رفتار خشن کودک سه ساله
با سلام پسر 3.5 ساله ام مدام پدریزرگ یا مادربزرگ و گاهی اوقات حتی مادرش را کتک و دندان میگیرد و وقتی برایش مثلا میکم مامان چشمش کور میشه دیگه نمیتونه واست غذا درست کنه نمیتونه دیگه بوست کنه میگه کور بشه یا غذا درست نکنهولی قلبا و در واقع درک نمیکنه یعنی چی
بیضی مواقع اینقد محکم کتک میزند که مجبور میشویم کتکش میزنم و بدتر میشود و تا یک ساعت گریه میکند و همش میگه مامان باید بره مامان رو بیرون کنید
از شما مشاور محترم خواستارم راهنماییم کنید
سلام بچتون را تهدید زیاد میکنید به خاطر شیطنت هاش؟ مثلا میدم لولو بخورتت یا میندازمت تو اطاق و این حرفا
سلامنوشته اصلی توسط efat1364
با سلام پسر 3.5 ساله ام مدام پدریزرگ یا مادربزرگ و گاهی اوقات حتی مادرش را کتک و دندان میگیرد و وقتی برایش مثلا میکم مامان چشمش کور میشه دیگه نمیتونه واست غذا درست کنه نمیتونه دیگه بوست کنه میگه کور بشه یا غذا درست نکنه
بیضی مواقع اینقد محکم کتک میزند که مجبور میشویم کتکش میزنم و بدتر میشود و تا یک ساعت گریه میکند و همش میگه مامان باید بره مامان رو بیرون کنید
از شما مشاور محترم خواستارم راهنماییم کنید
مطلب شما را خواندم, البته نمیدانم چند سالتونه و تحصیلات و تخصصتون چیه و همانطور همسر گرامیتون! و ایا فقط همین یک فرزند رو دارین و یا خیر.
ولی این رو مطمئن هستم که شخص شما صد در صد بهتره به یکی از همکاران ما (روانپزشک) ما رجوع کنید جهت بستری شدن در آسایشگاه!!!!!!!؟؟؟!!!
اخه عزیز زدین این طفلکی رو درب و داغون کردین, چون از لحاظ تعلیم و تربیت و پرورش هیچ نمیدانید!!! و حالا نیز هنوز گاهی عصبانی میشین و میزنینش!!!؟؟ و اون طفلکی هم میگه مامان باید بره!
کوتاه سخن
مسئله جنگ قدرته در این سن و سال و کودک شما نیز به هر دلیلی در خانواده شما زدن رو یا گرفته!!!!
با این نوع حرفها مثل مامانی کور میشه و گناه داره و...... چیزی درست نمیشه چون این طفلک برداشت صحیحی از این حرفها نداره
حتما زدن شما کار بسیار غلط و نادرستی است که اوضاع رو بدتر میکنه. هرگز دیگر تکرارش نکنید در هیچ شرایطی.
پس حتما کتابهای علمی رو که در رابطه با تعلیم و تربیته و همچنین پرورش کودکان رو بگیرید و مطالعه کنید(این وظیفه هر پدر و مادر امروزیه که قبل از اینکه تصمیم به بچه دار شدن بگیرند در این موارد بخوانند و بدانند و عمل کنند) چه برسه به انهایی که بچه دار شدند!
شما و همسرتان هر دو با هم از یکی از همکاران حاذق مشاور ما مشورت و بهره بگیرید
موفق باشید
سپاس
دکتر
وقتی که بدن فیزیکی بیمار شد باید به پزشک رجوع کرد
و وقتی که بدن روانی مجروح و بیمار شد باید به روانشناس رجوع کرد
اقای دکتر شما که تمام ماجرا رو نمیدونید. البته حتما از روی دلسوزی و تجربه میگید اما به نظرم نباید مادر رو اینطوری توبیخ کنید.
كودكان از يک تا 3 سالگي در مرحله منفي‌گرايي و لجبازي هستند، به عبارت ديگر آنها حاكمان و مستبدان كوچك خانه شما هستند.
اغلب كودكان، خشم خود را به شدت ابراز مي‌كنند، ولي همراه با رشد سني و عقلي نسبت به كنترل خشم خود بهتر مي‌شوند، اين بهبود بستگي به شخصيت موروثي، محيط خانوادگي، هوش و رشد آنان دارد.
سن كودك رابطه مستقيمي با ابراز عصبانيت وي دارد و كودك، تا شش ماهگي و زماني كه انتظار غذا مي‌كشد يا چيزي به او مي‌دهند كه نمي‌خواهد و يا وقتي به كاري مجبورش مي‌كنند، از خود خشم و عصبانيت نشان مي‌دهد و در سن 15 ماهگي نيز از اينكه به او اجازه نمي‌دهند در غذا خوردن دخالت كند به شدت عصباني مي‌شود.
كودكان 15 ماهه از كسي كه بازي‌شان را قطع كند، متنفر مي‌شوند و ممكن است از روي خشم، اشياء را به طرف آن پرتاب كنند، از 18 ماهگي در هنگام ناراحتي لگد زده و از 2 تا 2.5 سالگي نيز مستعدند براي مالكيت يك اسباب بازي، بچه‌هاي ديگر را كتك بزنند.
سنين 3 تا 4 سالگي كودكان را آغاز پرخاش‌گري كلامي است و در اين سنين كودك به تدريج زباني به كار مي‌گيرد تا از طريق آن احساسات پرخاش‌گرانه خود را خالي كند و در حدود سن 6 سالگي اغلب لگدزدن و كتك‌كاري دوباره تكرار مي‌شود.
خشم نمايان‌گر تعارض بين شخصيت در حال رشد كودك با شخصيت و نگرش‌هاي والدين است و كودكان در سن 8 تا 9 سالگي بيشتر بحث و جدل و به كار بردن نام‌هاي توهين‌آميز و فحش و دشنام را جايگزين پرخاشگري‌هاي جسماني مي‌كنند كه در اين ميان نقش والدين بيش از پيش در ترك اين عادت مؤثر است، چرا كه هرگاه او بفهمد از طريق عصباني شدن به خواسته‌هايش مي‌رسد و مي‌تواند توجه بسياري را به خود جلب كند و اضطراب در والدين به وجود بياورد، خشم خود را تكرار مي‌كند.
خشم منشأ پرخاش‌گري است و اگر خشم باعث آسيب رساندن به ديگران باشد به آن پرخاش‌گري مي‌گويند، كودك پرخاش‌گر، جيغ مي‌زند و به قصد اذيت ديگران فحاشي مي‌كند، اشيايي كه در دسترسش باشد مي‌شكند، با ديگران دعوا مي‌كند، نظم عمومي را برهم مي‌ريزد، به ديگران حمله‌ور مي‌شود، از مدرسه فرار كرده و آرامش كلاس را برهم مي‌زند، لذا براي يافتن راه‌هاي درمان هر عارضه و مشكل، ابتدا بايد علت ايجاد و بروز آن مشكل را پيدا كرد
علل مختلف پرخاش‌گري در كودكان : علل پرخاش‌گري، بسته به نوع شخصيت فرد، متفاوت است، اما مهم‌ترين علل پرخاش‌گري عبارتند از علل جسماني، ناكامي، رفتار متضاد والدين و غيبت‌هاي طولاني آنها است.
بچه‌هايي كه از نظر جسماني مشكلاتي مانند كم‌كاري يا پركاري بعضي غدد، مشكلات بينايي يا كم‌خوني دارند، آمادگي بيشتري براي پرخاش‌گري دارند. همچنين وقتي كودك تمايل به چيزي دارد، ولي مانعي باعث مي‌شود كه به خواسته خود نرسد، انسان يك سري نيازهايي دارد كه اگر مانعي براي ارضاء نيازهاي واقعي او به وجود بيايد، زمينه براي پرخاش‌گري او مهيا مي‌شود.
گاهي كودكان، پرخاش‌گري را از والدين، دوستان و فيلم‌هايي كه مي‌بينند تقليد كرده و ياد مي‌گيرند.
در خانواده‌هايي كه اختلاف و كشمكش باشد و دائم اعضاء خانواده از هم انتقاد كنند و محيط خانه ناامن و نامتعادل باشد، زمينه براي پرخاش‌گري بيشتر است، اما جايي كه محبت، رأفت، انسانيت، لطف و صميميت، دلسوزي و خدمت به هم وجود دارد، بچه‌ها كمترين مشكل را پيدا خواهند كرد. اين روانشناس، رفتار متضاد والدين را زمينه‌ساز بروز پرخاش‌گري دانست و گفت: براي مثال، پدري كه دستور مي‌دهد و مادر برخلاف آن دستور عمل مي‌كند و بالعكس و همچنين غيبت‌هاي طولاني والدين، عاملي براي پرخاش‌گري كودكان‌شان است.
شيوه‌هاي مختلف درمان پرخاش‌گري در كودكان، : قبل از هر چيز بايد كودك از نظر جسمي چكاپ كامل شود تا اين اطمينان حاصل شود كه از نظر جسمي و غدد مشكل خاصي ندارد.
نبايد اجازه داد پرخاش‌گري و خشونت در كودك تثبيت شود و به صورت عادت درآيد، كودك اگر دريابد كه با اين شيوه عمل مي‌تواند موفق شود، هرگز تن به مصلحت نخواهد داد و احساس خواهد كرد كه از طريق پرخاش‌گري مي‌تواند به خواسته‌اش برسد.
در موقع پرخاش‌گري نبايد بر سر كودك داد كشيد چون اين امر ممكن است اثري فوري داشته باشد، ولي در درازمدت كاري بيهوده است، چراكه كودك با والدين لج كرده و درصدد عصباني كردن آنها برمي‌آيد.
در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید دفتر شریعتی: ۰۲۱-۸۸۴۲۲۴۹۵ خط ویژه
خـــــدانـگهــــــدار
سلام خدمت شما دکتر محترم
من مادر کودک مهندس عمران 32 ساله و کارمند و پدرش فوق لیسانس جامعه شناسی 43 ساله و کارمند .آقای دکتر محترم از شما بعنوان یک روانشناس بعیده اینجور روانشاسی بدون علم و اطلاع کامل .خدمت شما عرض کردم در شرایط بسیار بد که دیگر خیلی عاصیمان میکند آن هم در حد یک پشت دستی تنبیهش میکنم نه اینکه درب و داغونش کنمجالب است بدونید از لحظه ای که ما از خونه مادر بزرگش به خونه میاریمش تماما در حال بازی کردن با پدرشه و در حال خندیدنه و سینا تنها فرزند ماست ضمنا قضاوت بیجا ممنوع
سلام سن سه سالگی خیلی سن بدیه چون بچه نه گفتن رو یاد میگیره و علاقه پیدا میکنه به مخالفت کردن و لجبازی
فکر کنم باید به لجبازیش پا ندید تا کم کم این سنش بگذره و رفتارش بهتربشه
کسانی که در خود احساس حقارت می کنند
به دیگران رحم می کنند
اما به دلیل غرورشان دم نمی زنند!
یعنی درد می کشند و می خواهند با دیگران هم دردی کنند.
کسانی که با دیگران همدردی می کنند به دلیل دردمند بودن خودشان است.
فریدریش نیچه
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
نظرت چیه؟