مهاجرت و دلتنگی مادر

[Hectic]

سلام
پسری هستم 26 ساله، فارغ التحصیل کارشناسی ارشد از دانشگاه صنعتی شریف، مسلط به زبان انگلیسی، دارای دو سال سابقه کار صنعتی و کارت پایان خدمت(با پروژه جایگزین خدمت) و... خلاصه همه پیشنیازهای مهاجرت تحصیلی یا کاری به کشورهای اروپایی یا امریکا رو دارم.
راجع به موضوع مهاجرت خیلی تحقیق کردم؛ نتیجه این که:
اگه برای ادامه تحصیل برم همراه ادامه تحصیل دکتری میتونم حقوق نسبتا خوب ماهیانه 2000 دلاری تو امریکا و ماهیانه 2500 یورویی مثلا تو هلند داشته باشم؛
میتونم مستقیم برای کار برم، یکی از دوستانم تو شرکت General Electric امریکا مشغول شده و میگه افرادی مثل من به سادگی جذب میشن، با حقوق پایه ماهیانه 5500 دلاری.
خلاصه این که مهاجرت برای من به لحاظ مالی فوق العاده است و فرصتهای پیشرفت فوقالعاده ای رو در اختیارم قرار میده.
از بی ثباتی اقتصادی و سیاسی و مشکلات فرهنگی اعصاب خورد کن اینجا هم راحت میشم...

اما...
مادری دارم تقریبا 60 ساله، پدرم فوت کرده، دو برادر بزرگتر هم دارم که یکی مثل خودم مجرده و دیگری ازدواج کرده و توی شهر خودمون زندگی میکنه.
مادرم درآمد خودش رو داره (دو حقوق بازنشستگی، اجاره خونه و...) و شکر خدا سلامت هست، اما به من و برادرم به شدت وابستگی عاطفی داره... خیلی نگرانمون میشه و مثلا وقتی دیر میرسم خونه چند بار تماس میگیره، یا اگه پرواز داشته باشم تا زنگ نزنم که هواپیما نشست خوابش نمیبره...

یه دلم میگه خیلی بهتره که برم...
یه دلم میگه پیش مادرم بمونم، میترسم با رفتنم مادرم آسیب ببینه، در حالی که میدونم حتی اگه نرم خارج، دیر یا زود باید ازدواج کنم و مستقل بشم نمیشه همیشه بچه خونه باشم...
و از طرفی میدونم که حتی اگه برم برادرام هستن و نمیزارن مادرم دست تنها بمونه...

سوالم از مادرهای سایت اینه که:
آیا ممکنه مهاجرت من با دلتنگی غیرقابل تحمل برای مادرم همراه باشه؟
آیا وابستگی مادرم به من دلیل کافی برای صرف نظر از فرصتهای پیش روم هست؟
آیا ممکنه رفتنم باعث بشه که مادرم از من ناراضی بشه و خدای نکرده دعای خیرش رو از دست بدم؟

[ستیلا]

خیر یه مادر هیچ وقت دعای خیرش رو از فرزندش دریغ نمیکنه حتی دور از جون مادر شما بعد از مرگ

شما هم که الهی شکر فرزند شایسته ای براش بودید .چرا دعا گوی شما نباشه .

خب مادرتون با توجه به این که همسرش رو از دست داده ویه مقدار شکننده تر از قبل شده وشما فرزند کوچکترش هستید با توجه به

این که دختر هم نداره به شما وابستگی بیشتری داره .

شما با رفتنتون ممکنه از خیلی چیزای دیگه مثل محبت مادر وخانواده و...محروم بشید .

ایا این پیشرفتی که از اون صحبت میکنید میتونه تمام خلاهای زندگی در غرب رو پر کنه .

مطمعنید که این وابستگی بیشتر به خود شما ضربه نمیزنه .

من به عنوان یک مادر پسر ۱۲ سالم از دیشب رفته اعتکاف با این که سه تا فرزند دیگه دارم ولی انگار یه چیزی رو گم کردم .

با این که دو تا فرزند دیگه همسن وسال پسرم دارم ولی اصلا دست ودلم به کار نمیره .

پدر ومادرم در شهری جدا از ما زندگی می کنند ولی همیشه مادرم میگه بارها شده که تا صبح خواب نداریم به خاطر فکر وخیالاتی که

درباره شما وزندگیتون داریم .در حالی که شاید سالی ۵ الی ۶بار به هم سر میزنیم .

به هر حال باید ببینید چی رو با چی عوض میکنید .

[ستیلا]

چرا با این تحصیلات کمک به رفع مشکلات وبی ثباتی اقتصادی کشور خودتون نمیکنید ؟

یادمون نره که امثال شهید رضایی نژاد به خاطر این که دعوتنامه اسراییل رو رد کرده بود جلوی چشم دخترش ترور شد .

شما به عنوان یه تحصیل کرده از یه دانشگاه خوب چه راه حلی برای این بی ثباتی فرهنگی دارید .

منتظر پاسخ بقیه کاربرا باشید .

موفق باشید .

[miss eli vrn]

من از مادرای سایت نیستم اما هر وقت خودم چند روز از مادرم دور میشم مبینم چقدر دلتنگ وبی قرار میشه به قول ستیلا خانوم شما از دعای خیرش محروم نمیشید
اما از محبتی که رد و بدل میشه بینتون میشه گفت تا درصد قابل توجهی محروم میشید اهم و مهم کنید همش به خودتون بستگی داره
و اینکه به نظر من شما با این شرایطتتون میتونید موقعیت خوبی برای خودتون توی همین کشور خودمون داشته باشید البته منکر این نمیشم که مزایای اون طرف و شرایط مالیش خیلی بهتره اما همه چی که مسائل مالی نیست
و در نهایت صحبتم با جمله ایی از آقای فرهاد آئیش که مادرشون در قید حیات نیستند خاتمه بدم :
حاضرم ده سال از عمرم رو بدم تا بتونم تنها لحظه ایی کوتاه دوباره مادرمو ببینم
قدر لحاظات طلاییه با مادر بودن رو بدونید

[shahriar]

سلام. منم هم سن شما هستم و هر وقت به مهاجرت فکر میکنم به ذهن منم همین مسائل میاد.

حق پدرها و مادرها رو هیچ وقت نمیتونیم جبران کنیم

اما
خدا عمر طولانی به مادرتون بده ولی حداکثر چند سال دیگه مادر شما در قید حیات هستن؟ آیا شما اون موقع هم این فرصت ها رو خواهید داشت؟ البته مادر شما کاملا تنها نیست و برادراتون هستن. ببینید آیا زندگی در ایران برای شخص موفقی مثل شما سرخوردگی نخواهد آورد در آینده؟ در ضمن ممکنه شما در ایران باشید ولی تو یه شهر دیگه و دور از مادر کار کنید و تشکیل خانواده بدید.

[محمدزاده]

من اگر جای شما بودم ب. مادر م. صحبت میکردم. اگر راضی بود میرفتم اگر نه نمیرفتم. نمیدونم م. خودم هم طاقت دوری از مادرم رو ندارم شما رو نمیدونم

[متخصص]

با سلام خدمت شما
سوال اول : احتمال دلتنگی است ولی قابل کنترل است
سوال دوم : این مسئله قابل قبول نیست
سوال سوم: فقط خود مادرتان باید یه این سوال پاسخ دهند و شما با ایشان باید صحبت کنید.
به نظر می رسد که خود شما هم به ایشان بسیار وابسته هستنید می توانید اگر امکاناتش را دارید یک سفر امتحانی بروید و آزمایش کنید. در این زمنیه می توانید از روانشناسان کانون مشاوران ایران کمک بگیرید 22354282

[ستیلا]

وقتی اس ام اسی از مادرم می رسد غمگین میشوم؛ از شکل اس ام اس دادنش حتی.

چشمهایش را ریز میکند و دکمه ها را سخت می فشارد

اس ام اس هایش همیشه جاافتادگی دارند.

چند حرف را از قلم می اندازد یا کلمه ای را به شکلی غیر معمول می نویسد؛

یک شکل ِ ویژه که یادآوری می کند او با زحمت این ها را نوشته.

انگار از درون یک زندان در فرصتی کوتاه با هزار بدبختی فرستاده شده باشند.

در اغلب موارد اس ام اس میدهد و میپرسد برای شام برمیگردم یا نه؛

با کلمه های خودش، با حروفی که یادآوری میکند او مادر است نه هر کس دیگر.

مادری که عمق ِعشق به او را نمیشود سنجید.

با دیدن اس ام اس هایش فقط گلویم فشرده میشود.

آخ مادر! میخواستم بگویم اس ام اس هایت عاقبت دیوانه ام میکند.

پدرم... او میگوید: این کارت شارژ را وارد کن.

میگویم: بزن ستاره صد و چہل... و او مقاومت میکند.

برایش ساده است؛ اما نمیخواهد بازی ِجدید را بپذیرد.

اینباکسش به شکلی بیرحمانه لبریز ِ اس ام اس های ِ بی احساس ِ ایرانسل است.

هیچ کس به او اس ام اس نمیدهد و او نیز به کسی.

ولی فقط یک بار، بله فقط یک بار به من اس ام اس داد.

او همیشه به خاطر آلرژی ِ تنفسی اش آدامس میجود.

میگوید گلویش را مرطوب میکند و بہتر نفس میکشد. در اس ام اس اش نوشته بود: "آدامس". همین!

فقط همین یک کلمه.

ننوشته بود آدامس بخر یا آدامس میخواهم. نه، فقط آدامس!

وقتی خواندمش توی ِ خیابان راه میرفتم.

یادم میآید که ایستادم. فروریختم. یک کلمه و او چطور این را نوشته بود!؟

چقدر کم، چقدر کوتاه، چقدر غریب... آدامس...
اسماعیل دلخموش

[orbital]

برادر عزیز، از حرف تا واقعیت خیلی فاصلست، اینکه میگن بیاین اونجا ماهی nتومن حقوق و کلی مزایا... قطعا همچین مواردی بوده که میگن ، اما ی نگاه به کشور تودمون بندازیم، مثلا میگن فلان جا مهندساش nتومن حقوق میگیرن اما همون منطقه میبینیم مهندسهایی هستند که بیکار موندن!!

اینکه اگر امتیازهایی رو داشته باشید میتونید شغل خوبی بدست بیارین درست اما اگر اونجا هم مثل کشور خودمون دربه در کار شدین و به ار دلیل اون چیزی که میگفتن نشد ، اونوقت چکار میخواید بکنید؟

نمیدونم منظورمو خوب رسوندم یا نه...

بنده دایی داشتم که 22سال پیش تو هوای اروپا بود و گذاشت و رفت، اینجا که بود کلی مال و منال داشت همه رو فروخت که بره به ارزوهای شیرینش برسه... امروز دقیقا 20ساله هیچ خبری ازش نداریم، نه میدونیم کجاست، نه میدونیم اصلا زندس یا نه؟

مادر پیری داره که خدا میدونه توی این چند ساد چی به روزش اومده و هنوزم منتظر یه تماسه کا صدای بچشو بشنوه ... دردی کا میکشه رو فقط خدا و دردکشیده هاش میفهمن..

من خودمم تا چند ماه پیش میخواستم برم اصفهان و از خانوادم جدا زندگی کنم... خداروشکر قصیه رفتنم منتفی شد و امروز که به پدر مادرم نگاه میکنم میبینم چه احمقی بودم من ... پدر و مادرم پیر و شکسته شدن نیاز بمن دارن... چجوری میتواستم ترکشون کنم ؟!


پیشرفت توبه اما شما با این امتیازاتی کا دارین صددرصد توی شهر خودتون میتونید ی شغل مناسب با درامد راضی کننده داشتا باشید و پیشرفت کنید

مطمین باشید مادتون دعای خیرشو از راهتو برنمیداره اما اگه بمونید پیشش بمرور متوجه میشید که بهترین انتخاب رو کردین

[Ariyaei]

دوست عزیز نظر شخصی من اینه
شما همینجا بمون و به مردم کشور خودت خدمت کن ودر کنار خانوادت باش

[Hectic]

از نظرات خوبتون سپاسگزارم!
امروز با مادرم راجع به این موضوع صحبت کردم؛
ظاهرا ایشون به هیچ وجه راضی نیستند که بنده مجرد برم خارج، با این استدلال که "بالاخره باید یکی باشه ازت مراقبت کنه!"
از یه زاویه جمله ایشون قابل قبوله، اگه یه نفر همراهم باشه ایشون میتونن اطمینان خاطر خیلی بیشتری داشته باشند؛
اما از یه جهت دیگه اصلا قابل قبول نیست؛ ازدواج نسبت به مهاجرت کار به مراتب سخت تر، پرهزینه تر و زمانبرتری هست و منوط کردن مهاجرت به ازدواج برای من که نه پیشنیازهای مالی ازدواج رو دارم و نه گزینشو، یه مانع خیلی جدی ایجاد میکنه... علاوه بر این که بعد از ازدواج، تمام هزینه های مهاجرت دو برابر میشن...
به قول قدیمیا موشه تو سوراخ نمی رفت جارو به دمش بست...
.
فکر میکنم مادرم با مطرح کردن ازدواج میخواسته به طور غیر مستقیم من رو از رفتن منصرف کنه، باید بیشتر با ایشون صحبت کنم...

[ستیلا]

پس مادر محترمتون یه جورایی ناراضیه .

پس حداقل تا راضی کردن ایشون یه مدت صبر کنید .

شاید هم دونفری یا سه نفری مهاجرت کردید .

یه دختر نجیب ایرانی گزینه بهتریه نسبت به دخترای اروپایی

موفق باشید .

[Hectic]

دوباره با ایشون صحبت کردم، توضیح دادم که پیشنیاز فرض کردن ازدواج برام قابل قبول نیست و از ایشون یک جواب سرراست "بله یا خیر" میخوام...
بعد از کلی طفره رفتن و سرباز زدن از یک پاسخ قطعی، آخرش ایشون مخالفتشون رو با "نه" بیان کردند و من هم گفتم چشم.
.
مصمم و امیدوارم که با پشتکار بتونم به موفقیتهایی که احتمالا خارج از کشور منتظرم بود همین جا برسم،

از شما دوستان هم سپاسگزارم که تجربیاتتون رو در اختیارم قرار دادید.