عدم علاقه کودک به یادگیری

[رامونا]

سلام.

این یه مشکلیه که دوستم داره و از من کمک خواسته.

دوست من ۲۷ سالشه و همسرش ۳۴ سالشونه. تنها یک پسر شش ساله دارن.

پسرش یک ماهه که پیش دبستانی میره٬ قبلا مهد کودک نرفته.

طبق گفته مربیش اصلا هیچ علاقه ای به یادگیری نشون نمیده٬ مثلا موقع نقاشی مدادشو دستش میگیره و فقط به دوستاش نگاه میکنه.

حتما مربی باید بالای سرش باشه و بهش بگه تا انجام بده.

خیلی از بقیه دوستاش عقبه اصلا دوست نداره هیچ فعالیتی انجام بده.

تا معلم بهش میگه چرا نقاشی نمیکنی سریع بغض میکنه.

دوستمم میگه توی خونه به زور تکالیفشو انجام میده و واسش خیلی سخته.

نظر شما چیه؟
چطور میتونه علاقه به یادگیری رو در این کودک ایجاد کنه؟

( پی نوشت: راستش از اونجایی که از قبل دوستمو میشناسم بارها شاهد این بودم که متاسفانه خیلی پسرشو کتک میزد و بدجور همیشه دعواش میکرد٬ منم یکی دو باری غیر مستقیم از عواقب این رفتار گفته بودم ولی...
الانم که اینو بهم گفت فکر منو برد به سمت همون رفتارش و نتیجه ای که به این شکل بروز کرده)

[Experience]

سلام

اون بچه چون باهاش بدرفتاری شده حالت معمولیو از دست داده

باید باهاش خوشرفتاری کنن تا کم کم به وضعیت معمولش برگرده

به هیچ عنوان نباید چیزی رو بهش تحمیل کنن و بهش زور بگن

هر چقد میتونن باید مهربون باشن باهاش و این برا خودشونم مفیده

پسرخاله منم این شکلی شده بود و توی مدرسه به پدرش گفته بودن این بچه درسو میدونه اما میترسه جواب بده چون باهاش بدرفتاری کردین

بعدش که باهاش خوب رفتار کردن اونم خوب شد

[eli2]

دقیقا علتش اینه که به خاطر اشتباهاتی که انجام داده به طرز ناصحیحی مورد سرزنش و تنبه قرار میگرفته واسه همین ازینکه بخوات اشتباه کنه و دوباره تنبیه بشه وحشت داره و میترسه از اشتباه کردن . دوستتون اول باید پیش یه مشاور بره تا روش تربیت و برخورد با فرزندشو یاد بگیره و اینجوری اعتماد به نفس فرزندشو پایین نیاره . به خاطر اشتباهاش به جای تنبیه فقط یه تذکر و بعدش درستشو به طرز محبت امیز بهش بگه .

[merina]

سلام دوست عزیزم
اولا بچه ها با هم فرق می کنن . دوما بهتره هر چه سریعتر پیش دبستانیش رو عوض کنن چون مطمئن باش که با این طرز برخورد حتما تو مدرسش هم تاثیر بد می زاره ، سوما حتما دوباره بفرستنش یه پیش دبستانی دیگه مبادا اصلا نذارن بره که اون خاطره بد بازم رو مدرسش تاثیر میزازه.
در ضمن کودکان اصلا از یادگیری مستقیم خوششون نمیاد . شما وقتی می خواید که بچه یه چیزی رو یاد بگیره یا بهش علاقه نشون بده یا باید با بازی باشه و یا با رقابت.
مثلا نقاشی نمی کشه نباید بالا سرش وایسی و هی بگی که زود باش بکش این نتیجه عکس می ده منم قبلا برای کلاس موسیقی پسرم همین اشتباه رو می کردم اما استادش باهام صحبت کرد و بهم گفت که بهتره خودم باهاش همراه بشم تا اینکه بخوام فقط از اون انتظار داشته باشم . مثلا پسرم که می خواست نت ها رو یاد بگیره من و همسرم هم می شستیم کنارش و همسرم یکی از اون می پرسید و یکی از من بعد به هر کدوممون که درست می گفتیم جایزه می داد مثلا شکلات یا هر چیزی . من معمولا سعی می کردم که پاسخهای اشتباه بدم اینجوری هم پسرم اشتباهات من رو تصحیح می کرد و هم خودش پاسخ درست رو می داد و هم حس می کرد که تو یه رقابت برنده شده و اعتماد به نفسش بالا می رفت. و هم شیرینی جایزه گرفتن و تجربه می کرد.
الان خیلی خوب شده تا جاییکه خودش می ره و دفتر نتش رو میاره و فلوط تمرین می کنه . یا مشقهای کلاس زبانش رو می نویسه و یا هر کار دیگه ای....
در ضمن عوض اینکه بگن این بچه نمی تونه فقط بگن می تونه و تشویقش کنن . حتی اگه نتونه کاری رو انجام بده به درستی هم سنهاش وقتی شما تشویقش می کنید سعی می کنه که به بهترین وجهی که می تونه اون کار رو انجام بده .
موفق باشید.

[رامونا]

ممنون از پاسخای خوبتون