هانس تسولنر، روان‌شناس و یزدان‌شناس دانشگاه گرگوریانا وابسته به کلیسای کاتولیک، یعنی نهادی است که کنگره‌ی “حفاظت از کودکان در جهان دیجیتالی” به ابتکار آن از روز سوم اکتبر (۱۱ مهر) در رم، پایتخت ایتالیا آغاز به کار کرده است. فعالیت این کنگره جهانی حفاظت از کودکان در برابر خشونت و سوءاستفاده جنسی اینترنتی است.
کنگره جهانی حفاظت از کودکان در برابر خشونت و سوءاستفاده جنسی اینترنتی
اخیرا اتحادیه اروپا در این رابطه کارزاری به راه انداخت که عنوان آن “یکی از پنج” بود و معنای آن این بود که از هر پنج کودک یا نوجوان زیر ۱۸ سال در اروپا، یکی قربانی مزاحمت یا سوء‌استفاده‌ی جنسی می‌شود.
در آن میان شمار نوجوانانی در حال افزایش است که از آنان در اینترنت و به اصطلاح بطور آنلاین سوء‌استفاده‌ی جنسی می‌شود. غالبا تصاویر یا فیلم‌های آنان را در اینترنت می‌گذارند و حتی آنان را وامی‌دارند که در برابر دوربین عمل جنسی انجام دهند.
اکنون پدیده‌ای به نام “************تینگ” در سراسر جهان در حال گسترش است. معنای آن این است که کودکان و نوجوانان در میان خودشان پیام‌هایی با مضمون جنسی ارسال یا از طریق شبکه‌های اجتماعی با یکدیگر رد و بدل می‌کنند. آنان از ریسک چنین کاری مطلع نیستند و نمی‌دانند که این پیام‌ها از کنترل آنان خارج می‌شود.
کنگره جهانی حفاظت از کودکان در برابر خشونت و سوءاستفاده جنسی اینترنتی
در کنگره‌ی یاد شده در پایتخت ایتالیا که چند روز به درازا می‌کشد، کارشناسان مختلفی از نقاط مختلف جهان گرد آمده‌اند. تسولنر تصریح میکند که این کنگره در ترکیب خود بی‌همتاست. از سیاستمداران گرفته تا دانشمندان، از شرکت‌های بزرگ اینترنتی گرفته تا سازمان‌های بزرگ بین‌المللی مانند “یونیسف” و نیز نمایندگان ادیان گوناگون در این کنگره شرکت دارند.
عضو کمیسیون حفاظت از کودکان واتیکان ابراز امیدواری میکند که شرکت‌کنندگان در این کنگره واقعا با یکدیگر گفت‌وگو کنند و نه اینکه هر کس ساز خودش را بزند و دنبال علایق خودش باشد.
در پایان این کنگره، شرکت‌کنندگان بیانیه‌ای مشترک صادر خواهند کرد که به پاپ ارائه خواهد گردید.
در این بیانیه قرار است چند نکته‌ی عملی بلاواسطه و نیز چند رهنمود برای آینده مطرح گردد و دولت‌ها و شرکای آنها بر پایه آن تمهیدات و تدابیری بیندیشند که کودکان و نوجوانان بتوانند در یک جهان اینترنتی مطمئن رشد کنند. نقش دانش در بررسی منظم این معضل غیر قابل انکار است.
هانس تسولنر در برابر این پرسش که وظیفه‌ی چه کسی در این میان از بقیه بیشتر است، خاطر نشان می‌سازد که طبعا شرکت‌های بزرگ اینترنتی و شبکه‌های بزرگ اجتماعی مانند فیسبوک و گوگل و توئیتر سنگین‌ترین وظیفه را بر دوش دارند و همه از آنان انتظار دارند. به گفته‌ی او، وقتی شرکت عظیمی مانند فیسبوک می‌تواند به دو میلیارد انسان دسترسی داشته باشد، دولت‌ها هیچ شانسی ندارند چنین شرکتی را به ایجاد ممنوعیت‌ها موظف کنند. چرا که وقتی سرور مربوطه در کشور دیگری باشد، پیگرد قضایی آن نیز دشوار می‌شود. به گفته‌ی تسولنر، گفت‌وگو میان دولت‌ها و شرکت‌های بزرگ در این کنگره بسیار دشوار خواهد بود.
تسولنر درباره‌ی ابزارهای اعمال فشار برای پیش‌بردن سیاست درست یادآوری میکند که چنین فشارهایی در وهله‌ی نخست می‌تواند اخلاقی باشد.
پاپ به عنوان یک مرجع اخلاقی بزرگ که مورد قبول انسان‌های زیادی است، از چنین کنگره‌ای پشتیبانی میکند. به همین دلیل می‌توان امیدوار بود که توافقی بین‌المللی حاصل و برای سراسر جهان خط مشی واحدی به کرسی نشانده شود.
تسولنر در بخش دیگری از گفت‌وگوی خود خاطر نشان می‌سازد که از قربانیان مستقیم سوء‌استفاده‌ی جنسی در میان کودکان و نوجوانان برای شرکت در کنگره‌ی یاد شده دعوت نشده است، تا از تجدید خاطره‌ی آنان با ضربه‌ی روحی وارده و سر باز کردن زخم روحی‌شان جلوگیری شود. اما جوانان زیادی به این کنگره دعوت شده‌اند که در عصر اینترنت بالیده‌اند و می‌توانند تجربیات نسل خود را با شرکت‌کنندگان در میان بگذارند.
نظرت چیه؟