دوران خوابگاه و دوری از خانواده

[ali423]

با سلام و عرض خسته نباشید من امسال دانشجو شدم وبه دانشگاه آمدم که در خوابگاه اقامت میکنم الان ترم اول را تمام.کرده ام و در ترم دو مشغول هستم اوایل دانشگاه برایم بسیار سخت بود و دوری از خانه امانم رابریده بود الان که کم کم بعد کمی بهتر شدم ولی بعداز اینکه برای تعطیلات عید زه خانه رفتیم و چند روزی باخانواده و در مسافرت گذراندیم دوباره بعد آمدن به دانشگاه همان دلتنگی های اوایل به سراغم آمده و فقط میخواهم هفته تمام شود تا آخر هفته به خانه بروم و این دلتنگی مرا بی حوصله کرده که دیگر حتی حوصله درس خواندن راهم ندارم خواهشمندم مرا راهنمایی کنید با تشکر

[ستیلا]

سلام

خوش حالم که خانواده ای دارید که دوستتون دارند وشما به خانواده وابستگی دارید .

این تعطیلات عید کار رو خراب کرده .

چشم به هم بزنید دو ماه هم تموم شده ودوباره میتونید با هم باشید .

اگر اشتباه نکنم از نام کاربریتون مشخصه که اقا هستید .

این اولین دوره جدایی شما از خانواده است .دوران سربازی واحتمالا کار پیش روی شماست.

هم سن وسال های شما الان دوران سربازی رو میگذرونن .

پس می بینید شما وضعیت بهتری دارید نسبت به بقیه

همین که پایان هفته خانواده رو میبینید عالیه .

[farokh]

درمان احساس دلتنگي و تنهايي

چرا انسان اينقدر احساس تنهايي و دلتنگي مي كند چرا با وجود داشتن همه چيز باز ناراحت و دلتنگ است؟


مكاتبه شما با اين مركز بازگو كننده گرايش هاي فكري و عقيدتي پاك و تحسين برانگيز و گوياي حُسن اعتماد به اين مركز است. از اين كه مسئله خود را با كارشناسان اين دفتر در ميان گذاشتيد، تشكر و قدردانى مى‏كنيم.
تنهايي و دلتنگي يكي از معضلات و مشكلات زندگي امروز بشر است. بشري كه به جديدترين و مجهزترين ابزار زندگي دست‌يافته، ولي در اين هياهوي تكنولوژي و توليدات آن چيزهايي را نيز از دست داده است.
ريشه دلتنگي ها و تنهايي هاي آدمي، مي تواند امور زيادي باشد. و از آنجايي كه سؤال شما بسيار كلّي و عام است، پرداختن به تمام آن علّتها از حوصله اين پاسخ خارج مي باشد؛ ولي اميدواريم توجّه به مطالب زير به شما كمك نمايد.
عوامل دلتنگي:
1- دوري از خداوند و ياد او:
مهمترين عامل احساس دلتنگي و تنهايي، فراموشي ياد خداي متعال است. اگر انسان در زندگي خود خداوند را بشناسد و مشغول سير و سلوك به سوي او باشد و از دعا و مناجات بهره كافي ببريد، احساس كسالت و غم وتنهايي نخواهد كرد؛ زيرا خداوند خود فرموده اند: ياد من آرام بخش دلهاست.
ياد خداوند دو معنا دارد، عام و خاص. بهترين و روشن ترين راهكار ياد دائمي خداوند قرار گرفتن در ظرف عبوديت حق تعالي و انجام وظايف واجب ديني و فرامين الهي و ترك گناه است. تا زماني كه بنده در مسير قرب الهي قرار دارد به سوي خداوند حركت مي كند، به ياد خدا است و اين همان معناي عام ذكر و ياد خدا است و بهترين مصاديق خاص ياد خدا عبارت است از:
- نماز
نماز علاوه بر ذكر زباني بودنش، مصداق اطاعت از حضرت حق نيز مي‌باشد. چنان‌چه خداوند پس از مبعوث شدن حضرت موسي به پيامبري در سوره طه آيه 14 مي‌فرمايد: كه نماز را براي ياد من به پا دار! (وَ أَقِمِ الصَّلاةَ لِذِكْري‏) چون بر اساس آيه152 سوره بقره نتيجه ياد خدا را ياد شدن خودمان از طرف خداوند دانسته است؛ (فَاذْكُرُوني‏ أَذْكُرْكُمْ وَ اشْكُرُوا لي‏ وَ لا تَكْفُرُونِ)
در اكثر آيات قرآن پس از ذكر خدا، نماز را به عنوان بهترين مصداق ذكر مي‌شمارد. در آيه 37 سوره نور خوانيم كه: (رِجالٌ لا تُلْهيهِمْ تِجارَةٌ وَ لا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَ إِقامِ الصَّلاةِ وَ إيتاءِ الزَّكاةِ يَخافُونَ يَوْماً تَتَقَلَّبُ فيهِ الْقُلُوبُ وَ الْأَبْصار) «مرداني كه نه تجارت و نه معامله‌اي آنان را از ياد خدا و بر پا داشتن نماز و اداي زكات غافل نمي‌كند.»
- قران
اگر مومن ادعاي محبت خدا را دارد, مي بايست به دستور العملهاي خدا نيز اهميت بدهد. خداوند مهربان كليات اوامر و نواهي خود را در قران كريمش آورده است؛ تا آنهايي كه طالب رسيدن به قرب او هستند با خواندن قران و عمل كردن به آن, پيوسته در ياد خدا باشند.
- ائمه معصومين (عليه السلام)
از ويژگيهاي بارز معصومين (عليهم السلام) كه در زيات جامعه كبيره بيان شده اهل ذكر بودن ايشان است. به اين معنا كه آنها هيچگاه از ياد خداوند غافل نبوده اند و هيچ عملي خلاف امر الهي انجام نداده اند. لذا آنها بهترين و كاملترين الگوهاي ياد حضرت حق هستند و بر هر مومني فرض و واجب است كه از آنها پيروي كند.
گاه گاهى مخصوصا به اقتضاى حال و اقبال قلب به ائمه معصومين (عليهم السلام) توسل جوييد و توفيق و حاجات خود را از آن معادن كرم بخواهيد.
در ادامه‌ي همين بحث، داشتن يك برنامه‌ي عبادي، در رفع تنهايي بسيار مؤثر است:
الف ـ مراقبه و محاسبه:
در آغاز هر كارى, كمى مكث كنيد. اگر واجب است حتما انجام دهيد؛ اگر حرام است حتما ترك كنيد و اگر نه حرام است نه واجب در انجام و ترك آن مختاريد. اين سه چيز را قبل از انجام هر كارى مشخص كنيد سپس انجام دهيد.
اصل اين توجه و مراقبه چندين فايده دارد: اولاً: انسان به حرام نمى‏افتد و نيز واجبى از او ترك نمى‏شود. ثانياً: غفلت شبانه‏روزى را از انسان مى‏گيرد. ثالثا: ترك حرام و فعل واجب به قصد قربت, خود عبادت به حساب مى‏آيد مى‏توان فعل تمام واجبات و ترك تمام محرمات را به قصد قربت انجام داد. حتى افعالى كه نه واجب هستند نه حرام مى‏توان با قصد قربت آنها را عبادى كرد.
مثلاً: خوابيدن با اين قصد باشد كه تجديد نيرو شود تا انسان عبادت خدا كند و... شب به محاسبه بنشيند كه آيا مراقبه طول روز را خوب انجام داده يا نه. اگر خوب انجام داده, شكر خداى را هر چند زبانى به جا آورد و اگر خوب انجام نداده علت‏يابى كند تا به مرور نقص‏ها و علت عدم موفقيت را كشف كند تا بعد از سال‏ها به جايى برسد كه حتى يك گناه از او صادر نشود و خلاصه اين كه مدار مراقبه و محاسبه شما انجام واجبات و ترك محرمات مى‏باشد.
ب ـ مستحبات نشاط‏ آور:
از ميان مستحبات از نمازهاى نافله گرفته تا دعاى كميل و ندبه و... فقط و فقط آنهايى را انجام دهيد كه براى شما نشاط‏آور است و از تحميل نفس بر مستحبات پرهيز كنيد. هر عمل مستحبى كه قلب بدان اقبال داشت و براينان نشاط ‏بخش و حال‏آور بود به همان اكتفا كنيد؛ حتى نسبت به نماز شب كه سفارش زيادى شده است اگر نشاط نداشتيد يا اصلاً نخوانيد يا خيلى خيلى خلاصه در ظرف ده دقيقه تمام يازده ركعت را با حذف مستحبات بخوانيد.
ج ـ دائم‏الوضوء:
سعى كنيد هميشه وضودار باشيد و اگر براى شب قبل از خواب وضو بگيريد كافى است. وضو نور است و همنشيني دائمي با نور, انسان را نوراني مي كند.
‏2- بي هدفي
يكي از اساسي ترين امور كه غفلت از آن، سبب دلتنگي ها مي شود، نداشتن هدف و يا گم شدن آن مي باشد. پرواضح است كه هرچه انتخاب يك هدف دقيق، آگاهانه و زواياي راه و مسير رسيدن به آن روشن تر باشد، اميد دستيابي به هدف، بيشتر گشته و دلتنگي ها زدوده مي شود. البته در انتخاب هدف توجه به توان و علاقه شخصي نيز لازم است.
بنابراين لازم است انسان براي زندگي خويش، يك هدف صحيح و دست يافتني با توجه به شرايط خويش در نظر بگيرد و براي تأمين آن به تلاش همه جانبه دست بزند و موفقيت هاي خود در رسيدن به هدف هاي مياني را مقدمه و پلي براي رسيدن به آن هدف نهايي قرار دهد.
اگر به دليل نداشتن هدف و يا انتخاب اشتباه آن، در زندگي و ساير شئون آن، اين دلتنگي و تنهايي براي انسان حاصل شده است، درمان آن بازگشت از اين مسير و انتخاب يك هدف كامل و صحيح است.
3- بيكاري
اصولا نفس بيكاري در اسلام مذموم است و به فرموده پيامبر اكرم (صلي الله عليه و اله) خداوند انسان بيكار را دشمن مي دارد. بنابراين لازم است هر فردي ساعات روز خود را با برنامه‌ريزي درست ومفيد پر كند و از بي‌كاري بپرهيزد.
عوامل رفع احساس تنهايي:
1- همانطور كه گفتيم مهمترين عامل خداي متعال است. اگر انسان در زندگي خود خداوند را بشناسد و راه بندگي را در پيش گيرد و از دعا و مناجات بهره كافي ببرد، احساس تنهايي نخواهد كرد.
2-دوست خوب يكي ديگر از عوامل مهمي است كه مي تواند تنهايي هاي انسان را پر كند و به انسان سلامتي رواني و آرامش ببخشد. از آن رو بايد براي خود دوستان خوبي را گزينش كنيم و با آنها معاشرت و داشته باشيد.
3-كتاب بهترين دوست انسان است كه اتفاقا در زمينه پر كردن اوقات عمر انسان و خارج نمودن او از تنهايي مهارت بسيار زيادي دارد. كساني كه با مطالعه و كتاب و كتابخانه انس دارند، هرگز احساس تنهايي نمي كنند.
4- ورزش و فعاليت هاي گروهي از عوامل مهم اجتماعي شدن و خروج از تنهايي است. اين موضوع بسيار آرامش بخش و سازنده است.
5. شركت در نماز جماعت در مسجد و همچنين شركت در مجالس اهل بيت (عليهم السلام) و فعاليت هاي گروهي فرهنگي و مذهبي يكي ديگر از راه هاي مبارزه با احساس تنهايي است.

[دختر شاد]

کم کم برات عادی میشه
سعی کن اونجا اون شهری که هستی برای خودت سرگرمی های مهیج درست کنی که موندن اونجا برات جذابتر بشه

مثلا باشگاه برو استخر برو
با همدانشگاهیهات کوه برو
یا کلاس زبان ثبت نام کن
یا یه کلاس دیگه
دوستای تازه پیدا کن تو اون شهر و....