وقتی کسانی که پوست حساسی دارند عرق می کنند، نمک، اوره و املاح موجود در عرق باعث تحریک پوستشان می شود. به همین دلیل باید مرتب استحمام کنند و اجازه ندهند عرق روی پوستشان باقی بماند.
سخت است که آدم هر روز صبح که بیدار می شود، با یک ضایعه جدید پوستی مواجه شود و پزشکان هم نتوانند برای کنترل یا تخفیف آن راه حلی بدهند یا لااقل بگویند بالاخره نام بیماری چیست و چطور باید درمانش کرد. مهمان این هفته ما پدری است مهربان که در کنار همه مشکلات زندگی اش باید با مشکلی بجنگد که نمی داند چیست. او از این ضایعات پوستی دردسرسازی که ناخوانده مهمان پوستش شده اند
آقای میم از بندعباس:
هر روز بخشی از پوستم درگیر می شود
مردی ۴۲ ساله و ساکن شهر بندرعباس هستم. همسر و ۳ فرزند دختر دارم. ۸ ماه است به ناراحتی پوستی مبتلا شده ام. اولین علامت بیماری ام قرمزی و خارش شدید در ناحیه زیربغل و بعد قوزک پایم بود که با پوسته شدن، تورم و ترک خوردگی پوستم همراه شد. قوزک پایم خاکستری شده و در حال حاضر آرنج یکی از دستان، بالای بیضه، دو طرف کشاله ران و جدیدا سر و دو طرف گوش ها و زیرشکمم نیز درگیر شده است. احساس می کنم انگل یا کرم در بدنم راه می رود. گاهی حتی بلور سفیدی مثل دانه های شکر روی بدن و ملحفه ام می بینم. وقتی به بدنم دست می کشم، احساس می کنم زیرپوست بدنم دانه دانه شده است. این بیماری مرا از زندگی، کار و همسر و فرزندانم دور و گرفتار کرده است. در شهر خودم نزد ۳ پزشک رفتم. پماد و قرص و آمپول شیری رنگی برایم تجویز کردند که تاثیری نداشت. لطفا کمکم کنید و در میزگردتان به مشکلم پاسخ دهید. ۹۴۸****۰۹۱۷
نگاه متخصص پوست
دانستنی های اگزما
دکتر پدرام مهریان
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران
در شرح حالتان نوشته اید که آمپول شیری رنگ، خارش و حساسیت پوستتان را کم نکرده است. این آمپول همان استرویید یا کورتون است. توصیه می کنم هرگز خودسرانه از آن آمپول یا داروهای استروییدی دیگر برای کاهش علایم پوستی تان استفاده نکنید زیرا مصرف این داروها در طولانی مدت باعث می شود پوست به دارو عادت کند به طوری که اگر یک روز از آن استفاده نکنید، دچار خارش شدید می شوید. همچنین مصرف طولانی مدت مواد استروییدی، پوست را به تدریج نازک و درمان آن را بسیار سخت تر می کند بنابراین بهتر است فقط از مواد نرم کننده ای که فاقد مواد استروییدی هستند، استفاده کنید:
همیشه پوستتان را چرب نگه دارید و از مواد نرم کننده استفاده کنید.
لباستان باید همیشه نخی باشد. از پوشیدن لباس های چسب غیرنخی خودداری کنید تا باعث تحریک پوستتان نشود.
محیطی که در آن کار می کنید نباید با مواد آلاینده آلوده باشد زیرا این مواد از ۲ طریق استنشاقی و تنفسی یا تماس مستقیم باعث ایجاد اگزما می شوند. اگر مجبورید در چنین محیطی کار کنید، ماسک مخصوص بزنید تا از استنشاق مواد آلاینده، ورود آنها به ریه ها، جذب شدن در خون و آشکار شدن آنها در پوست جلوگیری شود.
هرگاه از محیط کارتان که آلوده به مواد آلاینده یا حتی گردوخاک است به خانه برگشتید، بلافاصله به حمام بروید و دوش بگیرید.
هنگام استحمام، از صابون هایی که باعث خشک تر شدن پوست می شوند استفاده نکنید زیرا این صابون ها چربی پوست را از بین می برند. بهتر است به جای استفاده از صابون از شوینده هایی استفاده کنید که چربی پوست را حفظ و در عین حال پوست را تمیز می کنند. به این نوع صابون ها در اصطلاح پن گفته می شود. پن ها شکل صابون هستند اما خصوصیت و عملکرد آن را ندارند و چربی پوست را از بین نمی برند.
بعد از استحمام، تنتان را خیلی خشک نکنید و اجازه دهید مقداری رطوبت روی پوست باقی بماند و بلافاصله کرم نرم کننده روی پوستتان بمالید. این کار باعث می شود رطوبت پوست به سرعت تبخیر نشود. در نتیجه رطوبت به تدریج جذب پوست می شود و آن را لطیف می کند.
از کنار آلاینده ها به سادگی نگذرید. به طورکلی کسانی که در مناطق گرمسیر زندگی می کنند، کمتر دچار خشکی پوست می شوند زیرا تعریق زیادی دارند مگر اینکه مواد آلاینده در محل کار یا زندگی شان زیاد باشد. در این صورت پوست را تحریک می کند و باعث خارش آن می شود بنابراین آنها را جدی بگیرید و به توصیه هایی که شد، عمل کنید. از طرفی وقتی کسانی که پوست حساسی دارند عرق می کنند، نمک، اوره و املاح موجود در عرق باعث تحریک پوستشان می شود. به همین دلیل باید مرتب استحمام کنند و اجازه ندهند عرق روی پوستشان باقی بماند.
نگاه متخصص پوست
دانستنی های گال
دکترمحمدعلی نیلفروش زاده
رییس مرکز تحقیقات سلول های بنیادی
به عقیده من مشکل شما به اگزما شباهت بیشتری دارد تا گال. با این حال، توصیه می کنم حتما نمونه برداری کنید تا مطمئن شوید. در بیماری گال معمولا خارش شدیدی وجود دارد که هنگام خواب و در بستر که بدن شخص گرم می شود، تشدید می شود. چون انگل ها در اثر گرم شدن محیط و در بعضی مواقع به دلیل دوش آب گرم فعال و خارش شروع می شود. علایم دیگر شامل ضایعه های پوستی قرمز رنگ و برجسته، تورم موضعی، بثورات جلدی و تونل های زیر پوستی به طول ۳ تا ۱۵ میلی متر است. دانه هایی به شکل مروارید که محتوی مایع شفافی هستند و هاله ای قرمزرنگ دور آن را احاطه کرده روی پوست پدید می آیند که هر یک از دانه ها قابل رویت است (معمولا به اندازه ته سنجاق است) و ممکن است به علت خاراندن زیاد، شکل خود را از دست بدهند و به صورت آثار خراش یا به صورت زخم هایی در محل های آلوده دیده شوند. اگزما مانند گال نیست که نیاز به جداسازی بیمار تا بهبودی کامل باشد و قابل انتقال نیست. بیماری گال یک بیماری انگلی خارش دار است که عامل آن بندپایی از گروه مایت ها یا هیره ها به نام سارکوپتس اسکاپیه است. مایت ها موجوداتی شبیه کنه اما بسیار کوچک تر و میکروسکوپی هستند. اندازه ماده های آنها حدود ۳/۰ میلی متر است. مایت نر که اندازه اش تقریبا نصف ماده است، پس از بارور کردن جنس ماده، بعد از مدت کوتاهی می میرد. هیره در هر شبانه روز حدود ۲ تا ۳ میلی متر زیر پوست پیشروی می کند و تخم هایش را داخل آن قرار می دهد. لاروهایی که از آنها خارج می شوند از سلول های پوست تغذیه و تونل های جدیدی را ایجاد می کنند تا نهایتا به هیره بالغ تبدیل شوند. دوره زندگی هیره از تخم تا تولد، ۱۰تا۲۴ روز طول می کشد.
راه اصلی انتقال گال، تماس نزدیک حداقل برای ۱۵ دقیقه با افراد آلوده و انتقال از طریق وسایل آلوده آنهاست. سایر راه های انتقال بیماری شامل خوابیدن در بستر دیگران که از سلامت و رعایت بهداشت فردی شان مطمئن نیستیم، زندگی در محیط های اجتماعی شلوغ و انتقال از راه لباس یا وسایل آلوده مثل لباس خواب است. عامل گال می تواند تمام افراد یک خانواده را در هر سنی که باشند مبتلا کند اما بچه های کمتر از ۱۵ سال حساس اند و معمولا اولین کسانی هستند که در خانه علامت دار می شوند.
نگاه روان شناس
دکتر حسین ابراهیمی مقدم
مشاور خانواده و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی
درمان بیماری را از ذهنتان شروع کنید
بیماری شما احتمالا اگزماست که قطعا باید تحت نظر یک پزشک متخصص پوست درمان شود. از نظر شخصیتی، افرادی که بسیار حساس و زودرنج هستند یا افرادی که در زندگی استرس های ناگهانی را تجربه کرده اند بیشتر به این بیماری مبتلا می شوند.
به نظر می رسد استرس های مداوم با آزاد کردن برخی هورمون ها مثل آدرنالین و به تبع آن آزاد شدن چربی در خون و افزایش چربی خون برای در دسترس قرار دادن انرژی کافی در عضلات برای جنگ و گریز، باعث ایجاد مشکل های پوستی می شوند، بنابراین افرادی که به طور دائم در معرض استرس های محیطی قرار دارند بیشتر از اگزما رنج می برند.
توصیه می شود در کنار درمان های دارویی که زیر نظر پزشک متخصص پوست انجام می شود سعی کنید استرس های روزمره زندگی و کارتان را شناسایی و حساسیت های بیش از اندازه را از خود دور کنید و نسبت به مسائل پیرامونتان دقت افراطی و وسواس گونه نشان ندهید.
معمولا کسانی که بار فعالیت و کار زیادی را تحمل می کنند نیز در معرض این بیماری قرار می گیرند. از این رو داشتن یک برنامه ریزی منظم نسبت به مسائل زندگی می تواند موثر باشد.
خارش موضعی و نسبتا شدید پوست می تواند این احساس اشتباه را در فرد ایجاد کند که حشره یا انگلی زیر پوست بدنش در حال حرکت است.
توصیه می شود تا جایی که می توانید مقاومت و از خاراندن پوستتان پرهیز کنید زیرا خارش زیاد باعث آسیب بیشتر پوست می شود و اگزما را در قسمت های دیگر منتشر می کند.
سعی کنید افکارتان را نسبت به موضوع های دیگر درگیر کنید. هر چقدر به مشکل پوستی تان بیشتر فکر کنید و به طور وسواس گونه مدام جلوی آینه بایستید و خودتان را وارسی کنید اگر مشکل سطحی و کوچک باشد هم در ذهنتان بزرگ می شود چه برسد به اینکه بیماری مناطق وسیعی از پوست را درگیر کرده باشد.
مسلما نگهداری از پوست با کرم های موضعی تجویزشده، استفاده نکردن از کیسه و لیف و عدم مصرف آب های سنگین که متخصصان پوست تجویز می کنند مفید خواهد بود.
خانواده بیمار باید از او حمایت کنند
خانواده و به خصوص همسر بیمار، نقش مهمی در ایجاد آرامش وی خواهد داشت. البته گاهی برخی بیماری های پوستی می توانند مسری باشند و به راحتی به همسر فرد منتقل شوند مانند زگیل های تناسلی.
در این صورت برای پیشگیری از انتقال بیماری به همسر باید برخی احتیاط ها صورت بگیرد و از دستورهای پزشک پیروی شود اما اگر پزشک تشخیص دهد که بیماری پوستی قابل انتقال نیست، همسر فرد بیمار باید وانمود کند که رابطه زناشویی آنها مانند گذشته است و اتباطاتشان از نظر عاطفی مشکلی پیدا نکرده است. زیرا عدم همکاری همسر و نشان دادن احساس بد در رابطه با همسرش، می تواند این حس را در بیمار ایجاد کند که بسیار متفاوت و منزجرکننده شده است. اگر چنین حسی در بیمار ایجاد شود، به تدریج اعتمادبه نفسش دچار مشکل خواهد شد و این حس، روند بیماری را بدتر می کند.
به همسر این آقا توصیه می کنم به همسرش آرامش بدهد و از به کار بردن الفاظ ناخوشایند در مورد بیماری او و حتی نگاه کردن با حالت بد به ضایعه های پوستی اش خودداری و به او در درمان بیماری کمک کند.
نظرت چیه؟