نوشته اصلی توسط
Tajeri
سلام
اینکه می گن عشق بعد یه مدت فراموش می شه و آقایون خیلی زود این چیزا از یادشون می ره رو همه شنیدیم. می خوام بدونم چرا در مورد من این طور نبوده؟
7 سال پیش ترم های اول دانشگاه عاشق دختری شدم و خیلی رابطه احساسی عمیقی برقرار کرده بودیم حدود 40 روزی از آشنایی مون می گذشت که یه روز اومد گفت دوست پسر پیدا کرده و دیگه دوستی ما صحیح نیست. اولش خواستم به هزاران دلیل جلوشو بگیرم ولی بعد دیدم اگر نتونم به خواسته اش احترام بذارم و بخوام جلوش وایسم دور از رسم عشق و عاشقی هست. البته رابطه ش با اون پسر 2 ماهی بیشتر طول نکشید و پسره ولش کرد. من هم مستقیم و هم غیر مستقیم بهش پیام دادم و سعی کردم دوباره ..... ولی هر کاری که کردم نشد.
بگذریم از اون زمان خیلی گذشته 7 سال - و آشنایی من با این دختر خیلی مدت کوتاهی بود- دوست دارم بدونم چرا هنوز بعد 7 سال نمی تونم فراموشش کنم و در طول روز مدت زیادی به لحظاتی که دیدمش و باهاش صحبت کردم می گذره و مدام این کابوس تکراری رو می بینم که قراره همدیگر رو ملاقات کنیم و سر قرار از دوستی ش با یکی دیگه می گه و از خواب می پرم. اصلا شب ها خواب خوبی ندارم. فکرم خیلی بهش مشغوله.
بعد از این سال ها تونستم از طریق دوستان مشترک بفهمم هنوز ازدواج نکرده و شماره تلگرام ش رو گرفتم و بهش پیام دادم و از گذشته و اون روز ها نوشتم ولی هیچ جوابی نداد و فقط یه ویس گذاشت که سرم خیلی شلوغه - همین
خب تو این سال ها موقعیت های ازدواج برای من زیاد به وجود آمده ولی به هیچ کس دیگه ای نتونستم فکر کنم. حداقل از لحاظ روانی دوست دارم قلبا مطمئن باشم که هیچ شانسی با اون دیگه ندارم و دلیل اینکه رابطه مون رو بهم زد بدونم.
به نظرتون چی کار باید بکنم یا می تونم بکنم؟
نظرت چیه؟
