دعوای بچه ها

[Yas26]

سلام
چند سوال درباره تربیت کودک دو تا سه سال
اول وقتی کودک حین بازی با دوستش میاد از اون شکایت میکنه چکار باید کرد
دوم وقتی کودک وسایل مورد علاقه شو که خیلی دوس داره و به خاطر گریه ی بچه کوچیک تر به اون میده رفتارش نگران کننده نیست،منظورم اینه که توی بزرگسالی به خاطر مهربانیش
lمیتونه از حقش دفاع کنه و نگذره از چیزاش
سوم اینکه وقتی بچه ی کوچیکتر مثلا موهاشو بکنه بعد خودش موهاشو جدا کنه و بچه کوچکتر رو ببوس شو به مادرش لبخند بزنه بگه بازی میکنه غیر طبیعی نیست،نیاز هست رفتار دفاع کردن رو مستقیم به کودک یاد داد توی بزرگسالی مشکل ایجاد نمی کنه این کوتاه اومدنها؟
و چهارم اینکه درسته اجازه بدیم بچه شب پیش عمه مجردش بمونه(در منزل دو واحدی با خانواده همسر زندگی میکنیم،یا شب بچه فقط باید پیش پدر و مادر بخوابذ؟خواهشا حد ذروابط رو مشخص کنید،سپاس

[farokh]

دعوای بچه ها :پس وقتی رفتار بچه دو ساله شما ممکن است شما را خجالت زده و نگران کند و قطعا درست نیست که به بچه های دیگر صدمه بزند، به معنای این نیست که شما یک بچه قلدر بار آورده اید. با آرامش اجازه دهید کوچولوی شما بفهمد که رفتار تهاجمی فایده ندارد و راه های دیگری به او نشان دهید که بتواند احساساتش را بروز دهد. میتوانید به او کمک کنید که خودش را کنترل کند و با دیگران کنار بیاید.





در ادامه چندتا از راهکارهای مقابله با پرخاشگری کودکان را مطالعه می کنیم:وقتی بچه تهاجمی میشود سعی کنید سریعا پاسخ دهید . شاید صبر کنید تا وقتی 3بار برادرش را زد بگویید: کافیه! (مخصوصا وقتی همین یک ساعت قبل ده بار او را شماتت کرده اید) حتی اگر اینطور بود باز هم بهتر است سریعا وقتی کار اشتباهی میکند متوجه شود.
از آن وضعیت برای مدت کوتاهی بیرونش کنید. برای یک بچه 2ساله حتی چند ثانیه هم کافی است، باید رفتارش با نتیجه ای همراه شود و بفهمد اگر بزند و گاز بگیرد برخی تفریحات را از دست میدهد.
اگه بچه 2ساله شما توی زمین بازی وارد اتاق توپ شده و ناگهان شروع میکند به پرتاب توپها سمت بقیه بچه ها، ببریدش بیرون. با او بنشینید و بازی بچه ها را نگاه کنید و توضیح دهید وقتی میتواند برگردد داخل که بدون صدمه زدن به بقیه مشغول تفریح شود. مهم نیست چقدر از او عصبانی هستید سعی کنید سرش داد نزنید، کتک نزنید و به او نگویید بچه بدی است. این کار بجای اینکه وادارش کند رفتارش را عوض کند، به آسانی به او یاد میدهد که تهاجم زبانی و فیزیکی همان کاری است که او باید وقت عصبانیت انجام دهد، در عوض به او نشان دهید که کنترل کردن اعصابش اولین کمک برای مدیریت خودش است.
تا جایی که ممکن است به رفتارهای تهاجمی بچه ها هر دفعه به شکل یکسانی پاسخ دهید. هرچقدر بیشتر قابل پیش بینی باشید (خب دوباره دوستت رو گاز میگیری یعنی یه بار دیگه میری بیرون) زودتر مدلی ایجاد میکنید که بچه شما آن را تشخیص میدهد و انتظار میکشد. حتی اگر کاری کند که شما را جلوی بقیه تحقیر کند باز هم به همان برنامه ادامه دهید اغلب والدین وضع شما را درک میکنند چون همه ما قبلا این را تجربه کردیم.


بعد ازینکه کودکتان را کنار کشیدید کمی صبر کنید تا او آرام شود بعد با آرامش و صبر آنچه که اتفاق افتاده مرور کنید. از او بپرسید آیا میداند چرا از کوره در رفته (عزیزممیدونی چرا انقد از دوستت عصبانی میشی؟) بگویید کاملا طبیعی است گاهی عصبی شود اما درست نیست بزند، لگد پرت کند و گاز بگیرد . بچه 2ساله تان را تشویق کنید تا راه بهتری برای بروز عصبانیت پیدا کند پاسخهای خوب مناسب با سن برای پاسخ خشم او ضربه زدن به توپ و مشت زدن به بالشت و کمک خواستن از بزرگترهاست یا وقتی عصبی است بدون داد زدن به همبازی اش بگوید عصبانی است میتوانید به بچه تان کمک کنید احساساتش را با کتاب خواندن حول یک موضوع درک کند: کتاب “من خیلی عصبی ام” از هریس نیکول هلاندر را امتحان کنید.
کارتونهای به ظاهر مظلوم و بچه های ظاهرا معصوم اغلب مملو از فریاد و تهدید و ضربه و زدن هستند پس برنامه ها را برای دو ساله ها کنترل کنید یعنی همراه او آنها را تماشا کنید مخصوصا اگر او مستعد تهاجم است.

اگر در برنامه ای اتفاقی می افتد که شما تایید نمیکنید درباره اش با بچه صحبت کنید : دیدی چطور اون خرس یه خرس دیگه رو هل داد تا چیزی که میخواد بدست بیاره؟ کار خوبی نبود بود؟ (آکادمی آمریکایی کودکان پیشنهاد میدهد بچه های 2ساله و کوچکتر بیشتر از یکی 2ساعت در روز تلوزیون نبینند / به این دلیل میتوانید دفعه بعد این برنامه تلوزیون را رها کنید) ممکن است ببینید بچه تان وقتی فرصتی برای مصرف انرزی اش ندارد تهاجمی تر میشود پس زمان بازی بدون برنامهء زیادی فراهم کنید ، مخصوصا بیرون از خانه، تا انرزی اش تخلیه شود
برخی مواقع تهاجم بچه نیازمند دخالت بیشتری از والدین است. اگر بچه 2ساله تهاجمی تر به نظر میرسد اگر عموما بقیه بچه ها را میزند و دعوا میکند یا اگر تلاشهای شما نتیجه ای ندارد باید با یک روانشناس کودک صحبت کنید. به یاد داشته باشید بچه تان هنوز خیلی کوچک است و با راهنمایی و صبر زیاد اوضاع مثل سابق خواهد شد.


مقالات مرتبط:


http://forum.moshaver.co/f157/%D9%84...4%D9%87-38022/


http://forum.moshaver.co/f157/%DA%86...F%D8%9F-37602/