سلام من دختری 18 ساله هستم که با پسری 19 ساله حود 4 ساله که ارتباط دارم یه مقداریشو خانواده هامون میدونن اما خیلی جزئیاتشم نمیدونن چون ما خیلی گناه کردیم و روی همش سرپوش دوست داشتن گذاشتیم راستش من حس میکنم از اول به خودم تلقین کردم که دوسش دارم و واقعا اونقدر که باید دوسش ندارم اما اون منو دوست داره و خب برخی مسائل مثل عذاب وجدان یا حس کم علاقم بهش یا موقعیت حساس سنی و کنکور حرفا و نارضایتی خانواده هامون و... باعث شده از بودن باهاش لذت نبرم و حتی عیب های ظاهری و باطنیش خیلی به چشمم میاد اصلا حاضر به فداکاری براش نیستم یا ....بارها ترکش کردم اما بعدش به خاطر دلتنگی و اینا برگشتم حالا باز میخوام ولش کنم... چه کاری درسته؟