با سلام خدمت مشاوران گرامی
بنده دختری 23 ساله هستم که حدودا 4 سالی با پسری که 16ماه از خودم کوچکتر است ارتباط از راه دور(چت و تلفن) چون در یک شهر نیستیم دارم.این شخص بسیار مهربان و وفادار و خوش اخلاق بوده و با اخلاق من که تندخو و بد اخلاق و غرغرو می باشم کنار میاد یا به اصطلاح منو بلده!
از طرفی ایشون الان ترم اخر لیسانس هستن و سربازی نرفته و کاری ندارد.در حالی که خانواده من بسیار در این مسایل سختگیر هستن و میگن باید حتما کار دولتی و خونه و ماشین داشته باشه و تو یه شهر خوب و خوش اب و هوا زندگی کنن و حتما تو دانشگاه یا محیط کار(جای متعارف)اشنا شده باشین و.... حتی تعداد خواهر و برادرها و شغل پدر هم براشون ملاکه!!!واسه همین شرایط سختشون و نداشتن هیچکدوم از شرایط bfام،تا حالا چیزی به خانواده نگفتم
از طرفی خاستگارایی که با شرایط اونا بخونه برام زیاد بوده اما همرو رد کردم بخاطر bfام و از این کار پشیمون نیستم اما این باعث شده نسبت به ایندم حساس بشم و نتونم دیگه صبر کنم تا آقا شرایطو کسب کنه...اخه کم کم 3 سال لازمه و احساس میکنم تا اونموقع سنم خیلی بالا میره.....
الانم ارشد یه شهر دیگه قبول شدم و آقا ماهی یکبار بهم سر میزنه،دستشو گرفتمو بوسم کرده،بغلم کرده و خیلی احساس گناه میکنم.چرا باید حلال خدا رو بخاطر سختگیری خانواده ها گناه کنن؟
بهش گفتم تا قبل از سربازی باید بیاد خاستگاری و اونم قبول کرده ولی میترسه و من مطمينم خانوادم هیچوقت راضی نمیشن
و نمیدونم باید بگم کجا و چجوری اشنا شدیم....خیلی مقید و نکته بینن....بعضی وقتا میگم ولش کن فعلا نمیگم تا بره سربازی و بیاد ببینم چی میشه،از طرفی نگران ایندمم.هیچ امیدی به این رابطه ندارم اما ازش هم نمیگذرم....
لطفا شما بگین چکار کنم....ممنون