در توانايي هاي خود جست وجو کنند، آن ها را فهرست کنند و از ديگران بپرسند که نکات مثبتي که در آن ها مي بينند چه چيزهايي هستند؟ بايد تصوير مثبتي از خود به دست آورد با کشف اين تصوير اعتماد به نفس فرد بالا مي رود و وارد برقراري ارتباط با ديگران مي شود.
سئوال: مردي ۳۰ساله هستم که با وجود داشتن يک فرزند، ارتباط برقرار کردن با دوستان و فاميلم را بلد نيستم.بيشتر اوقات فراغت مان را در خانه مي گذرانيم. به خاطر مشکل در برقراري ارتباط با افراد احساس تنهايي شديدي مي کنم. لطفا راهنمايي کنيد.
داشتن ارتباط با ديگران بحثي نگرشي و شناختي و از اهميت بالايي برخوردار است. ميزان ارتباط با ديگري از شاخص هاي سلامت رواني فرد است. حتي زماني که بيمار مي شويم شايد حوصله ديگران را نداشته باشيم، اما اين بي حوصلگي، بيماري را تشديد خواهد کرد.
يکي از متغيرهاي بررسي شده هم نوع ارتباط با ديگران است که مي تواند محدود باشد يا استمرار نداشته باشد مثل افرادي که دوستان انگشت شماري دارند و رابطه شان با آن ها متزلزل و هر لحظه در معرض بحران است و ثبات جدي ندارد. ثبات در رابطه، از بحث هاي جدي است که در سلامت جسمي و رواني ما موثر است.
تاثير ارتباط با ديگران بر طول عمر
پژوهشي در يکي از کشورها روي مردم انجام گرفته که طول عمر را پيش بيني مي کند. يکي از شاخص هاي آن تنها زندگي کردن افراد است که به ازاي هر سال آن دونمره منفي از عمر متوسط آدم ها کم مي شود.زماني که اين باور ايجاد شد که ارتباط مي تواند در سلامت فرد موثر باشد، مهارت هايي را بايد پيش بيني کرد که اين ارتباط را بالا ببرد؛ يکي از بحث هاي جدي، باورهاي نادرست ما هستند که ما را در معرض آسيب جدي قرار مي دهند. بايد رفتارهايي را براي شروع ارتباط به کار ببريم.پيشنهاد مي شود رابطه را با يک نفر شروع کنيد.
اين کار را از درون خانه و از همسر و فرزندان تان مي توانيد شروع کنيد با آن ها به سينما، رستوران، پارک و ... برويد. اين فعاليت ها احساس اجتماعي بودن را در شما ايجاد مي کند.در مراحل بعد مي توانيد با شخص ديگري که خارج از خانواده تان است، اين فعاليت را انجام دهيد. براي مثال با برادرتان بيرون برويد يا اوقات خود را بگذرانيد. پس زماني که احساس تنهايي مي کنيد بايد براي خود يارگيري کنيد، مدتي دو نفره و بعد اين جمع را گسترش دهيد و به يک گروه دسته جمعي تبديل کنيد.فارغ از بحث هاي نگرشي، بحث هاي رفتاري هم مطرح است.
برخي احساس مي کنند از سوي ديگران آن طور که بايد ديده نمي شوند، به توانايي هاي خود شک مي کنند. اين افراد بايد ابتدا توانايي هاي خود را به طور واقعي ببينند و بعد آن ها را افزايش دهند؛ در توانايي هاي خود جست وجو کنند، آن ها را فهرست کنند و از ديگران بپرسند که نکات مثبتي که در آن ها مي بينند چه چيزهايي هستند؟ بايد تصوير مثبتي از خود به دست آورد با کشف اين تصوير اعتماد به نفس فرد بالا مي رود و وارد برقراري ارتباط با ديگران مي شود.
در رفتاري که اين افراد در پيش مي گيرند دو موضوع جدي به چشم مي خورد؛ يکي اين که شروع کننده ارتباط باشند و نيز سعي کنند در اين زمينه پيگير باشند که اين پيگيري مي تواند از طريق دادن هديه يا تقاضايي از فرد مقابل باشد. هرچند او نتواند اين تقاضا را برطرف کند اما اين مي تواند آغاز يک ارتباط باشد. به اين دليل که وقتي از کسي چيزي درخواست مي کنيم باز او را به سمت خود مي آوريم.
---------------
دکتر دوايي در ماهنامه سپيده دانايي
نظرت چیه؟