنده است این بازی شکل های گوناگونی دارد؛

    - دست ها جلو ، نشست و برخاست - خم شدن و گرفتن مچ پاها- انجام حرکت شنا

    3 - بازی با فنرهای ورزشی
    این بازی با انواع فنرهای ورزشی انجام می شود :

    - بازی فشردن فنر با یک دست و نگاه داشتن فنر به حالت فشرده

    - بازی فشردن فنر با دو دست و نگاه داشتن فنر به حالت فشرده

    - بازی قرار دادن دو فنر به طور همزمان در دو دست و فشردن و مقاومت

    4 - بازی با حلقه
    یک حلقه پلاستیکی بزرگ را که برای ورزش کمر استفاده می شود روی زمین قرار می دهیم و از دو نفر می خواهیم که در دو طرف حلقه قرار گیرند و با شماره 1 نفر اول داخل حلقه می پرد و با شماره 2 نفر دوم داخل حلقه می‌شود و نفر اول خارج می شود این بازی تا جایی ادامه پیدا می کند که یکی از دو نفر دچار خطا شود .

    5 - بازی پرتاب و دریافت توپ
    یک توپ پارچه ای به اندازه توپ تنیس و یک توپ پارچه ای بزرگ تر از توپ تنیس آماده می کنیم سپس مراحل زیر اجرا می شود:

    - پرتاب توپ بزرگ و گرفتن با هر دو دست ( یک امتیاز)

    - پرتاب توپ بزرگ و گرفتن با دست راست ( یک امتیاز)

    - پرتاب توپ بزرگ و گرفتن با دست چپ( یک امتیاز)

    - پرتاب توپ کوچک و گرفتن با هر دو دست ( یک امتیاز )

    - پرتاب توپ کوچک و گرفتن با دست راست ( یک امتیاز)

    - پرتاب توپ کوچک و گرفتن با دست چپ( یک امتیاز) - پرتاب همزمان توپ کوچک و بزرگ و گرفتن با هر دو دست (گرفتن هر توپ یک امتیاز )

  19. بالا | پست 18

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Dec 2013
    شماره عضویت
    1410
    نوشته ها
    1,884
    تشکـر
    12
    تشکر شده 314 بار در 223 پست
    میزان امتیاز
    12

    بازي‌هاي مناسب کودکان 5- 6 سال

    با توجه به اينکه پسر شما حدودا شش ساله است ممکن است بازيهاي جنگي براي او جذاب باشد و به او احساس قدرت بدهد، شما مي توانيد اين نوع بازيها را با او انجام دهيد.


    مادر و پدر:
    پسر ما اسباب بازيهاي زيادي دارد به همين دليل مدتي است تصميم گرفته ايم براي او اسباب بازي جديد خريداري نکنيم تا با وسايلي که دارد سرگرم شود اما او از اين مساله ناراحت است و از طرفي تلويزيون کوچکي در اتاق او قرار داده ايم تا به تماشاي برنامه هاي مورد علاقه اش بپردازد، نظر شما در مورد اقدامات ما چيست؟
    خانم حلي ساز: به نظر من بهتر است تلويزيون درخانه در يک مکان عمومي قرار گيرد تا پدر و مادر بتوانند به برنامه هايي که کودک تماشا مي کند نظارت داشته و آنها را کنترل کنند تا مبادا کودک شاهد صحنه هاي ترسناک يا نامناسب باشد.
    مادر: در مورد صحنه هاي نامناسب بايد بگويم که کارتنها يي که پسر ما تماشا مي کند را من و پدرش براي او تهيه مي کنيم. اما در مورد اينکه تلويزيون را در يک مکان عمومي قرار دهيم ، اگر اين کار را انجام دهيم پسرمان اجازه نمي دهد من يا پدرش برنامه هاي مورد علاقه خود را ببينيم و دائم مي خواهد کارتن تماشا کند.
    خانم حلي ساز: شما بايد براي اين مساله يک راه حل مفيد پيدا کنيد، اگر براي کودک خود تلويزيون جداگانه اي تهيه کنيد و او به تنهايي در اتاق خود مشغول تماشاي تلويزيون شود باعث دور شدن اعضاء خانواده از يکديگر مي شويد ، پس بهتر است براي زمان تماشاي تلويزيون برنامه ريزي داشته باشيد و به اين صورت عمل نکنيد که پدر برنامه مورد علاقه خود را تماشا کند و مادر در آشپزخانه مشغول کارهاي خود باشد و کودک هم در اتاق مشغول بازي و بعد نوبت مادر باشد و هر کدام به تنهايي به ديدن برنامه خاص خود بپردازند ، در اين صورت روابط خانوادگي چه مي شود؟ شما بايد به شکلي برنامه ريزي کنيد که هر کسي مدتي را به تماشاي برنامه مورد علاقه خود بگذراند البته نه به اين صورت که مادر چندين ساعت، پدر و کودک هم به همين شکل چندين ساعت تلويزيون تماشا کنند، بلکه هر کسي يک ساعت الي يک ساعت و نيم برنامه خود را انتخاب کند به طوريکه با برنامه هاي ديگر تداخل نداشته باشد حتي مي توانيد يک برنامه مشترک انتخاب کنيد که همه خانواده با هم به تماشاي ان بپردازند. ما هميشه توصيه مي کنيم که زمان تماشاي تلويزيون در خانه محدود باشد تا در زندگي خانوادگي اختلال ايجاد نکند، همچنين سعي کنيد هنگام صرف غذا تلويزيون تماشا نکنيد چون زمان غذا خوردن زماني است که همه مي توانند با هم صحبت کنند و دور هم باشند و فضاي گرم خانواده را احساس کنند.
    مادر: در مورد اسباب بازي چطور؟ چه نوع اسباب بازي براي پسرمان تهيه کنيم؟
    خانم حلي ساز: اسباب بازي وسيله اي براي سرگرم کردن و لذت بردن بچه ها است بهتر است اسباب بازيها به شکلي باشند که کودکان بتوانند کارهاي جديدي با آن انجام دهند يعني با خلق شيوه هاي جديد به بازي با آن وسيله بپردازند. اسباب بازي بايد با سن کودک متناسب باشد مثلا اگر پسر شما شش ساله است نمي توانيد از او انتظار داشته باشيد با اسباب بازي کودکان سه ساله بازي کند چون اين اسباب بازي پاسخگوي نيازهاي او نيست، براي او جذابيتي ندارد و به دانسته هاي او اضافه نمي کند. از طرفي پسر شش ساله شما نمي تواند با اسباب بازي بچه هاي ده ساله بازي کند چون به دليلي پيچيدگي از عهده بازي با آنها بر نمي آيد و دائم شکست خورده و احساس ناتواني مي کند.
    مادر: پسري که حدودا شش ساله است چند ساعت مي تواند به تنهايي با اسباب بازيهاي خود بازي کند؟
    خانم حلي ساز: بچه هاي پنج يا شش ساله دوست دارند با همبازيهاي خود بازي کنند يعني اغلب ترجيح مي دهند حتي با يک دوست به صورت دو نفره بازي کنند و يک هم بازي داشته باشند حتي اگر آن هم بازي پدر يا مادر باشد. البته بچه ها بايد گاهي اوقات به تنهايي هم بازي کنند از آن جهت که در تنهايي به توانمنديهاي خويش پي مي برند و حتي مي توانند در مورد علايق خود چيزهاي جديدي کشف کنند که اين به رشد و خلاقيت آنها کمک مي کند اما زمانهايي هم بايد براي بازي دو نفره در نظر بگيريد. اما اگر شما انتظار داريد فرزندتان سه الي چهار ساعت به تنهايي بازي کند اين انتظاري به دور از ذهن است.
    مادر: يعني من هم بايد با او بازي کنم؟
    خانم حلي ساز: بله، زماني را در نظر بگيريد که پس از پايان کارهاي خود با پسرتان بازي کنيد البته با اسباب بازيهاي متناسب با سن او.
    پدر: نظر شما اين است که هر چند وقت يک بار که پسر ما بزرگتر مي شود بايد براي او اسباب بازيهاي جديد تري بخريم؟
    خانم حلي ساز: بله، البته منظور اين نيست که هر شش ماه يک بار اسباب بازي جديدي تهيه کنيد اما اگر در سن سه يا چهار سالگي براي او اسباب بازي خريده ايد الان که شش ساله شده مي توانيد براي او تعدادي اسباب بازي جديد خريداري کنيد که براي سن او مناسب باشد چون در آن اسباب بازيها نيازهاي بچه ها در نظر گرفته شده است. بچه هايي که بين سنين پنج تا هفت سال قرار دارند در مورد دنيا بسيار کنجکاو هستند و دوست دارند در مورد کارهايي که بزرگترها انجام مي دهند، وسايل مختلف،اجزاء اسباب بازيها و... چيزهاي زيادي کشف کنند مثلا اگر يک آدم آهني داشته باشند دوست دارند اجزاء آن را از هم باز کرده و به نحوه کار آن پي ببرند پس بهتر است در اين سن فرصت کنجکاوي کردن را به کودک بدهيد مثلا وسايلي براي او تهيه کنيد که مشابه وسايل بزرگترها باشد يا اگر وسيله اي خراب شده و کاربردي ندارد به او اجازه دهيد اجزاء آن را از هم باز کند و به بررسي آن بپردازد.
    در اين سن خلق کردن براي بچه ها جذابيت زيادي دارد مثلا درست کردن کاردستي، پس وسايل مورد نياز را در اختيار او قرار دهيد مثل چسب، قيچي، عکسهاي مختلف. شما مي توانيد با جمع آوري برگها يا گلهاي مختلف و چسباندن آنها روي کاغذ به کودک کمک کنيد اشکال جديد ي بسازد. همچنين خمير بازي، بازي با شن و ماسه خاصيت تخليه هيجاني دارد چون بچه ها مي توانند با کمک آنها به ساختن قلعه يا ساختمان بپردازند. به اين ترتيب هم حس خلق کردن در وجود آنها ارضاء مي شود و هم در مورد ساختار قلعه يا ساختمان و اجزاء آن مطالبي را ياد مي گيرند پس اين فرصتها را براي او فراهم کنيد. به کودک خود اجازه دهيد با قيچي کار کند، شما مي توانيد قيچي هاي مخصوص کودکان را که خطر کمتري دارند تهيه کرده و از فرزند خود بخواهيد ابتدا خطوط مستقيمي را که شما براي او کشيده ايد برش بزند سپس خطوط مارپيچ و خطوط گرد. اين کارها به تقويت مهارتهاي مناسب با سن او کمک مي کند و او را براي مدرسه هم آماده مي نمايد. سعي کنيد بعضي اوقات اسباب بازيهايي تهيه کنيد که در عين حال که براي کودک لذت بخش است جنبه آموزشي هم داشته باشد. اگر دقت کرده باشيد در سنين پنج تا شش سال بچه ها خيال پردازي مي کنند شما مي توانيد با تهيه عروسکهاي خيمه شب بازي يا حيوانات عروسکي به اجراي نمايش بپردازيد يا حتي اگر اين عروسکها را در اختيار نداريد با کمک فرزندتان آنها را بسازيد و اگر نمي توانيد اين کار را بکنيد در بازيهاي او نقشهاي مختلف داشته باشيد نقش مادر، معلم، يا بچه و با همديگر تعاملات واقعي داشته باشيد اين کار هم براي بچه ها جذابيت دارد و هم به آنها کمک مي کند کارهاي مخصوص به آن نقش را ياد گرفته و به شکل عملي رفتار نقش مقابل را مشاهده کنند پس از نظر روابط اجتماعي براي آنها خيلي سودمند است.



    با توجه به اينکه پسر شما حدودا شش ساله است ممکن است بازيهاي جنگي براي او جذاب باشد و به او احساس قدرت بدهد، شما مي توانيد اين نوع بازيها را با او انجام دهيد.
    پدر: ما مي توانيد با او بازيهايي مثل" لي لي"، " پرش با جفت پا" که هزينه اي ندارند را انجام دهيم يا حتي براي او يک سه چرخه تهيه کنيم، نظر شما در اين مورد چيست؟
    خانم حلي ساز: بازيهايي که باعث ايجاد حفظ تعادل در کودکان مي شود بسيار مفيد است مثل" لي لي "، " پرش با جفت پا". شما مي توانيد بدون صرف هزينه زياد وسايلي که مورد نياز است را براي کودک خود تهيه کنيد مثل "تخته تعادل" که اگر بتوانند روي آن ايستاده و تعادل خود را حفظ کنند بسيار خوب است. اينها مهارتهايي است که فرزند شما بايد آموخته باشد در غير اين صورت وقتي وارد مدرسه مي شود ممکن است دچار اختلالاتي مثل اختلال رياضي شود. شما خيلي ساده مي توانيد يک تخته را روي دو تکه آجر قرار دهيد و فرزندتان را تشويق کنيد روي آن بايستد و تعادل خود را حفظ کند، اگر در انجام اين کار موفق شد مي توانيد ارتفاع آجر را افزايش دهيد يعني دو آجر قرار دهيد. با کمک سطح هاي شيب دار مي توانيد به او کمک کنيد تعادل خود را حفظ کند، در پارکها نيز اسباب بازيهايي به اين شکل وجود دارد که مي تواند از آنها استفاده کند. بازي با توپ براي کودکاني در اين سن لازم است. شما مي توانيد از توپهاي کوچکي استفاده کنيد و از کودک بخواهيد توپ را در حالتهاي مختلف پرتاب و با دست بگيرد مثلا آن را به ديوار زده و بگيرد يا به زمين بيندازد و بگيرد. ممکن است در ابتدا نتواند با يک دست اين کار را انجام دهد پس ابتدا با دو دست تمرين کند سپس او را تشويق کنيد با يک دست اين کار را انجام دهد. همچنين مي توانيد يک راکت تنيس تهيه کرده و او را تشويق کنيد به توپ ضربه بزند، همه اين حرکات باعث هماهنگي دست و چشم مي شود.
    مادر: آيا ما بايد براي تخليه انرژي پسرمان او را به پارک ببريم يا مي توانيم در خانه هم اين کار را انجام دهيم؟
    خانم حلي ساز: يکي از نيازهاي کودکان در اين سن دويدن، پريدن و بالا و پايين رفتن و تخليه انرژي فراواني است که در وجود آنها است ، بنابراين والدين بايد کودکان را به پارک ببرند تا اين نيازها ارضاء شوند . حتي اگر شما نمي توانيد او را به پارک ببريد بايد در حياط خانه يا حتي محدوده اطراف خانه با يک سه چرخه بعد با چرخ معمولي امکان دوچرخه سواري را براي او فراهم کنيد. اما سعي کنيد در طول هفته حداقل يک بار فرزندتان را به پارک ببريد و اجازه دهيد آزادانه با تاب، سر سره، سطوح شيب دار مخصوص حفظ تعادل و ساير وسايل مخصوص کودکان بازي کند چون اگر او را محدود کنيد و نتواند انرژي خود را تخليه کند مجبور است در خانه بدود و باعث ناراحتي همسايه ها شده و مشکلاتي هم در خانه بوجود آورد.
    کودکان پنج تا شش ساله به جمع آوري مجموعه هاي مختلف مثل سنگهاي مختلف، کارتهاي عکس فوتباليستها و ...علاقه دارند پس به فرزندتان اجازه دهيد به جمع آوري مجموعه هاي مورد علاقه خود بپردازد.
    همچنين سعي کنيد طبقه بندي کردن را به او آموزش دهيد ، بچه ها بايد بتوانند در اين سن بر اساس ويژگيهاي مشترک وسايل مختلف را دسته بندي کنند. شما مي توانيد با لوازمي که در خانه داريد يا با کمک اسباب بازيهاي خودش اين کار را انجام دهيد. مثلا اسباب بازيها را در دسته هاي مختلف قرار دهيد پرنده ها را در يک قسمت، حيوانات را در قسمت ديگر ، مکعبها يک طرف، مثلثها طرف ديگر، وسايل نرم يک جا وسايل سخت جاي ديگر و... اين کارها باعث مي شود کودک آرام آرام مشابهت بين چيزهاي مختلف را ياد بگيرد.
    از جمله بازيهاي ديگري که مي توانيد انجام دهيد تکميل شکلهاي ناقصي است که در کتابها وجود دارد، به اين ترتيب که از فرزند خود بخواهيد با دقت به اشکال نگاه کرده و شکل ناقص را تکميل کند. همچنين پيدا کردن تصوير حيوانات يا اشيايي که در يک زمينه شلوغ پنهان شده اند و کودک بايد با دقت فراوان شکل حيوانات يا اشياء مورد نظر را از زمينه تشخيص دهد. اين تمرينها باعث افزايش دقت و توجه او مي شود . با انجام اين کارها احتمال اينکه فرزندتان در مدرسه دچار دختلالات يادگيري شود کمتر مي شود.
    مادر: من بايد در طول روز چند ساعت با فرزند خود بازي کنم؟
    خانم حلي ساز: اين به زمان آزاد شما و مدت زماني که پسرتان در خانه همراه شما است بستگي دارد. اما اگر خانه دار هستيد و مي توانيد ساعاتي که پسرتان به پيش دبستاني مي رود به کارهاي خانه رسيدگي کنيد و وقتي او به خانه برگشت وقت بيشتري داشته باشيد يک ساعت زمان خوبي است که به فرزندتان اختصاص دهيد. مي توانيد يک ساعت را به دو نيم ساعت تقسيم کنيد و گاهي اوقات طبق نظر شما و گاهي اوقات طبق نظر او بازي را که فرزندتان دوست داشته و براي او جذابيت دارد را انتخاب کنيد . توجه کنيد که هدف از بازي فقط آموزش نيست بلکه لذت بردن نيز جزئي از بازي محسوب مي شود.
    از جمله بازيهاي ديگر اين است که از کودک بخواهيد به اتاق با دقت نگاه کند بعد از اتاق خارج شود يا چشمانش را ببندد ، سپس بعضي از وسايل را جابه جا يا مخفي کنيد و از او بخواهيد به اتاق برگشته و تغييرات را پيدا کند. اين کار باعث تقويت حافظه ديداري کودکان مي شود و به آنها کمک مي کند اطلاعات بيشتري را در حافظه خود نگاه دارند. يکي ديگر از بازيها اين است که چند کلمه را نام ببريد مثلا چمن، زمين، مدرسه، سپس از او بخواهيد آنها را تکرار کند ابتدا از سه کلمه اگر توانست چهار يا پنج کلمه، اين کار باعث تقويت حافظه شنيداري او مي شود.

  20. بالا | پست 19

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Dec 2013
    شماره عضویت
    1410
    نوشته ها
    1,884
    تشکـر
    12
    تشکر شده 314 بار در 223 پست
    میزان امتیاز
    12

    پرورش خلاقیت کودکان با آب بازی

    چون کودکان آب بازی را بسیار دوست دارند از این طریق می‌توان مفاهیم و مطالب بسیاری را به آن‌ها آموخت و موجبات رشد مهارت‌ها و توانایی‌های مختلف آن‌ها را فراهم ساخت.




    امید زینعلی
    بازی با آب یکی از بهترین، اساسی‌ترین و لذت بخش ترین کارهایی است که کودکان انجام می‌دهند. آب جذبه ای سحرآمیز برای آن‌ها دارد. کودکی که با آب بازی می‌کند، در حال یادگیری علت و معلول گرما و سرما، جاری شدن و فرو رفتن در زمین است. این کودک پس از آنکه به عنوان موجودی کوچک در دنیایی بزرگ، یک روز سخت را پشت سر گذاشت، با آب بازی آرامش می‌یابد.آب بازی باعث تسکین عصبانیت‌های کودک شده و کودک از طریق آن از ناراحتی‌ها، فشارها و تنش‌ها رهایی یافته و احساس آرامش می‌کند. چون کودکان آب بازی را بسیار دوست دارند از این طریق می‌توان مفاهیم و مطالب بسیاری را به آن‌ها آموخت و موجبات رشد مهارت‌ها و توانایی‌های مختلف آن‌ها را فراهم ساخت.

    رشد توانایی‌ها و مهارت‌های مختلف کودکان به وسیله آب بازی:
    الف) رشد خلاقیت و ابتکار:
    آب بازی کمک می‌کند تا بچه‌ها افکار خلاقشان را رشد بدهند. از آنجا که آب بازی جذابیت بسیاری برای کودکان دارد، آن‌ها ساعت‌ها وقتشان را صرف آن می‌کنند. والدین می‌توانند به وسیله بازی‌های متنوع و از طریق پرسش‌های مختلف، تفکر خلاق را در کودکان پرورش دهند. بعضی از این پرسش‌های پرورش دهنده:
    ۱- چطور باران در آسمان شکل می‌گیرد؟
    ۲- چه چیزهایی در آب شناورند و چه چیزهایی زیر آب می‌روند؟
    ۳- چطور باران و برف در آسمان شکل می‌گیرد؟
    ۴- چه چیزهایی با آب می‌پزند؟
    بعضی از بازی‌های پرورش دهنده خلاقیت عبارت‌اند از:
    ۱- اشیا گوناگونی به کودک بدهید که آن را داخل آب قرار داده، ببینید که آیا فرو می‌رود یا روی آب شناور می‌ماند و درباره آن صحبت کنید"چه اتفاقی می‌افتد؟" اوه نگاه کن روی آب ایستاده شنا می‌کند" "نگاه کن، آن یکی پایین رفت، زیر آب"
    ۲- دو ظرف هم حجم با شکل ظاهری متفاوت انتخاب کنید یکی از ظرف‌ها را پر از آب کرده و آب آن را در ظرف دیگری بریزید تا کودکان متوجه حجم یکسان هر دو ظرف شوند.
    ب) رشد شناختی:
    کودکان بر اثر کسب تجربه با آب بازی یاد می‌گیرند که بعضی اشیا در آب فرو رفته و بعضی روی آن شناور می‌مانند (سنگ، چوب، پلاستیک، فلز و ...) بعضی اجسام مثل: اسفنج، پارچه و کاغذ آب را به خود جذب می‌کنند و بعضی مثل پلاستیک آب را اصلابه خود جذب نمی‌کنند. کودک از طریق آب بازی با منابع اب مانند: چشمه، قنات، رود، دریا و دریاچه آشنا می‌شود.
    ج) رشد عاطفی و هیجانی:
    کودکان عاشق آب بازی هستند. شاید این برای والدین هم سوال باشد که چرا کودکان آن‌ها ساعت‌ها در آب می ماندو هیچ اعتراضی نمی‌کند، یا چرا این محیط برای او خسته کننده و تکراری نمی‌شود.
    نکته این است که در هنگام آب بازی، کودک تنش‌های خود را کاهش می‌دهد و به آرامشی رؤیایی دست می‌یابد. آب بازی به او احساس قدرت می‌دهد و کنجکاوی او را تحریک می‌کند و راه کشف ناشناخته‌ها را پیش روی او باز می‌کند. از لحاظ روانی و عاطفی هم کودک می‌تواند در محیط آب بیشتر فعالیت کندو بدین ترتیب، انرژی نهفته خود را آزاد نماید؛ دختربچه ها می‌توانند عروسک خود را بشویند و از لحاظ عاطفی از انجام این کار لذت ببرند، پسربچه‌ها هم با دست و پا زدن در آب، انرژی خود را تخلیه می‌کنند.

    د) رشد گفتار و افزایش گنجینه واژگان:
    یکی از مهم‌ترین نیازهای کودکان، قدرت بیان خواسته‌ها از طریق سخن گفتن است. در واقع برای اینکه کودک شما بتواند در جامعه، نقش مؤثری ایفا نماید، باید قادر به درک معانی مشترک کلمات و ساختار زبان باشد تا نیازهای زبانی خود را برآورده سازد.یکی از تاثیرات آب بازی بر کودکان، ارتقای قدرت سخنوری و افزایش دایره لغات آنان است. کودکان از طریق آب بازی، با کلمات جدیدی آشنا می‌شوند و با به کار بردن این کلمات، دایره لغات آنان گسترش می‌یابد؛ آنها با لغاتی مانند آب، قطره، زلال، گرم، سرد، خنک، داغ، خیس، تر، خشک، سطح، کف، نم و بسیاری از کلمات دیگر آشنا می‌شوند.والدین باید دقت کنندکه وقتی کودک نوپای آن‌ها این تجربه عملی را کسب می‌کند، از کلمات مناسبی برای گفتگو با او استفاده نمایند. آن‌ها باید درباره آب و خواص آن با کودک خود گفتگو کنند. گفتگو با کودک می‌تواند راجع به موضوعاتی مانند پخش شدن آب، خواص آن و موضوعاتی از این قبیل باشد.حتی والدین می‌توانند درمورد آب برای کودک خود داستان تعریف کنند.
    ه) ایجاد هماهنگی بدنی:
    کودک می‌آموزد که هنگام پر کردن دو ظرف هماهنگی چشم و دست لازم است. تسلط بر حرکات ظریف در یادگیری برای ریختن، فشار دادن، تعادل و ... یکی از ویژگی‌های آب بازی است.

    و) رشد اجتماعی:
    یکی از مهم‌ترین خواص آب بازی برای کودکان، رشد اجتماعی کودک است. کودکان به هنگام آب بازی فرا می‌گیرند که چگونه با دیگران ارتباطی مؤثر برقرار کنند. آب بازی می‌تواند حس تعاون، همکاری، مشارکت، اطاعت از قوانین و مقررات، رعایت نوبت و انعطاف پذیری را در کودک تقویت کند.والدین باید کودک را در تمامی اموری که در خانه با آب انجام می‌دهند، سهیم کنند؛ برای نمونه، کودک می‌تواند برای کمک به والدین خود، لباس‌ها را آب کشی کند و یا حتی ظروف کوچک ملامین و پلاستیکی را بشوید. اگر کودک این کارها را به طور ناقص انجام می‌دهد، ناراحت نشوید، زیرا انجام کارهایی از این قبیل حتی به طور ناقص، تاثیری فوق العاده بر رشد اجتماعی کودک شما خواهد داشت.




    ویرایش توسط Artin : 12-31-2013 در ساعت 01:04 AM

  21. بالا | پست 20

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Dec 2013
    شماره عضویت
    1410
    نوشته ها
    1,884
    تشکـر
    12
    تشکر شده 314 بار در 223 پست
    میزان امتیاز
    12

    بازی هایی برای افزایش هوش کودک

    بازی با انگشتان بسیار ساده است و هر مادری می‌تواند با کمی خلاقیت بازی‌های جدیدی بیافریند و فرزند خود را در عین سرگرم کردن، آموزش دهد.

    لمس بدن کودک بر رشد هوشی او نیز تاثیر می‌گذارد. به کمک بازی با انگشتان می‌توان به کودک کمک کرد اشیای گوناگون را لمس کند و سریع‌تر نام آن‌ها را یاد بگیرد.

    دست‌ها و انگشتان از جمله اعضای اصلی بدن کودکان است که در رشد و پیشرفت ذهنی آن‌ها نقش مهمی را ایفا می‌کند. والدین می‌توانند به راحتی به کمک بازی با انگشتان نه‌تنها فرزندشان را سرگرم کنند بلکه حس‌های آن‌ها را تحریک‌کرده و سبب پیشرفت بهترشان شوند. این بازی‌ها به‌طور حتم برای فرزندتان جالب خواهد بود.


    * اومد و اومد و اومد...

    به کمک 2 انگشت اشاره و وسط نقش حیوانی 2 پا را بازی کنید که آرام‌آرام روی دست کودک‌تان بالا می‌رود تا به گردن او می‌رسد و در نهایت زیر گردن یا پهلوهای او را قلقلک می‌دهد. همراه با حرکات انگشتان می‌توانید از واژه اومد و اومد و اومد استفاده کنید تا فرزندتان به حرکت دست شما توجه کند.



    * سلام خانم.... سلام آقا

    2 انگشت اشاره و وسط را به شکل دوپا درآورده و حرکات زیر را همراه با شعر برای او بخوانید

    - یه نفر از پله‌ها بالا می‌یاد یواش یواش (از نوک پای او انگشتان‌تان را بالا ببرید تا به شکم و سینه کودک برسید)

    - می‌زند به در تق‌ و تق و تق (با نوک انگشتان‌تان آرام به پیشانی او چند ضربه بزنید)

    - سلام خانم، سلام آقا (آرام لاله گوش او را بکشید و درنهایت نوک بینی‌اش را لمس کنید)

    این بازی به کودک شما کمک می‌کند حس‌های فیزیکی از جمله ضربه، کشش یا فشردگی را از هم تشخیص دهد.


    *بازی با شست!

    برای شروع بازی، انگشتان دست کودک‌تان را یکی بعد از دیگری آرام بکشید و همراه با آن این شعر را برایش بخوانید:

    به این می‌گن شست، ای یکی درخت آلو رو ت************ می‌ده، این یکی اونو جمع می‌کنه، این یکی می‌بره خونه، اما... کوچیکه همه رو می‌خوره!

    قبل از رسیدن به انگشت آخر کمی مکث کنید و بعد جمله را ادامه دهید. این کار باعث می‌شود کودک به جملات شما دقت کند.


    * اینجا یه جاده‌اس!

    برای شروع این بازی کف دست کودک‌تان را باز کنید و خط‌ ها را نشان او بدهید و در حالی که انگشت‌تان را روی هر یک از خط‌ ها می‌کشید شعر زیر را برایش بخوانید:

    - اینجا یه جاده‌اس! اینجا یه خرگوش می‌دوه، اینجا یه گنجشک می‌پره، اینجا علف روییده! بزی داره می‌چره...

    این بازی به کودک کمک می‌کند بافت دست خود را بهتر بشناسد و در ضمن به وسعت دست خود پی‌ببرد. اگر برق اتاق را خاموش کنید و تنها با چراغ‌قوه کف دست او را روشن نگه دارید لذت بازی دوچندان خواهد شد!


    * خانواده‌ مورچه‌ها


    به کمک 2 انگشتان از نوک پای کودک شروع کنید و تا گردن او بالا بروید و همزمان این جملات را تکرار کنید.

    این، بابا مورچه‌اس! این، مامان مورچه‌اس!

    بعد در حالی که قدم‌ها را تند می‌کنید و به سمت سر کودک می‌روید بگویید:

    اینها هم بچه مورچه‌اند!

    کودکان معمولا این بازی را دوست دارند.

    بازی با انگشتان بسیار ساده است و هر مادری می‌تواند با کمی خلاقیت بازی‌های جدیدی بیافریند و فرزند خود را در عین سرگرم کردن، آموزش دهد.


    * چند توصیه


    - لمس بدن کودک بر رشد هوشی او نیز تاثیر می‌گذارد. به کمک بازی با انگشتان می‌توان به کودک کمک کرد اشیای گوناگون را لمس کند و سریع‌تر نام آن‌ها را یاد بگیرد. می‌توانید اشیائی را با جنس‌های مختلف نشان کودک بدهید تا آن‌ها را لمس و تفاوت‌ها را احساس کند.

    - اگر کودک شما کوچک‌تر از آن است که متوجه این نوع بازی‌ها شود، بازی را با یک توپ کوچک آغاز کنید. توپی که انتخاب می‌کنید می‌تواند از جنس‌های مختلف باشد: پارچه‌ای، چوبی، پلاستیکی ... اجازه بدهید هر بار به جنسی متفاوت دست بزند.
    سلامت نیوز: بازی هایی برای افزایش هوش کودک
    امضای ایشان
    این روزها
    خدا هم از حرفای تکراری من خسته است
    چه حس مشترکی داریم من و خدا ...
    او از حرفای تکراری من خسته است ...
    و من ...
    از تکرار غم انگیز روزهایم


  22. بالا | پست 21

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Dec 2013
    شماره عضویت
    1410
    نوشته ها
    1,884
    تشکـر
    12
    تشکر شده 314 بار در 223 پست
    میزان امتیاز
    12

    بازی هایی برای با استعدادتر کردن کودکانتان

    بازی ترکاندن بادکنک برای رفع عقده ها و رهایی از خجالتی بودن مفید است. به کودک می فهماند که بزرگترین چیزها ( مشکلات ) هم به دستان تو می ترکد!


    مهم است بدانیم حداقل زمان بازی با کودک دو ساعت است . در غیر این صورت کودک ارضا نشده و این نیاز در وی به صورت عقده باقی می ماند. پس اگر والدینی کودکشان را به پارک یا محلی برای بازی و تفریح بردند ، تا قبل از این زمان او را محروم نکنند .



    بازی خانه بازی کودک را صاحب اختیار بار می آورد و به او می آموزد که باید ساخت.
    بازی ترکاندن بادکنک برای رفع عقده ها و رهایی از خجالتی بودن مفید است. به کودک می فهماند که بزرگترین چیزها ( مشکلات ) هم به دستان تو می ترکد!

    خمیر بازی منعطف بودن را به طور غیر مستقیم به او می آموزد و به او می فهماند لج باز نباش و گاهی هم تو تغییر کن!

    تلفن بازی که والدین با استفاده از دو عدد گوشی تلفن با کودکشان تلفنی صحبت می کنند، این بازی بهترین وسیله برای ارتباطی کردن و آموختن روابط عمومی و اصلاح خجالتی بودن است.
    امضای ایشان
    این روزها
    خدا هم از حرفای تکراری من خسته است
    چه حس مشترکی داریم من و خدا ...
    او از حرفای تکراری من خسته است ...
    و من ...
    از تکرار غم انگیز روزهایم


  23. بالا | پست 22

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Dec 2013
    شماره عضویت
    1410
    نوشته ها
    1,884
    تشکـر
    12
    تشکر شده 314 بار در 223 پست
    میزان امتیاز
    12

    بادکنک بازی

    ‌درمانگر کودک را تشویق می کند که، هر طور مایل است بادکنک ها را بترکند. نحوه ی ترکاندن می تواند به وسیله ی فشار، یا پریدن با پا بر روی آن، استفاده از ناخن، چکش، میخ، تیراندازی با تفنگ و ... باشد.


    بادکنک بازی یکی از بازی های جذاب، مفرح و لذتبخش برای کودکان است. بادکنک ها به علت سبک بودن و در هوا معلق ماندن و حرکت آرام ، جذبه و زیبایی خاصی دارند. این بازی مورد علاقه ی همه کودکان ملل مختلف است. کودکان، به وسیله ی بادکنک بازی، مفاهیم زیادی را یاد می گیرند، از جمله:
    ▪ پر شدن بادکنک ها از هوا را مشاهده، لمس و احساس خواهند کرد.
    ▪ جریان خارج شدن هوا از بادکنک ها را لمس و احساس خواهند کرد.
    ▪ صدای وارد شدن جریان هوا به داخل بادکنک ها را خواهند شنید.
    ▪ معلق بودن نسبی بادکنک ها را در فضای اتاق به چشم خواهند دید.
    ▪ جا به جا شدن بادکنک ها را به وسیله ی جریان هوا شاهد خواهند بود.
    ▪ صدای انبساط سریع حاصل از ترکیدن بادکنک ها را خواهند شنید.
    ▪ به وسیله ی بادکنک ها با رنگ های مختلف آشنا می شوند.
    ▪ بادکنک بازی و ترکاندن آن جنبه ی تشخیصی و درمانی دارد که در بازی درمانی از آن استفاده می شود.
    «دیوید م لویی» در طول سی سال فعالیت کلینیکی خود، رشته ای روش های بازی را که می پنداشت در درمان کودکان مؤثر است، ایجاد کرد.
    ‌اساساً آنچه او انجام داد، طرح ریزی مجموعه ای از موقیت های ویژه است که این موقعیت ها خود سبب تحریک بازی آزادانه می شود. یکی از این بازی ها، ترکیدن بادکنک بود که برای استفاده در «درمان از طریق رهاسازی» ترتیب داد.
    ‌هدف اولیه ی آن کار فعال ساختن اظهار وجود در کودکان خودمدار به وسیله ی رها سازی پرخاشگری و خصومت سرکوب شده است.
    ‌درمانگر مقدار زیادی بادکنک های رنگی در اندازه ها و شکل های مختلف تهیه می کند و می گوید: «حالا ما می خواهیم با بادکنک ها بازی کنیم.» درمانگر ابتدا خودش یک بادکنک را بر می دارد و باد می کند و انتهایش را گره می زند و آن را با احتیاط می ترکاند. درمانگر باید توجه داشته باشد اولین بادکنکی را که می ترکاند، صدای زیادی نداشته باشد، چون اگر صدای آن زیاد و ناگهانی باشد، ممکن است کودک برای نزدیک شدن به بادکنک ها و دست زدن به آنها از خود رغبتی نشان ندهد.
    ‌اگر درمانگر صبر و حوصله به خرج دهد، خود کودک به بادکنک ها نزدیک خواهد شد و لازم است که درمانگر، برای تشویق کودک، یکی از آنها را بترکاند.
    ‌درمانگر کودک را تشویق می کند که، هر طور مایل است بادکنک ها را بترکند. نحوه ی ترکاندن می تواند به وسیله ی فشار، یا پریدن با پا بر روی آن، استفاده از ناخن، چکش، میخ، تیراندازی با تفنگ و ... باشد.
    ‌نحوه ی عملکرد کودک در ترکاندن بادکنک ها و حالات کودک به هنگام ترکاندن و پس از ترکاندن آنها، می تواند راهنمای خوبی از اوضاع و احوال درونی کودک باشد. کودک به وسیله ی ترکاندن بادکنک ها، از قید تنش ها و کشمکش های روحی و روانی رها می شود و احساس آرامش و سبکی در او به وجود می آید.
    ‌● رعایت نکات ایمنی
    ▪ به هنگام بادکنک بازی باید مواظب بود که کودکان به یکدیگر برخورد نکنند.
    ▪ باید به کودکان تذکر داد اگر بادکنک را با دهان باد می کنند، نگذارند باد آن به یکباره خالی شود، چون ممکن است با فشار هوا بادکنک به سوی گلوی کودک برود و موجب خفگی او شود.
    ▪ وقتی بادکنک ترکید، بهتر است باقی مانده ی آن را به سرعت داخل سطل آشغال بریزید تا دور از دسترس کودک باشد. چون ممکن است قسمت های سالم آن را با مکیدن آن باز هم باد کند و بترکاند که امکان دارد به هنگام مکیدن تکه ی کوچک لاستیکی در گلوی کودک گیر کند و موجب خفگی او شود.
    ▪ توصیه می شود بر تولید بادکنک های داخل کشور نظارت به عمل آید تا از نظر رعایت اصول بهداشتی و استفاده از مواد سالم اطمینان حاصل شود. بادکنک هایی نیز که از خارج وارد می شوند، بهتر است که پس از نظارت و بررسی کیفیت در اختیار فروشندگان قرار گیرند.
    ● بازی های مختلف با بادکنک
    بچه ها را در تالاری بزرگ، یا فضای داخل حیاط مدرسه دور هم جمع می کنیم و از آنان می خواهیم به شکل دایره ای با فاصله ی مناسب بایستند و به هر یک یک بادکنک می دهیم و به آنان می گوییم:
    ▪ بادکنک را با ضربه ی کف دست در هوا نگه دارید.
    ▪ بادکنک را با نوک انگشتان در هوا نگه دارید.
    ▪ بادکنک را با ضربه زدن با پا در هوا نگه دارید.
    ▪ بادکنک را در هوا پرتاب کنید، سپس به دور خود بچرخید و آن را بگیرید.
    ▪ بادکنک را به هوا پرتاب کنید و پنج بار دست بزنید و سپس بگیرید.
    ▪ بادکنک را به هوا پرتاب کنید و با پشت دست خود به آن ضربه بزنید و در هوا نگه دارید.
    کودک بادکنک ها را باد می کند، معلم بر روی هر یک از بادکنک ها نواری می چسباند، معلم هر یک از کودکان را به رنگ و نام بادکنکش صدا می کند تا بادکنک را بر روی دیوار یا تخته سیاه بچسباند. «علی، بادکنک قرمزت را روی دیوار بچسبان! حسین بعد از بادکنک قرمز بادکنک زرد خودت را بچسبان!» به همین صورت ادامه می دهد تا مجموعه بادکنک ها شکلی دیدنی را تشکیل دهد.
    امضای ایشان
    این روزها
    خدا هم از حرفای تکراری من خسته است
    چه حس مشترکی داریم من و خدا ...
    او از حرفای تکراری من خسته است ...
    و من ...
    از تکرار غم انگیز روزهایم


  24. بالا | پست 23

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Dec 2013
    شماره عضویت
    1410
    نوشته ها
    1,884
    تشکـر
    12
    تشکر شده 314 بار در 223 پست
    میزان امتیاز
    12

    آموزش ۳ بازی برای کنترل خشم کودکان

    برای درمان و کنترل خشم کودکان به ویژه سنین پیش دبستانی راههایی وجود دارد که اولیاء مدرسه با انجام آن می‌توانند کمک زیادی به کودکان خشمگین کنند.

    یک روانشناس کودکان از بازی «بادکنک‌های خشم»،‌ «پاره پاره کردن روزنامه» و «لاک پشت ماورا» به عنوان ۳ بازی برای کنترل خشم کودکان پیش‌دبستانی یاد کرد.


    علیرضا جعفری اظهار داشت: برای درمان و کنترل خشم کودکان به ویژه سنین پیش دبستانی راههایی وجود دارد که اولیاء مدرسه با انجام آن می‌توانند کمک زیادی به کودکان خشمگین کنند.


    بازی بادکنک‌های خشم


    وی گفت: بازی‌ای به نام «بادکنک‌های خشم» وجود دارد که هدف آن کنترل خشم کودکان تکانشی است. در این بازی به بچه‌ها آموزش می‌دهیم تا از طریق حفظ آرامش و کنترل تنفس و خشم خود آرامش پیدا کنند.
    وی افزود: بچه‌ها در هنگام خشم، بادکنکی را باد می‌کنند و بعد از پر شدن در آن را محکم نگه می‌دارند، سپس با جسم نوک‌تیزی آن را می‌ترکانند.
    این متخصص بهداشت روان ادامه داد: برای این کار باید از بادکنک‌های ضخیم استفاده کرد تا هنگام ترکیدن صدای بیشتری ایجاد کند. وقتی بادکنک‌ می‌ترکد بچه‌ها می‌ترسند و خودشان را عقب می‌کشند در این هنگام می‌توان به آنها آموزش داد که این کار می‌تواند خطرناک باشد و تکه‌های آن به سر و صورت دیگران پرتاب شود یا کسی از صدای مهیب آن بترسد.
    جعفری گفت: ‌بعد از این مرحله از کودک می‌خواهیم تا چند نفس عمیق بکشد . سپس چند بادکنک دیگر به او می‌دهیم و از او می‌خواهیم آنها را باد کند و هوای درون بادکنک را به آرامی خارج سازد طوری که کسی نترسد و خطری متوجه کسی نشود.
    وی افزود: بعد از این مراحل به کودک آموزش می‌دهیم که وقتی خشمگین می‌شود به آرامی نفس بکشد و با ذکر صلوات و کلماتی مانند استغفار بر خشم خود فائق آید و تصمیم مناسبی بگیرد. این بازی ساده اما معجزه‌آسا است.

    بازی پاره پاره کردن روزنامه


    این متخصص آموزش و پرورش کودکان پیش‌دبستانی از بازی «پاره پاره کردن روزنامه» به عنوان راهی جهت کنترل خشم کودکان دبستانی نام برد.
    وی اظهار داشت: در بازی «پاره پاره کردن روزنامه» معلم از بچه‌هایی که پرخاشگر هستند و زبان عشقشان لمسی است می‌خواهد تا ابتدا دست راستشان را بالا برده و تعهد دهند که بعد از اتمام بازی تمام کاغذ‌پاره‌ها را جمع می‌کنند. سپس چندین روزنامه باطله به آنها می‌دهد و از آنها می‌خواهد تا به شیوه‌ای که خودش آموزش می‌دهد روزنامه‌ها را تکه تکه کنند، آنها را به هوا بریزند و با صدای بلند هورا و فریاد بکشند.
    این متخصص علوم تربیتی ادامه داد: دو سه دقیقه بعد، بچه‌ها دچار تغییرات هیجانی می‌شوند که تأثیر آن در کنترل خشم و پرخاشگری آنها موثر است.
    وی افزود: بچه‌ها باید در انتهای بازی کاغذهای باطله را جمع ‌کنند. این بازی موجب ارتباط موثر دانش‌آموزان با معلم می‌شود و احساس صمیمیت را بین آنها بیشتر می‌کند که این بازی ارتباط بین فردی دانش آموزان را با معلم برای حل مشکلات فردی و خانوادگی تقویت می‌کند.

    بازی لاک‌پشت ماورا


    این متخصص بهداشت روان از بازی «لاک‌پشت ماورا» به عنوان سومین بازی در کنترل خشم دانش‌آموزان پیش‌دبستانی یاد کرد.
    وی گفت: این بازی نیز برای بچه‌هایی که زود خشمگین می‌شوند و تکانشی عمل می‌کنند موثر است.
    وی افزود: اساس این روش «قصه‌درمانی» است. به کودک می گوییم بچه لاک‌پشتی در گذشته زندگی می‌کرده که مانند تو بوده و زود عصبانی می‌شده است. روزی پدر‌بزرگش او را صدا می‌زند و الگوهایی به او یاد می‌دهد. سپس به انجام مراحل درمان می پردازیم. مرحله اول این است که وقتی کودک عصبانی می‌شود با همان حالت صحنه را ترک کند و بعد که از جمع خارج شد مقداری فکر کند که باید آرام شود و خود را کنترل کند.
    وی ادامه داد: در مرحله دوم چند نفس عمیق بکشد و در مرحله بعد به او آموزش می‌دهیم که دستش را روی شکمش بگذارد، 3 ثانیه نفسش را حبس کند و سپس با سه شماره هوای درون ریه هایش را خارج کند. در مرحله چهارم فکر کند که در آن صحنه چه کاری می‌توانسته انجام دهد.
    مرحله پنجم به بازگشت کودک در جمع و گروه مربوط می‌شود. این بازی نیز در کنترل خشم و پرخاشگری کودکان تکانشی بسیار موثر است.
    وی خاطر نشان کرد: زبان عشق کودکان متفاوت است و به 5 نوع دیداری،‌ شنیداری، لمسی(حسی)،‌ ایثار و وقت گذاشتن تقسیم شود که والدین و اولیاء مدرسه باید آنها را بشناسند.
    امضای ایشان
    این روزها
    خدا هم از حرفای تکراری من خسته است
    چه حس مشترکی داریم من و خدا ...
    او از حرفای تکراری من خسته است ...
    و من ...
    از تکرار غم انگیز روزهایم


  25. بالا | پست 24

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Dec 2013
    شماره عضویت
    1410
    نوشته ها
    1,884
    تشکـر
    12
    تشکر شده 314 بار در 223 پست
    میزان امتیاز
    12

    افزایش قدرت تمرکز با بازی هفت سنگ

    برخی بازی‌ها تمرکزشان بر روی مسائل شناختی است و فرد در جریان بازی مسائل مختلفی را حل می‌کند، اما این موضوع جنبه ظاهری دارد چرا که این بازی‌ها با وجود داشتن جنبه رقابتی، خشونت را در کودکان ترویج می‌دهند.

    مهرداد کاظم‌زاده عطوفی، دبیر انجمن علمی روانشناسی بالینی ایران با هشدار درباره عواقب جدی بازی‌های رایانه‌ای گفت:‌ بازی، فعالیتی است که باید عامل رشد، خلاقیت و ارتباطات اجتماعی باشد.

    وی افزود: در گذشته بازی‌هایی مانند خاله بازی و دکتر بازی به شکل گروهی انجام می‌شد که در آن چند کودک هرکدام نقشی را برعهده می‌گرفتند که در افزایش تعاملات اجتماعی آن‌ها مؤثر بود.


    * «هفت سنگ» قدرت تمرکز را افزایش می‌دهد

    کاظم‌زاده تصریح کرد: امروزه ثابت شده بازی «هفت سنگ» در عین رقابتی بودن، قدرت تمرکز و سرعت عکس‌العمل را افزایش می‌دهد. بنابراین از این حیث می‌توان بازی‌های گذشته را سالم‌تر عنوان کرد.
    وی ادامه داد: با توجه به رشد رایانه، امروز شاهد گسترش بازی‌ها بر اساس الگوهای کلی از همان بازی‌ها و یکسری تجربه‌های هیجانی لذت‌بخش هستیم.
    دبیر انجمن علمی روانشناسی بالینی گفت: برخی بازی‌ها تمرکزشان بر روی مسائل شناختی است و فرد در جریان بازی مسائل مختلفی را حل می‌کند، اما این موضوع جنبه ظاهری دارد چرا که این بازی‌ها با وجود داشتن جنبه رقابتی، خشونت را در کودکان ترویج می‌دهند.


    * بازی‌های رایانه‌ای و افزایش هیجان در کودکان

    کاظم‌زاده ادامه داد: کودکان در برخی بازی‌های رقابتی باید بر اساس حافظه کوتاه مدت خود تصمیم‌ گرفته و روند بازی را حدس بزنند. این موضوع به دلیل سرعت عمل افراد در بازی‌های رایانه‌ای بر اساس سطوح مختلف بازی میزان هیجان کودکان را افزایش می‌دهد.
    وی افزود: بنابراین نمی‌توان گفت آیا این بازی‌ها به طور کلی خوب هستند یا بد چرا که باید عوامل و شرایط آن‌ها را بررسی کنیم.

    * فقط یک ساعت بازی یارانه‌ای مجاز است
    این متخصص بهداشت روان تصریح کرد: هر ند برخی بازی‌ها در شکل‌گیری الگوهای شناختی و بهبود عملکرد حسی و حرکتی مفید است اما عامل زمان و طول مدت پرداختن به این فعالیت نیز می‌تواند آسیب‌زا باشد.
    کاظم‌زاده ادامه داد:‌ انجام بازی کامپیوتری بیش از یک ساعت طولانی تلقی شده و هرچه میزان آن افزایش پیدا کند،‌ آسیب جسمی و روانی را بیشتر می‌کند.
    وی درباره عواقب دیگر استفاده از بازی‌های رایانه‌ای گفت: این بازی‌ها موجب کم تحرکی شده و اضافه وزن را در پی خواهد داشت. همچنین به دلیل نشستن نامناسب بدشکلی بدنی را به همراه دارد.
    کاظم‌زاده افزود: کم تحرکی و چاقی عوارض جسمی دیگر این بازیهاست.

    * مشکلات بینایی و نتیجه انجام بازی‌های رایانه‌ای
    وی ادامه داد: ‌افزایش حملات تشنجی و مشکلات بینایی، مهمترین نکته‌ای است که درباره این بازیها باید به آن توجه کرد.
    دبیر انجمن علمی روانشناسی بالینی با اشاره به مطالعه‌ای که چند سال گذشته در ژاپن انجام شده، گفت: در این تحقیق کودکانی که به بازی‌های رایانه‌ای با سرعت بالا می‌پرداختند مستعد حملات تشنجی بودند.
    وی افزود: مکانیزیم این پدیده این است که وقتی سرعت بازی بالا باشد، میزان اطلاعات در مغز نیز بالا رفته در نهایت کانون‌‌های صرعی را فعال و فرد را مستعد آسیب‌پذیری می‌کند.

    وی افزود: اگر سلول‌های مغزی کودک زمینه تحریک‌پذیری داشته باشد حملات تشنجی افزایش پیدا می‌کند.


    * کودکانی که به بازی‌های رایانه‌ای می‌پردازند پرخاشگرترند.

    کاظم‌زاده با اشاره به پائین آمدن آستانه تحمل در کودکانی که بیش از حد به بازی‌های رایانه‌ای می‌پردازند اظهار داشت: در پی کاهش آستانه تحمل، این کودکان بی‌حوصله شده و تحریک‌پذیری و پرخاشگری در آنها بیشتر می‌شود.
    این متخصص بهداشت روانی وابستگی را پیامد پرداختن به بازی‌های رایانه‌ای عنوان کرد و افزود: اگر کودک به صورت انفرادی بازی کند و برنده شود به دلیل تقویت و آثار خوشایند آن، دوباره به انجام بازی می‌پردازد و در صورت شکست، برای جبران آن انجام می‌دهد.
    وی گفت: اگر کودکان به صورت گروهی به این بازی‌ها بپردازند علاوه بر موارد فوق بحث رقابت و خصومت نیز در آنها به وجود می‌آید. این موضوع بر اعتماد به نفس کودک به دلیل مقایسه با سایر کودکان تاثیر منفی می‌گذارد.

    * اعتیاد محصول نهایی بازی‌های رایانه‌ای
    کاظم‌زاده هشدار داد: وابستگی می‌تواند به اعتیاد منجر شود و وجود درمانگاه‌های ترک اعتیاد بازی‌های رایانه‌ای در جهان گواه این ادعا است.
    امضای ایشان
    این روزها
    خدا هم از حرفای تکراری من خسته است
    چه حس مشترکی داریم من و خدا ...
    او از حرفای تکراری من خسته است ...
    و من ...
    از تکرار غم انگیز روزهایم


  26. بالا | پست 25

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Dec 2013
    شماره عضویت
    1410
    نوشته ها
    1,884
    تشکـر
    12
    تشکر شده 314 بار در 223 پست
    میزان امتیاز
    12

    از هفت سنگ تا تبلت

    روزگاری هفت سنگ و تیله بازی سرگرمی کودکان بود و امروز تبلت‌ها و رایانه‌ها. آن روزها عروسک ها فقط به یک نقطه خیره بودند بعد عروسک هایی پشت ویترین مغازه ها ظاهر شدند که چشمانشان باز و بسته می شد ...



    بازی برای کودکان فقط بازی نیست، خود زندگی است، کودکان نقشهای مورد علاقه‌شان را بازی می‌کنند و البته درونشان را این گونه آشکار می‌کنند، اما وقتی پای بازیهای کامپیوتری و بی‌تحرک به میان می‌آید، همه چیز عوض می‌شود. خشونت جای زندگی را می‌گیرد.
    بازی در تعریفی اجمالی به فعالیتی اختیاری اطلاق می‌شود که با هدف سرگرمی و تفریح در اوقات فراغت انجام می‌شود.البته امروز علاوه بر این ویژگی‌ها باید آموزش را نیز به اهداف بازی اضافه کرد.
    روزگاری هفت سنگ و تیله بازی سرگرمی کودکان بود و امروز تبلت‌ها و رایانه‌ها. آن روزها عروسک ها فقط به یک نقطه خیره بودند بعد عروسک هایی پشت ویترین مغازه ها ظاهر شدند که چشمانشان باز و بسته می شد و امروز با عروسک هایی روبرو هستیم که صحبت می کنند، می گریند، می خندند و راه می روند.
    آنها روز به روز بیشتر به توانمندی های شبیه آدم مجهز می شوند و بچه ها را جذب خود می کنند.
    شهرام خرازی ها رئیس گروه سلامت روان دانشگاه علوم پزشکی تهران درباره بازی می‌گوید: هر چند ارائه تعریف دقیقی از بازی آسان نیست اما در رفتارهای کودکان بکارگیری اشیاء و عناصر نمادین غیرقابل انکار است.
    وی هدف کودکان زیر 2 سال را از بازی، جداسازی هویت خود از دیگر اشیاء می داند: کودکان معمولاً پس از سال اول زندگی می‌توانند با هر شیئی جدا از ماهیت اصلی آن به گونه‌ای بازی کنند که انگار شی‌ء دیگری است به دیگر بیان یک وسیله را می‌توانند به جای وسیله دیگری فرض کنند.

    درک کودک از اسباب بازی در اواخر دوسالگی
    درک اسباب بازی به اواخر دوسالگی مربوط می‌شود. چیزی که خرازی‌ها درباره آن می‌گوید: کودکان در اواخر دوسالگی مفهوم اسباب بازی را درک می‌کنند و از آن به عنوان عنصر یا شیء نمادین استفاده می‌کنند.
    وی درباره بازی هایی که کودکان در آن از اشیاء به عنوان نماد استفاده می‌کنند می گوید: استعداد نمادسازی کودک است که سبب می‌شود تا یک جعبه نقش تختخواب یا اتاق را به خود بگیرد در حالی که کودک می‌فهمد که جعبه تختخواب یا اتاق واقعی نیست.

    بازی راهی برای برونریزی تنش و اضطراب
    وی ادامه می‌دهد:‌ بازی معانی و ارزشهای زیادی برای کودکان دارد. بازی فرآیندی است که کودک از آن برای ایجاد ارتباط، مبادله، آزمایش و تسلط بر واقعیات خارجی بهره می جوید. بازی امکان درک، تشخیص، برقراری رابطه، تسهیل بیان کلامی، برونریزی تنش و اضطراب و آنچه که در ناهشیار فرد خفته است را فراهم می‌آورد.
    خرازی‌ها نخستین تجربیات زندگی اجتماعی را به بازی نسبت می‌دهد. تجربه‌ای که به واسطه آن کودک خود را به جای شخصیت‌های خیالی می انگارد.
    وی اظهار می کند: کودک در جریان بازی، زندگی اجتماعی را تجربه می کند او از این طریق با دیگران ارتباط برقرار می‌کند خود را به جای شخصیتهای خیالی می‌گذارد و نقش افراد مختلف از والدین و آموزگار گرفته تا پزشک و پلیس را ایفا می‌کند. بازی بستری است برای جولان تخیلات کودک، بدون بازی کودکان مجبورند از طرق دیگری درونیات خود را برون فکنی کنند.

    بازی به مثابه پیش نیاز زندگی جمعی
    هر چند امروز برخی والدین دغدغه انتخاب بازی هایی را دارند تا هوش فرزندانشان توسط آنها تقویت شود اما خرازی‌ها در موضعی متفاوت می‌گوید: هر بازی الزاماً واجد یک یا چند نکته آموزشی نیست و می‌تواند صرفاً مجرایی باشد برای فوران و برون ریزی درونیات اطفال.
    از طریق بازی کودک بسیاری از فعالیت ای اجتماعی را می آزماید بالاخص فعالیت هایی را که ناممکن می پندارد یا از انجام آن ها می‌هراسد. بازی، به کودک جرئت می‌دهد تا بر ترس خود غلبه کند و به جاده زندگی پا بگذارد. هر چه کودک همبازی بیشتری داشته باشد و وقت بیشتری را به بازی اختصاص دهد زودتر به زندگی جمعی خو خواهد گرفت.

    بازی شیوه‌ای برای پیشگیری و درمان
    بازی خاصیتی دارد که مصادیق یک تیر و دو نشان است. در حالی که از آن می‌توان به عنوان شیوه‌ای تشخیصی استفاده کرد می‌توان به عنوان راهکاری برای درمان نیز بهره برد که متخصصان بهداشت روان را در تشخیص و درمان یاری می‌کند.
    وی می گوید: کودکان برخلاف بزرگسالان قادر به بیان مشکلات خویش نیستند بازی یکی از راه هایی است که روانشناسان می‌توانند از طریق آن به مشکلاتی که کودک قادر به بیان آنها نیست یا سعی در مخفی کردنشان دارند، پی ببرند چون به هنگام بازی بسیاری از مهارها و قوانین دست و پا گیر دنیای بزرگترها حذف می شوند و کودک می تواند تقریباً بدون مهار، اندیشه ها و دلخواسته هایش را از طریق بازی و ایفای نقش به دنیای خارج عرضه کند.
    وی می‌افزاید: بازی صرفاً یک فعالیت لذتبخش نیست بلکه در روانشناسی مدرن بازی ابزاری است برای کاتارسیس(تخلیه هیجانات و احساسات) همچنین یکی از طرق درمان روانشناختی بدون بهره‌گیری از هر گونه درمان دارویی است.
    امروزه در بسیاری از کشورها از تکنیکهای بازی درمانی از جمله عروسک درمانی برای تشخیص بیماری و معالجه استفاده می کنند همچنین در بسیاری از اماکن عمومی اتاق هایی تحت عنوان «اتاق بازی» تدارک دیده‌اند که سرشار است از اسباب بازی های استاندارد و ابزار و ادوات سرگرمی ویژه اطفال.

    از هفت سنگ تا تبلت و بازی‌های رایانه‌ای
    اما در مورد نوع بازی‌ها از دیروز تا امروز باید به تغییر ماهیت بازی‌ها اشاره کرد. بازی‌هایی که با 7 سنگ و تیله بازی بودند اما امروز محققان نقش سازنده آنها را در رشد شناختی، هیجانی و حرکتی کودکان اثبات کرده‌اند.
    خرازی‌ها می‌گوید: هیچ بازی در جهان مدرن امروز به سرعت در حال تغییر ماهیت و کارکرد در جهات مثبت و منفی است. رشد تکنولوژی بالاخص تکنولوژی رسانه و گسترش بی مهار صنعت اسباب بازی سبب شده‌ تا بر تنوع اسباب بازی ها بیش از پیش افزوده شده و قدرت انتخاب بچه ها بیشتر شود.
    اگر در گذشته کودکان بدون هر گونه اسباب بازی، وسیله یا شی ء اقدام به بازی می کردند هم اکنون در اکثر بازی های کودکانه حداقل یک شی ء یا اسباب بازی به کار گرفته می شود. ما امروزه دور و بر خود کودکان بسیاری را می‌بینیم که حداقل یک اسباب بازی را همراه خود حمل می کنند.
    خرازی ها ادامه می‌دهد: اگر در گذشته دختر بچه‌ها عروسک و پسربچه‌ها ماکت اتومبیل را به عنوان اسباب بازی یا شی‌ء مورد علاقه در کنار خود داشتند هم اینک اکثر آنها رایانه دستی، تلفن همراه و ادواتی از این قبیل را جایگزین اسباب بازی کرده‌اند که این امر تا حدودی از ضروریات و مقتضیات جامعه معاصر است و نمی توان با کودکان در این زمینه برخورد سلبی کرد باید بپذیریم که اسباب بازی ها روز به روز جذاب تر و دلربا تر شده‌اند.
    خرازی ها خاطر نشان می‌کند: کودکان در مواجهه با این عروسک ها هم سود می برند هم ضرر می بینند پس نباید فرهنگ بازی را دست کم بگیریم. متأسفانه ما در مملکتمان در زمینه این فرهنگ و روانشناسی اسباب بازی بسیار کم کار بوده‌ایم.

    آموزش رایگان پرخاشگری با بازیهای رایانه‌ای زیر سقف خانه‌ها
    مهرداد کاظم زاده عطوفی، دبیر انجمن علمی روانشناسی بالینی ایران جزو کسانی است که سعی می‌کند والدین را متوجه آسیب‌های روانی اجتماعی بازی‌های رایانه‌ای خشن کند. وی با هشدار درباره بازی‌های رایانه‌ای خشن می‌گوید: پرخاشگری از طریق مشاهده آموخته می‌شود. منشاء اصلی آن محیط است و بازیهای کامپیوتری به صورت رایگان و آسان خشونت و پرخاشگری را زیر سقف خانه به کودکان می‌آموزد.
    وی دلایل علاقه‌مندی کودکان و نوجوانان را به بازیهای رایانه‌ای هیجان، رقابت‌پذیری معرفی می‌کند و می‌افزاید: کودکان و نوجوانان به دلیل شرایط سنی به هیجان علاقه‌ زیادی دارند و هر گونه فعالیت که این واکنش را در آنها به وجود آورد ترجیح می‌دهند. نمی‌توان به طور کلی گفت کدام بازی خوب است و کدام بد و باید هر بازی به صورت جداگانه تحلیل شود.
    وی ادامه می‌دهد: بازی‌هایی که در آن حل مسئله و خلاقیت وجود داشته باشد و رسیدن به هدفی بزرگ بدون خشونت و تنها با برقراری ارتباط باشد ارزشمند است.

    آموزش پرخاشگری از طریق مشاهده
    دبیر انجمن علمی روانشناسی بالینی اذعان می‌دارد: بازی‌هایی که در آنها قتل، پرخاشگری و اساساً خشم آموزش داده می‌شود آسیب‌زا هستند. بر اساس الگوی مشاهده‌ای، پرخاشگری از طریق مشاهده آموخته می‌شود و منشأ اصلی آن محیط است.
    وی با توصیه به والدین مبنی بر توجه در انتخاب بازی‌ها و مدت زمان پرداختن به آن اظهار می‌دارد: والدین باید خرید بازی‌های رایانه‌ای کودکانشان را نظام‌مند کنند. الگوی رده‌بندی سنی که مورد تأیید بنیاد بازی‌های رایانه‌ای است،‌به آنها کمک می کند و روی بازی‌ها درج شده نشان دهنده محدوده سنی قابل قبول برای آن بازی‌ها است. بخشی از همکاری والدین برای پیشگیری از آسیب‌های بازی‌های رایانه‌ای می‌تواند با عدم خرید بازی‌ها از مراکز غیرمجاز و بازی‌هایی که الگوی رده‌بندی سنی بر روی آنها درج نشده همراه باشد.
    البته وی درج الگوی رده‌بندی سنی به تنهایی کافی نمی‌داند و معتقد است که والدین باید یک بار محتوای بازی‌ها را مرور کنند تا از سالم بودن آنها اطمینان حاصل کنند.

    وی می‌گوید: به طور قطع جایگزین بهتری برای بازی‌های رایانه‌ای وجود دارد اما در حال حاضر نمی‌توانیم و نمی‌خواهیم آنها را حذف کنیم.
    علاوه بر انتخاب بازی‌ها و مرور محتوای آنها باید به مدت زمانی که کودکان و نوجوانان به بازی‌های رایانه‌ای می‌پردازند نیز توجه کرد.
    باید 2 برابر زمانی که کودکان و نوجوانان به بازی‌های رایانه‌ای اختصاص می‌دهند فعالیت بدنی داشته باشند. این امر به دلیل تماشای برنامه‌های تلویزیونی است چرا که این فعالیت‌ها بدون تحرک بدنی هستند و کودکان و نوجوانان به دلیل قرار گرفتن در سنین حساس رشد نیاز به فعالیت بدنی بیشتری دارند.
    وی در نهایت از والدین می‌خواهد تا تسلیم خواسته‌های فرزندانشان برای استفاده از این ابزار دیجیتالی نشوند. و خاطرنشان می‌کند: با استدلال منطقی نامتناسب بودن بازی را به لحاظ سنی و محتوایی به فرزندانمان توضیح دهیم.

    البته رئیس گروه سلامت روان دانشگاه علوم پزشکی تهران بازی با رایانه را دارای نقاط مثبتی هم می‌داند که تسلط بر حرکات دست، بینایی بهتر، تعبیر اجسام متحرک و تفکر نقادانه از آن جمله است.
    وی می‌گوید: استفاده از رایانه در کودکان و نوجوانان به خودی خود خطرناک نیست و در صورت استفاده مناسب، فواید زیادی را همراه دارد. کودکان و نوجوانانی که با رایانه کار می‌کنند تسلط بیشتری بر حرکات دستانشان دارند. بینایی بهتر و تعبیر اجسام متحرک دیگر ویژگی این کودکان و نوجوانان است.

    بر خلاف نظر غیر تخصصی برخی افراد، تسلط بر رایانه، تفکر نقادانه را بهتر و ذهن خیالپرداز را در ابعاد گسترده‌تری قرار می‌دهد. بنابراین کودکان و نوجوانانی که به طور صحیح از رایانه استفاده و بر آن مسلط هستند می‌توانند ذهن خیالپردازانه ای داشته باشند. مشکلات جسمی و روانی حاصل استفاده طولانی مدت و نامناسب از رایانه است.
    وی می‌افزاید: والدین و اولیاء مدرسه به جای حذف رایانه باید نحوه صحیح استفاده از آن را به فرزندانشان آموزش دهند. حذف وسایل ارتباط جمعی و دیجیتال راهکاری غیر منطقی است و باید استفاده مناسب از آنها را به کودکان و نوجوانان یاد دهیم.

    گزارش از ژیلا آهنگرزاده
    امضای ایشان
    این روزها
    خدا هم از حرفای تکراری من خسته است
    چه حس مشترکی داریم من و خدا ...
    او از حرفای تکراری من خسته است ...
    و من ...
    از تکرار غم انگیز روزهایم


  27. بالا | پست 26

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Jun 2014
    شماره عضویت
    4421
    نوشته ها
    1
    تشکـر
    0
    تشکر شده 0 بار در 0 پست
    میزان امتیاز
    0

    پاسخ : بـــــــــازی کـــودکــــان

    سلام ممنون از شما بخاطر مطالب خوبی که گذاشتید راستش من برای پایان نامه ام که بخشی ازاون درمورد کودکان و رنگها و اسباب بازیهای مورد علاقه کودکان هست نیاز به این گونه مطالب دارم منتهی با ذکر منبعشون برای همین میخواستم خواهش کنم که لطفا منابعی که مربوط به موضوع من میشه رو بهم معرفی کنید .کمال تشکر رو دارم از همکاری شما دوستان.

  28. بالا | پست 27

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Jan 2020
    شماره عضویت
    42651
    نوشته ها
    3
    تشکـر
    0
    تشکر شده 0 بار در 0 پست
    میزان امتیاز
    0

    پاسخ : بـــازی کــودک با اعـداد

    من به نظرم ایده خوبی هست بازی با کودک باعث میشه رابطه مادر یا پدر با فرزند نزدیک بشه و کودک اونا رو بیشتر بشناسه و حس کنجکاوی اون هم تقویت میکنه.

اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)

موضوعات مشابه

  1. پاسخ: 1
    آخرين نوشته: 08-26-2015, 12:48 PM
  2. خیـال پـردازی جنســی و مشکلـات آن
    توسط *P s y C h e* در انجمن روانشناسی جنسی
    پاسخ: 7
    آخرين نوشته: 04-09-2014, 01:16 AM
  3. راز شکـم شش تکـه در بدنســازی
    توسط *P s y C h e* در انجمن پزشکی ورزشی
    پاسخ: 0
    آخرين نوشته: 09-24-2013, 01:53 PM
  4. خیـال پـردازی هـا در نوجـوانــان
    توسط R e z a در انجمن روانشناسی کودک و نوجوان
    پاسخ: 0
    آخرين نوشته: 09-12-2013, 01:57 AM
  5. پاسخ: 0
    آخرين نوشته: 09-06-2013, 11:08 PM

لیست کاربران دعوت شده به این موضوع

کلمات کلیدی این موضوع

© تمامی حقوق برای مشاورکو محفوظ بوده و هرگونه کپی برداري از محتوای انجمن پيگرد قانونی دارد