سلام رضاجان سال نو مبارک داداش
چه بحث خوبی رو مطرح کردی واقعا من این روزها خیلی بهش فکر میکنم
من امام زمانم رو نمیتونم بگم خیلی خوب شناختم چون هنوز ذهن و درکم خیلی کم و محدود هست برای شناخت همچین شخصیت بزرگی
در حد شیعه اثنی عشری از وجود ایشون مطمئن هستم و میدونم که حتما ظهور خواهند کرد و به برحق بودن ایشون اعتقاد کامل دارم
و مطمئن هستم که ایشون ناظر بر اعمال ما هستند و در اجتماع به صورت ناشناس حضور دارند و حتی کمک حال خیلی از افراد هم هستن
و البته از درد و رنجی که بعضی از ماها به ایشون وارد میکنیم بواسطه گناهانمون، واینکه حتما فرج ایشون ، فرج در کارهای خود ما هم هست.
در مورد سوال دومت، من یه مطلبی خوندم که واقعا تنهایی امام رو به نظرم رسوند
مطلبش این بود که: ما منتظر تو نیستیم ، تنها همه انتظار داریم از تو!!!
فک میکنم بیشتر از اینکه منتظر امام باشیم هممون ازش انتظار داریم که بیاد دنیا رو زیر و رو کنه و همه چی خوب شه
خب البته این درسته اما با چه شرایطی؟ آیا آمادگی ماها لازم نیست؟
مثه وقتی که یه مهمون داریم که میدونم با اومدنش حالمون خوب میشه، حالا این مهمون میتونه پدر، مادر ، یا یه دوست یا حتی همین سال نو و بهار باشه
خب ما واسه اومدن اون مهمون خونمون رو تمیز میکنیم ، بهترین لباسمون رو میپوشیم، آماده ی پذیرایی به بهترین شکل میشیم
ولی واقعا چقدر مهیا شدیم برای امام زمان؟ به نظرم این اصلا کافی نیس که فقط دعا میکنیم که کاش امام زمان بیاد
امام زمان بیشتر از ماها منتظر هست...منتظر اینکه ببینه شیعیانش برای اومدنش چیکار میکنن؟
خب یه منتظر تنها ویژگیش نمیتونه صرفا دعا کردن باشه، بلکه آوردن ریز به ریز نکات دینی و الهی در زندگی و اخلاقش هست
کمک کردن به احیای جامعه به هرشکلی که از دستش برمیاد و البته در راستای ظهور حضرت باشه
با نشستن و دعا کردن کاری پیش نمیره، جامعه ی که نیاز به منجی داره باید تکاپو و پویایی داشته باشه و شرایط رو فراهم کنه
تک تک افراد با اخلاقشون، منشون نسبت به همدیگه، درست کار کردن و شریف بودن تو رفتارهاشون میتونن این شرایط رو فراهم کنن
سوال سومت واقعا آدمو به چالش میکشه، یه لحظه فک کردن به اینکه وقتی امام بیاد آدم با چه رویی میتونه بهش نگاه کنه و بگه من در زمان غیبتتون چیکار کردم؟
من الان یه عضو خیلی کوچیک از جامعه ام که خیلی هم دستم به جایی بند نیست
سعی کردم از خودم شروع کنم، ترک کردن یکی دوتا گناهی که میدونم باعث دل آزاری امام زمان میشه
بعضی وقتها که فک میکنم امام زمان در حال دیدن ما هست واقعا شرمنده میشم و همین باعث میشه که به گناه فک نکنم
نمیخوام بگم من آدم خوبیم و همیشه در حال خوب بودنم، بهرحال انسان وسوسه میشه و گاهی هم ممکنه اشتباه کنه
ولی از یه سنی به بعد واقعا سنگینی اینکه در نگاه امام زمان و خداوند چگونه دیده میشم معذبم میکرد و تمام تلاشم رو میکنم که آدم خوبی باشم
شاید به نظر کم باشه، اما فک میکنم هرکسی باید از خودش شروع کنه تا بتونیم جامعه رو بهتر بسازیم
هنوز و هنوز تا خیلی وقت دیگه من باید به این خودسازی ادامه بدم تا شاید بعدها توفیق این رو داشته باشم که بتونم به کس دیگری هم کمک کنم و شرایط رو برای ظهور حضرت فراهم کنیم...
بعضی وقتا که یه چیزایی تو جامعه میبینم
سرم رو به آسمون میگیرم و میگم الهی عظم البلا و برح الخفا و نکشف الغطا و نقطع رجاء و ضاقت الارض و منتعت سما و انت المتسعان و الیک مشتکی...
اللهم عجل لولیک الفرج