زندگی کردن در محله‌های پرخشونت می‌تواند چنان استرسی را در افراد ساکن به وجود بیاورد که بنیان ژن‌های این افراد نیز تغییر پیدا کند.
یافته‌های پژوهشی نشان می‌دهد: زندگی کردن در محله‌های پرخشونت می‌تواند چنان استرسی را در افراد ساکن به وجود بیاورد که بنیان ژن‌های این افراد نیز تغییر پیدا کند.
طی این پژوهش محققان دانشگاه تولین آمریکا گروهی از کودکان چهار تا 15 ساله را که 50 درصدشان در محیط و شرایط سخت خشونت آمیز زندگی می‌کردند، مورد بررسی قرار دادند.
در راستای این تحقیق نمونه‌های بزاق و طول تلومر این کودکان نیز مورد مطالعه قرار گرفت. طول تلومر نشانگر مولکولی روند پیری و همچنین نشانگر بالقوه‌ای برای درک مواجهه با استرس است. طول تلومر در کودکانی که خشونت بیشتری را تجربه کرده بودند یا در محله‌های نامناسب اجتماعی زندگی کردند، کوتاه‌تر از سایر کودکانی که در محیط‌های آرام‌تر زندگی می‌کردند گزارش شد.
اکنون محققان با استفاده از رویکرد "فرارشته‌ای" در حال کشف تاثیر زیستی و رفتاری استرس بر سلامت بدن و به ویژه در برهه‌های بحرانی جنینی، نوزادی، کودکی و نوجوانی که بیشترین تاثیر را از عوامل استرس می‌گیرند، هستند.
نظرت چیه؟