سلام من هفده سالمه با اینکه سنم کمه ولی از الان سردرگم و عصبی ام نمیدونم چی دوس دارم و هدفم چیه هر روز نگران اینم اینده من قرار چی بشه . من رشتم تجربی درسمم بد نیس اما علاقه ای به تجربی ندارم و سایر رشته ها هم برام اونقدرا جذاب نیستن . واسه انتخاب رشته میخواستم برم انسانی چون از حقوق خوشم میومد ولی با مخالفت خانواده روبرو شدم و همون نمیچه علاقه ای هم که به این رشته داشتم از بین رفت و واسه تجربی هم که رشته ایده ال همه پزشکی من میدونم نمیتونم در بیام بخاطر اینکه توان این همه درس خوندنو ندارم و علاقه زیادی هم ندارم تا میایم هم با داداشم یا مامانم و بابام در رابطه با اینکه شما نزاشتین من برم انسانی حرف میزنم فقط شروع میکنن با پرخاشگری با من بحث کردن و میگن اگه راس میگی همون انرژی ای که میخاستی بزاری سر اینکه یه دانشگاه خوب واسه حقوق قبول شی بزار واسه پزشکی . واقعا هیچی نمیفهمن چون بی سوادن و از یه طرفم بیماری ای که دارم و اسمش صدفه و کلی دارو باید استفاده کنم منو بدتر دیوونه میکنه تازه من وزنم خوب بود ولی یهو یکم لاغر شدم و بدنم پر ترک شده واقعا همه اعتماد به نفسمو از دست دادم بعضی وقتا انقد بم از لحاظ روحی فشار میاد دوس دارم خودمو از پنجره اتاقم بندازم پایین . الانم بعد از کلی گریه اینو نوشتم واستون
نظرت چیه؟
