مشکل اقتصادی و کار

[mahtabb]

با سلام
من خانمی ۳۰ ساله هستم که حدود یک سال و نیم هست که با همسرم عقد کردیم اما هنوز وارد سقف مشترک نشدیم.
همسر من قبل از ازدواج با من کار ثابت یا پس انداز رو جدی نمیگرفت.
اما از روزی که با هم ازدواج کردیم تمام تلاشش رو به کار گرفته که این زندگی رو بسازیم.
همسر من وقتی ۴ ساله بود پدرش رو از دست داد و مادرش بار زندگی رو به عهده گرفت تا جایی که از مستاجری تو نظام آباد به س************ت تو شهرک غرب رسید. بدون کمک هیچ کسی و با سه بچه کوچک ۱۰ و ۸ و ۴ ساله.
خلاصه اینکه همسرم کارهای زیادی انجام داد اما سر هر کار یا بعد از مدتی کارشکنی میکردند یا حقوق نمی دادند یا ...
سال پیش حدود ۳ ماه مهماندار بیمارستان بود(طرف قرارداد پیمانکار) اما پیمانکار به قرارداد عمل نکرد و ساعات کاری رو اضافه کرد. یکی دو ماهه اول اضافه حقوق داد اما با اینکه همسرم سه شیفت کار میکرد اضافه حقوق کمتری میداد و وقتی همسرم تقاضای یک شیفت کار با همان حقوق وزارت کار رو کرد.(به خاطر اینکه یک شیفت کار تو جای دیگه ای پیدا کرده بود) از اضافه کاری ها کم کرده و با یک شیفت کار مخالفت کردند و نهایتا همسرم مجبور به ترک کار شد و شیفت دوم کاری رو هم از دست داد.
این کار رو خواهر همسرم پیدا کرده بود و از بیرون آمدن همسرم از کار شاکی بود.
خلاصه اینکه بعد از اون کار همسرم با یک گروه مستند سازی و پخش زنده تلویزیونی کارش رو شروع کرد. اما این مدل کارها به صورت پروژه ای هست و تا پول پروژه به دستمون برسه زمان میبره و ممکنه که حتی پول یک پروژه رو سال بعد بدن.
و حتی ممکنه موافقت با یک طرح هم زمانبر باشه و ممکنه که زمانی هم نه کاری وجود داشته باشه و نه پولی.
شرایط زندگی ما در حال حاضر طوری هست که حدود ۲۵ میلیون وام گرفتیم. و اقساط اون رو باید پرداخت کنیم و از طرفی هم باید زودتر خونه خودمون بریم‌.
از طرفی هم من با توجه به اینکه کارشناسی حقوق هستم شغل مناسبی برام وجود نداره و کاری از دستم بر نمیاد و مشخص هم نیست که کجا قراره زندگی کنیم.
منزل پدر بنده تو شهرستان شهریار هست. و شرایط کاری موجود با شرایط حال حاضر من مطابقت نداره و شغل مناسبی که بشه روش حساب کنم نیست.
با توجه به این شرایط هر دوی ما تو فشار هستیم و این فشارها هر دو ما رو حساس و عصبی کرده به طوری که کوچکترین حرفی ممکنه دلخوری ایجاد کنه و همسرم هم حساس تر شده.
دوری و دیدار های دیر به دیر و فشار مالی بینمون فاصله ایجاد میکنه و من نگران این فاصله ام.
کوچکترین و بی منظور ترین صحبت من با همسرم به دلخور شدن اون منجر میشه.
من واقعا نمیدونم تو این شرایط اگر مسئله ای برام پیش بیاد چطور با همسرم مطرح کنم که دلخوری ایجاد نشه و تو این شرایط بینمون کدورت ایجاد نشه. با توجه به اینکه کاری از دستم بر نمیاد برای کمک به وضع اقتصادی موجود.
لطفا راهنماییم کنید.

Sent from my SM-J700F using Tapatalk

[ملکه شیشه ای]

در مورد کار و بیکاری و اوضاع اقتصادی من نظری ندارم شاید دوستان بتونن کمک کنند. اما در این مورد که گفتید همسرتون حساس شده می خوام بگم مردا براشون این وضعیت سخته. الان انگشت اتهام و مسئولیت بی پولی کامل به سمت همسرتونه. اونم این فشارو حس می کنه. پیش خودش احساس کمبود می کنه و هر برخوردی رو خواه ناخواه یه جور طعنه و کنایه می دونه. شاید اگه به جای گلایه کردن شما بشی سنگ صبورش و بهش آرامش بدی اونم بهتر بتونه اوضاعو هندل کنه. باید بهش اطمینان بدی که تو هر شرایطی کنارشی. خودتونم اصلا نبازید. بی پولی برای همه هست. اما آدمایی که بتونن از پسش بربیان کمترن. ازون جاییم که همسرتون قبلا کارو جدی نمی گرفتند طبیعیه یه مدت طول بکشه تا کار و جای درست خودشونو پیدا کنند. همه این اتفاقارو بذارید رو حساب تجربه و خوش بین باشید. تو بدترین شرایطم امید و ایمان آدمارو نجات می ده.

[mahtabb]

در مورد کار و بیکاری و اوضاع اقتصادی من نظری ندارم شاید دوستان بتونن کمک کنند. اما در این مورد که گفتید همسرتون حساس شده می خوام بگم مردا براشون این وضعیت سخته. الان انگشت اتهام و مسئولیت بی پولی کامل به سمت همسرتونه. اونم این فشارو حس می کنه. پیش خودش احساس کمبود می کنه و هر برخوردی رو خواه ناخواه یه جور طعنه و کنایه می دونه. شاید اگه به جای گلایه کردن شما بشی سنگ صبورش و بهش آرامش بدی اونم بهتر بتونه اوضاعو هندل کنه. باید بهش اطمینان بدی که تو هر شرایطی کنارشی. خودتونم اصلا نبازید. بی پولی برای همه هست. اما آدمایی که بتونن از پسش بربیان کمترن. ازون جاییم که همسرتون قبلا کارو جدی نمی گرفتند طبیعیه یه مدت طول بکشه تا کار و جای درست خودشونو پیدا کنند. همه این اتفاقارو بذارید رو حساب تجربه و خوش بین باشید. تو بدترین شرایطم امید و ایمان آدمارو نجات می ده.

ممنونم دوست عزیز
من گلایه ای از ایشون نکردم. اما با این صحبتتون که "هر برخوردی رو خواه ناخواه یه جور طعنه و کنایه می دونه" موافقم.
و دغدغه من درست همین قسمت هست. و نمیدونم چطور برخوردی داشته باشم که احساس طعنه یا کنایه نداشته باشه. به هر حال نمیشه که راجع به مسائل و موضوعات معمولی هم با هم صحبت نکنیم.
به عقیده ی شما من برای صحبت با ایشون باید دنبال مقدمه چینی خاصی باشم و یا لحن خاصی.

Sent from my SM-J700F using Tapatalk

[ملکه شیشه ای]

ممنونم دوست عزیز
من گلایه ای از ایشون نکردم. اما با این صحبتتون که "هر برخوردی رو خواه ناخواه یه جور طعنه و کنایه می دونه" موافقم.
و دغدغه من درست همین قسمت هست. و نمیدونم چطور برخوردی داشته باشم که احساس طعنه یا کنایه نداشته باشه. به هر حال نمیشه که راجع به مسائل و موضوعات معمولی هم با هم صحبت نکنیم.
به عقیده ی شما من برای صحبت با ایشون باید دنبال مقدمه چینی خاصی باشم و یا لحن خاصی.

Sent from my SM-J700F using Tapatalk

عزیرم شوهرته دیگه باید باهاش راحت باشی. ادم برای چیزی مقدمه چینی می کنه که موضوع سختی باشه اما حرف زدن با کسی که می خوای یه عمر باهاش زندگی کنی نباید سخت باشه. اینو برای این میگم که برای خودت سختش نکنی. چون شوهرتم حس می کنه که داری یه جوری سیاست میذاری تو رابطتون یا خودت نیستی یا بهش ترحم می کنی. اصلا خودتو اذیت نکن. به نظرم باید چندتا چیزو برای خودت جا بندازی. باید به حرفایی که بهش می زنی اعتقاد داشته باشی. نه اینکه واسه خوشحالی اون بهش بگی.
مثلا اینو با خودت حل کن که یه مدت طول می کشه شوهرت جاگیر شه و کار خودشو پیدا کنه. اگه همین یه خطو باور کنی هر بار که کارشو ول می کنه یا حقوقش دیر و زود میشه نمی ترسی به جاش می شی منبع آرامش شوهرت و خودت و خانواده ها. مردا خودشون حرصشونو می خورن اما اگه ببینن زنشونم تو مضیغست حس به درد نخور بودن می کنند. یعنی عزت نفسشو از دست می ده. مردیم که عزت نفس نداره دیگه هیچی نداره. تو همیشه تو زندگیت سعی کن مواظب عزت نفس شوهرت باشی. بعدشم بهش اعتماد کن. اعتماد تو بهش قدرت میده که بهتر تلاش کنه. بذار بدونه قبولش داری. همین بهش اعتماد به نفس می ده. تو هر موقع نگران میشی خودتو آروم کن. سر حرفو باز نکن. بذار خودش بیاد پیشت درددل کنه. بعدشم بهش اطمینان بده که تو هر شرایطی تو باهاشی.
همه جوونا اول زندگیشون مشکل دارند. اما اینکه چطوری باهاش رو به رو می شند میشه یه الگو که تو کل زندگیشون ادامه داره. بعدشم این رفتار رو احساسی که به هم دارند تاثیر می ذاره. یا کمترش می کنه یا بیشتر.
من خودم مشکلای اینجوری با نامزدم زیاد دارم. از اولش خیلی زود فهمیدم که گلایه کردن من اونو میشکنه. خودشم بهم گفت حس به درد نخور بودن می کنم وقتی تو ناراحتی. به خاطر همین پیشش گله نمی کنم. به جاش سعی می کنم همیشه خیالشو از بابت خودم و دوست داشتنم راحت کنم. بعدشم آرومش کنم. همیشه ام به این نتیجه رسیدم که مشکلامون شاید دیر حل بشه اما اگه صبر کنیم آخرش هیچی مارو از هم جدا نمی کنه هیچ اتفاقا اینکه تو سختیا کنار هم باشیم و حلش کنیم عشقمونو به هم بیشتر می کنه.

[mahtabb]

ممنونم دوست عزیزم 🌸🌹

عزیرم شوهرته دیگه باید باهاش راحت باشی. ادم برای چیزی مقدمه چینی می کنه که موضوع سختی باشه اما حرف زدن با کسی که می خوای یه عمر باهاش زندگی کنی نباید سخت باشه. اینو برای این میگم که برای خودت سختش نکنی. چون شوهرتم حس می کنه که داری یه جوری سیاست میذاری تو رابطتون یا خودت نیستی یا بهش ترحم می کنی. اصلا خودتو اذیت نکن. به نظرم باید چندتا چیزو برای خودت جا بندازی. باید به حرفایی که بهش می زنی اعتقاد داشته باشی. نه اینکه واسه خوشحالی اون بهش بگی.
مثلا اینو با خودت حل کن که یه مدت طول می کشه شوهرت جاگیر شه و کار خودشو پیدا کنه. اگه همین یه خطو باور کنی هر بار که کارشو ول می کنه یا حقوقش دیر و زود میشه نمی ترسی به جاش می شی منبع آرامش شوهرت و خودت و خانواده ها. مردا خودشون حرصشونو می خورن اما اگه ببینن زنشونم تو مضیغست حس به درد نخور بودن می کنند. یعنی عزت نفسشو از دست می ده. مردیم که عزت نفس نداره دیگه هیچی نداره. تو همیشه تو زندگیت سعی کن مواظب عزت نفس شوهرت باشی. بعدشم بهش اعتماد کن. اعتماد تو بهش قدرت میده که بهتر تلاش کنه. بذار بدونه قبولش داری. همین بهش اعتماد به نفس می ده. تو هر موقع نگران میشی خودتو آروم کن. سر حرفو باز نکن. بذار خودش بیاد پیشت درددل کنه. بعدشم بهش اطمینان بده که تو هر شرایطی تو باهاشی.
همه جوونا اول زندگیشون مشکل دارند. اما اینکه چطوری باهاش رو به رو می شند میشه یه الگو که تو کل زندگیشون ادامه داره. بعدشم این رفتار رو احساسی که به هم دارند تاثیر می ذاره. یا کمترش می کنه یا بیشتر.
من خودم مشکلای اینجوری با نامزدم زیاد دارم. از اولش خیلی زود فهمیدم که گلایه کردن من اونو میشکنه. خودشم بهم گفت حس به درد نخور بودن می کنم وقتی تو ناراحتی. به خاطر همین پیشش گله نمی کنم. به جاش سعی می کنم همیشه خیالشو از بابت خودم و دوست داشتنم راحت کنم. بعدشم آرومش کنم. همیشه ام به این نتیجه رسیدم که مشکلامون شاید دیر حل بشه اما اگه صبر کنیم آخرش هیچی مارو از هم جدا نمی کنه هیچ اتفاقا اینکه تو سختیا کنار هم باشیم و حلش کنیم عشقمونو به هم بیشتر می کنه.

Sent from my SM-J700F using Tapatalk