با سلام
من خانمی 25 ساله هستم که به دلیل بیماری ژنتیکی مدام در بیمارستان بستری می شوم. تیرماه که بستری بودم یکی از دانشجویان پرستاری پیشنهاد کمک کرد که من از شرایط روحی بدی که داشتم بیرون بیام.من حدود 6ماه تحت نظر دکتر اعصاب وروان بودم و اون موقع هنوز یک ماه بود که دارو مصرف میکردم.یکبار هم به دلیل فشار بیماری و شرایطی که داشتم دست به خودکشی زدم.من هم با اعتماد کامل پیشنهاد ایشون رو قبول کردم. بعد از 3روز خواهان قطع ارتباط شدند، من هم دوست نداشتم که ارباط ادامه پیدا کنه چون هم 5سال از من کوچکتر بودند وهم بی تجربه، ولی نتونستم چون بهشون وابسته شدم این ارتباط ادامه داشت تا مهر ماه،توی این مدت هم چند بار ارتباط قطع شد ولی هربار یا ازطرف من یا ایشون ادامه پیداکرد. مهرماه وابستگی من بیشتر شده بود و قطع ارتباط مشکل تر شده بود ولی ایشون تماسها رو قطع کردند ومن فشار روحی زیادی رو متحمل شدم ،از طرفی هم شدیدا به مادر وابسته هستم ومدتی هم از من دور بودند وفشار درمان هم باید تحمل میکردم برای همین دوام نیاوردم و برای دومین بار خود کشی کردم و دارو های اعصابم رو قطع کردم. الان ارتباط به طور کامل قطع شده ولی هر بار که به این ماجرا فکر میکنم خیلی اذیت میشم وبه دنبال اون چند روزی بستری میشم. خیلی هم خودم رو سرگرم میکنم ولی بعد ازاین اتفاق نسبت به همه حتی افراد خونوادم بی اعتماد شدم. لطفا راهنماییم کنید که پطور فراموش کنم و بی اعتمادیم کمتر بشه.
باتشکر