سلام من از بچگی مشکل کم رویی و خجالتی بودن را داشتم و اصلا اعتماد به نفس ندارم
از طرفی وقتی کلاس دوم دبستان بودم از بلندی به پایی پرت شدم و صورتم به اسفالت خورده و بینی ام شکسته و شکل زشتی به خودش گرفته
همیشه احساس کردم نسبت به سایر هم کلاسی هایم و دوستانم کمبود دارم و فکر میکنم اصلا چرا باید اون اتفاق برای بینی من می افتاد؟و اینکه چرا همه ی دوستانم از قیافه ی متعادلی بر خوردارند اما من...
این موضوع خیلی ناراحتم میکنه اصلا نمیتونم با هیچ کسی رودر رو صحبت کنم از این که به صورتم نگاه میکنند احساس بدی دارم
به خاطر این نمیتونم با اون بچه هایی که تو کلاسمون هستند و دوست دارم برم توی گروهشون و با رابطه ی دوستانه برقرار کنم...
یا مثلا وقتی معلم تو کلاس یک سوال میپرسه اگر جواب اون سوال رو بلد باشم به حدی اعتماد به نفس ندارم که دستم رو بالا ببرم و به سوالش جواب بدم
من توی خونه به هیچ وجه خجالتی نیستم چون به نظر خودم در کنار خانوادم با این قیافم مشکلی ندارم
و فکر میکنم اون ها تنها کسانی هستند که مسخره ام نمیکنند
من توی خیابان هم که راه میروم همیشه سرم پایین است مخصوصا زمانی که از کنار پسر ها عبور میکنم
امروز یکی از بچه های کلاس بهم گفت تو باید فک و دماغت رو عمل کنی و این حرفش خیلی ناراحتم کرد
من دخترم 15 سالمه و هنوز به سن قانونی نرسیدم
خواهش میکنم کمکم کنید میدونم که نباید این طوری بمونم ولی نمیدونم باید چی کار کنم و از کجا شروع کنم
تا سن قانونی ام 3 سال مونده و نمیتونم هیچ جراحی زیبایی رو صورتم انجام بدم و این فکر دیوونم میکنه...
اگر راهنماییم کنید واقعا ممنون میشم
متشکرم
نظرت چیه؟
