کمکم کنید زندگی یا طلاق؟؟؟

[شیرین شعاعی]

سلام
12سال پیش با مردی که 21سال بزرگتر از منه و همسر و 3فرزند داشت ازدواج کردم نه فقر باعتش بود نه اجبار
همسرم عاشقم شد ومن متاسفانه به نوعی گیر افتادم حالا2بچه دارم
اما از این زندگی خسته شدم با اینکه ابراز علاقه زیادی به من میکنه کوچکترین عملی در جهت رضایت من انجام نمیده
ماهیانه 500 هزارتومان در اختیارم میذاره و خودم نصف این مبلغ را تا امورات زندگی بگذره باهیچ کسی 12ساله که ارتباطی ندارم یعنی بخاطر ازدواجم هیچ کس پل ارتباطی بامن نمیزنم
همه جا تنهام البته خودم روابطی را حفظ کردم اما وقتی خونه میرم میدونم هیچ کس در را نمیزنه الا مامور کنتورها با بچه های کوچه حتی مسافرت یا پارک نمیاد فقط میگه دوستت دارم
از این وضعیت خسته و افسرده ام هرچه اصرار به طلاق تفاهمی میکنم فایده نداره اخیرا تصمیم گرفته ام با به اجرا گذاشتن مهریه شاید مجبور به طلاق بشه
کمکم کنید واقعا راه کار درست چیه حتی گاهی وقتا فکر خودکشی میکنم
کمکم کنید

[shirin1364]

سلام میتونم بپرسم الان همسرت چند سالشه ؟؟؟؟
و اینکه میگید همیشه تنهایید به خاطر این است که همسرتون بیشتر در کنار همسر اولش هست؟
از ابتدای زندگی همینطور بودند یا نه بعد از چند سال از گذشت زندگی ؟
کمی بیشتر توضیح بدید تا مشاوران و همکاران کاربر بهتر بتونند راهنمایی کنند شما را.

[شیرین شعاعی]

سلام
همسرم 54 سال داره . همسرم رعایت عدالت در اینمورد را میکنه وبطور مساوی شبها را تقسیم کرده اما بخاطر شروع و پایه گذاری غلط ازدواحمون همه را از کنار من وخودش طرد کرده حالا دیگه نه خودش و نه اطرافیان مایل به ارتباط با ما نیستن البته گفتم خودم روابطم را حفظ کرده ام اما غیر از یه اسم توی شناسنامه هیچ احساسی از اینکه همسرش هستم توی روابط ندارم تصوراتی که داشتم از زندگی هیچکدوم عینیت ندارن دخترم حدودا 11ساله وپسرم4 ساله .نمیدونم نگران حال باشم یا آینده . بودن پدر به این شکلی که هیچ جا نیس کافیه و آنقدر ارزش داره که بخواهم حفظش کنم یانه . واقعا اسم یه پدر در همین حد هم واسه بچه هام کافیه . اگه جواب مثبته آیا بخاط بچه هام باید از خودم بگذرم از ناراحتی نمیدونم چیکارکنم؟

[باران باران]

سلام
به نظرم زندگیتونو ادامه بدید و در مورد قطع ارتباط ارتباطات جدیدی رو تشکیل بدین یا اگر ممکنه ارتباطات قبلی رو بازسازی کنید و در اونها پیش قدم بشین . اگر شروع اشتباه بوده نباید پایانش هم اشتباه باشه به نظرم طلاق در این شرایط نه تنها برای بچه هاتون نتیجه منفی داره بلکه برای خودتون هم . به هر حال هر زندگی نقصهایی داره ولی جازدن راه مناسبی نیست و تجربه این رو در موارد مشابه ثابت کرده . با همسرتون صحبت کنید و مشکلتونو درباره بی توجهیش بگین شاید راه بهتری پیدا کردین . و با همه این حرفها باز هم خودتون بهتر می تونید درباره ادامه دادن یا ندادن قضاوت کنید...

Sent from my HUAWEI G510-0200 using Tapatalk

[شیرین شعاعی]

ممنون از راهنمایی شما من باهمسرم خیلی حرف زدم همیشه میگه حق با شماست عزیزم ولی چیکار کنم ؟راهی ندارم این که من عاشقتم واست بس نیس من دوستت دارم و پایان کارمون همیشه همین جمله است :دوستت دارم عاشقتم وهمین وبسسسسسسسسسسس

[shirin1364]

خوب شما نسبت به همسرتون سنی ندارید مطمئنا 11 سال پیش همسرتون بیشتر با معیارهای شما همخوانی داشتند ولی الان یه جورایی پا به سن گذاشته اند و شما هم باید 32 یا 33 ساله باشید که خیلی از دختر ها تازه توی این سن ازدواج می کنند.
من توصیه به جدایی نمیکنم چون شما 2 فرزند دارید و خواست خودتون بوده که با این شرایط ازدواج کنید. تصمیم غلطی که 11 سال پیش گرفتید را نمی تونید با قربانی کردن فرزندانتان جبران کنید. این که به پای بچه هاتون بشینید خیلی هم از خودگذشتگی نیست. چون شما دانسته از تمامی شرایط آنها را به دنیا آوردید و الان در قبالشان مسئولید .
اینکه می گید از خودتان بگذرید به خاطر بچه ها ، اگر من بودم میگذشتم چون به نظرم چیزی عوض نشده یا اونقدر دردناک . شما از عملکرد خودتان پشیمونید و هر اتفاقی شما را بهانه گیر تر میکنه. باید سعی کنید روابطتتان را به هر طریقی گسترش دهید. اگر به کاری علاقه دارید شروع کنید به انجام دادنش.اینجوری خودتان را مشغول می کنید. طلاق پایان مشکلات نیست بلکه شروع فصل جدیدی از مشکلات است
امیدوارم موفق باشید.

[نسیم69]

عزیزم بچسب به زندگیت.شوهرتم که خوبه تفاهمم دارید. میخوای طلاق بگیری واسه چی؟ میخوای بری چیشه کی؟ با بچه هات چه کار میخوای بکنی؟ همون کسی نیاد بره بهتر فقط باعثه اذیتن این فامیلا. از زندگیت لذت ببر تو فقط زندگی خودتو که خراب نمیکنی زندگی چند نفرو خراب میکنی. کدوم زن ایرانی داره به میله خودش زندگی میکنه.