وقتی چشمانمان را میبندیم و به صدای دلانگیز باران گوش میدهیم، گویی ترانهای آشنا را میشنویم که یادآور روزهای کودکی و آغوش گرم مادر و موسیقی دلانگیز لالاییهای مادرانه است، لالاییهایی که این روزها به وادی فراموشی سپرده شدهاند.
نرگس هیبتی، روانشناس، با بیان اینکه لالاییها گنجهای فراموش شده دوران کودکی هستند میگوید :
پس از به دنیا آمدن کودک، وی شاید هر روزه در معرض صداها یا آهنگهای مختلفی قرار گیرد، اما یک نوا یا آهنگ که بیش از همه برای کودک دلانگیز است صدای لالایی خواندنهای مادرش است. لالایی اگر از سوی مادر خوانده شود از آنجا که یک احساس هم حسی و تعلق بین مادر و فرزند وجود دارد تاثیر بیشتری بر آرامش کودک میگذارد.
تــاثیر لالایی بر ذهــن کودک
مادران اکثراً از تأثیر زمزمه و لالایی در پرورش مغز کودک خود بی اطلاع هستند. در حالی که تحقیقات نشان می دهد کودکانی که در سنین نوزادی مادرشان برای آنها لالایی خوانده یا زمزمه کرده است، نسبت به همسن و سال های خود سریع تر و دقیق تر در دروس مدرسه عمل کرده اند.
پژوهشگران می گویند، سرودهای موزون و موسیقی نقش بسیار مؤثری در پرورش ذهن کودک دارد.
این که انسان نسبت به ریتم و آهنگ حساسیت و توجه خاصی دارد، امری اجتناب ناپذیر است. زیرا انسان از همان لحظه خلقت که در شکم مادر است با شنیدن ضربان آهنگ قلب مادر خود به خود به ریتم و آهنگ عادت می خواند و در مقاطعی که این ریتم، به خصوص پس از تولد ادامه می یابد، او به یک رشد طبیعی دست پیدا می کند. پس به همین دلیل است لالایی هایی که مادران برای کودکانشان می خوانند، در وهله اول وزن و آهنگ دارد: چنانچه در این بین هرچند کودک از مضامین لالایی هایی که مادرش می کند، چیزی دستگیرش نمی شود. اما این کودک از موسیقی ساده نهفته در لالایی و شکل شاعرانه آن بسیار لذت می برد. بنابراین طبیعی است کودکی که در حال گریه کردن است تنها با شنیدن لالایی مادرش و یا حتی شخص دیگری به آرامش دست پیدا می کند و گریه نمی کند. البته ناگفته نماند این توجه به وزن و آهنگ در نزد کودک با سخن گفتن او نیز ادامه پیدا می کند.
آن گونه که کودکان بعد از زبان باز کردن، همواره کلمات دوهجایی چون، بابا، آآ و... را بسیار بر زبان جاری می سازند.
باید گفت اکثر جوامع و فرهنگ ها لالایی های خاص خودشان را دارند که برخاسته از نوع فکر و عقاید آن جامعه در مقاطع گوناگون تاریخی، سیاسی، دینی و... است. هرچند تمام لالایی ها در یک امر مشترک هستند و آن این است که «کودکم آرام بخواب، من حواسم به توست!»
منبـــــع : آفتـاب