نمایش نتایج: از 1 به 4 از 4

موضوع: پرخاشگری و بد رفتاری برادرم

1389
  1. بالا | پست 1

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Sep 2016
    شماره عضویت
    31203
    نوشته ها
    2
    تشکـر
    0
    تشکر شده 0 بار در 0 پست
    میزان امتیاز
    0

    پرخاشگری و بد رفتاری برادرم

    سلام دوستان... من در مورد برادرم میخوام بهم کمک بشه، برادر کوچک من 26 سالشه از نظر رفتاری و روحی مشکلاتی داره دیپلم داره سربازی نرفته بیکاره فعلا، انگیزه ای برای کار کردن نداره چند بار رفته سر کار ولی به یکسال نمیکشه که میذاره کنار و چند سالی هست که بیشتر اوقاتش رو توی خونه میمونه با پدرو مادرم زندگی میکنه متأسفانه رفتارش پر از کینه و خشونته با همه دعوا داره توقعش از همه زیاده از همه چی ایراد میگیره و خیلی بد دهنه جلویه همه یک دفعه بد دهنی میکنه فحش میده عصبانی میشه نظر خودم اینه که برادرم چند سالیه افسردگی داره و روز به روز بدتر میشه اما خودش باور نداره و از دکتر رفتن بیزاره اصلا باور نداره که مشکلی داره واقعیتش نمیدونیم باید چطور باهاش رفتار کنیم و متأسفانه به خاطر رفتار نامناسبی که چند شبه پیش در مهمونی خانوادگی و متلک گفتن به من و همسرم و پدر و مادرم تصمیم گرفتیم برای مدت طولانی به منزل پدرم معاشرت نکنیم تا اون و متوجه عمل نامناسبش بکنیم چون هر چی ما با محبت و مهربونیم هیچ تأثیری در اون نداره یه روز خوبه البته به ظاهر خوبه و الا همیشه رفتارش مشکل داره اصلا خوشحال نیست همیشه ناراحت و غمگینه و گله مند از همه چی که چرا پول نداره چرا کار خوب نداره چرا نمیتونه ماشین بخره و ... خلاصه اینکه رفتار چند شب پیشش واقعا تأسف برانگیز بود و با تمامه بی احترامیهایی که به همه شد هیچکس حرفی بهش نزد ... من خیلی ناراحتم و نمیدونم چه کاری از دسته مون برمیاد ... امیدوارم دوستان و اساتید عزیز بتوانند من رو راهنمایی کنن. ممنون.

  2. بالا | پست 2

    عنوان کاربر
    کاربر محروم
    تاریخ عضویت
    Sep 2016
    شماره عضویت
    30886
    نوشته ها
    1,578
    تشکـر
    1,236
    تشکر شده 2,029 بار در 1,083 پست
    میزان امتیاز
    0

    پاسخ : پرخاشگری و بد رفتاری برادرم

    سلام.ناراحت کننده است برادر شما به عنوان یک جوان باید کار و درآمد داشته باشه و این خیلی ناعادلانه هست.شما اگر میخواهید رفتارتون رو سر و سنگین تر با ایشون کنید ولی اصلا بی توجهی نکنید.برادرشما الان در شرایط بحرانیه و نیاز به حمایت شما و خانواده داره.باید سعی کنید با صحبت کردن و ارائه ایده های مناسب برای کار انگیزه درش ایجادکنید.شما هم اگر میتونید به کسانی که فکرمیکنید میتونند کاری برای ایشون از نظر شغلی انجام بدن بسپرید.
    من فکرنمیکنم توی شرایط برادر شما ایشون مشاوره برن یا از این طریق بتونند ارتباط برقرار کنند به نظرم از یه دوست بخواهید با ایشون از در دوستی وارد شه یا یکی از نزدیکان رو پیشقدم کنید.ولی درهرحال برادرتون باید به این نتیجه برسند فقط خود اون میتونه وضعیتش رو تغییر بده.

  3. بالا | پست 3

    عنوان کاربر
    کاربر ویژه
    تاریخ عضویت
    May 2014
    شماره عضویت
    3710
    نوشته ها
    9,699
    تشکـر
    4,204
    تشکر شده 10,202 بار در 5,111 پست
    میزان امتیاز
    21

    پاسخ : پرخاشگری و بد رفتاری برادرم

    پرخاشگري به عنوان يك آسيب اخلاقي اگر كنترل نشود مي تواند عواقب زيانباري داشته باشد. اما بد نيست اول بدانيم دقيقا پرخاشگري چيست. بعضي پرخاشگري را رفتاري مي دانند كه به ديگران آسيب مي رساند، يا بالقوه مي تواند آسيب برساند. پرخاشگري ممكن است بدني باشد، مانند لگد زدن و گاز گرفتن و يا لفظي مانند فرياد زدن و رنجاندن. طبق يك تعريف ديگر، پرخاشگري رفتاري است كه به قصد آزار كسي يا آسيب رساندن به چيزي ابراز مي شود.پرخاشگري را بايد از جرات ورزي متمايز دانست. جرات ورزي، دفاع از حقوق يا متعلقات مانند ممانعت كودك از اين كه كسي اسباب بازيش را بگيرد، يا بيان اميال و آرزوها را در بر مي گيرد. پرخاشگري مي تواند نسبت به اشياء، حيوانات، انسانهاي ديگر يا حتي خود شخص و يا چيزي كه به عموم مردم تعلق دارد، مانند پاره كردن صندلي اتوبوس با چاقو، ابرازشود.
    پرخاشگري لفظي، دستكم درسالهاي قبل از مدرسه، با افزايش سن افزايش مي يابد. كودكاني كه درسالهاي اوليه پرخاشگر هستند به احتمال زياد در بزرگسالي و جواني هم پرخاشگرخواهند بود و كودكاني كه پرخاشگرنيستند، به احتمال زياد در بزرگسالي هم پرخاشگر نخواهند بود. پسرها پرخاشگرتر از دخترها هستند وپسرها بيش ازدخترها پرخاشگري بدني و لفظي دارند. براي دخترها ظرافت و لطافت به جاي خشونت پسنديده تر تلقي مي شود. از اين رو، در دوره دوم كودكي، پسرها به مراتب خشن تر و ستيزه جوتر از دخترها هستند.
    حملات جسماني، نزاع، پرخاشگري، تخريب و جسارت در پسرها به مراتب بيش از دخترها ديده مي شود. هر قدر سن پسرها بالاتر رود، تفاوت بيشتري در رفتار پرخاشگرانه در مقام مقايسه با دخترها نشان مي دهند. دختران از ترس اينكه مبادا موقعيت و محبوبيت خود را از دست بدهند، كمتر درصدد بروز خشم و عصبانيت خود بر مي آيند. آنها تصور مي كنند كه اگر احساسات واقعي خود را بيان دارند، مادر و يا دوستان نزديك خود را ناراحت كرده و موجب طرد خود از سوي آنان مي شوند. بنابراين بايد نسبت به خشم و عصبانيت در دختران، حساس تر بوده و آنان را در مواجه و مقابله با خشم آماده كرد.



    علل پرخاشگري
    - يادگيري؛ اجتماع به طفل ياد مي دهد، چگونه پرخاشگري خودش را ظاهر سازد. در اكثر جوامع پسرها بيش از دخترها تشويق به نشان دادن خشونت و پرخاشگري مي شوند. غالب والدين انتظار دارند، پسرهايشان در زدوخورد با اطفال ديگر پيروز شوند.


    - رفتارهاي خانوادگي؛ والدين از زماني كه كودك به دنيا مي آيد، بيش از هر چيز به سلامت او اهميت مي دهند. آنها نهايت دقت خود را در انتخاب اسباب بازي به عمل مي آورند، داروها و مواد شوينده را دور از دسترس كودكان قرار مي دهند، اما مراقبت از كودك تنها اين نيست كه او را از خطرات و آسيب هاي فيزيكي و جسماني در امان نگه داريم، بلكه علاوه برآن بايد محيطي آرام و به دور از هرگونه اضطراب و تشويش نيز براي او فراهم آوريم.



    راههاي رفع پرخاشگري
    - آموزش كنترل پرخاشگري به وسيله خانواده؛ والدين به منظور آموزش كنترل پرخاشگري، خودشان هنگام خشمگين شدن بايد بتوانند جلوي خشم خود را بگيرند و زماني كه با فرزند خود وارد بحث جدي مي شوند كنترل كافي بر خود داشته باشند.


    روش ديگر اين است كه دختران و پسران خود را تشويق به داشتن رقابت هاي سالم ورزشي و عضويت در انجمن هاي فرهنگي نمائيم. شركت در مراسم هاي مذهبي، گروههاي موسيقي، نقاشي، بازي هاي جمعي و از اين قبيل مي تواند آرامش و روحيه گروهي را در كودك تقويت كرده و از پرخاشگري احتمالي او بكاهد.


    - نسبت به فرزند خود عشق و علاقه نشان دهيم؛ كودكان نيازمند عشق وعلاقه هستند. آنها خواهان داشتن روابطي گرم و صميمانه با والدين و اعضاي خانواده خود مي باشند. كودكان دوست دارند از بودن در جمع خانواده خود احساس امنيت و آرامش كنند، تا بتوانند با اعتماد به نفس كافي در زندگي گام بردارند.


    - هيچ گاه از راهنمايي كودكان دريغ نكنيد؛ كودكان همواره نيازمند حمايت، تشويق و راهنمايي هاي والدين و ساير اعضاي خانواده خود هستند. به كودكان خود بياموزيم كه در مقابل رفتارهاي تند و خشن دوستان خود، چه عكس العملي از خود نشان دهند. به آنها بفهمانيم كه رفتارهاي خشونت آميز مورد تاييد هيچ كس نيست و آنها را از دوستي با افراد پرخاشگر برحذر داريم.


    - هيچ گاه در محيط خانه پر خاشگري نكنيم؛ خشونت در محيط خانه مي تواند آسيب هاي جبران ناپذيري به كودكان وارد آورد. كودكان به محيطي امن و عاري ازخشم و خشونت براي رشد احتياج دارند. كودكي كه درخانه شاهد خشونت وپرخاشگري است، الزاما خشن و پرخاش جو نمي شود، ولي استفاده از خشم وعصبانيت را براي حل مشكلات زندگي آينده خود، امري عادي و طبيعي قلمداد خواهد كرد.


    - به كودكان كمك كنيم تا جلوي خشم و خشونت خود بايستند؛ والدين مي توانند با حمايت فرزندان خود نحوه ي مقابله با خشونت را به آنان بياموزند و به آنان ياد دهند كه چگونه با پاسخ هاي محكم و جدي خود جلوي رفتار تهديدآميز ديگران بايستند. سعي كنيم به آنها بياموزيم كه مقاومت در برابر خشونت يكي از صفات برجسته انساني است.
    امضای ایشان

    خـــــدانـگهــــــدار


  4. بالا | پست 4

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Sep 2016
    شماره عضویت
    31203
    نوشته ها
    2
    تشکـر
    0
    تشکر شده 0 بار در 0 پست
    میزان امتیاز
    0

    پاسخ : پرخاشگری و بد رفتاری برادرم

    سلام، ممنون از مطالبتون
    در این چند سال اخیر خیلی سعی کردیم از راههای مختلف بتونیم با برادرم اتباط دوستانه ای برقرار کنیم حتی همسر من انقدر دوستانه با برادرم رفتار میکد که شاید بتونه کمکی بهش بکنه اما متأسفانه برادر من خیلی مغروره اصلا با کسی مشکلاتش و در میون نمیذاره خیلی توداره البته همه اینها به خاطر یکسری رفتارهای اشتباه پدر و مادرم در سنین نوجوانی برادرمه... هیچ وقت مسئولیت پذیری رو یاد نگرفت من یادمه هر وقت چیزی لازم داشت با داد و بیداد و شکستن ظرف کارش رو پیش می برد پدرم هیچوقت رفیق نبود برای هیچکدام از ما و فقط سعی میکرد مایحتاج خانواده را براورده میکرد و ما همه حرفهایمان با مادرمان بود و یکی از بزرگترین اشتباه تربیتی مادرم محبت و عشقه بیش از حد به ما فرزندان بود و هست و من خودم تا الان نتوانستم برای مادرم این قضیه افراط و تفریط در محبت رو که دقیقا نتیجه عکس دارد رو روشن کنم مادرم هیچوقت باور نکرد برادرانم بزرگ شدن و باید مثل بچه دو ساله با آنها برخورد نکند هر وقت شرارتی داشتن مادرم نمیذاشت پدرم بفهمه تا دعوا نشه اما هیچکدام از این رفتارها به نتیجه خوبی نرسید... و مطمئنم توقع بیش از حد برادرم نتیجه این تربیت اشتباه است ... مادرم عقیده دارد او خودش باید درک و فهمش برسد که کار اشتباه نکند برادر من انتقدر وابسته به مادرم است که یک روز بدون مادرم در منزل نمیمونه هر کاری انجام بده از اون میپرسه و جالب تر اینکه از همه بیشتر به پدر و مادرم پرخاش میکنه مدتی هست که سیگار میکشه البته یواشکی
    مشکل دیگرم اینه که همسرم بعد از اتفاق اون شب خیلی ناراحته و نمیخواد با منزل پدرم معاشرت کنه البته بیشتر از دسته خودش دلگیره که چرا انقدر به برادرم نزدیک شده که اون به خودش اجازه بده بهش بی احترامی کنه راستش اختلاف سنی برادرم با همسرم زیاده مثل برادر کوچیکش میمونه من خودم ده سال از برادرم بزرگترم و جالبتر از همه این قضایا اینه که برادره بزرگم هر طور باهاش رفتار کنه برادر کوچکم احترامش رو حفظ میکنه اما با اینکه با من و همسرم خیلی رفیق بود این رفتارها ازش سر میزنه البته یک حسی اون شب بهم دست داد نمیدونم حسم درسته یا نه؟ احسام میگفت برادرم به زندگی و موقعیت من و همسرم حسادت کرد چون من تک دختر خانه و فرزند بزرگ خانه هستم و چون همیشه از احترام خاصی نزد پدر و مادرم برخوردارم و همینطور همسرم و چون آنها داماد را مثل پسر میبینند برادرم اذیت میشود این رو هر دویه ما احساس کردیم و به همین دلیل تصمیم گرفتیم روابطمون رو سنگین کنیم و فکر نمیکنم به این زودی مشکل حل بشه.

اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)

لیست کاربران دعوت شده به این موضوع

کلمات کلیدی این موضوع

© تمامی حقوق برای مشاورکو محفوظ بوده و هرگونه کپی برداري از محتوای انجمن پيگرد قانونی دارد