باسلام دختری هستم35 ساله ومجرد
باهرآقایی که دوست هستم(همه دوستی های من بدون ارتباط نزدیک وفقط ازطریق چت یاپیام کوتاه هستن)وارتباط دارم هروقت حرف میزنم طرف مقابل حرفهای منو نصیحت میدونه وهمه فکر میکنن من قصدنصیحت کردن دارم ومیخام خودمو مثبت جلوه بدم درصورتی که قصدمن این نیست .وقتی میبینم دوستم مشکلی داره دوست دارم کمکش کنم وباحرف زدن آرومش کنم ولی اکثرشون میگن نصیحت میکنی وراضی نیستن
چون این حرف رو ازچندین نفرشنیدم به فکر افتادم شاید من مشکل دارم .میخام منو راهنمایی کنین
من عاشق یه نفرهستم که اونم ازاین اخلاق من گله داره حس میکنم اون دوست داشتنهایی که توقلب من هست ممکنه شبیه یه حس مادرانه باشه چون من خوشحالی وخوشبختی همه رومیخام ودوست دارم به همه کمک کنم ولی واکنش طرف مقابل اینه که من نصیحت میکنم میشه کمکم کنین که ارتباطاتم صحیحترومعقولترباشن