سلام نوجوان پونزده ساله ای هستم و تئاتر کودک و نوجوان کار میکنم اما هر موقع میرم روی سن خندم میگیره و باعث میشم همه عصبانی شن نمایشا به خاطر من به هم میخوره چیکار کنم؟
سلام نوجوان پونزده ساله ای هستم و تئاتر کودک و نوجوان کار میکنم اما هر موقع میرم روی سن خندم میگیره و باعث میشم همه عصبانی شن نمایشا به خاطر من به هم میخوره چیکار کنم؟
ویرایش توسط دالیا : 08-30-2015 در ساعت 01:49 PM
به سختی کارت فکر کن
اگرم نمایش طنزه با این دید خودتو جمع کن که اگه اشتباه کنی کار همه,خراب میشه
البته خنده هم چیز عادیه
من,که خودم بار اول تو کلاس دانشگاه جلو دانشجوها زدم زیر خنده مثلا اومده بودم,کنفرانس بدم
نمایش طنزه ولی خب تئاتر مثله فیلم بازی کردن نیست که صحنه رو بتونی تکرار کنی فقط یه دفعه است زنده...
اشکالی نداره
چندین بار دیگه هم بخند بعدا برات عادی میشه
مگه پشت صحنه ی کارهای مهران مدیری رو ندیدی که خودشون با این همه تجربه خندشون میگیره؟!نمونش هم همین "در حاشیه"
رو صحنه به افراد بد اخلاق اگر اونحا هستن نگاه کن یا اگر نیست به اونایی که میشناسی چند لحظه فکر کن
رو نخندیدنت تاثیر داره
کارگردانمون خانوم عجمی خیلی بد اخلاقه من بیشتر از اینکه نمایشو خراب کنم از عصبانی شدن اون میترسم چن تا بازیگر دبگه که اونا پسرن و همسن خودم همش مسخره بازی در میارن و خندم میگیره هربارم این کارو نمیکنن یاد کاراشون میفتم میخندم چند بار سعی کردم به مرگ یی فکر کنم که خندم نگیره اما چون نمایش طنزه حسم از بین میره و داغون
پس موضوع اون مسخره بازی پسراست که اونا هم تا میبینند کسی از کاراشون خندش میگیره همینجور دارن ادامه میدن
یا از طریق فکر به بد اخلاقا پیش برید یا کمی فلفل اگه پیدا کردین قبل از تمرین بخورین گفتم کمی نه یه مشت یا اونقدر خیلی اذیت بشین
مطمئنین؟اگه کار کنه خیلی ممنون میشم چون تهدید به بیرون کردنم کردن خخخ
نه یه وقت به مقداری بخورید بلایی سرتون بیادا
در حدی که سوزش فلفل حس بشه,کافیه
زیاده روی نکنیدا
خخخ باشه ممنون راستی وجود خواهر یا برادر و آشنا اطرافم تاثیر نداره؟من داداشه دوقلوم هم کنارم بازی میکنه با اون تو خونه راحت بازی میکنم ولی اونجا نه استرس میگیرتم
اگه فکر.میکنید تاثیر داره از بودن اونا دریغ نکنید
اگر فکر میکنید تاثیر داره اگرم,نه که,هیچ
خب باشه ممنون فکر کنم خستتون کردم خیلی ممنون بای
چشم ممنون ببخشید وقتتون رو گرفتم خدافظ
خواهش میکنم
موفق باشید
سلام عزیزم
این یه واکنش روانیه
یعنی به خاطر موقعیتی که توش قرار میگیری، یه نوع استرس و یا فشار روانی برات پیش میاد
هر کس هم یه نوع بروز میده این استرس رو
یکی دست و پاهاش میلرزه، یکی صداش میلرزه یکی هم خنده اش میگیره
در واقع این خنده به طور نا خودآگاه یه پوششی میزاره روی اون موقعیت تنش زا، که اون نمود های روانی رو بپوشونه
اینو بنده از یه روانشناس معتبر شنیدم و شکی هم توش نیس
چون منظورتو میفهمم
ربطی هم به طنز بودن یا نبودن نمایش نداره
خب آخه مشکل منم اینه که نمیتونم کنترلش کنم
بیشتر از این که جلوی خنده ات رو بگیری، باید استرست رو کنترل کنی
نظر دیگران برات مهم نباشه
و باید اعتماد به نفستو ببری بالا
این یه نوع فوبیای اجتماعیه
تو خونه چند بار تمرین کن
ژستت رو بیشتر کن
یه چند بار جلوی خونواده انجام بده
و توی خوندن یک متن به فراز و فرودهای صدا توجه کن و اجرا کن
از هیچیم نترس
اگه هم خنده ات گرفت این به این معنا نیست که نتونی ادامه بدی
با جدیت معذرت خواهی کن و دو باره شروع کن
قبل رفتن روی سن هم هنگام حرف زدن با دوستات بیشتر جدی باش
ممنون راه حل های خوبی بود سعیمو میکنم
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
نظرت چیه؟