براي داشتن يک ارتباط موثر بايد از هر نوع ابهامي اجتناب کرد.اگر منظور خود را با صراحت بيان نکنيد،مخاطب ممکن است دچار بدفهمي شود.صداقت در کلام را نيز هميشه مدنظر داشته باشيد.
در گذشته در بخش مهارت هاي زندگي از اهميت يک ارتباط خوب و موثر صحبت کرديم و گفتيم آشنا نبودن با اين مهارت ريشه بسياري از مشکلات زوجين وهمچنين مشکلاتي است که ديگر اعضاي خانواده با يکديگر دارند.
امروز قصد داريم از فوت و فن هاي ايجاد يک ارتباط مفيد صحبت کنيم:
ايجاد ارتباط از راه هاي مختلفي انجام مي پذيرد:
۱) گوش دادن فعال
آيا به رفتار خود هنگامي که کسي درباره يک موضوع بسيار مهم صحبت مي کند، توجه کرده ايد؟ درهرارتباطي يک پيام فرستاده وتوسط فرد مقابل دريافت مي شود. در اغلب موارد دريافت پيام به وسيله شنيدن انجام مي گيرد. بايد توجه کرد که شنيدن و گوش دادن دومقوله متفاوت هستند.
شنيدن ، يک عمل غير ارادي است اما گوش دادن فعاليتي انتخابي است که شامل دريافت محرک هاي شنيداري و تفسير آن هاست.
گوش دادن به دوطبقه اصلي تقسيم مي شود : گوش دادن غيرفعال و گوش دادن فعال.
هنگامي که به موسيقي گوش مي کنيد يا وقتي که فقط از روي ادب به صحبت هاي کسي گوش مي دهيد ، در واقع گوش دادن غيرفعال اتفاق مي افتد.چون فقط بخشي از ذهن شما درگير است و احتمال زيادي دارد که حواس‌تان پرت شود يا از صحبت هاي طرف مقابل برداشت نادرستي بکنيد، اما گوش دادن فعال يعني بازگويي جملات طرف مقابل با کلمات و جملات خودمان. اين نوع گوش دادن نشان مي دهد که ما علاقه مند هستيم و موضوع برايمان مهم است.
گوش دادن فعال به اندازه حرف زدن و يا حتي بيشتر از آن انرژي مصرف مي کند. مراقب باشيد،مخاطبان شما به دنبال نصيحت نمي گردند.آن ها مي توانند به راحتي اندرزها و کلمات بزرگان را در کتاب ها و مجله ها مطالعه کنند. گاهي اوقات پيام طرف مقابل تنها اين است:«دوست عزيز،نه حرف بزن نه راهکار بده،فقط به من گوش کن»
اما براي گوش دادن فعال بايد: به فردي که صحبت مي کند ، نگاه کنيد ، اما خيره نشويد. از واژه هايي که نشانه توجه هستند،استفاده کنيد مثل بله،آهان نشانه هاي غير کلامي را به شيوه اي ظريف تکرار کنيد مثلا اگر خنديد شما هم لبخند بزنيد.
۲) سوال کردن:
پرسش هاي باز: با استفاده از پرسش هاي باز، فرد مقابل را تشويق کنيد که با شما صحبت و احساساتش را ابراز کند.اين پرسش ها را نمي توان با «بله» يا «خير» پاسخ داد. به طور کلّي، اين پرسش ها با کلماتي مثل «چرا ...؟»، «چطور ...؟» يا «برايم تعريف کن ...» شروع مي شوند.
مثال: «درباره اتفاقات امروز چه فکر مي کني؟»، «برايم مفصل بگو که امروز در مدرسه چه خبر بود؟» يا «نظرت درباره اين لباس چيست؟».
پرسش ها و عبارت هاي خنثي: پرسش هايي که فرد مقابل را تشويق مي کند برخي قسمت هاي موضوع را مفصل تر توضيح دهد. با اين پرسش ها و عبارت ها به فرد مقابل تان نشان مي دهيد که چقدر به موضوع علاقه مند هستيد. مثال: «از ناراحتي ات برايم بيشتر بگو» يا «علت عصباني شدن ات را متوجه نشدم»
۳) بازخورد دادن و خلاصه کردن
بازخورد دادن به اين معني است که در يک گفت وگو گاهي سعي کنيد برداشت خود از گفته هاي وي را بازگو کنيد. آن چه را که فرد مقابل مي گويد خلاصه کنيد.به اين ترتيب به او نشان مي دهيد که با دقّت به او گوش مي کنيد.
خلاصه سازي باعث مي شود رئوس مشکلات و اختلاف نظرها معلوم شود و بتوانيم يک به يک با آن ها مواجه شويم. مثال: «انگار بعد از تمام تلاش ات بازهم نتيجه مطلوب ات را نگرفتي».
۴) بيان احساسات و هيجانات
اگر مي خواهيد گفت وگوي دوستانه و خوبي داشته باشيد بايد ميزاني از احساسات، اميال و نگرش هاي خود را براي طرف مقابل افشا کنيد.البته اين افشاگري بايد زماني انجام گيرد که رابطه به سطحي از تعادل و استحکام برسد.
۵) صراحت و صداقت
براي داشتن يک ارتباط موثر بايد از هر نوع ابهامي اجتناب کرد.اگر منظور خود را با صراحت بيان نکنيد،مخاطب ممکن است دچار بدفهمي شود.صداقت در کلام را نيز هميشه مدنظر داشته باشيد.
6- بخشيدن
همه افراد در طول زندگي مرتکب اشتباهاتي مي شوند.براي داشتن يک ارتباط موثر بايد چشمتان را روي رنجش ها و حسادت هاي گذشته ببنديد. چون هرچه ذهن خود را بيشتر درگير مسائل آزاردهنده کنيد، احساسات منفي خشم و نفرت در شما بيشتر اوج مي گيرد.
نظرت چیه؟