اضطراب و نگرانی

[پریا مممم]

با عرض سلام وخسته نباشید.... فکر میکنم به کمکتون احتیاج دارم...من 25 سالمه مجردم.چند ماهه دیگه از پایان نامه ی فوق لیسانسم تو رشته ی شیمی دفاع میکنم.همه چی خوب که نه عالیه... درسم داره تموم میشه... موقعیت کاریی که دوسش داشتم برام پیش اومده... شخصی که دوسش دارم کنارمه و واقعا دوسم داره و از دوس داشتنشم مطمعنم... اگه اینجام به خاطره هیچ کدوم این مساعل نیست... فقط یه چیزی .... نگرانم....بی دلیل به یه سری اتفاقات بد فکر میکنم.به از دست دادن همه ی این چیزای خوبی که دارم. همش نگرانم نشه .همه ی برنامه هام بد پیش بره... یه ترس بیخودی که هیچ منبع و دلیلی نداره....نمیدونم چیکار کنم.همش خود خوری میکنم و به قول معروف ایه ی یاس میخونم . اسمش نا امیدی نیست فقط شاید بشه گفت ترسه.بازم نمیدونم حس میکنم به کمک احتیباج دارم...ممنون میشم راهنماییم کنین

[farokh]

با عرض سلام وخسته نباشید.... فکر میکنم به کمکتون احتیاج دارم...من 25 سالمه مجردم.چند ماهه دیگه از پایان نامه ی فوق لیسانسم تو رشته ی شیمی دفاع میکنم.همه چی خوب که نه عالیه... درسم داره تموم میشه... موقعیت کاریی که دوسش داشتم برام پیش اومده... شخصی که دوسش دارم کنارمه و واقعا دوسم داره و از دوس داشتنشم مطمعنم... اگه اینجام به خاطره هیچ کدوم این مساعل نیست... فقط یه چیزی .... نگرانم....بی دلیل به یه سری اتفاقات بد فکر میکنم.به از دست دادن همه ی این چیزای خوبی که دارم. همش نگرانم نشه .همه ی برنامه هام بد پیش بره... یه ترس بیخودی که هیچ منبع و دلیلی نداره....نمیدونم چیکار کنم.همش خود خوری میکنم و به قول معروف ایه ی یاس میخونم . اسمش نا امیدی نیست فقط شاید بشه گفت ترسه.بازم نمیدونم حس میکنم به کمک احتیباج دارم...ممنون میشم راهنماییم کنین

در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید

021-22354282

همه ما در مواقعی احساس اضطراب کرده‎ایم، شاید نگران بودیم که اتفاق ناخوشایندی بیافتد. شاید شب‎هایی بوده که خواب آرامی نداشته‎ایم. اما علایم جسمانی افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر یا (gad) چنان است که زندگی عادی‎شان را مختل می‎کند. این مشکلات ممکن است شامل بی‎قراری، کسالت و خستگی، مشکل تمرکز، تحریک‎پذیری، تنش عضلانی و یا بی‎خوابی باشد. به علاوه، این افراد نگران مسائل مختلفی هستند، مثل سلامتی، مشکلات مالی، طرد شدن و عملکرد ضعیف در هر کاری و برایشان سخت است که نگرانی‎شان را کنترل کنند. بسیاری از افراد مبتلا به gad احساس می‎کنند که نگرانی‎شان ”خارج از کنترل“ است و بر این باورند که این حالت مریض‎ یا دیوانه‌شان می‌کند.

چه کسی به اختلال اضطراب فراگیر مبتلا است؟
درحدود 7% آدم‌ها از gad رنج می‎برند. ابتلا به این اختلال در زنان دوبرابر مردان است. این بیماری مزمن می‎شود، بسیاری هستند که می‎گویند همه عمرشان ”نگرانی“ داشته‌اند. بیشتر افراد مبتلا به gad از مشکلات دیگری هم رنج می‎برند، از جمله هراس‎ها، افسردگی، سندرم روده تحریک‎پذیر و مشکلات ارتباطی. بسیاری از افراد مبتلا به اختلال اضطراب منتشر از افراد دیگر دوری می‎کنند زیرا به خاطر فقدان اعتماد به نفس، از طرد شدن یا وابسته شدن به دیگران می‎ترسند.

علل ایجاد اختلال اضطراب فراگیر چیست؟
در حدود 30% از موارد، علت gad توارث است. صفات خاصی باعث می‎شوند این اختلال به احتمال زیاد به وجود آید، از جمله این صفات عبارتند از عصبیت کلی، افسردگی، کم تحمل بودن در برابر نومیدی، و احساس بازداشته شدن. افراد مبتلا به gad در مقایسه با کسانی که مبتلا به gad نیستند از استرس‎های جدید زندگی (مانند برخورد با سایرین، تغییر شغل و تقاضاهای اضافی که از آن‌ها می‎شود) بیشتر شکایت می‎کنند، افراد مبتلا به gad آ‌ن‌طور که باید و شاید قادر نیستند مسائل زندگی روزمره را حل کنند، یا در درگیری‎های شخصی‎شان آن‌طور که باید جرأتمند و مؤثر عمل نمی‎کنند.
تفکر چه تأثیری بر اختلال اضطراب فراگیر می‎گذارد؟

به نظر می‎رسد افراد مبتلا به gad بیشتر اوقات نگران اتفاقات بد احتمالی هستند. آن‌ها حتی وقتی که احتمال روی دادن‎ اتفاق بد خیلی کم باشد، باز هم پیش‎بینی می‎کنند و منتظرند که اتفاق ”وحشتناکی“ روی خواهد داد،. آن‌ها فکر می‎کنند معنای احساس اضطرابشان این است که اتفاق بدی در حال اتفاق افتادن است. یعنی، عواطفشان گواهی می‎دهد که خارج از آن‌جا اتفاق بدی دارد می‎افتد.
بسیاری از افراد نگران معتقدند که نگرانی زیاد از غافلگیر شدن‎شان جلوگیری می‎کند، یا نگرانی آن‌ها را آماده می‎کند که با بدترین نتیجه‌ی ممکن رو به رو شوند. اگر شما دائماً نگران هستید، شاید متوجه نشده باشید که به خودتان می‎گویید . ”آره، اما اگر ... چه؟“ این ”اگر چه“ شما را با انواع احتمالات بدی پر می‎کند که فکر می‎کنید باید برایشان آمادگی داشته باشید. به نظر می‎رسد این چیزهای بدی که باید نگرانشان باشید تمامی ندارند. در واقع، حتی وقتی که همه چیز خوب پیش می‎رود، باز هم ممکن است به خودتان بگویید، ”خوب، هیچ تضمینی نیست که در آینده اتفاق بدی نیافتد!“.
به جز نگرانی درباره اتفاقاتی که ممکن است بیفتد و ”خارج از کنترل شما“ باشد، شاید فکر کنید که ”این نگرانی‎ها مرا دیوانه می‎کند“ یا ” این نگرانی‌ها مرا مریض می‎کند“. اگر شما به gad مبتلا باشید ممکن است بین ترس از این نگرانی غیر قابل کنترل و این عقیده که نگرانی از شما محافظت می‎کند گیج و سردرگم شوید.

درمان شناختی – رفتاری چه کمکی می‎کند؟
درمان شناختی – رفتاری gad به شما کمک می‎کند تا درباره سود و زیان دلشوه و نگرانی بیشتر بیاندیشید و به شما نشان می‎دهد چه‌طور باید نگرانی سودمند و غیر مفید را از هم تشخیص دهید. درمانگرتان به شما کمک می‎کند این نگرانی و نگرانی‎های آتی را در بوته آزمایش بگذارید. به علاوه، به شما یاد می‎دهد چگونه بر اجتناب از فعالیت، یا بر افکار نگرانی‎آورتان غلبه کنید . درمانگرتان ممکن است از مداخلاتی مانند آرامش عضلانی، بیوفیدبک، تمرینات تنفسی، فنون مدیریت زمان و درمان بی‎خوابی استفاده کند تا سطح برانگیختگی اضطرابی‌تان را کاهش دهد. دلواپسی از صدمه احتمالی یکی از این نگرانی‌های بیش از حد است که هدف مداخلات درمانی بعدی قرار می‌گیرد، درمان شناختی- رفتاری توجه شما را به این نکته جلب می‌کند که شما تا چه اندازه مایلید به نفع اتفاقات بد نتیجه‎گیری کنید، و به شما می‎آموزد تا بین اضطراب و واقعیت تفاوت قایل شوید. درمانگرتان به شما می‌آموزد از فرم‌های خودیاری استفاده کنید که اگر نگران ‎شدید سؤال‌هایی را از خودتان بپرسید. این سؤال‌ها می‎تواند به شما کمک کند تا نگرانی‎تان را بهتر ببینید.
سرانجام، از آنجا که سراسر روز نگرانید، درمانگرتان شما را یاری خواهد کرد تا نگرانی را به ”زمان نگرانی“ محدود کنید و به شما کمک می‎کند تا موضوعات مختلف نگرانی‎تان را بیابید.

درمان شناختی – رفتاری تا چه حد در درمان اختلال اضطراب فراگیر مؤثر است؟
با توجه به دوره طولانی gad، جای امیداوری است که درمان‌های جدید روز به روز مؤثرتر عمل می‎کنند. در برخی مطالعات، درمان شناختی – رفتاری موثرتر از درمان دارویی برای gad بوده است. این درمان نیاز به مصرف دارو را کاهش می‎دهد، و در برخی موارد بهبودی بیمار پس از درمان نیز ادامه می‎یابد تا وقتی که مشکل به کلی از بین برود. در حدود 50% بیماران مبتلا به gad بهبودی زیادی نشان می‎دهند.

آیا داروها مفیدند؟
بسیاری از بیماران مبتلا به gad دارو نیز مصرف می‎کنند، زیرا دارو احساس اضطراب و نگرانی‎شان را کاهش می‎دهد. دارو می‎تواند به سرعت از اضطراب شما بکاهد و از این رو ارزشمند است. دارو ممکن است بخش ضروری درمانتان باشد، همزمان با مصرف دارو شما در درمان شناختی- رفتاری می‎آموزید که چگونه مشکلاتتان را به طرز موثرتری حل کنید.

از شما به عنوان بیمار چه انتظاری داریم؟
با توجه به این‌که ممکن است تمام عمر نگران بوده‎اید، شاید فکر کنید هیچ چیز به شما کمک نخواهد کرد. واقعیت این است که یک شبه بهتر نخواهید شد، شما باید طبق یک برنامه منظم برای غلبه بر نگرانی‎ها و اضطرابتان کار کنید. انتظاری که از شما داریم این است که به طور منظم در جلسات هفتگی شرکت کنید نگرانی‎هایتان را بیابید، تمرین‌های آرمیدگی یا تنفسی را در منزل انجام دهید، و طبق برنامه جدول‎تان کار کنید تا نگرانی اضافی برای خودتان نتراشید. به علاوه، درمانگرتان به شما کمک می‎کند تا نگرانی‎هایتان را بشناسید و اتفاقات را در یک چشم‎انداز واقعی ببنید.
چگونه این کار را می‎کنید، از شما می‎خواهیم تا چیزهایی که باعث نگرانی‎تان هستند را بنویسید، و با استفاده از تکنیک‎های خودیاری با افکار منفی‎تان مبارزه کنید. ممکن است از شما بخواهیم به طور مؤثرتری بر حل مسئله کار کنید و تعامل مؤثرتر با مردم را بیاموزید.