یک روان شناس کودک گفت: زمانی کم رویی برای کودک مشکل محسوب می‌شود که او در اثر کم رویی در برآوردن نیازها و رفع مسایل و مشکلات خود ناتوان شود.در زمان کودکی والدین نباید برای برقراری ارتباط، کودک را بیش از حد تحت فشار قرار دهند زیرا این امر ممکن است که خجالتی بودن کودک را به مشکلی بزرگ‌تر تبدیل کند.
علی راکی، با بیان اینکه 80 درصد شکایت‌های والدین در خصوص کم رویی کودکان صحیح نیست، اظهار کرد: در برخی موارد والدین گمان می‌کنند اگر فرزندشان برخلاف میل آن‌ها با افراد و یا گروه خاصی ارتباط برقرار نکند، کم رو است. وی با بیان اینکه در تیپ شخصیتی در زمینه ارتباطات، دو گروه درون گرا و برون گرا وجود دارد، افزود: اولین نکته‌ای که در کمرویی کودکان باید به آن توجه کرد این است که در بیشتر موارد والدین به اشتباه فکر می‌کنند که کودکانی کم رو دارند.
این روان شناس کودک با بیان اینکه در علم روان شناسی هیچ یک از تیپ‌های برون گرا و درون گرا مشکلی ندارند، تصریح کرد: هر دو تیپ شخصیتی درون گرا و برون گرا افراد سالمی هستند و در کودکان نیز این دو تیپ وجود دارد، اما والدین همیشه می‌خواهند کودکانی برون گرا، پرحرف با ارتباطات اجتماعی بالا داشته باشند و به همین دلیل کودک را برای برقراری ارتباط بیشتر تحت فشار قرار می‌دهند. راکی با بیان اینکه گاهی کم رویی بیش از اندازه می‌تواند یکی از نشانه‌های افسردگی باشد، گفت: زمانی کم رویی برای کودک مشکل محسوب می‌شود که او در اثر کم رویی در برآوردن نیازها و رفع مسایل و مشکلات خود ناتوان شود.
وی با بیان اینکه در بیشتر موارد با افزایش سن کودک مسئله خجالتی بودن و کم رویی او برطرف می‌شود، اضافه کرد: در زمان کودکی والدین نباید برای برقراری ارتباط، کودک را بیش از حد تحت فشار قرار دهند زیرا این امر ممکن است که خجالتی بودن کودک را به مشکلی بزرگ‌تر تبدیل کند.
این روان شناس در خصوص نقش ژنتیک در کم رویی کودکان، گفت: مطالعات نشان می‌دهد ژنتیک بر درون گرایی افراد تاثیر دارد اما در حالت بیمارگونه کم رویی و درون گرایی، ژنتیک نقشی ندارد زیرا رفتار والدین بیشترین نقش در بروز این مشکل دارد. راکی افزود: گاهی والدین برای اینکه کودک برچسب خوب و سالم بودن به خود گیرد او را تهدید می‌کنند و حتی در برآورده کردن نیازها با کودک به شدت برخورد می‌کنند و او را تحت فشار قرار می‌دهند.
وی ادامه داد: گاهی کودکان توقع دارند والدین خواسته‌های نامعقول و اشتباه آنان را بپذیرند و حتی در این زمان نیز والدین نباید با فشار و تهدید با کودک برخورد کنند زیرا احتمال دارد افرادی که در سن کودکی با تهدید و دعوا مواجه بوده‌اند در بزرگ‌سالی کم رو شوند و یا حالت‌های بیمار گونه انزوا طلبی اجتماعی داشته باشند.
این روان شناس کودک ادامه داد: وقتی والدین در دوران کودکی به درستی و با یک ارتباط سالم خواسته‌ها و نیازهای کودکان را برطرف نکنند، این مشکل در دوران بزرگ سالی به ویژه در دختران با افسردگی بروز می‌کند. راکی اظهار کرد: والدین برای درمان کمرویی و یا درون‌گرایی نباید به هیچ عنوان بدون مشورت با روان پزشک به کودک دارو دهند، زیرا افراد درون گرا و حتی کم رو نیاز به درمان دارویی ندارند، بلکه درمان‌های روان شناسی برای آن‌ها مناسب‌تر است.
وی با بیان اینکه اگر کم رویی تبدیل به افسردگی شود در این صورت این بیماری در کودکان و بزرگ‌سالان به شکل‌های مختلف ایجاد مشکل می‌کند، تصریح کرد: این بیماری در بزرگ‌سالان موجب می‌شود با مرور زمان حالت‌ها و رفتارهای خود را از دیگران مخفی می‌کنند اما در کودکان این رفتارها بسیار خودنمایی می‌کند.
این روان شناس کودک با بیان اینکه والدین نباید برای برقراری ارتباطات اجتماعی کودک با دیگران، او را سرزنش یا تهدید کنند، افزود: لازم است والدین فرصت‌های ابراز وجود را برای فرزندان خود به وجود آورند، او را وارد گفت‌وگوهای خانوادگی کنند و به کودک خود اجازه اظهار نظر دهند. راکی با بیان اینکه والدین باید کودکان را تشویق به ایجاد ارتباط با همسالان و هم کلاسی خود کنند، ادامه داد: معمولا والدین به این علت که فرزندشان دچار مشکل نشود او را از دیگران دور نگه می‌دارند در حالی که این مسئله دو مشکل اساسی برای کودک ایجاد می‌کند.
وی اضافه کرد: دور نگه داشتن کودک از هم سن سالانش در برخی کودکان ایجاد خودشیفتگی در مهم‌تر از دیگران بودن ایجاد می‌کند و در برخی دیگر موجب کمرویی و انزوای اجتماعی در ارتباطات به ویژه با جنس مخالف می‌شود.
این روانشناس تاکید کرد: والدین باید اجازه برقراری ارتباط سالم با دوستان و هم سن و سالان را تحت نظارت خانواده به کودک بدهند و از این طریق توانایی نداشتن کودک در برقراری ارتباط اجتماعی را برطرف کنند.
نظرت چیه؟