سلام دختری 21 ساله هستم.دانشجوی مهندسی در یکی از بهترین دانشگاههای دولتی هستم.
تقریبا دو ماه است که به صورت نیمه وقت در یک مووسسه آموزشی دخترانه مشغول به کار هستم و ممکن است به خاطر درسم این کارو رها کنم.
از نظر موقعیت خانواده و زیبایی هم هیچ مشکلی ندارم.
فوق العاده در جمع اعتماد به نفس پایینی دارم به طوری که این عامل باعث شده فوق العاده کم حرف و آرام و گوشه گیر بشم.
طوری که در دانشکده توانایی هامو نادیده میگیرم و فکر میکنم که همه از من بهترند و من بدترینم.
در کلاس زبان با اینکه قابلیت حرف زدن به صورت درست را دارم همیشه ساکتم و فقط در دلم حرف میزنم.
سر تمام کلاس ها اگر چیزی پرسیده شود با اینکه بلد هستم ساکت میمونم.
من بعد از اینکه با یکی از دوستان صمیمی دخترم به خاطر دروغ های زیادش قطع رابطه کردم دیگه علاقه ای به دوست خیلی صمیمی ندارم و همیشه احساس میکنم که در جمع دوستانم اصلا محبوب نیستم و کسی مرا دوست ندارد.
در رابطه با پسران هم که کاملا دچار خود کم بینی هستم و یکی دوبار که قصد داشتم دوستی سالم و ماندگاری داشته باشم به همین دلیلها و برخورد نادرستم در عرض یک یا دو هفته تموم شد و بعد از اون هرکس که پیشنهادی میده بلافاصله رد میکنم و حتی فکر هم نمیکنم چون احساسم میگه که من در حد اونا نیستم.
همیشه سعی میکنم از انجام هر کاری جلوگیری کنم چون میترسم که مشکلی برام به وجود بیاد.
لطفا راهنماییم کنید تا بتونم انسان اجتماعی و خوش برخوردی بشم.