با تشکر از راهنماییتون
جواب سوالا:
1- هیچ چی مستقیم یا غیر مستقیم نگفتم فقط تو محیط دانشگاه دیدمش
2- خانم تهرانی هستند و من مدت 8 ساله که ساکن تهرانم و شغلم هم میشه گفت دائمی هست
3- میترسم غرورم بشکنه و تو ذوق طرفم بخوره وقتی بهش بگم من شهرستانی هستم و خانواده و کسی اینجا ندارم
4 - من 32 و خانم 28 یا 29 ساله هستند
راستش من از دیگران زیاد میشنوم که پسر خوب و مناسبی برای ازدواج و زندگی مشترک هستم اما اکثرا میگن تو نباید از این شهر زن بگیری اینکار اشتباهه در صورتیکه من نمیخوام یکی دیگه رو بیارم اینجا که مرتب دلتنگ خانوادش بشه و مثه خودم تنها بشه تنها دلیلم همینه
ضمنا خود من هم در اثر زندگی تو پایتخت روحیاتم و نوع فرهنگم عوض شده و تحمل دخترای همشهریمو ندارم
این تضادها اذیتم میکنه
به راهنمایی نیاز دارم