سلام دوستان
"ممنون میشم با حوصله بخونید"
پسری 26 ساله هستم من و یک خواهرم توی خونه موندیم(هر دو مجردیم) و بقیه خواهر و برادرام ازدواج کردن...
ساکن یکی از شهر های کوچک مرزی هستیم
خواهرم 30 سالشه. متاسفانه پدر زیاد دلسوزی نداشتیم و از کودکی مجبور بودیم خودمون کار کنیم و خرجیمون روی دوش خودمون بود.من چون پسر بودم تونستم خودم رو بکشم بالا و الان دارم توی تهران دکترا میخونم و خدا رو شکر راضی از زندگی ام(هرچند وضع مالی فعلا تعریفی نداره).مادرم نیز مهربون
ولی متاسفانه خواهرم نه/ تا پنجم ابتدایی درس خونده. فشارهای زندگی و بی مهری های پدر و کارکردن خیلی شکستش کرده و شاید بتوان گفتم از دید پسرهای امروزی قیافه چندانی نداره.
استرس و فشار مشکلات بینایی و عصبی واسش درست کرده متاسفانه(البته زیاد نیست خدا رو شکر)
متاسفانه خیلی کم از پول خودش رو واسه خودش و رسیدن به خودش خرج میکنه و 90 درصد از وسایل خونه رو خودش خریده(چون پدرم بیتفاوته- و به اون باشه بدون تلویزیون و یخچال باید بسر کنیم)
دختر مظلومی هست .زبون باز نیست ارایش نمیکنه-شاید بخاطر اینکه خودش رو با دخترهای دیگه مقایسه میکنه -از جمع خشش نمیاد.
خیلی باهاش صحبت کردم که کار نکنه و بخودش برسه/پولش رو واسه خودش خرج کنه... در فکر زندگی خودش باشه- ولی متاسفانه زیاد افاده نکرده(البته از چند سال پیش بهتره خدا رو شکر) ولی به نوعی به این سبک زندگی معتاد شده....
خیلی غصه اش رو میخورم.
میخام تا جایی که میتونم بهش کمک کنم و از جون و دل براش مایه بزارم و بتونه از زندگی لذت ببره( متاسفانه فعلا وضع مالیم زیاد خوب نیست و درامد و شغل ثابت ندارم)
خیلی وقعت ها واسش کادو و کتاب و ... میخرم.
دوستان عزیز، خصوصا خانم ها که وضعیت مشابهی دارند کمک کنید .
پدرم 55 سالشه و الان خیلی ارامه و خیلی بهتر شده ولی یه خورده واسه من و خواهرم و مادرم این تغییر خیلی دیره(خصوصا واسه خواهرم)
بگید چیکارهایی میتونم واسش انجام بدم؟
چه رفتارهایی داشته باشم...؟
من به عنوان برادرش چه وظایفی دارم؟
آیا شغلی ، کاری سراغ دارید که واسش مناسب باشه و بیشتر جنبه سرگرمی واسش داشته باشه نه فقط مادی ( چون من شاغل بشم از لحاظ مالی نمیزارم کم بیاره)..(خیاطی اش خیلی خوبه)
و هرچه که به ذهنتون میرسه
ممنون میشم نقطه نظراتتون رو بیان کنید
نظرت چیه؟