با سلام.مدتي افسرده هستم به همين دليل زياد به گناهانم فكر ميكنم و از عقوبت گناهانم ميترسم همين باعث شده كه انگيزه عبادت و دعا نداشته باشم.با خود ميگويم دعا كردن فايده نداره وقتي كه عقوبت گناه قراره دامنم رو بگيره.از دعا كردن احساس خوشايندي ندارم و نميتوانم عاشقانه دعا كنم.چون دعا را بيفايده ميدانم راجع به دعا كتاب زياد خواندم ولي تاثير نداشته .ترس از عقوبت گناه باعث بي رغبتي به دعا شده.ايا گناه حق الناسي مثل اينكه خيلي ناخواسته باعث ابروريزي كه نه، فقط خدشه به ابروي كسي وارد كني يعني باعث شك يك زن به شوهرش شوي بخشيده ميشه چگونه؟اصلا قصدو نيت بردن ابرو را نداشتم با حرفي كه زدم باعث شك يك زن به شوهرش شدم.ايا بايد رضايت دو طرف را حاصل كنم يا رضايت گرفتن از كسي كه خللي به ابروش وارد شده (شوهر)كافي است؟چگونه جبران كنم تا از عقوبت آن در امان باشم.آخه ميگويند هر كاري انجام دهي بازتابش در زندگي خودت ميبيني .براي همين از عقوبت و اينده ترس دارم و نااميدم.شايد با جبرانش ترسم تموم بشه و به اينده اميدوار بشم.ممنون