سوال:
"از این که بعد از مردن دیگه هیچوقت نباشم میترسم"
"از این که بعد از مردن دیگه نتونم زندگی رو دوست داشته باشم میترسم"
"از این که بعد از مردن خدایی نباشه میترسم"
"از این که بعد از مردن خدایی باشه میترسم"
"از این که بعد از مردن دنیای دیگه باشه میترسم"
"از این که بعد از مردن دنیای دیگه نباشه میترسم"
"از این که بعد از مردن دونسته هام اونطوری نباشه که فکرش رو میکردم میترسم"
"از اینکه بعد از مردن میرم جهنم میترسم"
"از این که قبول کنم بعد از مردن هیچی نیست میترسم و نمیتونم قبولش کنم"
"از این که فکر کنم که بعد از مردن برخلاف دونسته های من خدایی باشه میترسم"
"از این که بعد از مردن طبق دونسته های من خدایی نباشه و من دیگه نباشم میترسم"
و سوال های مشابه بی انتها .....
همه ی این سوال ها به نوعی توی ذهن ما و حتی توی ناخداگاه ذهن ما پرسیده شدن و هیچ وقت جواب قطعی توی ذهن ما بهشون داده نشده. با اینکه شاید به بیان خودمون اعتقاد "کامل " داشته باشیم یا بی اعتقاد "کامل" باشیم ولی هیچوقت مطمعن نبودیم و نخواهیم بود.
_ پس باید چیکار کنم؟ _پس باید چه فکری داشته باشم؟ .....
جواب های ساده و کوتاه:
“I do not fear death in view of the fact that I had been dead for billions and billions of years before I was born, and had not suffered the slightest inconvenience from it.” (Mark Twain)
"من از مردن نمیترسم چون من برای میلیارد ها میلیارد سال مرده بودم آن وقت که به دنیا اومدم و هرگز کوچکترین سختی نکشیدم."
“The world is so exquisite, with so much love and moral depth, that there is no reason to deceive ourselves with pretty stories for which there is little good evidence. Far better, it seems to me, in our vulnerability, is to look death in the eye and to be grateful for every day for the brief but magnificent opportunity that life provides.” (Carl Sagan)
"جهان زیباست پر شده با عشق فراوان و معانی عمیق اونقدر که به داستان های زیبای ما حتی به عنوان مدرک کوچک هم نیازی نداره (برای اثبات زیبا بودن آن) از دید دردآور اون(زندگی) به مثابه مرگ به چشم دیدن و سپاسگذار بودن هست برای هر روز کوتاه ولی در عین حال فرصت بزرگی که زندگی (برای لذت بردن از اون) به ما داده."
“Live a good life. If there are gods and they are just, then they will not care how devout you have been, but will welcome you based on the virtues you have lived by. If there are gods, but unjust, then you should not want to worship them, If there are no gods, then you will be gone, but will have lived a noble life that will live on in the memories of your loved ones.” (Marcus Aurelius, Meditations)
"زیبا زندگی کن. اگه خدا(ها)یی وجود داشته باشن به این که چقدر معتقد بودی اهمیت نمیدن فقط به خاص و خوب بودنت اهمیت میدن.
اگه خدا(ها)یی وجود داشته باشه (به دور از بحث این که باشه یا نه) تو نباید اونا رو عبادت کنی. اگه خدا(ها)یی وجود نداشته باشه پس تو رفتنی هستی(برای همیشه) اما با زندگی با شکوهی که در خاطرات اونایی که دوستشان داشتی باقی میماند."
یک تک نقطه ی فکری برای فکر کردن (شما هم تکرار کنید):
من زیبا زندگی میکنم بدون ترس از این که خدایی باشه یا نباشه وظیفه ام زندگی کردنی هست که هیچوقت در هر صورت پشیمون نباشم ,وطیفه من بهترین خودم بودن هست بدون نگرانی و با عشق فراوان به زندگی چون فقط خاطرات موندنی هستن.
من از مردن نمیترسم چون هیچوقت قبل از به دنیا امدنم از اینکه به دنیا بیام نمیترسیدم و ازش فراری نبودم.
تنها چیزی که بعد از مردنم از من باقی میمونه خاطراتی هست که توی ذهن کسایی که دوستشون داشتم از من داشتن.
a music to listen :Mac Ayres - Calvin's Joint
" an atheist, we live only once"
نظرت چیه؟
نوشته اصلی توسط delvapas2000
