شک در ازدواج

[دختر غمگین2]

سلام
17 سالمه .به علت رسمی
که داریم دختر زود میره خونه بخت ..................پارسال دوستانم عقد کردن و به اصطلاح در دوران نامزدی به سر بردند
من خیلی ناراحت بودم
هر خوستگاری برام میومد جوابم مثبت بود به شخص خواستگار فکر نمیکردم تنها ازدواج میخواستم
...................................
پارسال پسر داییم اومد به خواستگاریم و من جواب مثبت دادم بدون هیچ فکری بهش ........بعد مدت کوتاهی انگار پرده ای ازجلوی چشمانم برداشته اند فهمیدم چ خاکی بر سرم ریختمو نمیشه جمعش کنم
به او هیچچچچچچچچچ علاقه ای ندارم ازش متنفرم
به طرز عجیبی افسرده شدم و ب خود کشی فکر میکنم
با خانوادم صحبت کردم وانهااز ابرویشان میترسند و فکر خودشان هستند
من تازه تو زندگی هدفم را پیدا کردم
میدانم نه او مراخوشبخت خواهد کرد و نه من او را وحالا دوبه شک مانده ام .....

[دختر غمگین2]

کمکم کنید خواهش میکنم.........................

[khoshans]

ببینید نمیدونم تو کجا زندگی میکنید و چه رسم و عرفی دارید
ولی سن شما خیلی کمه برای ازدواج
این که بقیه زود ازدواج میکنند دلیل بر این نمیشه که کار درستیه

برای اینکه پدر و مادرتون رو راضی کنید باهاشون منطقی حرف بزنید
بهشون بگین که سنتون کم بوده و هنوزم کمه و اشتباه کردید
و نمیدونستید ازدواج یعنی چی اصن
و بگین دوسش ندارید و خوشتون نمیاد ازش
بگین شما بخاطر ابروی خودتون میخواین منو بد بخت کنید چطور راضی میشین
اخه من دخترتونم چطور دلتون میاد بحث یه روز دو روز نیستش که بحث یه عمر زندگیه

به حال یکم زبون بریزید براشون حرفاتون رو از قبل اماده کنید
طوری حرف بزنید که احساسی بشند

با نامزدتون هم خوب حرف بزنید بگین که مجبور به این ازدواج شدید و واقعا پشیمونید
بگین که من سنم کم بود نمیدونستم دارم چیکار میکنم
بگو که نمیخوام یه ازدواج ناموفق داشته باشم تو اینده

خلاصه باید با حرف زدن قانعشون کنید
با حرف زدن همه چیز حل میشه
نگران نباشید

ولی بعد طلاق باید مراقب خودتون باشید
مراقب اعمالتون رفتارتون طوری نباشه که سرخود بشین و هر کاری کنید
این جامعه پر از گرگ های گرسنه هستش باید مراقب خوتون و ناموستون باشید

[farokh]

سلام
17 سالمه .به علت رسمی
که داریم دختر زود میره خونه بخت ..................پارسال دوستانم عقد کردن و به اصطلاح در دوران نامزدی به سر بردند
من خیلی ناراحت بودم
هر خوستگاری برام میومد جوابم مثبت بود به شخص خواستگار فکر نمیکردم تنها ازدواج میخواستم
...................................
پارسال پسر داییم اومد به خواستگاریم و من جواب مثبت دادم بدون هیچ فکری بهش ........بعد مدت کوتاهی انگار پرده ای ازجلوی چشمانم برداشته اند فهمیدم چ خاکی بر سرم ریختمو نمیشه جمعش کنم
به او هیچچچچچچچچچ علاقه ای ندارم ازش متنفرم
به طرز عجیبی افسرده شدم و ب خود کشی فکر میکنم
با خانوادم صحبت کردم وانهااز ابرویشان میترسند و فکر خودشان هستند
من تازه تو زندگی هدفم را پیدا کردم
میدانم نه او مراخوشبخت خواهد کرد و نه من او را وحالا دوبه شک مانده ام .....

دوست عزیز اگر واقعا" به این شناخت رسیدید قوی و پابرجا روی خواسته خودتون باشید

این قدرت در تصمیم گیری در اینده میتونه باعث اعتماد به نفس باشه

بدونید اولین قدم در ازدواچ به دل هم نشستنه پس باید رابطه عاطفی برقرار بشه تا بتونید وارد یک زندگی مشترک شد

[دختر غمگین2]

بدبختانه در تهران هستمو این رسمو رسم با من همراه.........
حسادت بچگانه گریبان من شده بود ...که من رو مصمم به ازدواج کرده بود البته اونم کور کورانه بود .
من باهمشون صحبت کردم همشون شاکی از تصمیم گرفتن الان من هستن!!!میگن که باید این رو همون موقع میگرفتی
و انها ب گفته ی خودشون خسارت میخواهند نمیدونم ایا اقانونی میشهگرفت یا نه....

[دختر غمگین2]

ببینید نمیدونم تو کجا زندگی میکنید و چه رسم و عرفی دارید
ولی سن شما خیلی کمه برای ازدواج
این که بقیه زود ازدواج میکنند دلیل بر این نمیشه که کار درستیه

برای اینکه پدر و مادرتون رو راضی کنید باهاشون منطقی حرف بزنید
بهشون بگین که سنتون کم بوده و هنوزم کمه و اشتباه کردید
و نمیدونستید ازدواج یعنی چی اصن
و بگین دوسش ندارید و خوشتون نمیاد ازش
بگین شما بخاطر ابروی خودتون میخواین منو بد بخت کنید چطور راضی میشین
اخه من دخترتونم چطور دلتون میاد بحث یه روز دو روز نیستش که بحث یه عمر زندگیه

به حال یکم زبون بریزید براشون حرفاتون رو از قبل اماده کنید
طوری حرف بزنید که احساسی بشند

با نامزدتون هم خوب حرف بزنید بگین که مجبور به این ازدواج شدید و واقعا پشیمونید
بگین که من سنم کم بود نمیدونستم دارم چیکار میکنم
بگو که نمیخوام یه ازدواج ناموفق داشته باشم تو اینده

خلاصه باید با حرف زدن قانعشون کنید
با حرف زدن همه چیز حل میشه
نگران نباشید

ولی بعد طلاق باید مراقب خودتون باشید
مراقب اعمالتون رفتارتون طوری نباشه که سرخود بشین و هر کاری کنید
این جامعه پر از گرگ های گرسنه هستش باید مراقب خوتون و ناموستون باشید

بدبختانه در تهران هستمو این رسمو رسم با من همراه.........
حسادت بچگانه گریبان من شده بود ...که من رو مصمم به ازدواج کرده بود البته اونم کور کورانه بود .
من باهمشون صحبت کردم همشون شاکی از تصمیم گرفتن الان من هستن!!!میگن که باید این رو همون موقع میگرفتی
و انها ب گفته ی خودشون خسارت میخواهند نمیدونم ایا اقانونی میشهگرفت یا نه....

[دختر غمگین2]

دوست عزیز اگر واقعا" به این شناخت رسیدید قوی و پابرجا روی خواسته خودتون باشید

این قدرت در تصمیم گیری در اینده میتونه باعث اعتماد به نفس باشه

بدونید اولین قدم در ازدواچ به دل هم نشستنه پس باید رابطه عاطفی برقرار بشه تا بتونید وارد یک زندگی مشترک شد

کاش اینارو حانوادم میدونستن....

[پریماه.]

هییییچکسی نمیتونه شمارو مجبور به این ازدواج کنه

به خانوادت یکبار دیگه بود باهاش ازدواج نمیکنی و من راضی نیستم و وقتی راضی هم نباشم هرچقدر عقد هم بینمون خونده بشه باطل هست

به خانواده داییت و پسر داییت هم بگو. از هیچی نترس فکر اینده باش که خراب نشه