قوانین ثابت و قابل احترام مشخص کنید
بچه ها به طور معمول تصور می‌کنند هر کاری که دلشان بخواهد باید به انجام دادن بپردازند و اگر هم چیزی خلاف میل آنها باشد گریه می‌کنند و جیغ می کشند و یا با پرتاب کردن وسیله ها اوقات تلخی خواهند کرد.
درمانگران خانواده معتقد می باشد هنگامی که کودک درک کند که مرزهای تعریف شده و خوبی موجود می‌باشد آموزش می بینند که خودش را با موقعیت وفق دهد و به محدودیت‌ها احترام بگذارد ضروری نمی باشد که برای کاری که فرزندانتان می‌خواهند آن را انجام بدهند .
یا قوانینی که برای آنها ایجاد کرده اید توضیحات جامع و کاملی را برای او بازگو کنید ولی اگر بداند که علت های قانع کننده ای موجود می باشد کمتر به لجبازی کردن می‌پردازد به طور مثال اگر قرار می باشد که سر ساعت هشت به رختخواب خود برود برای او بازگو کنید که این کار الزامی می باشد.
به دلیل اینکه بدن او سالم خواهد ماند یا اگر برای او بیان کنید که اسباب بازی های خود را جمع کند علتش این می باشد که دفعه بعد که خواست به بازی کردن بپردازد دنبال آنها نگردد.
۲. از او به تعریف کردن بپردازید
هر زمانی که کودک از قوانین به پیروی کردن پرداخت یا کار مثبتی را انجام داد از او به تعریف و قدردانی کردن بپردازید. هنگامی که کودک تخت خود را مرتب می کند و یا اجازه می دهد خواهرش با اسباب بازی های او به بازی کردن بپردازد.
حتما این برخوردش را تمجید کنید و برای او بازگو کنید که چه پسر بزرگی دارد که خودش تخت خواب خود را مرتب می کند و کارهای خودش را انجام می دهد.
۳. خودتان هم قوانین را به رعایت کردن بپردازید
کودک باید مشاهده کند که خودتان هم قوانین را رعایت خواهید کرد که هنگامی از کار باز برمی‌گردید لباس های خود را به آویزان کردن بپردازید و ظرف های کثیف را داخل سینک بگذارید و هنگامی که ناراحت می باشید گریه زاری و فریاد نزنید .
بچه ها هنگامی که صحیح برخورد می کنند که مشاهده کنند شما هم به قوانین خودتان احترام خواهید گذاشت.
۴. وجدان کودک را به پرورش دادن بپردازید
اگر کودک تان به خاطر سرپیچی کردن از قوانین شما احساس بدی دارا بود تلاش کنید این حس بد او را به حداقل برسانید . درست می باشد که کمی احساس گناه برای کودک ضرورت دارد و این که باید بتواند کارهای صحیح و نادرست را از یکدیگر تشخیص بدهد .
تلاش کند در مسیر صحیح به حرکت کردن بپردازد. ولی یادتان باشد از این گونه اتفاقات به عنوان یک فرصت آموزشی بهره ببرید. این گونه مواقع برای کودک خود بازگو کنید که "من می دانم ناراحتی ولی تمام ما اشتباه می‌کنیم" فقط باید حواس خود را جمع کنیم که دفعه بعد آن را تکرار نکنیم.
توانایی های برطرف کردن مسئله را آموزش بدهید
یکی از بزرگ‌ترین علت‌های برخوردهای بد کودکان احساس ضعیف بودن و ناامیدی در آنها می باشد که کودکان ابزارهای مورد احتیاج برای کشف کردن خودشان را دارا باشد بهتر برخورد می‌کنند به دلیل اینکه در این صورت بهتر مواظب خود می باشد .
به قول معروف کمتر صدای شما در خواهد آمد و در صورت روبرو شدن با چالش ها به طور صحیح عمل خواهد کرد.
۱. به کودک اجازه که تصمیم گرفتند بدهید
درست می باشد که فرزندان شما کوچک می باشند ولی به او این فرصت را بدهید که به انتخاب کردن بپردازد و از او سوال کنید که "دلت می خواهد کدام لباس خواب خود را بپوشی" و "برای زنگ تفریح چه ساندویچ علاقه داری برایت بگیرم" .
اگر کودک بتواند این تصمیم های کوچک را بگیرد امور دیگر را بهتر مدیریت خواهد کرد به طور مثال اگر با خواهرش دچار مشکل می باشد دیگر از کارهای او شکایت نمی‌کند و بیان نمی‌کند که "ببین مامان او نمی‌تواند" بلکه صبر می کند تا او راه صحیح را پیدا کند.
۲. تشویقش کنید دوباره و دوباره تلاش کند
شما می‌دانید که اگر تمام کارهای کودک را خودتان انجام بدهید همه چیز سریعتر پیش خواهد رفت ولی مهم این می باشد که به کودک مخصوصا کودک های پیش دبستانی زمان کافی را بدهید که خودش از پس کارهای خودش بربیاید .
به کودکان یاری بدهید که کارهایشان را در خانه و مدرسه به صورت صحیح انجام بدهند و بگذارید کودک خودش بند کفشهای خود را ببندد و حتی اگر مجبور باشید کمی بیشتر منتظر بشوید اجازه بدهید که خودش اسباب بازی های خودش را جمع و جور کند و یا جوراب هایش را درون ماشین لباسشویی قرار بدهد.
۳. کودکتان را به تربیت کردن بپردازید که در مورد هر چیزی تمام جوانب را در نظر داشته باشند.
توانایی های شناختی کودک برای به چالش کشیدن خودش را به تقویت کردن بپردازید به طور مثال هنگامی که در مورد اینکه به چه صورت باید کاری را به انجام برساند از شما می پرسد ، جوابش را با سوال بدهید .
به طور مثال بگویید که خودت فکر می کنی که باید چه کاری انجام بدهی با این سوال اعتماد به نفس او افزایش پیدا خواهد کرد و یاری می دهید در مورد مسئله های عمیق تر کند و نگرش صحیح دارا باشد.
کمک کنید کودکتان ثبت کردن را به تمرین کردن بپردازد
هیچ فردی از انتظار خوشش نمی‌آید مخصوصا کودکان و نوجوانان به دلیل اینکه ساختار تکاملی و عصبی آنها به صورتی می باشد که دوست دارند زودتر از همه چیز سر در بیاورند.
هنگامی که کودک می باشد به او صبر و شکیبایی را یاد بدهید و امکان دارد کمی دشوار باشد کودک به مقاومت کردن بپردازد یا ناراحت بشود ولی این کار به او یاری می‌دهد که در آینده بتواند راحت‌تر با مسئله ها مواجه بشود و صبر کردن برای او دشوار نمی باشد و البته اگر قرار بود برای چیزی یا کاری صبر کنند برخوردهای ناخوشایندی دارا نباشد.
منبع:مقالات کانون مشاوران ایران
نظرت چیه؟