محققان دانشگاه نیوزیلند از اوتاگو برای اولین بار اعلام کرده اند که همان هورمون که تولید شیر مادر را برای شیر دهی تحریک می کند، همچنین در یک بخش خاص مغز عمل می کند تا به ایجاد ارتباط سازنده پرورشی بین مادر و نوزاد کمک کند. محققان دریافتند که سیگنالینگ (علامت دهی) توسط هورمون پرولاکتین به گیرنده های آن در ناحیه خاص مغز برای مادران ضروری است تا رفتارهای مادرانه بسیار حیاتی و مهم نسبت به فرزندان خود را نشان دهند.
این یافته سوالی را مطرح می کند که آیا این مدار مغزی "احساس خوب" برای تشویق مادر به شیردهی است؟ پرولاکتین به دلیل نقش آن در تولید شیر در پستانداران شناخته شده است.
تیم تحقیقاتی مرکز neuroendocrinology دانشگاه، حذف هدفمند از گیرنده های پرولاکتین را در ناحیه چلیپای بصری مغز موش های ماده بالغ انجام داد.
دکتر "ژزی پراون" همکار نویسنده مطالعه اظهار می دارد که تیم تحقیقاتی مشاهده نمودند که این موش های بدون گیرنده پرولاکتین قادر به باردار شدن و زایمان به طور طبیعی بودند، اما حدود ۲۴ ساعت پس از زایمان نوزادهایشان را رها کردند. این تحقیقات اخيرا در نشریه PNAS به چاپ رسید.
یافته ها یک نقش حیاتی برای پرولاکتین حتی بیشتر از تولید شیر به ثبت رسانده. این تحقیق برای اولین بار نشان میدهد که این هورمون به معنای واقعی یک راه نجات زندگی است، زیرا سبب حفظ و استمرار مراقبت های طبیعی مادرانه است که بقای نسل ها را تضمین می کند.
اختلالات در توانایی پرولاکتین برای برقراری ارتباط در مغز می تواند مشکلاتی را برای مادران در برقراری ارتباط با فرزندانشان ایجاد کند. دکتر ژزی براون می گوید این ممکن است بخشی از مسائل مربوط به برخی از گونه های حیوانی که فرزندان خود را رها می کنند را توضیح دهد.