دوستی با کافران ؟!
اینک این پرسش پیش می آید که اگر اسلام آیین محبت و بشر دوستی است چرا از دوستی با غیر مسلمانان جلوگیری کرده است ؟
چرا که مسلمانان نمی توانند با گروههای ضد اسلامی وکفار ، طرح دوستی بریزند ؟
در این زمینه قرآن بیان های بسیار ی دارد و چنین می گوید :
« مسلمانان، نباید به جز خودشان کافران را به دوستی بگیرند ....»
«ای مسلمانان ! یهود و نصاری را به دوستی نگیرید ...»
« ای کسانیکه ایمان آورده اید ! دشمن من (خدا ) و دشمن خود را به دوستی نپذیر ید و با ایشان طرح دوستی نیفکنید .....»
« ای مؤمنین ! کسانیکه را که دین و عقیده ی شمارا مسخره و بازیجه گرفته اند .... به دوستی مگیرید »
« محمد پیامبر خداست ، و کسانیکه با اویند بر کافران سخت و بر یکدیگر مهربانند ....»
اینجاست که باید بدانیم اسلام و قرآن از دوستی و محبت با گروههای ضد اسلامی و کفار جگونه و تا چه حد جلوگیری نموده است ؟
آیا اسلام می گوید به کفار نیکی نکنید ؟! ویا آنان را راهنمایی ننمایید ؟! و یا در سعادت و حیات معنوی آنان نکوشید ؟!
نه ، هرگز این منطق اسلام اسلامیکه پیامبرش رحمت جهانی و آیین همگانی است نخواهد بود.
بلکه باید گفت ، همه این آیه ها ، و آیات دیگریکه در این زمینه هست ، هشداری است به مسلمانان تا با کفار آن چنان نزدیک نشوند که همانند یک روح در دو جسم باشند ! زیرا در این گونه دوستیها ست که جداییها از میان رفته ، اخلاق ، اراده ، عمل و عقیده همه و همه یک رنگ و یک شکل می شود ، و به یک سو قرارمی گیرد .
و بدیهی است این گونه دوستی و محبت با دشمنان اسلام غیر از آنکه تأثیری ژرف بر روحیه ی مسلمانان می گذارد ، و عقیده ی اسلام و یکتا پرستی آنانرا متزلزل می سازد ، سیر جامعه ی اسلامی را هم از حرکت به سوی تکامل باز می دارد و هم ، دشمن هماره در کمین است تا از فرصتهای مناسب بهره گیرد و ضربه های شدید خود رابر طرف مقابل خویش فرو آورد . و چه فرصتی مناسب تراز رابطه های عاطفی که از اینگونه دوستی ها پدید می آید
ازاین رو اسلام مسلمانان هشدار داده است که : همواره بینا و بیدار باشید ! و با دشمن با احتیاط رفتار کنید ! و مواظب باشید دوستی های صمیمانه ییکه موجب پیروی از آنان و تزلزل جامعه ی اسلامی است برقرار نسازید.
اسلام نگفته است مسلمانان روابط خویش را باگروههای غیر مسلمان قطع و با آنان خوش رفتار و مهربان نباشند .ولی اینگونه روابط ، باید با ژرفنگری توأم باشد و احتیاط را از دست ندهند ، تا دشمن نتواند از این موقعیت ها به سود خویش که همان نقشه های ضد بشری و استعماری است بهره بردارد .
قرآن بدین گونه روشنی بیان می کند :
« خدا شما را از نیکی کردن و عدالت ورزیدن با کسانی که با شما سرجنگ و ستیز ندارند ، و شما را از سرزمینتان نرانده اند ، منع نکرده است چه آنکه خدا دادگستران را دوست می دارد . خدا فقط ازدوستی با کسانیکه در کار دین با شما به ستیز ه برخاسته اند ، و در بیرون راندن شما از دیارتان باهم کمک کرده اند جلوگیری کرده است ....»